INTRO
"ป้าทิมคะ! ฝันสอบติดมหาลัยในแคนาดาได้แล้วนะคะ!" เสียงใสของทอฝันดังขึ้นลั่นห้องครัวในบ้านหลังหรูสาวน้อยในชุดนักเรียนมัธยมปลายของโรงเรียนหญิงล้วนมัดผมหางม้าเรียบร้อยวิ่งมากอดป้าทิมด้วยความดีใจ
"จริงเหรอป้าดีใจด้วยนะทอฝัน" ป้าทิมพูดพร้อมยิ้มปริ พลางใช้มือลูบหัวทุยของทอฝันด้วยความเอ็นดู เธอรักทอฝันเหมือนลูกสาวแท้ๆ เพราะตั้งแต่เล็กจนโตทอฝันไม่เคยได้รับความรักจากใครในบ้านหลังนี้ โดนแม่ทอดทิ้งตั้งแต่เจ็ดขวบ ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวในบ้านหลังโตที่พ่อแท้ๆไม่เคยสนใจและมอบความรักให้
"ค่ะ หนูได้คะแนนอันดับหนึ่งเลยนะคะ"
"เก่งจังเลยตัวแค่นี้ เดี๋ยววันนี้ป้าทำของโปรดให้ทอฝันกินเป็นของขวัญสำหรับคนเก่ง"
"เย้! รักป้าทิมที่สุดในโลกเลยค่ะ" หญิงสาวยื่นใบหน้าไปหอมแก้มของป้าทิมฟอดใหญ่ วินาทีที่เธอรู้ว่าเธอสอบติดมหาลัยในแคนาดาเธอดีใจมากแทบจะกรี๊ดออกมา
"แล้วนี่บอกคุณพ่อรึยัง"
"ยังเลยค่ะแต่คุณพ่อคงไม่...."
"อย่าคิดแบบนั้นเลยทอฝัน พ่อคนไหนบ้างจะไม่สนใจความสำเร็จของลูกตัวเอง"
"ตั้งแต่ฝันจำความได้คุณพ่อไม่เคยสนใจฝันเลยด้วยซ้ำ พอเลิกกับคุณแม่คุณพ่อก็แต่งงานใหม่ไม่เคยเห็นฝันอยู่ในสายตา"
"ไม่เอาไม่พูดแบบนั้นนะทอฝัน ป้าเชื่อว่าลึกๆแล้วคุณพ่อเขาคงก็รักทอฝันมากเหมือนที่ทอฝันรักท่าน" ป้าทิมเอื้อมมือเช็ดน้ำตาออกจากพวงแก้มนวลใสอย่างอ่อนโยน
"ค่ะ" เธอพยักหน้าก่อนจะเดินมาหาผู้เป็นพ่อที่นั่งทำงานอยู่ในห้อง เธอสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดและยกมือเคาะบานประตูไม้แกะสลัก
ก๊อกๆ
"ใคร"
"ทะ..ทอฝันเองค่ะ"
"เข้ามา" คนหลังประตูได้ยินดังนั้นก็เปิดประตูและเดินเข้าไปหาคนเบื้องหน้าอย่างกล้าๆกลัวๆ ใบหน้าคมเข้มดุดันมองลูกสาวที่เอาแต่เดินก้มหน้าไม่ยอมเงยขึ้นมองตน "เคยบอกแล้วใช่ไหมว่าเวลามาหาฉันอย่าก้มหน้า!"
"ขอโทษค่ะ"
"มีธุระอะไร"
"คือ...ฝะ...ฝันสอบติดมหาลัยที่แคนาดาแล้วนะคะ"
"แล้วไง" ประโยคสั้นๆทำหัวใจดวงน้อยกระตุกวูบเธอไม่น่าเข้ามาเลยเพราะถึงยังไงพ่อของเธอก็ไม่ดีใจหรือยินดีอะไรด้วยอยู่แล้ว
"ทอฝันก็แค่อยากให้คุณพ่อรับรู้...ก็แค่นั้น"
"แล้วจะบินไปเมื่อไหร่ล่ะ"
"อีกสองวันค่ะ"
"อืม ไปอยู่นู้นก็ดูแลตัวเองด้วย ที่นั่นไม่เหมือนที่นี่" แม้จะไม่ใช่ประโยคการแสดงความยินดีแต่ทำให้คนฟังหัวใจพองโตขึ้นมาทันใด
"ค่ะ...คุณพ่อ"
"มานี่สิฉันมีของจะให้แก" พ่อของเธอหยิบบางอย่างขึ้นมาให้เธอเงยหน้ามองผู้เป็นพ่อทันทีที่ได้เห็นสิ่งนั้น มันคือสร้อยคอของแม่...เธอจำได้
"....."
"เอาไปสิ" ทอฝันรับมาโดยไม่พูดอะไรเธอมองสิ่งนั้นและใช้นิ้วหัวแม่มือลูบไปมาที่จี้ดาวพลางคลี่ยิ้มออกมาช้าๆ
"ขอบคุณนะคะฝันจะดูแลมันให้ดี...ดีที่สุดเลยค่ะ" ทอฝันเงยหน้าพูดกับคนเป็นพ่อก่อนจะหมุนตัวเดินออกมาพร้อมกับสร้อยคอของแม่ในมือ
ผลักก!
ด้วยความมัวแต่มองสร้อยในมือจนลืมดูทางเดินทำให้ร่างบอบบางในชุดนักเรียนชนเข้ากับใครบางคนที่เดินสวนมา
"มีตารึเปล่าเวลาเดิน!" เสียงแหลมเอ่ยขึ้น 'มอลลี่หรือว่าหม่อน' เป็นลูกติดของภรรยาใหม่ของวฤทธิ์หรือพ่อของทอฝัน เธอยืนมองทอฝันด้วยสายตาไม่พอใจ
"ขะ...ขอโทษ" หญิงสาวเอื้อนออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
"ได้ข่าวว่าสอบติดที่แคนาดาแล้วดหรอดีใจด้วยนะทอฝันลูกแม่ ไปแล้วไปลับอย่ากลับมาที่นี่อีกนะ" ธัญญ่าภรรยาคนปัจจุบันของพ่อเธอเอ่ยพูดพลางแสยะยิ้มให้ ก่อนจะเดินผ่านทอฝันไปพร้อมกับลูกสาวโดยมอลลี่ได้แกล้งเดินกระแทกไหล่ทอฝันไปด้วยความหมั่นไส้
"....." เธอมองตามสองคนแม่ลูกที่เดินหายไปในห้องทำงานพ่อของเธอ เสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะในห้องดังออกมาเธอรับรู้ถึงความสุขและความอบอุ่น จนมันทำให้เธอรู้สึกแอบอิจฉาน้อยใจในโชคชะตาของตัวเอง
ฝากคอมเมนต์เล็กๆน้อยๆให้ด้วยนะคะ
ความคิดเห็นทั้งหมด ()
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น