Prologue
“เมย์ทานเยอะๆนะ ของโปรดเมย์ทั้งนั้นเลย”
“...”
“เป็นอะไรครับ บอกไนท์มาสิครับเมย์ ไม่เงียบแบบนี้นะ หืออ..ว่าไงครับ”
“ไนท์คิดยังไงกับมินนี่คะ ไนท์รู้รึเปล่าว่ามินนี่รักไนท์”
“รู้สิ แต่เมย์ไม่ต้องกลัวว่าไนท์จะรักมินนี่นะ ไนท์รักเมย์คนเดียว ผู้หญิงแบบนั้นให้ฟรีไนท์ก็ไม่เอาหรอก”
“เมย์รักไนท์นะมีอะไรต้องบอกกัน ห้ามโกหก”
“ครับ” ผมทานข้าวไปมองหน้าเมย์ไป หน้าเธอเคร่งเครียดเหมือนมีอะไรอยู่ในใจ
“มินนี่”
“ครับ?”
“มินนี่บอกว่า ไนท์มีอะไรกับเธอแล้ว”
เคร้ง!
“ไนท์เพิ่งนึกได้ว่ามีงานด่วน ไนท์ไปก่อนนะ ฟอดด!!”
“อ๊ะ...นะไนท์ เดี๋ยวสิ ไนท์ ไนท์”
สร้างเรื่องให้ฉันจนได้นะยัยตัวแสบ
Minny Part
คุณคิดว่าการแอบรักใครสักคนมันง่ายเหรอ ที่จะทำตัวให้เป็นปกติเมื่ออยู่ใกล้เขาคนนั้น ทำงานด้วยกันทุกวัน อยู่ด้วยกันแทบจะ 24 ชั่วโมง คุณคิดว่ามันง่ายงั้นเหรอที่ต้องฟังคนที่ตัวเองรัก พูดว่าเราเป็นได้แค่น้องสาว บางคนบอกว่าถ้าคนที่เรารักมีความสุขเราก็จะมีความสุขด้วย ฮึ มันไม่ใช่เลย มันทรมารเหมือนตายทั้งเป็นต่างหากล่ะ อิจฉาที่ทำแบบนั้นไม่ได้ ต้องวางตัวให้อยู่ในระดับที่เหมาะสม และควรปล่อยให้คนที่เรารักมีความสุข เหอะ! นั่นคือความคิดของคนอื่น แต่สำหรับฉัน ฉันไม่ควรปล่อยให้เขาไปมีความสุขกับใคร ใครจะมองว่าร้ายยังไงไม่สน ขอแค่ได้เขามาครอบครองฉันก็พอใจ อย่างเช่นที่ฉันทำเมื่อตอนกลางวันไง :)
“หวัดดี ฉันขอนั่งด้วยได้ พอดีโต๊ะเต็มนะ”
“อ่อ...ได้ค่ะ”
“พี่ไนท์น่ารักดีนะ ฉันขอได้ไหม”
“คะ?”
“ฉันรู้ว่าเธอกำลังคบกับพี่ไนท์ แต่ฉันอยากบอกเธอไว้ว่ายังไงเธอก็มาทีหลัง ฉันรู้จักกับพี่ไนท์มาตั้งแต่เด็กๆแต่เพราะฉันไปเรียนที่อเมริกาเลยไม่สนิทกันเหมือนเมื่อก่อน ตอนนี้ฉันกลับมาแล้ว ฉันเลยมาขอพี่ไนท์จากเธอคืน ได้รึเปล่า”
“....” เงียบแสดงว่าไม่
ฉันสังเกตเห็นแววตายัยพี่เมย์ แววตาแข็งกร้าวจิกกัดฉัน มือกำแน่นเหมือนกำลังบังคับอารมณ์ตัวเองให้เย็นลง
“เงียบแบบนี้...แสดงว่าให้ไม่ได้”
"..."
"ฉันกับพี่ไนท์เรามีอะไรกันแล้ว ที่นี่ให้ฉันได้รึยังจ๊ะ"
"..."
"ฉันต้องการผัวของฉันคืน"
เคร้ง!
ช้อนเค้กที่ยัยพี่เมย์ถืออยู่ตกลงพื้นเสียงดัง
ขวัญอ่อนจริงแม่คุณ
“ฉันขอโทษที่ต้องบอกเรื่องนี้กับเธอนะ ฉันกลัวว่าเธอจะถูกพี่ไนท์หลอกน่ะ แต่ไม่เป็นไร ไม่ต้องคิดมากนะ ฉันให้เธอคบกับพี่ไนท์ก็ได้ เพราะยังไงพี่ไนท์ก็มานอนกับฉันที่คอนโดทุกวันอยู่แล้ว ถือว่าแบ่งกันใช้ ผู้ชายสมัยนี้หายากฉันเข้าใจ ^^"
"..."
