หิรัญญิการ์ | ดอกไม้แห่งชีวิต

-|▪ บทที่ 5 ช่อฟ้า ▪|-

Dujdarika Chat

"ทิวา!"

เสียงของใครบางคนดังขึ้นทำให้ฉันต้องรีบเก็บโทรศัพท์ก่อนจะเดินออกไปหน้าบ้าน

ฉันมองผู้มีศักดิ์เป็นพี่

เธอคือพี่ที่เกิดจากเมียหลวงของพ่อ

ฉันรีบผายมือเชิญเธอเข้าบ้านทันทีก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปในบ้าน

ฉันมองมือพี่ช่อฟ้าที่ชี้ไปที่ศาลาในสวน

ฉันรีบดึงแขนพี่ช่อฟ้าเข้าบ้านทันที...ก่อนที่พี่จะเพ้อเจ้ออะไรไปมากกว่านี้

"ไงช่อฟ้า:)"

.

.

.

ฉันยืนมองพี่ช่อฟ้าที่เอนตัวลงนอนกับโซฟา

พี่ช่อฟ้ายื่นซองสีน้ำตาลให้ฉัน

ก่อนที่ฉันจะรับมันมากลับด้านไปมา

อ้อ พี่ช่อเอื้องเป็นแฝดของพี่ช่อฟ้าเองแหละ

ฉันขมวดคิ้วใส่พี่ช่อฟ้าทันที

มาไวไปไวแฮะ

อะไรคือจู่ๆให้ไปทำบุญ?

อ๋อ เพราะแบบนี้เอง

ฉันพยักหน้าก่อนจะมองพี่ช่อฟ้าที่กำลังเดินออกไป

หลังจากนั้นฉันก็มาสนใจของที่พี่ช่อเอื้องฝากให้พี่ช่อฟ้าเอามาให้

ฉันมองในรายชื่อที่มีชื่อคนจำนวนห้าคนและตอนนี้มีอยู่สองคนที่ถูกขีดด้วยเส้นแดง

ฉันมองทั้งสองชื่อที่ถูกสีแดงขีดเอาไว้

มีเพียงสามชื่อนี้ที่ไม่ถูกขีดเส้นแดงทับที่ชื่อ

แต่ถูกขีดไว้ข้างหลังชื่อ

เหมือนกับให้ตอบอะไรสักอย่าง

ตายแบบไหนไม่ทรมาณ?

คุณสามารถเลือกตอบได้เพียงคนเดียว...

ฉันขมวดคิ้วก่อนจะรวบเอกสารแล้ววิ่งตามพี่ช่อฟ้าที่ออกไปจากบ้านแล้ว

ฉันตะโกนเรียกพี่ช่อฟ้าแม้จะเห็นเพียงหลังแว๊บๆ

ก่อนเธอจะเลี้ยวออกไปจากซอย

แต่พอฉันวิ่งตามไป....

กลับเจออุบัติเหตุอยู่หน้าถนน

น่าจะเป็นผู้หญิงที่โดนรถชนและเสียชีวิต...

เพราะภาพจากเหตุการณ์มันฟ้อง...

แต่ว่า...

ฉันเดินไปหยิบแว่นที่ตกในที่เกิดเหตุ...

ฉันเหล่ตาไปมองศพที่ถูกปิดด้วยผ้าขาวเองไว้

แต่แขนเธอโผล่ออกมา

ข้อมือเธอมีกำไล...ที่ฉันทำด้วยลูกปัดที่ให้พี่ช่อฟ้าในวันเกิดเธอ

งั้นแสดงว่า!

ฉันรีบไปเปิดผ้าขาวออกก่อนจะเห็นใบหน้าที่เละของพีช่อฟ้าขนแทบดูไม่ออกเลยว่าเป็นพี่ช่อฟ้า แต่ทุกอย่างมันคือพี่ช่อฟ้า...

ฉันกอดเธอทันที

ก่อนจะปล่อยน้ำตาให้ไหลริน...ที่เอ่อล้นออกมาด้วยทีท่าที่จะไม่มีวันหยุด

ฉันยกมือลูบผมสีทองของพี่ช่อฟ้าที่เต็มไปด้วยคราบเลือดเหมือนที่พี่ช่อฟ้าเคยทำให้ฉันปล่อยๆที่ฉันรู้สึกเศร้า

ตอนนี้ฉันได้ลูบหัวพี่เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย....

ครึ่งชั่วโมง...

แสดงว่าก่อนที่จะไปหาฉันเหรอ...

นี่....พี่เขาตั้งใจจะบอกลาแบบนั้นเหรอ...

.

.

.

Dujdarika Chat

.

.

.

หิรัญญิการ์ | ดอกไม้แห่งชีวิต

End