1อาทิตย์ผ่านไป...
ตั้งแต่วันนั้นฉันก็ไม่ได้เจอกับตั้มอีกเลย ทั้งฉันและเขาขาดการติดต่อซึ่งกันและกัน ราวกับคนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
ยอมรับตรงๆเลยนะว่าฉันคิดถึงเขามาก คิดถึงเขาทุกวันเลย...
“ใบมิ้นท์ น้ำส้มได้แล้วครับ” ต้นสนเดินเข้ามานั่งลงที่โต๊ะไม้ข้างๆฉันพร้อมกับแก้วน้ำส้ม
“ขอบใจนะ”
“โอ๊ยย เหม็นความรักโว้ยย!” มิลาพูดแซวขึ้นอย่างรำคาญเชิงหยอกล้อ
“อะไรของแกยัยมิลา” ฉันอมยิ้มและมองแรงใส่มิลาหนึ่งที เพราะความจริงฉันกับต้นสนเป็นแค่เพื่อนกัน
วันนั้นที่ต้นสนมาขอโอกาสจากฉัน ฉันเลือกที่จะปฏิเสธิเขาไป..เพราะฉันไม่อยากทำให้เขาเจ็บแบบที่ฉันเจ็บ
หัวใจของฉันน่ะ มันยังมีแต่ตั้มอยู่ทั้งใจนั่นแหละ..
“เออวันนี้ไปตี้กันไหม แกห้ามปฏิเสธิเลยนะยัยมิ้นท์” มิลาพูดดักฉันอย่างรู้ทัน
ฉันกำลังจะปฏิเสธิเลยเพราะไม่มีอารมณ์จะเที่ยว แต่ดูเหมือนจะไม่ทันเสียแล้ว งานนี้ฉันคงต้องไป
“เอาดิฉันไปด้วย” ต้นสนพูดกับมิลา
ต้นสนกลายมาเป็นเพื่อนในแก๊งของเราตั้งแต่วันที่ฉันไม่รับรักเขานั่นแหละ
ดูเหมือนว่าการเป็นเพื่อนกันมันจะลงตัวมากกว่าเป็นแฟนกันด้วยนะ เพราะพวกเราเข้ากันได้ดีมาก โดยเฉพาะมิลากับต้นสนน่ะ กัดกันได้ดีจริงๆ
“เออๆ ไปแล้วอย่าสร้างปัญหานะแกอะ” ไม่ทันขาดคำมิลาก็เริ่มจิกต้นสนอีกละ
“บอกตัวเองเถอะ ยิ่งคออ่อนๆอยู่อย่ามาเป็นภาระฉันละกัน”
“พอๆ เถียงกันมันทุกวัน ระวังวันนึงจะได้กันเองนะ5555555”
“ใบมิ้นท์!!” ทั้งสองคนเรียกชื่อฉันพร้อมกันด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์
“โอ๋ๆ หยอกเล่นน้า ถ้าคืนนี้จะเที่ยวงั้นไปอาบน้ำแต่งตัวที่ห้องฉันกันไหม พอเสร็จแล้วจะได้ไปเลย” ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนบรรยากาศจะเสีย
“เอาดิ!” มิลากับต้นสนตอบพร้อมกันอีกแล้ว ทั้งสองมองหน้ากันอย่างเอาเรื่องก่อนจะสะบัดหนีไปคนละทาง
จากนั้นพวกเราก็เดินไปขึ้นรถยนต์ส่วนตัวของต้นสนกลับไปที่คอนโดของฉัน จริงๆก็คอนโดต้นสนด้วยนั่นแหละ เราอยู่ที่เดียวกันแต่คนละห้องนะ
@คอนโดใบมิ้นท์...
พอมาถึงเราก็แยกกัน โดยที่มิลามาอาบน้ำแต่งตัวที่ห้องของฉัน ส่วนต้นสนก็กลับไปอาบน้ำแต่งตัวที่ห้องตัวเอง
ตอนแรกต้นสนจะมาขอแต่งตัวห้องเดียวกันด้วยนะ แต่ฉันปรามไว้ก่อนไม่งั้นมันต้องเกิดเรื่องวุ่นวายแน่ๆ
“โหย เสื้อผ้าแกแต่ละชุดมีแต่แซ่บๆทั้งนั้นเลยว่ะ ฉันเพิ่งเคยรู้เลยนะเนี่ย”
มิลาพูดอย่างตื่นเต้นพลางหยิบเสื้อผ้าตัวนั้นตัวนี้มาทาบลองหลายๆที
“ก็มีบ้าง ฉันไม่ใช่คนเรียบร้อยสักหน่อย” ฉันตอบขณะที่กำลังเช็ดตัวให้แห้งเพื่อเตรียมใส่เสื้อผ้า
“ฉันยืมชุดนี้ละกันนะมิ้นท์”
“อื้อ โอเค” จากนั้นมิลาก็เดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ
เมื่อเช็ดตัวเสร็จฉันก็เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อดูว่าตัวเองจะใส่ชุดไหนดี...
