เหวอ-!

อย่าเข้ามา! อย่าเข้ามานะ! เนื้อชั้นเหนียวเดี๋ยวแกกินแล้วจะท้องเสียเอานะ จริงๆ นะ!

อย่าหนีสิ! ดีโน่!

น-นาย รีบอร์น! อยู่ไหนหน่ะเจ้าบ้า!

!

อธิบายมาซะรีบอร์น ทำไมชั้นถึงต้องมาอยู่ในสภาพนี้ได้!

...ก็ดูเหมาะกับนายดีนี่

ไม่ต้องมาพูดเลย! แล้วทำไมชั้นถึงต้อ-

อั่ก!

คำสั่งของครูพิเศษถือเป็นเด็ดขาด การทำให้นายเป็นบอสมาเฟียที่ยิ่งใหญ่คือหน้าที่ของชั้น

ม-ไม่ไหวหรอก...อย่างชั้นเนี่ยนะ จะไปเอาชนะหมาป่าได้ยังไงกันเล่า...

อ่ะ

อะไรกันเล่า อย่ามาทำให้ตกใจสิ! อยู่ๆ ก็ทำให้ชั้นอยู่ในสภาพแบบนี้แล้วไปยั่วโมโหพวกหมาป่าเนี่ยนะ ชั้นว่า-

(ชื่อคุณ)...

งั้นหรอ...แฟมิลี่สินะ

จะมากไปแล้วนะ-!

อึก...ฮือ...ไอ้เจ้าบ้ารีบอร์น

(เกลียดโรงเรียนนี้)

เฮ้ ดีโน่!

!? ง-ไง ชูโกะ

ทำไมวันนี้นายถึงโผล่มาในสารรูปที่ดูไม่ได้ขนาดนั้นล่ะ ห๊ะ ดีโน่

(ดัดเสียง) หนวกหูโว้ย! ไอ้พวกหมูโสโครก!

เมื้อกี้แกว่าไงนะ ดีโน่!

เอ๋ ช-ชั้น-

(ดัดเสียง) ชั้นนะเกลียดไอ้พวกสกปรกโสโครกอย่างแกที่สุด! รีบๆ ไปตายได้แล้ว! ไอ้หมูตอนโสโครกเอ้ย!

เมื่อกี้ดีโน่เป็นคนพูดมั้งหมดเลยละ

อย่าโกหกสิเฟ้ย! แล้วก็อย่าตัดช่องน้อยแต่พอตัวแบบนี้ด้วย!

งั้นหรอ? แต่คำพูดเมื้อกี้มันเป็นสิ่งที่แกคิดทั้งหมดเลยนะ

นั่นมันก็...

ไอ้เจ้าหมูพวกนี้มันเป็นหมูย่างติดมันที่สกปรกโสโครกที่สุดเท่าที่นายเคยเห็นใช่มั้ยละ

พอแค่นั้นแหละ ก็จริงว่าหมอนี่เป็นแค่เจ้าอ้วนไขมันจุกอก แถมพองจนน่าขยะแขยง...

อย่างนี้นี่เอง

ม-ไม่ใช่นะ พอดีมันเป็นข้อผิดพลาดทางเทคนิคนะ ซูโกะ จ-ใจเย็นๆสิ

ผิดพลาดทางเทคนิคงั้นหรอ แต่ท่าทางแกจะสะใจน่าดูเลยนี่หว่า

รีบอร์น! แก!

อย่านะ นายเข้าใจผิดแล้ว!

ดูไม่ได้เลยหว่ะ

เนี่ยหรอวะดีโน่ ผู้ที่จะเป็นบอสรุ่นที่ 10 ของคาบัคโลเน่! จะเอาไงกับแกดีนะ จัดหารเลยละกัน!

พูดอะไรบ้าๆ น่า

เหวอ!

อึ่ก!

เกะกะจริงโว้ยยย!!

นั่นมันเด็กใหม่นี่!

สควอโล่นะหรอ!?

เจ้านั่นเชือดชูโกะจริงๆ หรอเนี่ย

เพิ่งมาเองไม่ใช่หรอ

ดูท่าจะเป็นจริงสินะ ข่าวลือนั่นน่ะ

อ่า ที่ว่าชำนาญด้านดาบมาก แล้วก็ฆ่าคนได้ด้วยมือข้างเดียวเนี่ยหรอ

แกนี่มันน่าสมเพชชะมัดเลยโว้ย

แล้วอย่างนี้จะเป็นบอสที่ยิ่งใหญ่ได้ยังไงละว่ะ?!

