Catch My Breath II 28

แบบอักษร

" ม่ายยยยยยยย "

ตาคมมองดูชั้นวางรองเท้าแถวบนว่างเปล่า ไคเป็นคนรักรองเท้ามาก คู่ไหนที่ถูกใจเขาจะซื้อเก็บไว้ เรื่องราคาไม่ใช่ปัญหา

ร่างสูงเปิดหาดูตู้ข้างๆ เพื่อจะมีรองเท้าของเขาซ่อนอยู่

" ไม่มี...ไม่มี หายไปไหน...ฮื้อออ เมียจ๋าาา รองเท้าหาย "

" ไม่เศร้าน้าาา เดี๋ยวเค้าหาคู่ใหม่มาให้ รอแป๊บ "

ร่างบางหายเข้าไปในห้อง ก่อนจะเดินออกมาพร้อมกล่องสี่เหลี่ยมขนาดกลาง ไคมองกล่องในมือเธอไม่วางตา เป็นกล่องพัสดุที่เขาตามหาทั้งวัน ไม่ผิดแน่

" ของไคนิ "

" ใช่ค่ะ ของที่รักเอง "

" ที่บอกว่าขายรองเท้าได้ อย่าบอกนะว่าเป็น...รองเท้าไค? "

ไอริสส่งยิ้มหวานให้เป็นคำตอบ ร่างสูงทรุดตัวนั่งลงอย่างหมดแรง ไม่เคยรู้สึกสะเทือนใจขนาดนี้มาก่อน จนเธออดสงสารไม่ได้ แต่ก็ต้องใจแข็ง ไม่ใจอ่อนให้เขาอีก ถ้าไม่ดัดนิสัยเสียแต่ตอนนี้ แก่ตัวไปคงแก้ไม่หาย

" รองเท้าลูกพ่อออ ฮือออ ใจร้ายย เมียจ๋าใจร้ายที่สุดเลย "

" ตกลงกันแล้วนินา ไคผิดสัญญาก่อนนะ "

" ก็เค้าอยากได้อ่ะ "

" ก็มันล้นตู้แล้วอ่ะ เค้าไม่มีที่จะวางรองเท้าแล้วเหมือนกัน หรือไคจะให้เค้าเอารองเท้าไปทิ้งเพื่อให้ใครมีที่วาง เอาแบบนั้นมั้ย "

ชายหนุ่มเงียบไป ได้แต่โอดครวญเบาๆอยู่หน้าชั้นวางรองเท้า เถียงไม่ออก เพราะทุกสิ่งที่เมียเขาพูดเป็นเรื่องจริง

“ ไคยังกินข้าวไม่อิ่มเลยนะ กลับไปกินข้าวก่อนมั้ย ”

ใบหน้าหล่อบูดบึ้งหันมามองค้อนน้อยๆให้เธอ ก่อนจะเมินหนีไม่พูดด้วย เจอแบบนี้ใครจะไปกินลง

“ นั่งอยู่แบบนี้ รองเท้ามันคงไม่ลอยกลับมาหรอกนะ ”

“ เชอะ คนใจร้าย ”

ร่างสูงยังคงนั่งรำพึงรำพันอยู่ที่เดิม ข้าวปลาไม่ลุกไปกิน นาทีนี้เหมือนโดนพรากกล่องดวงใจไป สมองพลันนึกถึงหนทางเอากลับคืน แต่ก็นึกไม่ออก

“ ลุกไปกินข้าวก่อน ”

“ ไม่ ”

“ อย่าพูดยากสิ ”

“ คนใจร้ายไม่ต้องมายุ่ง ”

“ ว่าใครใจร้ายห้ะ ”

“ ใครเอารองเท้าไปทิ้งก็คนนั่นแหละ ”

งอน....บอกได้คำเดียวว่างอนแรง ใบหน้าหล่อสะบัดหนีไปอีกทาง

“ ว๊าาา งั้นคงไม่ใช่เค้าแล้วล่ะ ”

หางตาเธอเหล่มองร่างสูงเป็นระยะ ก่อนจะเดินออกไปห้องนั่งเล่น ไอริสหายไปอยู่นานจนเขานึกเป็นห่วง ร่างสูงเดินมาตาม แต่ก็ต้องตกใจกับภาพที่เห็น

รองเท้าหลายสิบคู่วางเรียงเป็นระเบียบเรียบร้อย มันไม่ได้หายไปไหน แต่ภรรยาคนสวยนำมาทำความสะอาดใหม่ ดูสวยงามเหมือนวันแรกที่ซื้อมา