"อะ!...พึ่งนึกได้ว่าฉันมีธุระ ฉันไปก่อนนะพอดีนัดไปผับกับเพื่อนน่ะ ไปแต่งตัวรอก่อน เดี๋ยวจะไม่ทัน บายจ๊ะ” ฉันยิ้มให้ยัยพี่เมย์แล้วเดินออกมา
ฮึ! นี่ไงที่ฉันทำ ฉันถึงได้หนีพี่ไนท์ไม่อยากเจอหน้าตอนนี้ หนีมาเที่ยวผับกับยัยนาย ไอ้พีช หวังว่าจะตามไม่เจอนะ ขี้เกียจทะเลาะด้วย เพราะพี่ไนท์เป็นผู้ชายปากค่อนข้าง เอิ่มมม...มีหมาอยู่ในปากนิดหน่อย
“มินนี่แกคิดอะไรอยู่วะ ดื่มสิเฮ้ย”
“ฉันกำลังคิดว่าจะจับพี่แกแยกกับแฟนยังไงดี”
“นี่ยังไม่เลิกคิดเรื่องที่จะทำให้พี่ไนท์กับพี่เมย์เลิกกันอีกเหรอวะ”
“แน่นอน เพราะให้ตายพี่แกต้องมาเป็นผัวฉัน”
“หน้าด้านฉิบ” ไอ้พีชพูด
“เอ้า! พูดแบบนี้ก็ชนสิค่ะ ไอ้พีชมึงพูดถูกใจกู” ฉันยกนิ้วโป้งให้ไอ้พีช มันส่ายหัวแต่ก็เอาแก้วเหล้ามาชนกับแก้วฉัน
ฉัน ยัยนาย ไอ้พีชนั่งดื่มเหล้ากันอยู่ในผับ วันนี้ฉันจะเมาจ้า ฉลองให้กับการกระทำความดีในวันนี้ ฮึๆ
“กูว่ามันถ้าจะบ้าจริงๆวะ กูด่านะเว้ยไม่ได้ชม”
“ก็คำด่าคือคำชมสำหรับกูไงจ๊ะสุดหล่อ” ฉันลอยหน้าลอยตาพูดอย่างไม่สะทกสะท้าน
“บ้าจริงๆนะมึง”
“ฮ่าๆ” ฉันนั่งกระดกเหล้าเข้าปากอย่างกับน้ำเปล่า ฉันชอบดื่มเหล้าอยู่แล้วและไม่เคยบอกว่าเป็นคนดี ไม่ได้เป็นผู้หญิงที่แรงแต่ปาก มือไม้ก็แรงเหมือนกัน ฉันดื่มเหล้าบิ้วอารมณ์นิดหน่อยก็ออกไปเต้นที่หน้าฟอร์ วันนี้แม่จะวาดลวดลายให้ผู้ชายในผับน้ำลายไหลเลย ฉันโยกย้ายสะโพกตามเสียงเพลง เต้นไปเต้นมาก็มีคนเดินมาชน
ปึก!
“เฮ้! เมาแล้วเต้นแบบนี้กลับไปเต้นที่บ้านเถอะ!!” คนที่ฉันเต้นไปชน นางผลักไหล่และตวาดใส่ฉัน
“กูจะเต้นแบบนี้มึงจะทำไม” กำลังจะขอโทษอยู่แล้ว ถ้าอีนี่มันไม่มากหมาว่าก่อนอะนะ
“เฮ้ยๆมินนี่ใจเย็น มึงเมามากแล้วนะเว้ย” นายเดินมาห้ามไม่ให้ฉันมีเรื่อง
"กูไม่ได้เมา! อีนี่ต่างหากที่เมา!"
“บอกเมียด้วยนะว่าอย่ากร่างให้มาก เดี๋ยวได้ทำหน้าใหม่!”
“มึงนะสิที่ต้องทำหน้าใหม่!” ว่าแล้วฉันก็เปิดก่อนเลย
ฉันถือคติตบก่อนได้เปรียบ
เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!
“เฮ้ยหยุด!”
ฉันไม่สนใจเสียงห้ามของไอ้พีชกับยัยนายหรอก อีนี่มันปากเก่ง ฉันจะตบสั่งสอนมัน ตัวเองเป็นคนเดินมาชนฉันเองยังจะมาโทษกันอีก แล้วอีกอย่าง ฉันไม่ได้เมา
ปึก! เพี๊ยะ!
