หิรัญญิการ์ | ดอกไม้แห่งชีวิต

-|▪ บทที่ 6 ช่อเอื้อง ▪|-

.

.

.

@วัด

ฉันยืนมองโลงที่กำลังจะปิดฝาโลง แต่เพียงแค่รอเวลา..เวลาที่พี่ช่อเอื้องจะมาดูหน้าของแฝดเธอเป็นครั้งสุดท้าย

"เพลี้ย!!"

หน้าฉันหันไปตามแรงตบของใครซักคน

ไม่เลย...

ฉันไม่เคยอยากให้คนที่เป็นทุกอย่างต้องตาย

มันไม่น่าสะใจเลยซักนิด

ฉันไม่เคยโกรธหรือไม่เคยพอใจเธอ

เรื่องของญิการ์..งั้นเหรอ?

ฉัน....

....งั้นเหรอ

ฉันคิดไปเองหรือเปล่านะ

ที่เห็นเยอมองพี่ช่อเอื้องด้วยตาที่เคืองโกรธ

เยอดึงฉันเข้าไปกอดก่อนจะลูบหัว

บทสนทนาที่ทั้งคู่คุยกันมันเหมือนกับทั้งคู่เคยมีเรื่องกันมาก่อน

ฉันผละออกจากเยอก่อนจะมองทั้งคู่

เห้อ!

ถึงจะสงสัยดุจแค่ไหนแต่เธอก็เป็นเพื่อนฉันล่ะนะ...เพื่อนกันยังไงก็เพื่อน

ฉันหันไปมองพี่ช่อเอื้องที่หันหลังเดินออกจากศาลาไป

แต่...

..ฉันยังคาใจกับเรื่องของพี่ญิการ์...

ฉันรีบเดินออกมาจากศาลาพร้อมพี่ช่อเอื้องทันที

จนมาหยุดที่ศาลาข้างๆริมคลอง

พี่ช่อเอื้องนั่งเหม่อนิ่งๆโดยไม่มีทีท่าจะขยับ

ฉันได้แต่ทิ้งตัวลงข้างๆ

งั้นที่ฉันคิดตั้งแต่แรกก็ผิดไปหมดสินะ...

ถ้าตัดเรื่องที่ฉันคิด...

สรุปแล้ว...

ในเรื่องนี้ทีคนน่าสงสัยอยู่สองคน

เยอ...กับ...ดุจ

จริงสิ!

ฉันจำได้ว่าเอามาอยู่นะ...

ในกระเป๋าสินะ...

ฉันหยิบกระดาษที่ถูกพับใส่ในกางเกงยีนส์ขึ้นมาคลี่ออกให้พี่ช่อเอื้องดู

และเธอก็บรับมันไปเปิดอ่าน

พี่ช่อเอื้องส่งกระดาษให้ฉันดู

ก่อนหน้านี้มันมีแต่ Xxxx สามบรรทัดนี่!

ฉันรีบหยิบปากกาจากกระเป๋าเสื้อขึ้นมากดก่อนจะจ่อลงไปที่กระดาษ

.....

ฉันมองเยอที่วิ่งมาด้วยท่าทีเหนื่อยหอบพร้อทดุจกับลิน

หิรัญญิการ์ | ดอกไม้แห่งชีวิต

End