ภายในห้องนั่งเล่น

กล่องพยาบาลถูกเปิดออก คังมีราจะใช้สำลีชุบแอลกอฮอก่อนจะเริ่มล้างแผลให้ซอลีชินอย่างเบามือ

ซอลีชินพูดยิ้มๆ

ซอลีชินเอื้อมมือไปจับมือคังมีราที่แปะพลาสเตอร์เสร็จขึ้นมากุมไว้ทันที คังมีรามองการกระทำของเขาอย่างตกใจ...นี่เขาเป็นอะไรไปเนี่ย

คังมีราพูดขึ้นก่อนจะเอามือออกจากการกุมมือของชายหนุ่มพลางแสร้งเก็บอุปกรณ์รักษาแผลลงกล่อง.....

ซอลีชินยิ้มออกมากับความคิดของหญิงสาวตรงหน้า....

สิ้นเสียงของเธอ ซอลีชินก็เดินออกห้องนั่งเล่นไป

ภายในห้องน้ำ ซอลีชินนอนแช่น้ำอุ่นพลางคิดไปถึงเหตุการณ์นั้น....เหตุการณ์ที่ลีแจวอนจูบคังมีรา...ใช่..! เขาเห็น ถ้าเขาไม่เดินออกมาตามหาเธอด้านนอก ลีแจวอนอาจพาตัวเธอไป

ความรู้สึกหวงแล่นเข้ามาในใจของชายหนุ่มอย่างประหลาด

ไม่...! เขาจะไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นเด็ดขาด...แค่เห็นว่าลีแจวอนทำอะไรเธอบ้าง เขาก็แทบควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว

~~~~~~~~~~

ทางด้านคังมีราที่ตอนนี้กำลังนอนมองไปยังเพดานห้องพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่

คืนนี้เกิดเรื่องขึ้นมากมายหลายอย่างจนเธอตั้งตัวแทบไม่ทัน...เนื้อเรื่องในนิยายถูกเปลี่ยนไปจนเธอเองควบคุมไม่อยู่

คังมีราคิดไปถึงตอนที่เขาจูบเธอ ปกติเธอจะต้องโกรธเขาสิ แต่คราวนี้เธอเป็นอะไรไป อย่างกับเธอเองก็คิดถึงเขาเหมือนกัน

ยิ่งเห็นตอนที่เขาอ้อนวอนให้เธอกลับไป เธอแทบจะกลับไปกับเขาซะเดี๋ยวนั้นเลย

วันต่อมา

ซอลีชินออกไปทำงานนานแล้ว ในขณะที่คังมีราเดินนำขยะออกมาเพื่อทิ้ง เธอก็เห็นรถสปอตคันหนึ่งที่เธอไม่มีวันลืมจอดอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากหน้าบ้านของเธอ

ลีแจวอนพูดพลางจูงมือหญิงสาวให้เดินตามไปด้วยกัน

ที่ร้านอาหาร

ลีแจวอนร้องออกมาหลังจากที่ตักอาหารเข้าปากคำแรก

เขาพูดอย่างโมโหก่อนหันไปมองหญิงสาวตรงข้าม

~~~~~~~~~~

ที่สวนสาธารณะ

หลังจากที่ทั้งสองกินอาหารมื้อเที่ยงเสร็จ หญิงสาวก็พาลีแจวอนมานั่งโดยไม่ลืมที่จะซื้ออุปกรณืทำแผลมาด้วย

คำตอบของหญิงสาวทำเอาเขาถึงกับอมยิ้ม...นี่แสดงว่าเธอห่วงเขาสินะ

ลีแจวอนทำตามอย่างว่าง่าย

คังมีราพูดขึ้นก่อนที่ตนแปะพลาสเตอร์ที่มุมปากของชายหนุ่มเสร็จ ลีแจวอนฉวยโอกาสที่เธอเผลอยื่นจมูกไปหอมแก้มฟอดใหญ่