ฉันรักเธอนะ
-
คิมยูนา
เกิดอะไรขึ้นคะคุณแจวอน
-
คิมยูนา
ทำไมเลือดไหลขนาดนี้ล่ะคะ
-
คิมยูนาอุทานขึ้นมาทันทีที่เห็นเจ้านายของตนมีสภาพเหมือนไปฟัดกับตัวอะไรมาสักอย่าง
-
พัคจองยู
ยูนา...
-
พัคจองยู
เธอช่วยไปเอากล่องยามาที
-
คิมยูนา
ค่ะพี่จองยู
-
คิมยูนาพูดก่อนเดินไปเอากล่องปฐมพยาบาลมาให้เขา
-
ลีแจวอนทิ้งตัวลงกับโซฟาก่อนจะมองไปข้างหน้าด้วยสายตาที่เลื่อนลอย
-
คิมยูนา
กล่องยามาแล้วค่ะพี่จองยู
-
พัคจองยู
อืม
-
พัคจองยู
เธอไปเตรียมอาหารเย็นเถอะ
-
พัคจองยู
เดี๋ยวทางนี้ฉันจะจัดการเอง
-
คิมยูนา
อ๋อ...
-
คิมยูนา
ค่ะ
-
คิมยูนามองหน้าเจ้านายอย่างเป็นห่วงก่อนจะเดินออกไปอีกครั้ง ปล่อยให้พัคจองยูทำแผลให้ลีแจวอนอย่างเงียบๆโดยไม่ถามอะไรออกมาสักคำ
-
~~~~~~~~~~
-
คังมีราที่เดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับลอยน้ำตาที่อาบแก้ม ซอลีชินเดินเข้ามาหาเธอพลางพยุงเธอให้นั่งลงที่โซฟาใกล้ๆ
-
ซอลีชิน
ทะเลาะกับแจวอนหรอครับ
-
คังมีรา
......
-
คังมีราไม่พูดอะไรได้แต่ปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาแทนคำตอบ
-
ซอลีชิน
ผู้ชายคนนั้น...
-
ซอลีชิน
เค้ามีคนรักอยู่แล้ว
-
คังมีรา
ฮือๆๆ
-
ซอลีชิน
ลืมผู้ชายคนนั้นเถอะครับ
-
ซอลีชิน
ให้ผมอยู่ข้างๆคุณนะครับ
-
ซอลีชินพูดพลางกอดหญิงสาวที่กำลังซบหน้ากับอกของเขา ความจริงเขาไม่ได้อยากฉวยโอกาสหรอก แต่เพียงแค่...โอกาสมันวิ่งมาหาเขาเอง แล้วจะให้เขาปล่อยมันไปได้ยังไง
-
ซอลีชิน
คุณมีราครับ
-
ซอลีชิน
ผมรักคุณนะครับ
-
ซอลีชิน
ให้โอกาสผม
-
ซอลีชิน
ได้ดูแลคุณได้ไหมครับ
-
คังมีรา
คุณลีชิน...
-
คังมีราเงยหน้าขึ้นมองเขาผ่านม่านน้ำตา มันจะเป็นแบบนี้จริงๆหรอ ลีแจวอนกับซอลีชินจะต้องฆ่ากัน เพราะเธองั้นหรอ
-
ซอลีชิน
นะครับ
-
ซอลีชิน
ให้โอกาสผม...
-
ซอลีชิน
ได้พิสูจน์ตัวเอง
-
ซอลีชิน
ว่าผมสามารถดูแลและปกป้องคุณได้
-
ซอลีชิน
เชื่อใจผมนะครับ
-
ชายหนุ่มพูดพลางเอื้อมมือไปกุมมือของคังมีราไว้แน่นเพื่อเป็นคำยืนยันคำพูดของเขา
-
คังมีรา
ฉัน....
-
คังมีรา
อ่อ...
-
คังมีรา
ฉันขอเวลาหน่อยได้ไหมคะ
-
ซอลีชิน
ผมรู้ว่ามันกระทันหันไป
-
ซอลีชิน
ผมรอได้ครับ
-
ซอลีชิน
ผมขอแค่...
-
ซอลีชิน
ต่อไปนี้....
-
ซอลีชิน
เราสองคนจะใกล้ชิดกันมากขึ้นกว่านี้นะครับ
-
คังมีรา
......
-
ซอลีชินพูดพลางส่งยิ้มหวานให้หญิงสาวตรงหน้าก่อนจะมองไปเห็นสร้อยที่คอหญิงสาว
-
....สักวัน...ผมจะทำให้คุณทิ้งไอ้สร้อยเส้นนี้แล้วมาสวมสร้อยของผมแทน....
