---------------------------------------------------- ---------------------

16:00

บนรถแอล 🚘

ฉันมองยัยแจนที่พูดพร้อมกับแบะปากใส่ฉันอย่างไม่จริงจังนัก และยัยสองคนนี้ก็คือเพื่อนรักเพื่อนสนิท​ของฉันที่คบกันมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว

ฉันชื่อ"เบลล่า"ค่ะ อายุ​ 20 ปี ฉันเป็นลูกคนเดียว​ไม่มีพี่น้อง พ่อแม่ฉันตายตั้งแต่ฉันอายุ 2 ขวบ แต่ไม่ต้องรู้สึกสงสารฉันหรอกนะคะ เพราะถึงจะไม่มีพ่อมีแม่แบบคนอื่น แต่ฉันก็ได้รับการเลี้ยงดูจาก"อาบี" ซึ้งเป็นน้องชายแท้ๆของแม่ฉัน

ครอบครัวเรามีกันอยู่แค่สองคน อาบีดูแลฉันเป็นอย่างดี ให้ความรัก และทุกๆอย่างที่ฉันต้องการ

ฉันลงจากรถแล้วมองรถของเพื่อนรักขับออกไป ก่อนจะมองไปที่ดึกสูงขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าฉัน

และนี้ก็คือบริษัท​ผลิต​รถยนต์​ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ​ "บริษัท​ BMC." ที่มีผู้ถือหุ้น​ใหญ่​ด้วยกันทั้งหมด 3 คนตามชื่อย่อ BMC และตัว B ก็คืออาบีของฉันนั้นเอง ส่วนคนที่ฉันจะมาพบวันนี้ก็คือตัว M

..

----------------------------------------------------

ห้องผู้บริหาร คุณ​ เมฆ

เลขาสาวสวยเอ่ยกับเจ้านายตน

ก็เพราะตั้งแต่ที่คุณเมฆ​ลงเครื่องมาตอน 10 โมงเช้า คุณเค้าก็เร่งให้คนเอางานที่ค้างไว้มาทำทั้งหมด จนตอนนี้ก็ยังไม่มีท่าที​ว่าเค้าจะหยุดพักเลย และเธอซึ่ง​เป็นเลขาก็เป็นห่วงเจ้านายมากๆๆๆๆ

มีนค่อยๆยกแก้วชาที่เธอชงมา แล้วเดินอ้อมไปด้านข้าง เพื่อจะวางชาให้คุณเมฆ

กึก

แต่ระหว่างที่เธอกำลังวางชานั้น เธอก็อาศัย​จังหวะ​ที่เมฆก้มมองแฟ้มอยู่ ทำทีเป็นว่าตัวเองสะดุด​แล้วรีบเท่น้ำชาใส่เสื้อตัวเอง ทำให้น้ำชาทั้งหมดนั้นหกใส่นมเธอเปียกจนเห็นไปหมด

มีนว่าแล้วแอ่นอกขึ้นให้คุณ​เมฆเห็นนมเธอชัดๆ เพราะเธออยากให้เค้าสัมผัส​เธอและเธอก็อยากเป็นของเค้าหนะสิ

ปั้ง!!!

มีนว่าแล้วจะปลดกระดุมตัวเอง แต่ยังไม่ทันที่มือเธอจะได้ถึงกระดุมก็มีเสียงเปิดประตู​ดังลั้น

พอทั้งสองมองไปก็พบร่างของหญิงสาวยืนอยู่ และใบหน้าของเธอนั้นก็เต็มไปด้วยความโกรธ​อย่างปิดไม่มิด

มีนร้องขึ้นเมื่อเบลล่าเดินตรงมาจิกเข้าที่หัวเธอแล้วเหวี่ยง​ตัวเธอให้ออกห่างจากคุณ​เมฆ​

เมฆที่นั่งดูเหตุการณ์​อยู่ทั้งหมดรีบลุกขึ้นแล้วจับเบลล่าไว้ เมื่อเห็นเบลล่าทำท่าจะทำร้ายมีนอีกแล้ว

มีนเอ่ยรับคำคุณ​เมฆ​แล้วรีบออกจากห้องไปทันที ส่วยเบลล่าที่เห็นแบบนั้นก็พยามดิ้นออกจากอ้อมอกของอาเพื่อจะไปตบมีน

ปั้ง!!! (ปิดประตู)​

เบลล่าหยุดลงเมื่อได้ยินเสียงดังของอาเมฆ พร้อมกับจ้องหน้าคนที่ทำเสียงดุใส่เธออย่างไม่ยอมแพ้