“ชุดนี้จะโป๊ไปไหมนะ..ไม่หรอกเนอะ” ฉันพึมพำกับตัวเองเบาๆ
จริงๆต่อให้โป๊ก็ไม่มีผลอะไรอยู่ดีไหม ฉันไม่ได้มีแฟนที่มาคอยห้ามเรื่องการแต่งตัวสักหน่อย..
เอามันตัวนี่แหละ!
ฉันตัดสินใจหยิบชุดเดรสสายเดี่ยวเล็กสีแดงมาสวมใส่
พอใส่เข้าจริงๆชุดมันแนบไปกับลำตัวจนเห็นส่วนโค้งเว้าทุกจุด ชุดมันสั้นกว่าเขาเกือบครึ่งขาอ่อนฉันได้เลย
แถมตรงหน้าอกยังเป็นกากบาทไขว้กันกว้างๆ เผยให้เห็นเนินหน้าอกอวบนูน จริงๆมันแทบจะเห็นทั้งเต้าเลยนั่นแหละ
พอแต่งตัวเสร็จฉันก็เดินไปนั่งหน้ากระจกหยิบเครื่องสำอางค์มาแต่งแต้มเพิ่มสีสันและความสวยให้ใบหน้า
วันนี้ฉันเลือดแต่งตาแบบสโมกกี้อายโทนสีน้ำตาลนู้ดๆ ให้เข้ากับการไปเที่ยวกลางคืน
บอกเลยว่าวันนี้ทั้งเสื้อผ้า หน้า ผม ฉันจัดเต็มมากกว่าที่เคยทำ.. จริงๆในใจมันแอบอยากประชดหัวใจตัวเองที่มัวไปคิดถึงตั้มอยู่ได้
@ไนท์คลับแห่งหนึ่ง..
เราใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวกันเกือบ3ชั่วโมงกว่าจะมาถึงร้านเวลาก็ปาเข้าไป4ทุ่มกว่าๆแล้ว
โชคดีนะที่เรามารถต้นสนไม่งั้นถ้าต้องมาแท็กซี่ ปาร์ตี้วันนี้คงต้องยกเลิก
ฉันและทุกคนเดินลงจากรถแล้วตรงเข้าไปในร้าน เราเลือกนั่งกันที่โต๊ะธรรมดาไม่ใช่โต๊ะVIP แม้ว่าฐานะของพวกเราจะสามารถนั่งได้ก็เถอะ
พอเข้ามาด้านในเสียงเพลงดังกระหึ่มสะจนฉันแทบอยากจะออกไปเต้น
คิดถึงบรรยากาศเก่าๆตอนมาจิกผู้สมัยตอนที่ยังไม่ได้รักใครจัง..ฉันสนุกมากเลยนะตอนนั้น..
“เอาไรดีมิ้นท์” มิลาหันมาถามฉันขณะที่กำลังนั่งดูเมนูอาหาร
“ฉันขอเหล้ากรมละกัน วันนี้ขอหนักๆ”
พอนึกถึงตั้มบวกกับเพลงและบรรยากาศภายในผับตอนนี้ทำให้ฉันเฮิร์ทขึ้นมาอีกครั้งจนอยากจะเมาหนักๆ
“อารมณ์ไหนวะแก” ทั้งมิลาและต้นสนมองฉันอย่างไม่เชื่อ
“อารมณ์อยากกินเนี่ยแหละ สั่งสิเร็วๆ” ฉันรีบเร่งมิลาให้สั่งเหล้า เพราะกลัวจะโดนจับพิรุธได้
ฉันไม่ได้เล่าให้ใครฟังเลยว่าฉันกับตั้มเราแยกกันแล้ว ฉันบอกแค่ว่าช่วงนี้ตั้มไม่ว่างยาว อีกนานกว่าเราจะได้เจอกัน...