“ เมียจ๋าาาา ”

เสียงทุ้มเอ่ยเรียก แต่เธอยังคงนั่งนิ่งไม่สนใจ ไอริสเก็บรองเท้าเข้ากล่องใสจนเสร็จ ร่างสูงรีบเข้าไปกอดเมียจ๋าของเขา

“ ที่เหลือไคเก็บเข้าตู้เอง ไม่ต้องทำแล้วครับ ”

“ ไม่ต้องมายุ่ง ”

เหมือนเขาพึ่งพูดประโยคนี้กับเธอไปไม่กี่นาทีก่อน เปิดโหมดง้อเมียอีกตามเคย ไอริสเวลางอน คือเอาเรื่องขั้นสุด

ปล่อยให้ง้อให้เข็ด คิดได้ไงว่าเธอจะเอารองเท้าเขาไปขายจริงๆ ใช่ว่าเธอจะไม่รู้ว่าสามีรักรองเท้ามากแค่ไหน สิ่งใดที่เป็นงานหรือความรับผิดชอบของเขา หรือสมบัติข้าวของทุกชิ้น เธอไม่เคยก้าวก่ายเลยสักครั้ง มีแต่จะช่วยดูแลให้ ตากลมชื้นเปียกไปด้วยหยดน้ำตาโดยไม่รู้ตัว ฮอร์โมนคุณแม่ขึ้นๆลงๆ ไม่สามารถควบคุมได้

“ ฮืออๆ ”

“ โอ๋ ไม่ร้องนะค้าบ เมียจ๋าของไคน่ารักที่สุดเลย ปะป๊ารักเบบี๋ด้วยนะครับ ”

อยากจะกุมขมับ จู่ๆเธอก็ร้องไห้ขึ้นมา ไคสวมกอดร่างบางไว้แน่น คืนนี้คงต้องกอดปลอบกันอีกยาว แต่วันนี้เขาได้บทเรียนอย่างนึง คู่ชีวิตคือคนที่ช่วยกันรักษา และการเชื่อใจคนรักเป็นสิ่งแรกที่ควรทำ

คืนวุ่นๆของพวกเขาได้จบไป เช้าวันต่อมา ไคพาศรีภรรยาไปสูดอากาศยามเช้าที่สวนสาธารณะ จ็อกกิ้งเบาๆเพื่อสุขภาพ

“ พักกินน้ำกันก่อนดีกว่า ”

ดูจากหยดเหงื่อที่เกาะตามลำคอก็รู้ว่าเธอเหนื่อย ร่างสูงจัดแจงปูเสื่อพากันนั่งพักริมทะเลสาบ ลมโบกโชยพัดผ่านพอให้รู้สึกเย็นสบายขึ้นมาบ้าง ไคหยิบแซนด์วิชในตะกร้าปิกนิกออกมา เขาตื่นมาทำแต่เช้าตรู่ เป็นเมนูง่ายๆที่เขาพอจะทำให้เธอได้ สำหรับคนไม่เคยเข้าครัวอย่างเขา แค่นี้ก็วิเศษแล้ว

ฉันนั่งมองคุณสามีจัดแจงอาหารการกินไปเพลินๆ ทำไมถึงรู้สึกมีความสุขขนาดนี้นะ ตั้งแต่มีเขาฉันมีความสุขขึ้นทุกวันจริงๆ ทุกสิ่งที่เขาทำเพื่อฉัน มันมากมายจนไม่รู้จะตอบแทนยังไง

ฟอดดดดด

ร่างบางยื่นหน้าไปหอมแก้มสากโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว ร่างสูงชะงักหันกลับมามองอย่าง งงๆ หญิงสาวอมยิ้มน้อยๆ หยิบเจลแอลกอฮอล์ขึ้นมา ออกคำสั่งให้เขาแบมือ บีบเจลใส่มือเขา และมือของเธอเอง

“ ทำตัวน่ารักแบบนี้ เดี๋ยวไคก็อดใจไม่ไหวหรอก ”

“ อยากทำตัวน่ารักกว่าเค้าทำไมอ่ะ ”

“ ก็อยากเอาใจเมีย ”

“ เค้าก็อยากเอาใจไคเหมือนกัน ”

“ แต่ตอนนี้ อยากเอาเมีย ”

“ เค้าก็อยากเอาไคเหมือนกัน ”

