นี่คือปาร์ค​มินฮี​ ชายหนุ่มที่เกลียดแมวเข้าไส้เพราะเรื่องราวในอดีตของเขากับแมวไม่ค่อยดีเท่าไรนัก​ ส่วนผู้หญิง​คือ​ ซองเยวอน​ เพื่อนในสมัยเด็กของปาร์คมินฮี​ เธอเป็นคนที่รักแมวมาก​ เธอคือเจ้าของลูแปง​

มินฮีเดินออกมาจากบ้านของซองเยวอน​ บ้านของเขาอยู่ไม่ห่างจากบ้านของเยวอนนัก​ ตอนเด็กๆเขาจึงมาเล่นที่นี่เป็นประจำ

เขาอยู่​โรงเรียน​เดียวกันกับเยวอน​ ปีนี้เขากับเยวอนก็อยู่ชั้นม.6 แล้ว​ เยวอนตั้งเป้าอยากจะเป็นสัตวแพทย์​ เธอจึงสนใจคณะสัตวแพทย์ศาสตร์​มากๆ​

มินฮีพูดอย่างนี้ทุกครั้ง​ เวลาเข้าบ้าน​ เขาอาศัยอยู่กับน้องสาวสองคน​ พ่อแม่ของมินฮีเสียชีวิตเพราะประสบอุบัติเหตุ​รถชนในวัยเด็ก​ เขาและน้องสาวรอดตายมาได้อย่างปาฏิหาริย์​ แต่นั่นก็ทำให้ทั้งสองต้องกำพร้า​

มินฮีเป็นคนชอบเก็บตัวมาตลอด​ ตั้งแต่เสียพ่อแม่ไป​ เขาชอบอยู่บนห้องตัวเอง​ ไม่ค่อยออกไปไหนเท่าไหร่นัก​ มีแค่ที่บ้านของเยวอนเท่านั้นที่มินฮีจะแวะไปบางครั้ง

เขาทิ้งตัวลงนอนบนเตียง​ พร้อมกับหยิบโทรศัพท์​ขึ้นมาเล่น​ พร้อมกันนั้นเยวอนก็ทักแชทมาหาเขา​ เขาเปิดแชทขึ้นอ่านก็พบว่าเยวอนต้องการให้เขาไปเป็นเพื่อนในการพาลูแปงไปตรวจที่โรงพยาบาล​สัตว์​

เขาเลื่อนปิดแชทการสนทนา​ เขากำลังจะไปโรงพยาบาลสัตว์​พรุ่งนี้ตอนเช้า​ เขาไม่ชอบโรงพยาบาล​ ต่อให้เขาจะป่วยหนักหรือว่าเจียนตายแค่ไหน​ เขาก็จะไม่ยอมนอนโรงพยาบาลเด็ดขาด

มินฮีไปอาบน้ำ​ ซึ่งเยจินก็เพิ่งอาบเสร็จ​เหมือนกัน​ เขาผลัดผ้า​แล้วจากนั้นก็อาบน้ำ​ เขารีบอาบน้ำเพราะอยากรีบขึ้นไปนอนบนเตียงของเขาแล้ว​

เขาอาบน้ำเสร็จ​ นุ่งผ้าเช็ดตัว​ จากนั้นก็เดินมาที่ห้องนอนของเขา​ เขาแต่งตัวเสร็จ​ ก็จะลงไปดื่มนมสักแก้วก่อนนอน​ เขาจึงเดินลงบันไดไป​

เขายกนมขึ้นดื่ม​ จากนั้นก็เดินขึ้นห้อง​ ตอนนี้เขารู้สึกพร้อมนอนอย่างเต็มที่​แล้ว

เขาปิดไฟจ่กนั้นก็หลับเข้าสู้ห้วงนิทราในตอนกลางคืนอันเงียบสงบ

แต่ว่าคืนนี้ไม่เหมือนคืนก่อนๆ​ เขาฝัน​ ฝันประหลาดมาก

ในความฝันเขาอยู่สถานที่​แห่งนึง​ ไม่มีอะไรเลย​ มีแต่หมอกจางๆสีขาวลอบอยู่รอบๆตัว​ เขามองไปทางซ้าย​ มองไปทางขวา​ ก็ไม่พบใครหรืออะไรอยู่เลยซักอย่าง​ จนมีเสียงเล็กๆเสียงนึงดังขึ้นมา

