คำอธิฐานที่ไม่มีวันเป็นจริง
-
วันจันทร์ที่ 6 มิถุนายน พ.ศ.2665
-
7:21
-
Jian
ไม่จริง...
-
(Jian Talk)ตอนนี้เหตุการณ์มันวุ่นวายไปหมด เหตุการณ์ก่อนหน้านี้คือ เราสามคนกำลังจะไปโรงเรียนกัน เมื่อกี้ผมวิ่งกลับบ้านไปเอาชุดพละที่ลืมไว้ จึงให้ทั้งสองรอที่ทางม้าลาย แต่ทว่ามีรถบรรทุกที่ไหนไม่รู้พุ่งมาชนเรน ส่วนยูโดนแค่เฉียดๆ
-
ผมโทรไปบอกแม่ของเรน แล้วรถพยาบาลก็ได้มาเก็บศพเรนไป ตำรวจก็มาพายูไปโรงพักเพื่อที่จะสืบสวนเพราะยูอยู่ในเหตุการณ์ด้วย ผมจึงไปลาหยุดโรงเรียนให้ยูกับผมเอง ตอนนี้ผมจึงไปรอยูที่หน้าโรงพัก
-
ตึง! เสียงประตูโรงพักเปิดออกมา เป็นยูนั่นเอง ผมจึงปรี่เข้าไปหายูทันที
-
9:35
-
Jian
ยูทำไมนายไม่ช่วยเรนไว้ห๊ะ!?
-
U
จะช่วยได้ยังไงว่ะเหตุการณ์มันเกิดขึ้นเร็วมาก กูยังได้แผลเลย
-
U
ขาแพลงเลยเนี่ย
-
Jian
แล้วไงว่ะ
-
Jian
ยังไงเรนก็...
-
Jian
...ตายไปแล้ว
-
U
ใจเย็นก่อนเว้ย
-
Jian
ให้เย็นได้ไงว่ะ
-
Jian
มึงไม่เป็นกูมึงไม่รู้หรอกเว้ย!!!
-
U
มึงไม่เป็นกูมึงก็ไม่รู้หรอกเว้ย!!!
-
U
พอเหอะ
-
U
มึงก็รู้ดีว่าต่อให้เป็นมึง มึงก็ช่วยไม่ได้
-
Jian
กูช่วยได้แน่นอน!
-
Jian
ไม่เหมือนมึงหรอก
-
Jian
กาก
-
U
...
-
U
กูไปและ
-
Jian
จะไปไหน
-
U
เสือก!!!
-
U
แล้วต่อจากนี้เราไม่ต้องมาเจอกันอีก
-
U
ทำเหมือนกับว่าเราไม่เคยรู้จักกัน
-
Jian
เออ!!
-
Jian
ก็ดี
-
Jian
ไปไหนก็ไปเลย
-
U
ขอให้มีชีวิตที่ดีอยู่นะ
-
U
นอกจากฉันกับเรน...นายก็ไม่มีใครเป็นเพื่อนแล้วหนิ :)
-
Jian
ไอ้...!
-
ยูได้เดินหนีผมไป เอาจริงๆก็แอบรู้สึกผิดแฮะ
-
แล้วผมก็พึมพำออกมา
-
Jian
อยากย้อนเวลาไปเมื่อวานได้มั้ยนะ... ขอเวลาสักวันให้เราได้เคียงกันเป็นครั้งสุดท้าย...
-
ทั้งๆที่รู้ดีว่าคงเป็น คำอธิฐานที่ไม่มีวันเป็นจริง....
-
แล้วผมก็หมดสติไป
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()