ฉันถีบมันล้มแล้วขึ้นคร่อมตบมัน กูไม่เปิดโอกาสให้มึงตบกูหรอกอีเวร!
“ไอ้เชี้ยพีชห้ามสิเฮ้ยยืนทำพ่ออะไร เดี๋ยวยัยนั้นก็ตายหรอก”
“มินนี่หยุด!” ไอ้พีชเข้ามาดึงฉัน
“ปล่อยกู! กูจะตบมัน!” ฉันดิ้นอย่างไม่ยอม
“พี่ไนท์มา” ห่ะ! พี่ไนท์มา รู้ได้ไงว่าฉันอยู่ที่นี่
“พี่ไนท์มาเหรอ” ฉันหันมองซ้ายขวาอย่างระแวง
“เออ!!”
“พวกมึงอย่ามาหลอกกูนะ” ฉันถามเพื่อความแน่ใจ
“แหกตาดูโน้น ยืนอยู่หน้าห้องน้ำมองมึงด้วย” นายชี้ให้ฉันดู ฉันรีบจัดเสื้อผ้าตัวเองแล้ววิ่งมาจากผับทันที
อยู่ให้จับได้ทำไมล่ะ วิ่งสิค่ะ
หมับ!
ฮือออ...พี่ไนท์ตามฉันทันด้วยอ่า
"มานี่เลยยัยตัวดี!" พี่ไนท์กระชากแขนฉันให้เดินตามไปไหนไม่รู้
"ปล่อยมินนี่นะ มินนี่ไม่ไปกับพี่"
“คิดว่าสร้างเรื่องให้ฉันแล้วจะหนีพ้นงั้นเหรอห่ะ!”
“ปล่อยมือออกจากแขนมินนี่นะ มินนี่เจ็บ” บีบแขนแรงเกินไปแล้ว
“เจ็บสิดีจะได้ไม่ต้องสร้างเรื่องให้ฉันปวดหัวอีก!”
ฟุบ!
ฉันถูกจับโยนเข้ามาในรถพี่ไนท์ กำลังจะพุ่งตัวออกไปเพื่อหนี พี่ไนท์ก็ยกขาดักไว้ไม่ให้ฉันหนี
"อย่าคิดหนี ไม่งั้นเธอจะเจ็บตัว"
"เชอะ!" ไม่หนีก็ได้ ฉันนั่งกอดอกเชิดหน้าใส่พี่ไนท์
“เธอไปพูดอะไรให้เมย์ฟัง ทำไมเมย์ไม่ค่อยพูดกับฉัน”
“ไม่ได้พูดอะไรสักหน่อย”
“อย่าให้ฉันต้องโมโหนะ บอกมาว่าไปพูดอะไรกับเมย์!!” พี่ไนท์ตวาดใส่ฉันเสียงดัง มือหนาจับหน้าฉันให้หันมองตัวเอง ดวงตาคมจ้องมองหน้าฉันด้วยแววตาดุดัน
"ไม่บอก อื้ออ...จะ...เจ็บ!" ฉันร้องออกมาเมื่อพี่ไนท์ออกแรงบีบกราม
"พูด! ถ้าเธอไม่พูดฉันจะบีบให้กรามหักเลยคอยดู"
ผู้ชายอะไรโคตรใจร้ายเลย
“ก็แค่บอกว่าพี่มีอะไรกับมินนี่แล้ว”
“หน้าด้านจริงๆ ฉันไม่สนใจเลยเรียกร้องความสนใจแบบนี้เหรอ เธอจำไว้เลยนะมินนี่ ถ้าเธอยังไปยุ่งกับเมย์อีกฉันเล่นเธอแน่”
“ก็ที่ทำแค่อยากให้พี่สนใจ มินนี่ผิดตรงไหน”
“ต่อให้เธอนอนตายอยู่ตรงหน้า ฉันก็ไม่คิดจะมองเธอหรอก...จำไว้”
“พี่จำคำพูดของตัวเองไว้นะ ถ้าวันไหนมินนี่ทำให้พี่รักได้ วันนั้นมินนี่ก็จะพูดแบบนี้กับพี่บ้าง” ฉันตอบกลับอย่างไม่ยอม
“ฮึ! คนอย่างเธอทำให้ฉันเจ็บไม่ได้หรอกมินนี่ แต่ถ้าฉันทำเธอเจ็บ...ก็ว่าไปอย่าง” ริมฝีปากหนายกยิ้มอย่างเหนือกว่า
พี่ไนท์รู้ว่าฉันรักเขามากแค่ไหน แต่เขาไม่เคยจะหันกลับมามอง ก็อย่างที่เห็น...ด่าว่าฉันอย่างกับฉันไปเผาบ้าน
“มินนี่เจ็บจนชินแล้วล่ะ แต่พี่ยังไม่เคยเจ็บ สักวันพี่จะต้องคุกเข้าร้องไห้ขอร้องให้มินนี่หันไปสนใจพี่”
“ฮะๆ ถามจริง ใช้อะไรคิดวะ...สมองหรือตีน? ที่คิดว่าฉันต้องทำเรื่องไร้สาระอย่างนั้น ฮึ! อย่าคิดอะไรเกินความจริง เพราะถ้าคาดหวังมากๆ คนที่จะเจ็บก็คือเธอ”
"มินนี่ไม่ยอมแพ้ง่ายๆหรอก จะไม่มีวันยอมแพ้"
"เธอนี่เป็นผู้หญิงที่โคตรหน้าด้านจริงๆเลยวะ ผู้ชายเขาไม่เอาก็หัดสำเหนียกตัวเองบ้างดิ"
"ถ้าสำเหนียกแล้วไม่ได้พี่เป็นผัว จะสำเหนียกทำมะเขืออะไรล่ะ!"