ใช้เวลาไม่นานเหล้าและกับแกล้มที่สั่งไปก็มาเสิร์ฟ ทันทีที่พนักงานเสิร์ฟเสร็จ มือฉันมันก็ไปคว้าขวดเหล้ามาก่อนอันดับแรกเลย
“มานี่ เดี๋ยวชงให้” ต้นสนแย่งเหล้าไปจากมือฉัน ก่อนจะมันเปิดรินใส่แก้ว ตามด้วยโซดาและน้ำแข็ง
“ขอเข้มๆนะ” ฉันพูดสั่งเพื่อนสนิท เพราะวันนี้อยากเมามากจริงๆ
“ฉันให้ไม่เกิน3แก้ว สองคนได้น็อคแน่”
กึ้ก! แก้วเหล้าสองแก้วถูกวางลงบนโต๊ะ คงจะเป็นของฉันกับมิลานั่นแหละ
ฉันไม่รอช้ารีบคว้าแก้วมาดื่มมันรวดเดียวจนหมด ฉันนิ่วหน้าหลับตาปี๋ให้กับรสชาติขมๆของมัน
“เอามาอีก!” ฉันวางแก้วเหล้าตรงหน้าต้นสนแล้วสั่งให้ชงมาใหม่
“เบาๆเว้ยค่อยๆกิน”
“อย่ามาห้ามดิ ก็บอกว่าอยากเมาไง”
ฉันหันไปเหวี่ยงใส่ต้นสนที่เอามือมายั้งแก้วเหล้าที่ฉันกำลังจะกระดกมันลงคอ
“อย่าไปห้ามมันเลยปล่อยมันๆ” ฉันได้ยินมิลาช่วยห้ามต้นสนอีกทีก็สบายใจขึ้น
อึกๆ! แก้วที่สองหมดไป
“เอามาอีกดิ้!”
อึกๆๆ แก้วที่สามหมดไป
“อาวมาอีกดิ้โต้นโสน” ตอนนี้ฉันเริ่มมีความรู้สึกมึนๆละ แต่ยังไม่มากเท่าไหร่
“เอาอีกเหรอ”
“อืือ!” ฉันพยักหน้ารับอย่างหนักแน่น
อึกๆๆ แก้วเหล้าแก้วที่5-6-7-8ค่อยๆไหลงรอคอฉันอย่างต่อเนื่อง..
“วู๊ววว” ฉันว่าตอนนี้ฉันเมามากแล้วล่ะ ภาพมันมึนๆเบลอๆไปหมด บอกตรงๆว่าตอนนี้ฉันโคตรอยากจะออกไปเต้นเลย
“ปายเต้นก่อนนะ เอิ้ก!” ฉันหันไปบอกเพื่อนอีกสองคน
“จะดีเหรอวะ” ต้นสนถามย้ำด้วยความเป็นห่วง
“ปล่อยมันเหอะ เราก็นั่งมองมันอยู่ตรงนี้ไง นานๆทีไม่มีอะไรหรอก”
ฉันรักมิลาที่สุดเลยตอนนี้ เธอเข้าใจความรู้สึกฉันได้ดีที่สุดเสมอเลย
“ปายก่อนน้า” พูดจบฉันก็เดินออกมาจากแถวโต๊ะ แล้วเดินไปเต้นแถวๆหน้าเวที
“วู้วๆ โย่ววๆ” ฉันออกลวดลายลีลาเต้นอย่างเร่าร้อน มีหนุ่มๆมากมายมาห้อมล้อมฉันอย่างสนอกสนใจ
“โย่วๆ วู้วว”
หมับบ! ขณะที่ฉันกำลังจะเดินขึ้นไปเต้นรูดเสานั้นจู่ๆก็มีมือปริศนามารั้งแขนฉันเอาไว้
“มากับใคร” เสียงดุเอ่ยถามฉันขณะที่เจ้าตัวลากฉันออกมาที่หน้าร้าน
ฉันค่อยๆขยี้ตาจ้องใบหน้าของผู้ชายคนนี้ดีๆว่าเขาคือใคร เพราะเสียงเขาคุ้นหูมาก
“ตั้ม..” ใช่..ผู้ชายที่พาฉันออกมาจากฝูงผู้ชายแถมยังดุฉันเหมือนกับเป็นแฟนกันอีกก็คือตั้ม...