อย่าแตะต้องตัวเธอ
-
ลีแจวอนอย่าแตะต้องตัวเธอ!!
-
ทุกคนหันไปมองทางต้นเสียงทันที ชายหนุ่มในเสื้อยืดสีขาวด้านนอกสวมเสื้อแจ๊คเก๊ตสีเทาอ่อน มองมายังซอลีชินด้วยแววตาโกรธสุดขีด
-
จองจียอนพี่แจวอน...
-
จองจียอนเอ่ยชื่อของเขาออกมาอย่างดีใจ ก่อนจะหุบยิ้มทันทีเมื่อเห็นการกระทำของชายหนุ่มหลังจากนี้
-
ลีแจวอนฉันบอกว่า...
-
ลีแจวอนอย่าแตะต้องตัวเธอไง...!!
-
คังมีราว๊าย..
-
คังมีราคุณลีชิน
-
คังมีราร้องลั่นเมื่อเห็นลีแจวอนผลักซอลีชินให้ออกเธอจนเซไปอีกทาง
-
คังมีราคุณแจวอน!!
-
คังมีราทำอะไรนั่นน่ะ
-
คังมีรามองหน้าชายหนุ่มอย่างตกใจ ทำไมเขาถึงได้โมโหขนาดนี้ แววตาของเขาที่เคยอ่อนโยนแบบเมื่อคืน บัดนี้กลับดูน่ากลัวขึ้นมาก
-
ลีแจวอนเธอ....
-
ลีแจวอนเงียบไปเลย!!
-
พัคจองยูคุณแจวอนครับ
-
พูดจบก็อุ้มคังมีราขึ้นแล้วเดินออกไปยังรถของตนทันที โดยที่เขาไม่สนใจเสียงเตือนของพัคจองยูหรือใครอีกเลย
-
~~~~~~~~~~
-
ที่บ้านพัก
-
หลังจากที่จองจีฮุนโทรเรียกหมอพื้นที่ให้มาดูแลอาการของคังมีราและจองจียอนทันทีที่ถึงบ้านพักจบลง จองจียอนจึงขอตัวไปนอนพักโดยมีจองจีฮุนพาไปส่งที่ห้องนอน
-
จองจีฮุนเธอ....
-
จองจีฮุนไม่เป็นอะไรนะ
-
จองจียอนค่ะ
-
จองจียอนฉันไม่เป็นอะไร
-
จองจียอนพูดขึ้นพลางกั้นน้ำตาไว้ จองจีฮุนเห็นอย่างนั้นจึงกอดน้องสาวทันที
-
จองจียอนพี่จีฮุน...
-
จองจียอนคนที่พี่แจวอนรักคือพี่มีราใช่ไหมคะ
-
จองจีฮุนเฮ้อ....
-
จองจีฮุนเธอเอง...
-
จองจีฮุนก็รู้ตั้งแต่นานแล้วนี่
-
ใช่...ในวันเกิดของจองจียอน ในตอนที่เธออกมาตามหาลีแจวอน เธอเห็นเขาวิ่งตามคังมีราออกมาด้านนอก เธอจึงได้เดินตามออกไปจนเห็นเหตุการณ์ที่ซอลีชินมีเรื่องกับลีแจวอนเพราะ....คังมีรา
-
จองจียอนฮือๆๆๆ
-
ทางด้านคังมีรา ที่ตอนนี้นั่งอยู่บนเตียงในห้องพักของลีแจวอน หลังจากที่หมอทำแผลให้เธอเสร็จ เขาก็พาเธอมาที่ห้องนี้ โดยที่เธอได้เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว
-
คังมีราคุณพาฉันมาห้องของคุณทำไม
-
ลีแจวอนจ้องหน้าหญิงสาวตาเขม่ง
-
คังมีราเอ่อ....
-
คังมีราฉันขอตัวกลับห้องก่อนนะคะ
-
ลีแจวอนไม่ต้อง
-
ลีแจวอนอยู่ที่นี่แหละ
-
คังมีราแต่ว่า....