เขาหันไปหาต้นเสียง​ ก็เจอเข้ากับลูแปง​ แมวที่บ้านของเยวอน​ เขาเกลียด​แมวจนขนาดเก็บเอามาฝันแล้วรึ​ เขาคิด

เขาไม่ตกใจอะไรเท่าไหร่​นัก​ เพราะเขาคิดว่านี่คือความฝันอะไรก็เกิดขึ้นได้ในฝัน

เขาหลับตา​ พร้อมกับพูดในใจว่าตื่นสิ​ ตื่นสิ​ ตื่น​ แต่ไม่เป็นผล

ลูแปงกระโดดเอาอุ้งเท้าตบไปที่หน้าของมินฮี​

ลูแปงเดินหันหลังกลับไป​ จากนั้นก็เหมือนมีอะไรมากระชากมินฮีให้หลุดออกมาจากที่ตรงนั้น​ เขาหมุนลอยอยู่กลางอากาศ​ จากนั้นเขาก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา

เขาหายใจหอบราวกับไปวิ่งแข่งมาราธอน​มา​ เขาชำเลือง​มอง​นาฬิกาก็พบว่าเป็นเวลาตี​ 5:46​ นาที​

เขานั่งทบทวนความฝันอยู่บนเตียง​ ลูแปงมาบอกว่า​ให้เขาช่วยมัน​ แล้วมันจะตายวันนี้​ เวลาบ่ายสามโมง​

เขาบอกกับตัวเองอย่างนั้น​ แล้วจึงลุกไปอาบน้ำ

เขาได้ยินคนเดินลงมาจากชั้นบน​ คงเป็นเยจิน​ เขามองดูนาฬิกาจากโทรศัพท์​ที่เขาใช้เปิดเพลงในห้องน้ำ​ ตอนนี้เป็นเวลา​ ตี​ 5:56​ นาที

เขานุ่งผ้าเช็ดตัว​ จากนั้น​ก็​เ​ดิ​นออกมา​ เยจินในชุดนอนกำลังยืนสะลึมสะลือ​อยู่

เขาขึ้นไปชั้นบนเพื่อที่จะไปแต่งตัว​ เขาเลือกเสื้อยืดสีดำกับกางเกงยีนส์ออกมา​ เขาชอบแต่งตัวแบบนี้อยู่ประจำ​ แม้ว่าบางคนจะหาว่าเขาไม่ค่อยมีรสนิยมในการแต่งตัวสักเท่าไหร่นัก

เขาเห็นแชทดังขึ้นมาจากเยวอน

มินฮีลุกไปทำอาหารเช้ากิน​ เขาดึงแผ่นขนมปัง​ เบค่อน​ ไส้กรอก​ และก็ไข่ดาวลงไปทอดในกระทะ​

เขาก้มลงไปมองดูนาฬิกาข้อมือ​ ตอนนี้เป็นเวลา​ 07:15​

เขาเดินไปนอนที่โซฟา​ คว้ารีโมททีวีขึ้นมาจากนั้นก็กดเข้า​ Netflix เพื่อหาหนังดูฆ่าเวลาอีก​ 2 ชั่วโมง

มินฮีเปิดหนังดู​ พอหนังจบเยวอนก็แชทมาพอดี​

มินฮีปิดทีวี​ จากนั้นก็หยิบหมวกแก๊บและกระเป๋า​สตางค์

มินฮีเดินออกจากบ้า​นมา​ แล้วเดินตรงไปบ้านเยวอน​ ซึ่งเห็นเยวอนยืนถือกรงใส่แมวรออยู่

มินฮีเดินไปจูงรถมอเตอร์ไซค์​ออกมา​ จากนั้นเขาก็ขึ้นคร่อมรถ​

มินฮีก็นึกถึงความฝันของเขา​ ที่ลูแปงมาบอกว่ามันจะตายวันนี้ตอนบ่ายสามโมง​

เขาก็พยายามคิดว่ามันคงเป็นแค่ความฝันธรรมดา​ จนเขาและเยวอนขี่รถมาถึงหน้าโรงพยาบาล​สัตว์

จบ