หิรัญญิการ์ | ดอกไม้แห่งชีวิต

-|▪ บทที่ 4 บทร้อยกรองของใคร ▪|-

@บ้านทิวา

ฉันนั่งเอนตัวที่โซฟาก่อนจะเอาแขนวางบนหน้าผากเอาไว้..ส่วนเยอก็นั่งลงข้างๆอย่างเงียบๆ

หมายความว่าไง?

แยกกัน?

ฉันพยักหน้าก่อนที่เยอจะลุกขึ้นเตรียมตัวกลับบ้าน

ฉันมองเยอที่ค่อยไเดินออกจากบ้านฉันไป

"ฉันบอกแล้วว่าเธอไม่เจออะไรหรอก..."

"แม้ตัวตายใจยังคงรักอยู่..."

"...เธอยังจะรับรู้อยู่บ้างไหม"

ฉันรีบหันมองซ้ายมองขวาทันมีที่เสียงท่องบทร้อยกรองดังขึ้น

"ความทรงจำเก่าเก่าที่ผ่านไป..."

"...แต่เหตุไฉนฉันไม่เคยลืมเลือน"

แม้ว่าฉันจะหันไปทางไหนก็ไม่เจอใคร...

"เธอลืมแล้วลืมหมดทุกเรื่องราว.."

"...ครั้นตอนตายแสงพราวลงเชือดเฉือน"

มันคืออะไรกันแน่!ผู้ท่องต้องการอะไร!!!

"ขาดสะบันแม้ฉันไม่ได้เลือก..."

"...กลับต้องตายอย่างเยือกเย็นสิ้นชีวา"

เสียงนั้นไปหายไปแล้ว...

ฉันลืมลานไพลินไปได้ไงนะ!

Lanpailin Chat

End Chat

Dujdarika Chat

.

.

.

สักวันความจริงจะถูกเปิดเผย

หิรัญญิการ์ | ดอกไม้แห่งชีวิต

End