หนะ หนวกหู...

เฮ้อ...

(เรื่องที่จะต้องไปฆ่าคนหรือถูกคนอื่นฆ่าน่ะ มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ นะ)

(ถึงยังไงชั้นก็ไม่ชอบเลย ทั้งมาเฟีย ทั้งเรื่องรุ่นที่ 10 พอกันที ไม่อยากเห็นไอ้เรื่องพวกนี้อีกแล้ว)

อ๊ะ!

ไชโย!

ดีโน่!

(พลาดแล้วเรา)

นายน้อยจริงๆ ด้วย ทำไมถึงมาอยู่นี่ละ

โรมาริโอ้

อะไรกัน แย่ทำให้ตกใจสิ

แล้วทำไมนายถึงต้องตกใจละ

อึ๊ก

ก็แบบว่า...วันสถาปนาโรงเรียนไง ที่เป็นวันเกิดของเจ้าของโรงเรียนนะ

หา

นายนั่นแหละ มาทำอะไรที่ชานเมืองแบบนี้

ผม

แค่เรื่องงานนิดหน่อย แต่ทำไมรุ่นที่ 10

อย่าเรียกชั้นว่ารุ่นที่ 10 นะ!

ไม่เปลี่ยนไปเลยนะครับ

ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะ เจ้าหนูดีโน่

ดีโน่! นั่นดีโน่หรอ! นี่กะว่าถ้าไม่โผล่มาชั้นจะไปหางานที่อื่นทำแล้วนะ!

อย่าเล่นตัวกับผมหน่อยเลยน่า ในโลกนี่ผมว่าไม่มีใครทำพิซซ่าได้อร่อยเท่าป้าอีกแล้วนะ

เธอก็พูดให้ชั้นดีใจได้ทุกทีสิน่า

ดีโน่นี่นา! กลับมาแล้วงั้นหรอ โธ่เอ้ย ชั้นละชอบเด็กคนนี้จริงๆ เลยให้ตายสิ

(มีแต่ที่นี่เท่านั้นแหละ! อา... จะมีที่ไหนสุดใจเท่าบ้านละ)

นี่เป็นอะไรไปน่ะทุกคน? เฮ้ พวกนั้นเองก็เป็นพวกของเราเองไม่ใช่รึไง โรมาริโอ้?

ไม่ใช่ครับ พวกนั้นมัน...

พวกเราคือคนของอิเรกูล่าแฟมิลี่ จากนี้ไปขอฝากตัวด้วยครับ

มีธุระอะไรกับพวกชั้นละ

(เด็ก) พวกมันทำร้ายพ่อของเรา!

นี่ๆ ดีโน่!

จัดการเจ้าพวกนั้นเลย เพราะอย่างนี้นายถึงกลับมาหาพวกเราไม่ใข่หรอ

เอ๋...?

เอ่อ คือ...

หยุดพูดได้แล้ว!

จะอิเรกูล่าหรืออะไรชั้นไม่รู้หรอกนะ แต่ที่นี่คือถิ่นของพวกเรา คาบัคโลเน่ พวกแกกล้าดียังไงถึงได้เอาเท้าสกปรกของพวกแกมาเหยียบที่นี่!

(อะ อย่านะ)

(เมื้อกี้เราพูดอะไรออกไปกัน ถ้าเจ้าพวกนั้นโกรธเราเข้า)

พูดได้ดีนี่ครับ รุ่นที่ 10

ด-เดี๋ยวคือชั้นไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้นนะ

คือแบบว่า ชั้นอยากคุยกับบอสของนายหน่อยนะ

อย่ามาพูดจาซี้ซั้ว

แกรู้มั้ยว่ากำลังเล่นอยู่กับใคร!?

เจ้าหนูอยากคุยกับบอสของแกไม่ได้ยินหรือไง!?

อ๊าก--!