-
~~~~~~~~~~
-
หลายวันต่อมา
-
ที่ซุปเปอร์มาร์เกต
-
คังมีราเดินเลือกซื้อวัตถุดิบสำหรับปรุงอาหารมื้อเย็นของวันนี้ และในขณะที่เธอได้จ่ายเงินที่เค้าน์เตอร์เสร็จ ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลัง
-
คิมยูนา
คุณมีรา....
-
คังมีรา
อ้าว...
-
คังมีรา
ยูนา
-
คิมยูนา
โอ้ย...
-
คิมยูนา
ฉันคิดถึงคุณมีรามากเลยค่ะ
-
คังมีรา
ฉันก็คิดถึงยูนาเหมือนกันจ้า
-
คังมีรา
แล้วทุกคนสบายดีนะ
-
คิมยูนา
ทุกคนสบายดีค่ะ
-
คิมยูนา
เว้นแต่....
-
คังมีรา
ใครหรอยูนา
-
คิมยูนา
คุณแจวอนค่ะ
-
คังมีรา
.....
-
คิมยูนา
ช่วงนี้คุณแจวอนไม่ได้ไปทำงานหลายวันแล้วค่ะ
-
คิมยูนา
พี่จองยูเลยต้องทำงานแทนไปก่อน
-
คิมยูนา
คุณแจวอนเอาแต่ดื่มเหล้า
-
คิมยูนา
ถ้าวันไหนพี่จองยูไม่อยู่
-
คิมยูนา
พอคุณแจวอนเมาก็เอามือทุบฝาผนังประจำ
-
คิมยูนา
จนตอนนี้ แผลที่มือยังไม่หายเลยค่ะ
-
คังมีรา
แล้วทำไมไม่มีใครห้ามล่ะ
-
คิมยูนา
ไม่มีใครเข้าหน้าคุณแจวอนติดเลยค่ะ
-
คิมยูนา
มีแต่พี่จองยูคนเดียวค่ะที่ควบคุมอารมณ์คุณแจวอนได้
-
....😟ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้เนี่ย😟....
-
คังมีรา
อ่อ.....
-
คังมีรา
ยูนา...
-
คังมีรา
ฉันอยากไปเจอเค้า
-
คังมีรา
เธอช่วยฉันหน่อยได้ไหม
-
คิมยูนา
ได้สิคะ
-
คิมยูนา
งั้นเราไปกันเลยเถอะค่ะ
-
สิ้นเสียงของคิมยูนา สองสาวก็เดินออกจากซุปเปอร์มาร์เกตตรงไปยังรถที่จอดรออยู่
-
~~~~~~~~~~
-
คฤหาสน์ตระกูลลี
-
คังมีรามองไปรอบๆ ตั้งแต่ที่เธอหนีออกมา เธอไม่เคยได้กลับมาเหยียบที่นี่อีกเลย จนกระทั่ง...วันนี้
-
คิมยูนา
คุณแจวอนอยู่ในห้องค่ะ
-
คิมยูนา
เสียงแบบนี้น่าจะเพิ่งตื่น
-
คิมยูนา
น่าจะยังไม่เมาเท่าไหร่
-
คังมีรา
อ๋อ..
-
คิมยูนา
อ่อ...
-
คิมยูนา
คุณมีราระวังตัวด้วยนะคะ
-
หญิงสาวไม่ตอบได้แต่พยักหน้าให้คิมยูนา ก่อนจะเดินเปิดประตูห้องเข้าไปอย่างช้าๆ
-
แอ๊ด....
-
คังมีรามองไปรอบๆห้อง กลิ่นของเหล้าอวบอวนไปจนเต็มห้อง คังมีรามองดูชายร่างสูงนั่งอยู่ที่โซฟาในมือถือแก้วที่ใส่เหล้าอยู่ ก่อนที่เขาจะดื่มเข้าไปรวดเดียวหมด
-
คังมีรา
คุณแจวอน...
-
คังมีรา
พอเถอะค่ะ...
-
ลีแจวอน
อย่ามายุ่งกับฉัน
-
ลีแจวอนพูดพลางสะบัดแขนของหญิงสาวออกอย่างแรง
-
คังมีรา
อย่าทำแบบนี้สิคะ
-
ลีแจวอน
คังมีราหรอ....
-
คังมีรา
ค่ะ
-
คังมีรา
ฉันเอง
-
คังมีรา
คุณเลิกดื่มเถอะนะคะ
-
ลีแจวอน
หึ..