-
คังมีราฉันอยากไปนอนพักนี่
-
ลีแจวอนหมอบอกไม่ให้เธอเดินมาก
-
ลีแจวอนจำไม่ได้หรือไง
-
คังมีราจำได้ค่ะ
-
คังมีราแต่ว่าห้องนี้มันไม่ใช่ห้องของฉัน
-
คังมีราฉันอยากกลับห้อง
-
ลีแจวอนฉันยังไม่ได้จัดการเธอเลย
-
คังมีราเอ่อ....
-
ลีแจวอนเกิดอะไรขึ้น
-
ลีแจวอนเล่ามาให้หมด
-
คังมีราก็ไม่มีอะไรนี่คะ
-
ลีแจวอนไม่มีอะไรแล้วทำไมถึงอยู่ในสภาพแบบนั้น
-
คังมีรา......
-
ลีแจวอนตอบมา!!!
-
คังมีราก็แค่จียอนตกน้ำ
-
คังมีราแล้วฉันก็ไปช่วย
-
คังมีราก็แค่นี้...
-
ลีแจวอนแค่นี้...?
-
ลีแจวอนแค่นี้แล้วทำไมเลือดออก
-
คังมีราก็คงถูกหินบาดตอนพยุงจียอนขึ้นนั่งโขลดหินค่ะ
-
คังมีราแต่หมอก็บอกนี่..
-
คังมีราว่าแผลไม่ได้ลึกอะไรมาก
-
ลีแจวอน......
-
คังมีราว่าแต่คุณเถอะ
-
คังมีราทำไมต้องเล่นใหญ่อะไรขนาดนั้น
-
คังมีราคุณอุ้มฉันกลับมา
-
คังมีราแล้วยังทำแบบนั้นกับคุณลีชินอีก
-
คังมีราคุณกำลังทำให้เรื่องมันยุ่งกว่าเดิม100เท่าเลย
-
คังมีรารู้ไหม
-
ลีแจวอนนี่....
-
ลีแจวอนฉันช่วยเธอไว้นะ
-
ลีแจวอนเธอยังจะมาว่าฉันทำให้เรื่องมันยุ่งงั้นหรอ
-
ลีแจวอนที่พยายามสงบสติอารมณ์ของตัวได้มากแล้ว แต่ตอนนี้เขาเริ่มจะโมโหขึ้นมาอีกครั้ง
-
คังมีราก็ใช่สิ
-
คังมีราคนที่คุณควรจะไปช่วยคือจียอน
-
คังมีราไม่ใช่ฉัน
-
ลีแจวอน.......
-
คังมีราไปเลยนะ
-
เธอพูดพลางผลักเขาออก
-
ลีแจวอนนี่เธอไล่ฉันหรอ
-
คังมีราก็ใช่น่ะสิ
-
คังมีราฉันจะพักผ่อน
-
คังมีราออกไปสิ
-
เธอผลักเขาอีกครั้งก่อนจะล้มตัวนอนหันหลังให้เขา ลีแจวอนถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกจากห้องไปด้วยความหงุดหงิด
-
ลีแจวอนนายจะทำอะไร
-
ลีแจวอนถามขึ้นเมื่อเปิดประตูห้องออกมาพบกับซอลีชินยืนอยู่หน้าประตู
-
ซอลีชินฉันจะเข้าไปดูเธอ
-
ลีแจวอนนายไม่มีสิทธิ์เข้าไป
-
ซอลีชินทำไมฉันถึงไม่มีสิทธิ์
-
ซอลีชินในเมื่อฉันก็เป็นห่วงมีราเหมือนกัน
-
ซอลีชินอีกอย่าง
-
ซอลีชินมีราอยู่ในฐานะคนของฉัน
-
ซอลีชินฉันย่อมต้องมีสิทธิ์เหมือนกัน
-
ลีแจวอน.....
-
ซอลีชินฉันว่า....
-
ซอลีชินคนที่ไม่มีสิทธิ์...
-
ซอลีชินน่าจะเป็นนายมากกว่านะ
-
ลีแจวอนซอลีชิน!!!
-
พัคจองยูคุณแจวอนครับ...
-
พัคจองยูที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่รีบเอ่ยขึ้นทันที พลางสายหน้าเป็นเชิงปรามลีแจวอน เพราะไม่อยากให้มีเรื่องกัน
-
ซอลีชินนายมีจียอนอยู่แล้ว
-
ซอลีชินนายจะมายุ่งกับคุณมีราอีกทำไม
-
ซอลีชินผู้หญิงที่นายควรจะห่วงตอนนี้
-
ซอลีชินคือจียอนไม่ใช่หรือไง
-
ซอลีชินหึ...