ฝากบอกเจ้านั่นด้วยนะว่ารุ่นที่ 10 ของเราบอกว่าไสหัวไป

มันไม่จบแค่นี้แน่

เจ้าพวกนั่นโผล่มาที่เมืองนี่ แล้วก็จัดการพวกของเราไปไม่น้อย

พ่อล่ะ?

ท่านมุ่งหน้าไปที่แฟมิลี่นั่นเเล้ว แต่ว่า...

แต่? แต่อะไรเล่า พ่อถูกจัดการรึไง

...

โรมาริโอ้!

รุ่นที่ 10!

เจ้าพวกนั้นมันเป็นพวกงี่เง่า ฆ่าคน และรังแกคนไม่เลือกหน้าเพียงเพราะคนพวกนั้นไม่มีเงิน!

พวกเราพึ่งได้แค่นายเท่านั้นนะ

...เข้าใจแล้ว เดี๋ยวชั้นจัดการเอง

...แต่ไม่ไหวหรอกกกก!!!

ทำไมเราต้องเลือกกลับบ้านในเวลาเเย่ๆ แบบนี้ด้วยนะ เฮ้อ..

ยังไม่นอนหรอเจ้าหนู บอสเรียกนะ

!?

ท-โทษทีนะโรมาริโอ้ ชั้นปวดท้องน่ะ สงสัยจะกินเยอะไปหน่อย...

ตอนนี้บอสอาการไม่ค่อยดีครับ

!

(พ่อนะหรอ...)

(ถึงพ่อจะเป็นคนส่งชั้นไปโรงเรียนบ้าๆ แบบนั้นก็เถอะ...แต่ชั้นก็เกลียดพ่อไม่ลงหรอกนะ...)

(แต่ว่า ยังไงชั้นก็ไม่อยากเป็นมาเฟียอะไรนั่น...โลกพรรค์นี้น่ะมันไม่เหมาะกับชั้นมาตั้งแต่แรกแล้ว)

(ให้ต้องมาทำร้ายหรือฆ่ากันนะ ไม่เอาด้วยหรอก ให้ตายยังไงชั้นก็ไม่เอา...)

อะไรกัน..ชั้นต้องไปจริงๆ งั้นหรอ

นายเองก็โบกมือตอบพวกเขาด้วยสิ

อ-อื้อ แบบนี้...สินะ

กำลังรออยู่เลยครับทุกคน

(คาบัคโลเน่) หมายความว่าไง สถานที่นัดพบมันบนเรือไม่ใช่รึไง?!

แหมๆ เราแค่ออกมาต้อนรับรุ่นที่ 10 แห่งคาบัคโลเน่เท่านั้นครับ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับทายาทคาบัคโลเน่ก็เป็นเรื่องสิครับ พวกเราแค่ออกมาคุ้มครองเพียงเท่านั้น

ถ้างั้น ผมจะนำทางให้เอง

เดี๋ยวก่อน!

ชั้นจะไปเอง

เจ้าหนู! พูดอะไรนะ

ชั้นจะไปเอง ที่เหลือให้รออยู่ที่นี่

พวกเราไม่ยอมหรอก!

เดี๋ยวก็ถูกเจ้าพวกนั้-

เงียบเถอะน่า!

เจ้าหนู

(...นี่ชั้น.)

เนี่ยนะ บอสของคาบัคโลเน่รุ่นที่ 10? เด็กชะมัด

เฮ้ๆ ยอมมอบเกาะนี้ให้กับเราเถอะน่า ถ้าแกให้ตอนนี้บอสของเราจะไม่ทำอะไรแกนาา

เอ้า เงียบแบบนี้กลัวอยู่รึไง อุตส่าห์ชวนคุยแท้ๆ ตอบอะไรมั่งสิวะ

ไม่ไหว...ไม่ไหวจริงๆ นั่นแหละ

หืม?

ทุกคน...ขอโทษนะ!

