เช้าวันต่อมาผมตืนเพราะอาการอยากอ๊วกพออ๊วกเสร็จผมก็
ลงไปด้านล้างได้กลิ่นข้าวต้มก็อยากจะอ๊วกแต่ก็เดินเลี่ยงไปที่ห้องนั้งเล่น

'วันนี้พ่อไปทำงานเร็วจังแต่เอ๊นี้มันวันหยุดนิ ถามแม่ดีกว่า'
"แม่ครับพ่อไปไหนหรือครับ"
"พ่อเหรอแม่ก็ไม่รู้เหมือนกันพอตื่นมาก็ก็ไม่เห็นพ่อแล้ว โทรไปก็ไม่รับไม่รู้ไปไหน"

'เอ๊พ่อไม่เคยไม่รับโทรศัพษ์นิ'
"เหรอครับ แม่ว่าพ่อไปไหนอะ"

นั้นสิพ่อจะไปที่ไหนบ้างปกติไปไหนต้องบอกก่อนตลอดแต่นี้ไม่บอกแสดงว่าพ่อต้องมีความลับอะไรอยู่แน่
"ไม่รู้สิ แล้วนี้เป็นยังไงบ้างดีขึ้นแล้วเหรอเดินปรอเชียว"
"ก็เหม็นนะครับแต่ก็ดีขึ้น"

"แล้วพ่อของเจ้าตัวเล็กละสรุปลูกจะเอาไง"
"ก็ ทางใครทางมันนะครับลูกคนเดียวผมเลี้ยงได้"

"เหมือนพ่อแกจริงๆ"

เหมือนพ่อเนี้ยนะเหมือนตรงไหนพ่อกับแม่ก็เลี้ยงผมด้วยกันนิแล้วแม่พูดถึงอะไร

"เหมือนพ่อเหมือนตรงไหนครับผมไม่เข้าใจ"
"อะ เออคือว่าปะเปล่าจ๋าแม่พูดเล่นนะอะ อ๋อก็ตอนเวลาที่แม่ไม่อยู่พ่อก็จะเลี้ยงลูกคนเดียวไง"

แปลกแหะทำไมแม่พูดจาติดๆขัดๆผิดปกติอย่างนี้ต้องจับพิรุต
"แม่พูดจาแปลกเนอะ"
555555555แกล้งคนแก่มีความสุขจัง
"ปะเปล่านิแม่ก็พูดปกติ"
"แต่ผมว่าผิดปกติ"

ผมหิวแล้วเลิกแกล้งคนแก่แล้วไปกินข้าวดีกว่า
"ผมหิวแล้วกินข้าวดีกว่าครับ"
"จร้า"

ผมกับแม่กินข้าวเสร็จก็นั้งดูทีวีเล่น ทำไมพ่อยังไม่กลับนะผมชักจะเป็นห่วงพ่อแล้วสิ โทรไปกี่สายก็ไม่ติดเลยพ่อนะพ่อชอบทำให้เป็นห่วงนี้ก็ไกล้จะเย็นแล้วด้วยไปไหนนะ
"แม่ว่าเราแจ้งตำรวจดีกว่าแม่ชักจะใจเสียยังไงไม่รู้"
"ผมว่าเรารออีกสักพักเถอะครับถึงไปแจ้งตำรวจเขาก็ไม่รับหรอกนี่ยังไปถึง24ชั้วโมงเลย"
ผมกับแม่รอพ่อจนคำก็ไม่มีวี่แววของพ่อเลยป่านนี้ไม่รู้เป็นยังไง
"ตั้มลูกนอนก่อนเถอะเดี๋ยวแม่รอพ่อเอง เดียวตัวเล็กหลุด"
"ครับ ผมไปนอนก่อนนะครับถ้าพ่อกลับมาแล้วปลุกผมด้วยนะผมอยากรู้ว่าพ่อกลับมาแล้ว"
"จะลูก"
ผมเดินไปนอนในห้องพยายามข่มตาให้ให้หลับแต่ก็ไม่หลับสักทีและไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ผมหลับไป

ตอนนี้ก็เวลาสองทุ่มใกล้สามทุ่มแล้วปันยังไม่กลับมาเลยไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงบ้างฉันกลัวกลัวว่ามันจะเกิดเหตุการ์ไม่ดีขึ้นกับปันแค่นี้ปันก็เจอเรื่องเลวร้ายมากพอแล้ว
ปันนั้นปันกลับมาแล้ว
"ปันนายไปไหนมารู้มั้ยฉันกับลูกเป็นห่วงแค่ไหนโทรไปก็ไม่รับแล้วทำไมถึงร้องไห้มาละ"
"ปะเปล่า ไม่มีอะไร"
"จริงนะคะ"
อยู่ๆน้ำตาของปันก็ไหลลงมาเป็นสาย
"มันมันรู้ผมจะทำไงดีคุณ"
"อะไรคะฉันไม่เข้าใจ"
"ก็เรื่องตั้มไง"
"เรื่องผมเรื่องผมทำไมหรืครับ"

"ตั้ม"

พ่อกับแม่ประสานเสียงเป็นเสียงเดียวกับ แสดงว่าต้องมีความลับอะไรเกี่ยวกับผมแน่ๆ

"พ่อกับแม่มีอะไรปิดบังผมรึเปล่า"

"พ่อกับแม่มีอะไรปิดบังผมรึเปล่า"
"ไม่มีนิจ๊ะ"

ไม่มีหึโกหกกันชัดๆในเมื่อมผมได้ยินเมือเช้าแม่ก็พูดแปลกๆตอนนี้ก็มีลับลมคมในกับผมอีกแถมพ่อยังกลับมาป่านนี้อีก  มีอะไรทำไม่ไม่บอกละนี้ผมเป็นลูกนะลูกไม่ว่ายังไงก็รับได้เสมอ

"มีอะไรก็บอกผมสิครับเราได้ช่วยแก้ไขกันไง"
"ไม่มีจริงจริงนะลูก พ่อว่าลูกไปนอนดีกว่าเดี๋ยวหลานพ่อเป็นอะไรไปนะ"

พ่อนะพ่อ

"ก็ได้ครับ แล้วพ่อร้องไห้ทำไม"
"ไม่มีอะไรหรอกลูกไปนอนดีกว่า"
"ครับราตรีสวัส"

ผมไม่เชื่อหรอกนะผมต้องรู้ให้ได้
แล้วร่างบางก็แอบฟังพ่อกับแม่คุยกันโดยที่ทั้งคู่ไม่รู้เลยว่ามีคนแอบฟังอยู่

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

มาแล้วจร้านักอ่านทุกคนตอนนี้หน่วงๆยังไงไม่รู้อ่านๆไปก่อน

มาแล้วจร้า100%555สรุปความลับจะแตกมั้ยน้าาาาแล้วความลับนั้นคืออะไร