ดี

ดี

มอนิ่ง

ต

อ

น

เ

ช้

า

น

ะ

ค

ะ

คุ

ณ

เ

พื่

อ

น

เรามีเรื่องจะมาบอก

แต่ก่อนบอก

ขออนุญาตวิจารณ์พวกเธอก่อนนะ

ทำไมยังไม่ลงตัวกันสักทีห๊ะ?

หยุดเย็นชากับแจมสักทีเถอะมิ๋ว

พวกแกเหมือนมีเรื่องโกรธไรกันสักอย่าง

....

ก็ด้ายยย

มึงจำเด็กที่มาคุยกับเราได้ป่ะ

เด็กพาทไทม์เมื่อวานอ่ะ

น้องเขาโดนมีดแทงตาย

ไม่รู้อ่ะ

ตำรวจเขากำลังหาเบาะแสอยู่

หอน้องเขาอ่ะ

แจมโอเคมั๊ย?

นั่นสิ

เหมือนน้องเขาจะถูกคอกับแจมนะ

อื้ม

น้องเค้าคุยกับแจมได้ถูกคอมาก

.

โอ๋ๆ555

ไม่ร้องๆ555

มึง

เราอยากไปดูหอน้องเขาอ่ะ

.

ก็เราอยากรู้ใครเป็นคนทำ-;-

....

เราจะไป

ไปตอนกลางคืนเนี่ยแหละ

อื้ม

ไปวันนี้

กลัว?

เคๆ

อื้ม

ไม่เป็นไร

เราไปกันสองคนก็ได้

น่าจะใช่นะ

....

หรูเหมือนกันนะเนี่ย

ปะเราขึ้นไปข้างบน

705

ไปกัน

โหย

ว่า

บ้า

เราป่าวนะ

เห้ยแจม!

แกอยู่ไหน

แจม

แจม!

เราไม่เล่นนะ

แกอยู่ไหน!?

แจม

มันมืด

เรามองไม่เห็นแก

แกบอกมาว่าแกอยู่ตรงไหน

แจม

จะ...แจม

แกถือมีดมาทำไม

แกไปเอามาจากไหน

ยะ..อย่าบอกนะ

ว่า..

แล้วทำไมแกต้องฆ่าเขา

555555

555

ขำมึงสิ

55555

ตลกมากเลยละ

ดูนางทำหน้าตอนอยากจะฆ่ากู

//ทำปากล้อเลียน

//หยิบมามีดออกมา

:)

ทดสอบ:)

จบ

ไรท์มีบทสรุปจะมาเล่าให้ฟัง

ว่ามันทำไมถึงมีแค่ตอนเดียว

นิยายเรื่องนี้ก็เปรียบเสมือนข้อคิด

คติเตือนใจ

"รู้หน้าไม่รู้ใจ"

เพราะไรท์เองก็เจอมากับตัว

แต่ไม่ได้เจอแบบฆาตกรไรพวกนี้นะ

ไรท์เจอเพื่อนลับลมสองคมประมานนี้

ไรท์ไม่อยากให้ทุกคนต้องมาเจอแบบไรท์

ก่อนจะคบใครเป็นเพื่อนหรือแฟนก็ควรดูให้ดีๆ

เพราะบางคนที่ว่าเรียบร้อย

สุดท้ายอาจจะเป็นแค่หน้ากากที่ปิดบังตัวตนพวกเค้า

ไม่เว้นแม้กระทั่งคนที่อยู่ในชุดสีขาวและสีส้ม

หรือที่ว่าเด็กแล้วตามจริงเขาอาจจะทำให้ตัวเองดูเด็ก

ไรท์ไปละ

บายยย

อย่าลืมเอาไปคิดกันด้วยนะ

ไรท์เป็นห่วง

ไปจิงๆละ

55บาย