นี่คือสิ่งที่ชั้นปกป้องเอาไว้สินะ....นกน้อยมากมาย และผีเสื้อที่งดงาม

ไม่เจอกันนานนะรีบอร์น คงไม่ได้มาเยี่ยมไข้ชั้นละสิท่า

เปล่า มาเยี่ยมไข้จริงๆ

เด็กคนนั้นล่ะ ที่เคยเล่าให้ฟังสินะ

รู้อยู่แล้วใช่มั้ยว่าเรื่องอะไร

เรื่องดีโน่ล่ะสิ

บอสของวองโกเล่เป็นห่วงมากนะ บอกว่าจะช่วยเรื่องอิเรกูล่าก็ได้

แต่นายก็ปฏิเสธ ไม่เปลี่ยนไปเลยนะ

เพราะที่นี่คือ สายเลือดของชั้นไงละ

อา หรือไม่ก็เจ้าดีโน่หนีออกมา

ชั้นอยากจะมอบความรักให้กับเด็กคนนั้นหลังจากเเม่เสียไปให้มากกว่านี้ด้วยซ้ำ แล้วจริงๆก็อยากให้เขาได้เป็นรุ่นที่ 10 แต่ชีวิตของดีโน่ ขั้นจะปล่อยให้ดีโน่ได้เลือกเอง

ฝากเด็กคนนั้น...ด้วยนะ

ชั้นนี่มันน่าสมเพชจริงๆ ทำอะไรก็ไม่ได้เรื่อง อะไรก็ไม่เป็น จนเรื่องมันบานปลายขนาดนี้ เพราะงั้น..

เพราะงั้นนายถึงหนีออกมาสินะ

รีบอร์น...ม-ไม่ใช่นะ คือแบบว่า

เอ๋

ไม่ใช่ว่านายหนีจากชั้นได้สำเร็จหรอกนะ แต่พวกชั้นรู้อยู่แล้วว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้

แล้วทำไมถึงไม่ทำอะไรเลยละ นายเป็นพวกเดียวกับชั้นไม่ใช่หรอ!?

คิดตื้นจริงๆ นะ

ทุกคนน่ะรู้ดีว่านายเป็นคนยังไง รุ่นที่ 9 เองก็เข้าใจดี

พ่อ..? พ่อทำไม เกิดอะไรขึ้นกับพ่อ!

บอสของคาบัคโลเน่รุ่นที่ 9 น่ะ...ตายแล้ว

ไม่จริงใช่มั้ย

ทั้งหมดเป็นเพราะชั้น...

(เพราะคนเกือบทั้งหมดของคาบัคโลเน่ไปที่ท่าเรือ เหลือคนไม่กี่คนไว้ที่คฤหาสห์กับพ่อที่ป่วย แล้วชั้นก็หนีออกมา ทำให้เป็นเรื่องง่ายที่จะกำจัดพ่อในสภาพอ่อนแอ...)

ก็ดีออกนี่

ดีตรงไหนกัน!? บอกมาสิ มันดีตรงไหน

ก็นายจะได้ไม่ต้องเป็นรุ่นที่ 10 ไงละ

นายรอมาตลอดไม่ใช่หรอ

ไม่จริงน่า

รุ่นที่ 9 น่ะจงใจเป็นเหยื่อล่อให้กับลูกน้องได้หนีไป

แต่ส่วนใหญ่ก็ถูกจับได้น่ะนะ

...ใช่แล้วล่ะ ความฝันของชั้นเป็นจริงแล้ว ชั้นจะไม่ต้องเป็นมาเฟียแล้ว...

โธ่เว้ย!

หึหึๆๆๆ

มันสุดยอดไปเลยใช่มั้ยละ โรมาริโอ้ หึๆๆๆ

...

(พอเจ้าหนูหนีไป เราก็ถูกจับด้วยความรวดเร็ว..)

อย่ามองชั้นด้วยสายตาแบบนั้นสิ โรมาริโอ้ มันช่วยไม่ได้นี่นา

โลกพรรค์นี่น่ะมันมีแต่ปลาใหญ่กินปลาเล็ก แล้วยังไงคลื่นลูกเก่าก็ต้องถูกคลื่นลูกใหม่กลืนกินใข่มั้ยล่า

คาบัคโลเน่น่ะจบสิ้นแล้วน่า มาอยู่แฟมิลี่ชั้นดีกว่านะเพื่อนเก่า

ยังไงชั้นก็ไม่ไปหรอก

(ชิ ดื้อด้านจริง ตอนที่เจอกันอาทิตย์ก่อนก็ตอบแบบนี้)

อีกอย่างวันนั้นที่มีพายุทะเลทรายน่ะ โชคดีว่ารุ่นที่ 9 มาช่วยชั้น ในวันนั้นที่นายทิ้งให้ชั้นเกือบตายแล้วเอาตัวรอดไปคนเดียว!