-
เขาขำในลำคออย่างเย้ยหยัน...
-
ลีแจวอน
เธอเป็นใคร
-
ลีแจวอน
มีสิทธิ์อะไรมาห้ามฉัน...!!
-
ลีแจวอน
ฉันเกียดเธอ
-
ลีแจวอน
ออกไป...!!!
-
ลีแจวอนตะโกนออกมาอย่างโมโห พลางปาแก้วทิ้งอย่างระบายอารมณ์
-
เพล้ง...
-
คังมีรา
ว๊าย
-
ลีแจวอน
หึ
-
ลีแจวอนหรี่ตามองปฏิกิริยาของเธอก่อนจะยกขวดเหล้าดื่มอีกครั้ง อย่างไม่สนใจ
-
คังมีรา
คุณแจวอน...
-
คังมีรา
พอเถอะค่ะ
-
คังมีราไม่พูดเปล่า เธอใช้มือหยิบขวดเหล้าออกจากปากเขาทันที ชายหนุ่มหันกลับไปมองเธอด้วยแววตาที่แข็งก้าวจนเธอเองเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมา
-
ลีแจวอน
เธอมีสิทธิ์อะไรมายุ่งกับชีวิตของฉัน!!
-
คังมีรา
คุณแจวอน...
-
ลีแจวอน
หยุดเรียกชื่อฉันสักที!!
-
ลีแจวอน
ตลอดเวลาที่ผ่านมา...
-
ลีแจวอน
เธอไม่เคยรู้สึกถึงหัวใจของฉัน...
-
ลีแจวอน
เธอไม่เคยรับรู้มันเลย
-
ลีแจวอน
ไหนๆฉันมันก็เลวในสายตาของเธออยู่แล้ว
-
ลีแจวอน
ถ้าฉันจะเลวอีกนิดคงไม่เป็นไรสินะ
-
พูดจบ ลีแจวอนก็จับไหล่เธอให้เข้ามาหาเขาใกล้ๆ ชายหนุ่มมองใบหน้าเธอก่อนจะโน้มใบหน้าลงไปจูบเธออย่างแรง
-
คังมีรา
อื้อ....
-
คังมีรา
ปล่อยน๊า....
-
ลีแจวอน
ทำไม...
-
ลีแจวอน
เกียดฉันมากหรอ
-
ลีแจวอน
เธอเกียดฉันมากใช่ไหม
-
ลีแจวอน
มีรา...
-
ลีแจวอนเรียกชื่อเธอเมื่อถอนริมฝีปากออก เขามองไปยังใบหน้าของเธอที่เปื้อนไปด้วยน้ำตาชายหนุ่มค่อยๆเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้อย่างนุ่มนวล
-
ลีแจวอน
อย่ากลัวฉันเลย
-
ลีแจวอน
เป็นของฉันเถอะ
-
คังมีรา
คุณแจวอน......
-
ทั้งคู่สบตากัน ลีแจวอนค่อยๆยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆผู้หญิงที่เขารักสุดหัวใจ ก่อนจะแตะริมฝีปากลงบนเรียวบางบางอีกครั้งอย่างนุ่มนวล
-
ลีแจวอนค่อยๆอุ้มเธอขึ้นแล้วตรงไปที่เตียงนอนของเขา ชายหนุ่มค่อยๆใช้มือปัดผมที่ปิดบังใบหน้าของเธอออกอย่างช้าๆ
-
ลีแจวอน
มีรา...
-
ลีแจวอน
ฉันรักเธอนะ...
-
คังมีราไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดนี้จากปากชายหนุ่ม เขามองสบตากับเธอก่อนจะก้มลงจูบเธออีกครั้งด้วยความรักและตอนนี้มันคงเป็นจูบที่เนิ่นนาน
-
คังมีรามองร่างชายหนุ่มตรงหน้า ที่กำลังถอดเสื้อของเขาออกพร้อมกับปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่หัวใจเธอและเขาต้องการ
-
เธอกำลังจะเป็นของเขา ทั้งตัวและหัวใจ คังมีราเป็นต้องของเขาคนเดียวเท่านั้น ....
-
คังมีราไม่อาจขัดขืนต่ออำนาจของความรักและความเสน่หาที่ชายหนุ่มมอบให้ นอกจากปล่อยให้เขาเป็นผู้ชักนำเธอให้รู้จักตัวตนของเขามากขึ้น ใช่แล้ว...ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในตอนนี้ มันเป็นเพราะเธอรักเขา...รักแค่เขาคนเดียวเท่านั้น
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น