-
ซอลีชินหัวเราะในลำคออย่างเป็นต่อ ก่อนจะผลักประตูห้องเข้าไปด้านใน ลีแจวอนหันหลังจะเดินตามเข้าไปบ้างแต่ถูกพัคจองยูเรียกขึ้นซะก่อน
-
พัคจองยูคุณแจวอนครับ
-
ลีแจวอน......
-
พัคจองยูผมว่า...
-
พัคจองยูใจเย็นๆก่อนครับ
-
พัคจองยูตอนนี้คุณควรจะไปเคลียกับคุณจียอนก่อนเถอะครับ
-
พัคจองยูเธอคงเสียใจมากที่คุณไม่สนใจเธอ
-
ลีแจวอนโถ่เว้ย....
-
ลีแจวอนอืม......
-
~~~~~~~~~~
-
ก๊อกๆๆ
-
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ก่อนที่จองจีฮุนจะเปิดประตูออกมา
-
จองจีฮุนอ้อ...
-
จองจีฮุนแจวอน
-
จองจีฮุนมีอะไรหรอ
-
ลีแจวอนฉันมีเรื่องอยากคุยกับจียอนหน่อย
-
จองจีฮุนอ๋อ...
-
จองจีฮุนเข้ามาสิ
-
จองจีฮุนฉันกำลังจะออกไปซื้อของกินสำหรับเย็นนี้พอดี
-
จองจีฮุนฉันฝากทางนี้ด้วยล่ะ
-
ลีแจวอนอืม......
-
จองจีฮุนนายจะไปกับฉันไหมจองยู
-
จองจีฮุนหันไปถามพัคจองยูที่ยืนอยู่ข้างๆลีแจวอน
-
พัคจองยูครับ
-
จองจีฮุนนี่...แจวอน
-
จองจีฮุนตบไหล่เขาเบาๆก่อนจะเอ่ยประโยคถัดมา
-
จองจีฮุนถ้านายไม่รู้สึกอะไรกับน้องสาวของฉัน
-
จองจีฮุนนายควรบอกเธอให้เธอเข้าใจไวๆนะ
-
จองจีฮุนฉันไม่อยากเห็นน้องสาวของฉันเสียใจนาน
-
ลีแจวอนเดินเข้ามาในห้องนอนที่จองจียอนอยู่ เมื่อหญิงสาวเห็นชายร่างสูงก้าวเข้ามาเธอก็รีบเช็ดน้ำตาและปรับสีหน้าทันที
-
จองจียอนพี่แจวอน
-
จองจียอนมีอะไรจะคุยกับฉันหรอคะ
-
จองจียอนถามยิ้มๆ
-
ลีแจวอนเธอไม่เป็นอะไรนะ
-
จองจียอนฉันไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ
-
จองจียอนว่าแต่พี่มีราล่ะคะ
-
ลีแจวอนพักผ่อนอยู่ในห้อง
-
ลีแจวอนพูดพลางเดินมานั่งที่เตียงข้างๆหญิงสาว
-
ลีแจวอนจียอน...
-
ลีแจวอนพี่ขอโทษนะ
-
จองจียอนพี่แจวอนขอโทษฉันเรื่องอะไรหรอคะ
-
ลีแจวอน......
-
จองจียอนพี่แจวอนจะขอโทษฉัน...
-
จองจียอนเพราะเรื่องวันนี้...
-
จองจียอนหรือว่า...
-
จองจียอนเรื่องที่พี่ไม่ได้รักฉันล่ะคะ
-
เขาได้แต่เงียบกับคำถามของหญิงสาวผู้เป็นดั่งรักแรกของเขา แต่ตอนนี้ เขาไม่มีเธออยู่ในหัวใจเลยสักนิดเดียว ใช่แล้ว...ความรู้สึกของเขาเปลี่ยนไปนานแล้ว ตอนนี้ถ้าจะรัก...เขาคงรักในฐานะน้องเท่านั้น
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง


กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()