ลักค์บทโหด : 04 : เดือด

______________________________ 

 

ในที่สุดพี่ลักค์ก็ตามใจฉันด้วยการเดินออกจากร้านชาบูมาเข้าร้านซูชิแทน จากเมื่อก่อนที่ฉันพยายามจะทำดีกับเค้าทุกอย่าง พี่ลักค์เอาแต่วิ่งหนีไม่รับไมตรีใดๆจากฉันเลยซักอย่าง ช่วงสองสามอาทิตย์ที่ผ่านมาตั้งแต่โจรขึ้นบ้านเค้าก็เปลี่ยนไปเลย เป็นผู้ชายที่ปากแข็งแต่การกระทำกลับสวนทางกับคำพูด มันทั้งอบอุ่นและรู้สึกปลอดภัยเมื่อมองเห็นว่าพี่ลักค์อยู่ใกล้ๆ  

"พี่ลักค์คะ" 

"ว่า" พี่ลักค์ที่กำลังคีบซูชิเข้าปากเงยหน้าขึ้นมามองฉันพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้นเป็นคำถาม 

"ใจดีจังคะ แต่ก่อนไม่เห็นใจดีกับแสนดีเลย เอาแต่ขู่ให้แสนดีกลัวแถมยังชอบแกล้งอีก" 

ใช่ พี่ลักค์ชอบแกล้งฉันเพราะเค้าเป็นพี่รหัสของฉันไงล่ะ ขู่ว่าจะไม่ให้ลายเซ็นบ้างแหละถ้าอยากได้ต้องไปทำตามที่เค้าบอก แล้วดูสิ่งที่บอกให้ฉันไปทำแต่ล่ะอย่าง ให้ไปตะดกนบอกรักคนชื่อโก้ที่หน้าตึกแพทย์ ให้ไปขอเฟสบุ๊คผู้ชายมาให้ได้ห้าคน ให้ไปตะโกนสำนึกผิดในโรงอาหารคณะ และอีกมากมายที่ฉันถูกเค้าแกล้ง  

ถึงแม้ฉันจะถูกกลั่นแกล้งมากมายขนาดไหนแต่มันยิ่งทำให้ฉันปลื้มพี่รหัสของตัวมากขึ้นทุกวัน ประวัติของเค้าไม่มีอะไรที่เรียกว่าธรรมดาเลยซักอย่าง มีแค่เรื่องครอบครัวเท่านั้นที่ไม่มีใครรู้ว่าเป็นใครมาจากไหน พี่ลักค์เรียนเก่งมาก ถึงแม้ว่าจะไม่ค่อยสนใจเรียนก็ตาม แตกต่างจากตัวอิชั้นมากค่ะ เข้าเรียนตลอดแต่ไม่เคยเข้าใจที่อาจารย์สอนเลย ฮือออออ....อออ เปงเศร้า 

"สนุกดี รีบยัดๆเข้าไป เคี้ยวยังกะเต่า" 

"ค่าาา" 

เหมือนทุกครั้งพี่ลักค์ไม่ยอมให้ฉันเป็นคนจ่าย ถึงแม้ว่าฉันจะขอจ่ายเองแต่เค้าก็จะชิ่งจ่ายก่อนเสมอ หึ้ย!!! 

"เสื้อตัวนั้น ตกลงได้ซื้อรึป่าว" ระหว่างที่กำลังลงบรรไดเลื่อนกันอยู่นั้นจู่ๆพี่ลักค์ก็ถามขึ้น 

"ไม่ได้ซื้อค่ะ พี่ลักค์บอกว่ามันไม่น่ารัก" 

"เสื้อมันไม่น่ารักเท่าคนใส่อ่ะดิ" 

"คะ?" ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองคนตัวสูงที่กำลังมองไปทางอื่นเรื่อยเปื่อยทันทีที่เค้าพูดจบ อะไรอ่ะ เกิดอะไรขึ้น เมื่อกี้ฉันหูฝาดปะ? 

"อะไร" พี่ลักค์ก้มลงมามองฉัน แว่นสายตาที่เค้าใส่ยิ่งทำให้คนตรงหน้าฉันหล่อขึ้นไปอีก ไปอีก ไปอีก ไปอี๊กกกกกก 

"ปะ...ป่าวค่ะ" ฉันรีบหลบตาพี่ลักค์ทันที  

เป็นจังหวะที่เราต้องก้าวลงจากบรรได้เลื่อนพอดี เค้าเดินล้วงกระเป๋าไปอีกทางที่ไม่ใช่ทางไปชั้นใต้ดิน  

"พี่ลักค์จะไปไหนคะ เราไม่กลับกันหรอ" 

"จะไปดูเสื้อหน่อย มาดิ" มือใหญ่คว้ามือฉันไปจับไว้ก่อนจะลากให้มาเดินข้างๆกัน ฉันพยายามจะเอามืออกแต่เค้าก็จับไว้แน่นเหลือเกิน  

เดินผ่านสองสามร้านพี่ลักค์ก็ลากฉันเข้าไปในร้านริมสุดซึ่งมันก็คือร้านที่ฉันเพิ่งเข้าไปก่อนไปดูหนังนั่นเอง ไม่ต้องรอให้ฉันยืนงงอยู่นานพี่ลักค์เดินดุ่มๆเข้าไปหยิบเสื้อตัวสีเหลืองตัวนั้นแล้วเดินไปจ่ายตังส์เลย ฉันยังคงยืนงงอยู่ตรงนั้นไม่หายจนกระทั่งถุงกระดาษประทับแบร์นของร้านถูกยื่นมาตรงหน้า 

"ซื้อให้ เอาไปดิ" 

"คะ?" 