หญิงสาวตาเบิกกว้าง พึ่งรู้ตัวว่าเผลอพูดตามเขา ไคหัวเราะชอบใจทุกครั้งที่เธอหลงกลพูดตาม

“ งั้นเรารีบกิน รีบกลับกันดีกว่า ”

ไคยิ้มเป็นตาสระอิ มันดูน่ารักและน่าตีในเวลาเดียวกัน มือเล็กฟาดลงแขนแกร่งไม่แรงมากอย่างหมั่นไส้

“ กลับไปคนเดียวเลย จะดูปลา ”

“ เช้าๆปลายังไม่ตื่นหรอก ”

“ รู้ได้ยังไง ”

“ รู้สิ ไม่เชื่อหันไปดู ” เธอหันไปตามคำบอก

ฟอดดดด ไคกดจมูกโด่งลงบนแก้มใสๆไร้เครื่องสำอาง กล้าสาบานตรงนี้เลยว่า ไม่เคยหอมแก้มผู้หญิงคนอื่น นอกจากแก้มแม่แล้ว ก็มีแก้มเมียนี่แหละที่เขาชอบหอม

“ ตัวเล็กจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายน้า ”

ร่างสูงทำเสียงเล็กเสียงน้อยเวลาคุยกับเบบี๋ กลายเป็นผู้ชายอ่อนโยนตะมุตะมิในพริบตา

“ ท้องเริ่มป่องแล้วอะ เค้าดูอ้วนตลอดเวลาเลย ”

เป็นธรรมดาของผู้หญิงเวลาใส่เสื้อผ้าต้องเช็ครูปร่างของตัว หน้าท้องที่เริ่มนูนออกมา ผิดกับแขนขาที่ยังปกติ บางทีมันก็รู้สึกไม่ชินกับการเปลี่ยนแปลง

“ อ้วนๆน่ารักจะตาย เดี๋ยวพอคนนี้ออกมา ไคก็จะทำให้เมียจ๋าอ้วนอีก ”

“ ไม่ให้พักเลยว่างั้น? ”

“ ใช่ บ้านเราจะได้มีเด็กเต็มบ้าน ลูกๆจะได้ไม่เหงาไง ”

คงจะเข้าตำรา มีลูกกวนตัว มีผัวกวนใจ เห็นภาพตัวเองในอนาคตลางๆ แล้วก็ปวดหัว คงจะป่วนกันดูไม่ใช่น้อย

อีกไม่กี่เดือนข้างหน้า จะมีเลือกตั้งครั้งใหญ่ ซึ่งครั้งนี้ ณภัทร ได้รับเลือกให้ลงสมัคร ส.ส ประจำเขตด้วย ด้วยประสบการณ์ที่ยังน้อย เขาปฏิเสธที่จะลงสมัครผู้ว่า กทม. กลัวจะข้ามหน้าข้ามตาผู้ใหญ่ในพื้นที่

โรสยืนหมุนตัวอยู่ในห้องลองชุด ไม่กี่อาทิตย์ก็จะเข้าสู่พิธีวิวาห์แล้ว อดตื่นเต้นไม่ได้เหมือนกัน

“ สวยที่สุดเลยคนนี้ ฟอดดด ”

“ อุ๊ย ! เข้ามาทำไม นี่มันห้องลองชุดผู้หญิงนะ ”

เสียงแหลมบ่นอุบ ชายหนุ่มในชุดเจ้าบ่าว แอบย่องเข้ามาในห้องแต่งตัวไม่ให้สุ่มไม่ให้เสียง

“ เข้ามาช่วยเช็คความเรียบร้อยครับ ”

“ ออกไปรอข้างนอกเลย เดี๋ยวใครเข้ามาเห็น ”

“ เค้าเห็นตั้งแต่เดินเข้ามาแล้ว ” ณภัทรยิ้มทะเล้น

“ คุณว่าที่ ส.ส คะ ช่วย keep look ในที่สาธารณะหน่อยได้มั้ยคะ ”

“ ได้ครับป๋ม ”

ใบหน้าสวยส่ายหน้าให้กับความขี้เล่นของเขา ชายหนุ่มวอแวอยู่ให้ห้องลองชุดสักพักถึงยอมออกมารอด้านนอก

บ่าวสาวยืนโพสต์ถ่ายภาพ Pre wedding จนครบทุกเซ็ต มีแต่เสียงชื่นชมในความหล่อสวย เป็นคู่ที่เหมาะสมราวกับกิ่งทองใบหยก