น่าๆ อย่าพูดถึงอดีตอีกเลยนะ ตอนนั้นมันเหตุสุดวิสัยนี่นา

อย่าเอาชีวิตไปทิ้งกับแฟมิลี่พรรค์นั้นเลย อีกอย่างไอ้เจ้าเด็กรุ่นที่ 10 นั่นก็ทิ้งนายแล้วไม่ใช่หรอไง

เจ้าหนูน่ะไม่เหมาะกับโลกแบบนี้อยู่แล้ว และในเมื่อเป็นแบบนั้น เราก็ต้องเป็นผู้ใหญ่ที่คอยให้ที่พึ่งพิงสิ!

55555 จะบ้าเรอะไง

เอาเถอะต่อจากนี้เราคงไม่ต้องคุยกันแล้วละ

...

ถ้าหากนายยังเงียบอยู่อีก ชั้นจะสั่งให้คนของชั้นจัดการกับพวกของแกนะ

...เข้าใจแล้ว...

บอกให้คนของแกในเมืองถอยออกมาเดี๋ยวนี้!

เข้าใจแล้วๆ แต่ยังไงแผนของชั้นก็สำเร็จไปกว่าครึ่งแล้วละ

รุ่นที่ 9 น่ะตายแล้ว ตอนนี้พวกของชั้นคงจัดการพวกปลาซิวปลาสร้อยอยู่

แก-!

ช่วยไม่ได้นะ

ลาก่อนนะ *อามิโก้...

อั่ก!

ไม่เป็นไรนะ โรมาริโอ้!

เจ้าหนู!?

ฆ่ามัน!

จัดการมันเลยเซ่ มันก็เเค่เด็กตัวกระเปี๊ยกคนเดียว!

ย๊ากกก-!

ตามมันไป!

รีบอร์น!?

ดีจ้า! โรมาริโอ้

ครับ... ไม่สิ นี่ไม่ใช่เวลามาทักทายนะครับ!? เดี๋ยวเจ้าหนูก็-

?

แย่ละสิ

ทำพวกเราเหนื่อยแทบแย่เลยนะ ไอ้หนู เป็นไง ไม่คิดจะหนีลงทะเลเเล้วหรอ

เด็กอย่างแกทำได้ขนาดนี้ก็ไม่เลว...แต่ว่า

ชั้นไม่ยอมให้คนแบบแกมาลูบคมชั้นหรอก!

ไอ้เด็กเมื่อวานซืน ไอ้เด็กเปรต ถ้าไม่ฆ่าแกให้ตายก็ไม่สาแก่ใจหรอก!

อั่ก! อ๊อก!

ลุกขึ้นมาสิ! ลุกขึ้นมา!

เอาตอบมา ถ้าแกไม่ตอบแกตาย แต่ถ้าแกตอบ แกจะได้ตายสบายๆ

ทำไมแกถึงกลับมาในเมื่อรู้ว่าจะต้องถูกฆ่า

...

ไม่ตอบสินะ.?!

ถุย!

ชั้นมันก็แค่ไอ้บ้าคนนึงที่จะกลับทำไมก็ไม่รู้เหมือนแหละ แฮะๆ

แก...!

ถึงชั้นจะห่วยสักแค่ไหน แต่มันก็มีบางครั้งที่ชั้นจะทำตัวห่วยๆ ไม่ได้! ถ้าเห็นเพื่อนพ้องคนสำคัญต้องบาดเจ็บ แล้วจะให้ชั้นหนีเอาตัวรอดคนเดียวได้ยังไงกันละ!

อ่ะ

อะไรกันน่ะ...นี้มัน?

!?

นายคือผู้ถูกเลือกให้สืบทอดคาบัคโลเน่แฟมิลี่ยังไงล่ะ

นั่นมันอะไรน่ะรีบอร์น

เลออนไง

เลออนหรอ!?

กิ้งก่าเปลี่ยนร่างเลออนน่ะ จะเปลี่ยนร่างเป็นดักแด้เมื่อลูกศิษย์ของชั้นผ่านบททดสอบ แล้วก็..