เมื่อเมฆเอ่ยจบบรรยากาศ​ในห้องก็เงียบลงไปด้วย ก่อนที่คนตัวเล็กจะเอ่ยขึ้นเบาๆ

เบลล่าเอ่ยแล้วจ้องตาอาเมฆ​ เพื่อบอกให้อาเมฆรู้ว่ายังไงเธอก็จะอยู่ห้องนี้

ส่วนอาเมฆ​ที่เห็นสายตาดื้อๆของคนตัวเล็กก็ได้แต่ถอนหายในความเอาแต่ใจของเด็กคนนี้

เบลล่า : อาเมฆ​เอ่ยกับฉันเสียงเหนื่อย​ๆ แล้วเดินไปนั่งโต๊ะทำงานของเค้าที่ตอนนี้มีเอกสาร​เป็นสิบๆเล่มกองอยู่

และนี้ก็คือ "อาเมฆ​" เค้าคือเพื่อนสนิท​ของอาบี อายุ​ 35 ปี ฉันเจออาเมฆ​ตอนอายุ​10 ขวบ อาบีแนะนำว่าเค้าคือเพื่อนรักของอาบีที่กลับมาจากอเมริกา​ เค้าเป็นคนที่มีเสน่ห์​มาก มากจนทำให้ฉันตกเข้าไปในเสน่ห์​นั้นของเค้า พอเวลาผ่านไปเราก็สนิท​กันมาขึ้น และความรักที่ฉันมีกับเค้าก็เพิ่มขึ้นด้วย

จนวันที่ฉันอายุ 17 ปี วันนั้นเป็นงานเลี้ยง​วันเกิดอาบี เราสองคนมีอะไรกันเพราะอาเมฆ​เมาและฉันก็ยอมเค้า พอตื่นมาอาเมฆ​ขอโทษ​แล้วจะขอจบความสัมพันธ์​นั้น แต่เป็นฉันเองที่ไม่ยอมจบ จากนั้นเราทั้งคู่ก็มีอะไรกันมาตลอด...

และทั้งหมดนี้มันก็ยังคงเป็นความลับมีแค่เพื่อนฉันสองคนเท่านั้นที่รู้...

ฉันมองอาเมฆ​ที่เอาแต่ก้มหน้าทำงาน เหมือนฉันไม่มีตัวตนอยู่ในห้องนี้เลย

ข้อความ​คุณ​ลี : คุณเบลล่าครับ คุณ​เมฆ​บอกว่าโทรศัพท์​พัง ถ้าเคลียร์​ทุกอย่างเสร็จ​แล้วจะติดต่อกลับ อ้อ!!! อีกอย่างครับ คุณ​เมฆ​บอกของที่คุณเบลต้องการ คุณ​เค้าซื้อมาให้ครบทุกอย่างเลยนะครับ

และเมื่อฉันอ่านข้อความ​ของคุ​ณลีจบ ฉันก็แทบอยากจะตีตัวเองแรงๆที่โว้ยวายใส่อาเมฆ​

ก็เพราะถึงจะงานเยอะแค่ไหน อาเมฆ​ก็ไม่เคยลืมเธอ ลืมว่าเธอต้องการอะไร แต่ดูเธอสิ มาถึงก็เอาแต่โว้ยวายอาเมฆ...

ฉันเอ่ยออกมาเบาๆเมื่อเห็นอาเมฆ​นวดที่ขมับ​ตัวเอง และดูท่าเค้าคงเหนื่อย​มากๆ ฉันอยากช่วยอาเมฆ​ให้หายเหนื่อย​จัง ทำไงดี?

และฉันก็คิดออกแล้วค่ะว่าจะช่วยอาเมฆ​ให้หายเหนื่อย​ได้ยังไง

เมื่อคิดได้แบบนั้นก็ก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปหาอาเมฆที่โต๊ะทำงานทันที

อาเมฆ​นิ่งไม่สนใจกับการหอมแก้มของฉัน ฉันจึงย่อตัวลงแล้วมุดไปนั่งอยู่ระหว่าง​ขาเค้า

และมันก็ได้ผล เค้าละสายตาจากกองเอกสาร​มาสนใจฉัน

อาเมฆ​เอ่ยสอนฉัน และฉันก็เข้าใจในสิ่งที่เค้าจะสื่อ เพราะที่เค้าพูดเพราะเค้าหวังดีกับฉัน ก็เพราะสายตาที่เค้าส่งมานั้นมันมีแต่ความเป็นห่วงเต็มไปหมด น่ารักจริงๆเลยอาเมฆ​ของหนู

อาเมฆ​จับมือฉันไว้พร้อมกับร้องห้ามที่ฉันพยามรูดซิบเกงกางเค้า แต่ฉันหาได้กลัวเสียงดุๆนั้น ฉันปัดมือเค้าออกแล้วเงยหน้าส่งยิ้มที่คิดว่าอ้อนสุดๆให้เค้า..

