เช้าที่สดใส ฉันตื่นขึ้นมาทำกิจวัตรส่วนตัว และแต่งตัวสวยๆเพื่อออกไปข้างนอก ฉันมีนัดกับคนสำคัญน่ะ แต่ไม่ต้องตกใจไปนะ ฉันไม่มีแฟน คนที่ฉันนัดไว้คืิอเพื่อนฉันเอง

เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

ตู๊ดดดดดด.....ตู๊ดดดดดด......

ฉันจึงตัดสินใจกดรับสาย

ก่อนที่เอมิเลียจะกดวางสายไป ฉันเดินมาถึงบันไดพอดี ก่อนที่จะได้ไปไหน เสียงพี่ชายสุดรักก็ทักขึ้น

ดูสิพี่ชายฉัน ว่าเอมิเลียเป็นยัยบื้อ คือยังงี้นะ เพื่อนฉัน กับพี่ชายไม่ถูกกันน่ะ เจอกันทีไรกัดกันทุกที หรือว่าพี่ฉันจะแอบปิ๊งยัยบื้อจริงๆ

ฉันยืนคุยกับพี่ชายสุดที่รักสักพัก เมื่อพี่ชายฉันถามว่าจะไปไหน แอบจิกกัดเพื่อนรักฉันด้วยนะ เลยแกล้งเข้าให้55 แต่ฉันเห็นพี่ชายฉันแก้มแดงด้วยแหละ หรือว่าฉันตาฝาด

ฉันรับปากว่าจะกลับมากินข้าวเย็นที่ปราสาท เมื่อท่านพ่อสั่งก็ต้องทำตาม ตอนนี้ครอบครัวของฉันเหลือแค่ ท่านพ่อและพี่ชาย แม่เสียไปเมื่อสองปีที่แล้ว ด้วยน้ำมือนักล่า ท่านพ่อและพี่ชายหวงฉันมาก แต่ก็ยังให้อิสระและเสรีแก่ฉัน

ฉันเดินออกจากตัวปราสาท มายังรถของยัยเอมิเลีย เปิดประตูข้างคนขับและเข้าไปนั่ง และเอมิเลียก็ขับรถออกไป

เสียงยัยเอมิเลียดังขึ้นเมื่อรถแล่นออกจากบ้านฉันได้ไม่นาน

ฉันรู้ว่าเอมิเลียแอบรักพี่ชายฉันมานานแล้ว ฉันแอบช่วยหลายครั้งนะ แต่เอมิเลียขอร้องฉันไม่ให้บอกเรื่องกับคาร์เตอร์ เพราะตอนนั้นพี่ชายฉันมีแฟนอยู่แล้วน่ะสิ แต่จริงๆแล้ว เอมิเลียรักพี่ชายฉันมาตั้งแต่พวกเราสามคนยังเป็นเด็ก ฉันไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่บอกแต่ตอนนั้น

และเราสองคนก็มุ่งตรงไปยังห้างสรรพสินค้ากลางใจเมืองของทรานซิลวาเนีย