นั่นคืออาวุธของนาย ไม่ใช่แส้ที่เอาไว้โค่นล้มศัตร แต่เพื่อสั่งสอนความอ่อนเเอในใจของนายเอง

ขอบใจนะ รีบอร์น...

ลุยละนะ!

ย-ยิงมัน!

อย่าบอกนะ ว่านั่นคือเจ้าหนูดีโน่

น่าตกใจใช่มั้ยล่ะ

เจ้าหมอนั่นน่ะ ไม่รู้ตัวเลยว่ามีขีดจำกัดความสามารถในการต่อสู้อยู่ในระดับสูงมาก

บอส...

ย้าก-!

มะ...ม้าพยศ

บ้าน่า! ไอ้เด็กบ้าแบบแกเนี่ยนะ จะจัดการกองกำลังของชั้นที่เสียเวลา เสียเงินรวบรวมไปจนหมด!?

เพราะนายจ้างพวกเขาด้วยเงินไงล่ะ

ถ้านายไม่ใช้หัวใจในการจ้างด้วย เจ้าพวกนั้นก็ไม่มีทางมอบอะไรให้นายนอกจากร่างกายหรอก

หุบปาก!

นี่แกทำอะไร!

หึๆๆ เรือลำนี้น่ะมีสารก่อระเบิดอยู่เต็มไปหมด ถ้าเรือลำนี้พุ่งชนเมืองจะเป็นยังไงกันนะ

นี่แก-!

ขืนทำแบบนี้ไปแกจะต้องตายไปด้วยนะ!

เรือลำนี้เป็นของชั้น ชั้นจะทำอะไรมันก็เรื่องของชั้น! แกเตรียมใจตายรึไง ไอ้หนู!

...งี่เง่า

ชั้นน่ะไม่ชอบมาเฟียจริงๆ นั่นแหละ ถ้าต้องทำร้ายคนที่เป็นปฏิปักษ์แล้วละก็ ใครหน้าไหนมันจะไปมีความสุขได้ยังไง!

โรมาริโอ้! นายนั่งเรือบดไปที่เมือง แล้วอบยพคนให้ถอยห่างจากท่าเรือให้มากที่สุด แค่สักนิดก็ยังดี

แล้วเจ้าหนูล่ะ...!

ชั้นจะหยุดเรือนี่เอง ถึงเเค่นี้จะชดใช้ให้พ่อบนสวรรค์ไม่ได้ แต่อย่างน้อยชั้นก็จะขอปกป้องทุกคนบนเกาะนี้

เจ้าหนู...

ไปสิ โรมาริโอ้!

ถอยไปสิรีบอร์น ถ้ารีบล่ะก็-!

ใจเย็นๆ สิเจ้าบ้า มือสมัครเล่นอย่างนายยังไงก็ทำอะไรไม่ได้หรอก

แต่-

เหวอ!

นั่นคือเต่าฟองน้ำยักษ์ จะขยายใหญ่ขึ้นเมื่อได้สูบน้ำเข้าไป

ก็เหมือนกับแส้ของนาย นั่นน่ะ มาจากเลออน

หมายความว่าที่ตัวใหญ่ขนาดนี่เพราะสูบน้ำเข้าไป!?

มันคือพลังของนาย ไม่ใช่เพื่อบดขยี้ แต่เพื่อปกป้องสิ่งสำคัญ

งั้น...เอนซีโอ้! ช่วยหยุดเรือนี่ที

จบเรื่องเเล้วล่ะ

อื้อ...

เห้ย แต่บนเรือมันมีสารนั่นอยู่นะ เต่ากินได้ที่ไหนกันเล่า!

การเตรียมใจของนายมันมีแค่นั้่นรึไงกันเล่า

นายนี่มันตัวยุ่งของแท้เลย

ก็นะ

ปฏิเสธบ้างก็ได้มั้ง!

หมายความว่าไงน่ะ?

โอ๊ะ!

ไปสิ พวกนายน่ะ

ฮะ...ฮะ...ฮะ

เส้นทางที่ชั้นเดิมพันด้วยชีวิต กลับถูกเด็กคนเดียวทำลายงั้นหรอ...

น่าสมเพชสิ้นดี...

มารับแล้วงั้นหรอ...คุณยมทูตสีขาว

หึ...ไม่