หิรัญญิการ์ | ดอกไม้แห่งชีวิต

-|▪ บทที่ 12 จูเนียร์ & นาฬิกา ▪|-

.

.

.

นั่นไง!

"แอ๊ด"...เสียงเปิดประตูดังขึ้น..ทำให้เราทั้งหมดรีบหันไปมอง

พี่ชมพูรีบเดินออกไปทันที..แต่ดุจก็รีบเดินตามไป

.

.

.

Dujdarika Talk

ฉันรีบวิ่งตามพี่ญิการ์พี่ไปทันทีแต่ทว่า...เธอหายไปไหนกัน?

เสียงของพี่ญิการ์ดังขึ้น...แต่เหมือนว่าเธอจะคุยกับใคร

ฉันสดุ้งทันทีที่มีใครมาแตะไหล่ฉัน..

ฉันรีบเอามือปิดปากเธอ

ทันทีที่ฉันค่อยๆเอามือออกจากปากเธอ เธอก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา

ใครกัน!

เยอ...หรือลานไพลิน...

ฉันและทิวามองหน้ากัน

เธอพยักหน้าก่อนจะเดินตามพี่ชมพูไป..ส่วนฉันก็รีบเดินตามพี่จูเนียร์ทันที

.

.

.

ฉันเดินตามพี่จูเนียร์เข้ามาในห้องผู้ป่วยของใครสักคน

ฉันค่อยๆเดินเข้าไปที่ปลายเตียงคนไข้ทันที

และเหมือนว่าพี่จูเนียร์จะตกใจที่เจอฉัน

แต่คนไข้...ที่นอนอยู่บนเตียง..

ฉันยืนมองพี่นาฬิกาที่ใส่ท่อออกซิเจนอยู่...หัวของเธอถูกหมวกไหมพรมปิดบังผมเอาไว้...ร่างกายผอมซูบ

ผิวของเธอดูคล้ำ

สายน้ำเกลือระโยงระยางพันกันมั่วไปหมด...

พี่จูเนียร์รีบเดินมาลากฉันออกไปที่ระเบียงทันที

ฉันเคยเห็นคนสภาพแบบนั้นมาก่อน...ที่ทำอยู่ก็เหมือนยื้อเวลาให้เขาได้บอกลากับทุกคน

พี่จูเนียร์ทำได้เพียงแต่พยักหน้า

และเธอก็ได้แต่พยักหน้าอีกครั้ง

.

.

.

Tiwa Talk

ฉันรีบเดินตามพี่ชมพูสิรินทันทีที่เธอแยกจากพี่จูเนียร์...

เดินตามมาได้สักพัก...

ฉันก็ดันเดินมาถึงพื้นที่เปลี่ยวซะด้วย...

แถมตอนนี้เธอหายไปไหนก็ไม่รู้

เายงเย็กเยือกดังขึ้นข้างหลังฉัน...ทำให้ฉันต้องสดุ้งก่อนจะหันไปมอง

ฉันจำอะไรไม่เห็นได้เลย...พยายามนึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก

แล้ว...ฉันไว้ใจเธอได้หรือเปล่า...

เธอพูดเหมือนกับ...เธอรู้จักฉัน

เธอก้มหน้าอย่างเศร้าๆ..ก่อนจะเดินหันหลังออกไป

"ตามเธอไปสิ..."

"ตามไปรั้งเอาไว้..."

จู่ๆก็มีเสียงอะไรไม่รู้ดังขึ้นมาในหูฉัน...แต่ฉันก็ควรทำตามเสียง...นั่นแหละ

ฉันรีบเดินไปรั้งข้อมือพี่ชมพูสิรินทันที

เธอหันมาขมวดคิ้วใส่ฉัน

"นั่นแหละ.."

"จากนั้นก็...."

"ฆ่ามันซะ!!"

"เอามีดมาปาดคอมัน!"

"เอาดาบมาฟันคอมัน..ให้ขาดสะบันไปเลย!"

"5555555555555555555555555555"

"555555555555555"

"555555555555"

"ขาดสะบัน!"

"ฆ่ามันซะ!!555555"

"เอาให้หัวมันหลุดกระเด็นไปไกลเลย!"

พี่ชมพูจับต้นแขนทั้งสองข้างฉันเอาไว้อย่างตกใจ

"เอาให้มันตายไปเลย!"

"ปาดคอมันซะ!"

หิรัญญิการ์ | ดอกไม้แห่งชีวิต

End