พี่ไนท์ไม่พูดอะไร นอกจากยืนจ้องหน้าฉัน
"มองทำไม? จะเอาเหรอ?"
"ฮึ! คนอื่นอาจจะอยากเอาเธอนะ ยกเว้นฉัน...เห็นแล้วอุบาทสายตา"
"อุบาทงั้นเหรอ? ได้!" ว่าแล้วฉันก็จับมือพี่ไนท์ล้วงเข้ามาใต้กระโปรง พี่ไนท์เบิกตากว้างอย่างตกใจ พยายามจะดึงมือออก แต่ฉันไม่ยอมหรอก ฉันจับมือหนาวางบนเนินสามเหลี่ยมที่มีแพนตี้ลายลูกไม้ปิดอยู่พร้อมกับส่งสายตายั่วยวน
พี่ไนท์กลืนน้ำลาย หลับตาเพื่อข่มอารมณ์
ฉันยกยิ้มที่มุมปาก ก่อนยกมือไปจับที่เป้ากางเกงยีนราคาแพงของพี่ไนท์ พร้อมกับบีบเคล้นสิ่งที่หลับใหลอยู่ใต้กางเกงจนพี่ไนท์คำรามอยู่ในลำคอ
"อยากเอามินนี่ไหมล่ะ" ฉันเอียงคอถามพี่ไนท์ ยกขาข้างหนึ่งเกี่ยวเอวหนา
พี่ไนท์ลืมตา ก่อนจะโน้มตัวก้มมากระซิบพูดที่ข้างหูฉัน
"เอากับเธอ ฉันไปเอากับหมายังดีกว่าเลย" พูดจบพี่ไนท์ก็กระชากแขนเหวี่ยงฉันให้ออกมานอกรถ ร่างสูงหันมองฉันด้วยสายตารังเกียจ
"ไปร่านไกลๆตีน ไป!"
"ไอ้พี่ไนท์บ้า! จะจับทำผัวให้ได้เลยคอยดูสิ!" ฉันแว้ดใส่พี่ไนท์ ร่างสูงหัวเราะฮึๆพร้อมกับชูนิ้วกลางให้ฉัน
"ขอบคุณที่รู้ใจว่ามินนี่ชอบอะไร" ไม่สะทกสะท้านหรอกบอกเลย
"โรคจิตวะ"
"แล้วไงใครแคร์"
ด่ามาเลย รับได้ทุกอย่างจ้า
#ไรท์ปรับเปลี่ยนเนื้อเรื่องนิดหน่อยนะคะ เพื่อความแซ่บค่ะ :)
กำลังทยอยรีไรท์น๊า รอหน่อยเด้อ
ขอบคุณทุกกำลังใจ ❤️
ขอบคุณนักอ่านทุกคนที่เข้ามาอ่าน 🙏
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนิยายนะคะ 🤟🏻
>> ไรท์จะทยอยอัพนิยายให้ครบทุกเรื่องนะคะ อาจจะล่าช้าหน่อยเนื่องจากไรท์แต่งหลายเรื่องและทำงาน ขอบคุณค่ะ <<
เพจของ Evil นะคะ (กดคำว่า Evil ได้เลยค่ะ)
#ขอบคุณรีดเดอร์ทุกคนที่เข้ามาอ่านและรอไรท์นะคะ ^^ *
สุดท้ายนี้
ฝาก E-Book ด้วยนะคะ
 |
|
 |
|
** อัปนิยายทุกวันจันทร์ วันพุธ วันศุกร์จ้า **
ความคิดเห็นทั้งหมด ()
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น