เมฆถอนหายใจออกมาเมื่อสิ่งที่เค้าเอ่ยไปไม่ได้ทำให้เด็กดื้อคนนี้รู้สึกอะไร เค้าจึงคิดว่าถ้าทำไม่สนใจไปเบลล่าน่าจะหยุด

เมื่อคิดได้แบบนั้นเค้าก็ละสายตาจากเธอแล้วไปสนใจงานต่อ

เบลล่าเอ่ยพร้อมกับขย่ำเบาๆที่เป๋ากางเกง​ของอาเมฆ​ เธอบีบๆนวดๆอยู่แบบนั้นจนรู้สึกถึงความแข็งของสิ่งที่อยู่ด้านใน จากนั้นก็ค่อยๆรูดซิปกางเกง​ลงเพื่อปลดปล่อย​ที่สิ่งเธอคิดถึงมาตลอดสามวัน

พรึบ~

เมื่อดึงมังกร​ใหญ่ออกมาได้เธอก็จุ๊บลงตรงส่วนหัวที่เริ่มมีน้ำปริมออกมาแล้วทันที

แล้วเธอก็ได้แต่ขำในใจกับคนที่ทำทีเป็นไม่สนใจเธอ ด้านบนทำเป็นหน้านิ่งแต่ด่านล่างกลับสั่นระริก​แค่เพียงได้โดนมือเธอสัมผัส​

และเธอก็รู้ว่าอะไรคือสิ่งที่จะปราบอาเมฆ​ได้ เมื่อคิดได้แบบนั้นเธอก็ค่อยๆใช้ลิ้นเล็กเลียตรงรอยแยกนั้น แล้วเลียขึ้นเลียลง

เบลล่าดูดเลียมังกร​ของอาเมฆอย่างกับดูดเลียไอ้ติมรสโปรด​ก่อนที่เธอจะดูแรงๆที่ส่วนหัว จากนั้นก็ครอบปากเล็กอมแก่นกายใหญ่เข้าปากแล้วขยับขึ้นลง

หมับ~

และแล้วความอดทนของเมฆก็หมดลงเมื่อโดนเบลล่าทั้งอมทั้งเลียไปพร้อมๆกัน เค้าวางปากกาลงแล้วเอนตัวพิงเก้าอีกพร้อมกับหลับตาแน่นรอรับความเสียวที่เด็กดื้อมอบให้

บ๊วบๆๆๆ

เมฆร้องครางขึ้นพร้อมกับแอ่นสะโพก​ขึ้นตามปากของเบลล่า

ส่วนเบลล่าที่เห็นคนเป็นอาใกล้จะปลอปล่อย​แล้วก็เร่งขยับปาก​เร็วขึ้นพร้อมกับมือเล็กที่ช่วยขยับขึ้นลงตรงส่วนที่ปากของเธอไปไม่ถึงเร็วๆๆ!!

พรึบ​ๆๆๆๆ

พรึบ​ๆๆๆๆ

พรึบ​ๆๆๆๆ

พรึบ​ๆๆๆๆ

และแล้วอาเมฆ​ก็ถึงจุดสุดยอดปลดปล่อย​น้ำรักออกมา และเนื่องจาก​ที่เค้าไม่ได้ปลดปล่อย​มาสามวันมันจึงทำให้น้ำเค้าไหลทะลัก​เต็มปากเล็กๆของเบลล่า เยิ้ม​ออกจากปากเธอหยดลงพื้น

และภาพนี้มันก็เป็นอะไรที่เซ็กซี่​มากสำหรับเมฆ เค้าอยากจับยัยเด็กดื้อจ้อมเอาแต่ใจมากระแทกให้หายซ่า แต่เพราะยังมีงานที่ค้างอยู่มันจึงทำให้เค้าสงบจิตใจ​ตัวเองเก็บมังกร​ใหญ่เข้าที่ จากนั้นก็เอือม​มือไปหยิบทิชชู​มาซับน้ำรักที่ใบหน้าสวยของเบลล่าให้อย่างเบามือ

เบลล่าเอ่ยขอโทษ​อาเมฆ​อีกครั้งแล้วซบหน้าลงที่ตักของอาเหมือนลูกแมวตัวน้อยๆที่ออดอ่อนเจ้าของ

อาเมฆ​ที่เห็นแบบนั้นก็ค่อยๆเอามือลูบหัวคนเล็กเบาๆ

ปั้ง!!!

แต่ระหว่างที่เมฆกำลังลูบหัวคนตัวเล็กอยู่นั้นจู่ๆประตูห้องเค้าก็เปิดออกพร้อมกับเสียงใครคนหนึ่งที่คุ้นเคย พอมองไปที่ประตูนั้นก็พบว่าเป็น...

.

.

.

--------------------------------------------------------- ---------โปรดติดตามตอนต่อไป------------