พี่ลักค์ยัดถุงใส่มือฉัน แล้วเดินออกไปหน้าตาเฉย พอตั้งสติได้ฉันก็รีบตามไปทันที 

"พี่ลักค์ซื้อให้แสนดีทำไม เดี๋ยวแสนดีคืนเงินให้นะคะ" 

"ก็บอกว่าซื้อให้ไง" พี่ลักค์หยุดเดินแล้วหันมาทำหน้าดุ เสียงดุใส่ฉัน 

"แสนดีไม่เอา เอาคืนไปเลย" เพราะโกรธที่พี่ลักค์ตะคอกเมื่อกี้ฉันเลยเขวี้ยงถุงนั้นใส่หน้าอกเค้าไป แล้วเดินจ้ำอ้าวออกมาทันทีก่อนที่แขนนั้นจะถูกคว้าไว้จนตั้งหันกลับมาเผชิญหน้ากันอีกครั้ง 

"เป็นอะไร" 

"แสนดีไม่เอา" 

"ขอโทษที่ตะคอกไปเมื่อกี้ เสื้อมันน่ารักไงก็เลยอยากซื้อให้" 

"ทำไมต้องอยากซื้อให้ พี่ลักค์แอบชอบแสนดีรึไง" 

"ปะ..ป่าว พูดบ้าไรไร้สาระว่ะ อย่ามาตัวเป็นเด็กงี่เง่า เอาไปแล้วก็กลับกันได้แล้ว" ถุงกระดาษถูกยัดเข้ามาที่มือฉันอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ฉันสะบัดมันจนกระเด็นออกไปไกล คนรอบข้างเริ่มสนใจเราสองคนแล้ว 

"แสนดีจะกลับแท็กซี่" 

"ตามใจดิวะ อยากกลับเองก็ไปดิ" 

จบด้วยการที่ฉันกลับบ้านด้วยแท็กซี่ เข้าบ้านไปได้ไม่นานเสียงรถพี่ลักค์ก็ดังตามเข้ามา 

01:00  

ถึงแม้ว่าฉันจะยังงอนพี่ลักค์อยู่แต่ก็ใกล้จะหายแล้ว เลยคิดอะไรดีๆออก อยากรู้ว่าพี่ลักค์จะยังโกรธฉันอยู่มั้ย 

SANDEEEE : ถ้ามีคนมาจีบอสนดี พี่ลักค์จะโกรธแสนดีมั้ย 

LUC : ใคร 

SANDEEEE : จะโกรธมั้ย 

LUC : ถามว่าใคร 

SANDEEEE : ไม่รู้จักค่ะ 

LUC : เอามาดู 

SANDEEEE :  

LUC :ไม่ผ่าน 

SANDEEEE : ทำไมคะ 

SANDEEEE : พี่เค้าน่ารักจะตาย 

LUC : ไม่ชอบ ชัดหูขัดตา 

SANDEEEE : ยังโกรธแสนดีอยู่หรอคะ 

LUC : ไม่นิ 

LUC : อยากให้มันจีบก็ให้มันจีบดิ จะมาถามทำไม  

LUC : น่ารำคาณ 

SANDEEEE : ขอโทษที่ทำให้รำคาณค่ะ 

SANDEEEE : ฝันดีค่ะ 

จากที่จะทักกะจะไปง้อ แต่กลับกลายเป็นว่าฉันต้องง้อตัวเองแทน เจอคำพูดแบบนี้บ่อยๆก็ทำให้ฉันรู้สึกแย่กับตัวเองเหมือนกันนะ อาจจะเป็นแบบที่พี่ลักค์ว่าก็ได้ที่ฉันมันน่ารำคาญ วุ่นวายและตัวปัญหา... 

ตั้งแต่วันนั้นเราสองคนก็หมางเมินใส่กัน พี่ลักค์กับฉันทำตัวเหมือนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ต่างคนต่างอยู่ ไม่สุงสิง ไม่พูดคุย ไม่มองหน้า แต่ฉันก็ยังแอบส่งเฟสเค้าอยู่ทุกวันอ่ะแหละถึงมันจะไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรเลยตั้งแต่ต้นเดือน  

"ขอบคุณนะคะพี่บิ๊กที่มาส่งแสนดี" ฉันยกมือขึ้นมาไหว้ขอบคุณพี่บิ๊กที่มาส่งฉันถึงหน้าบ้าน  

พี่บิ๊กคือคนที่ทักมาจีบฉันนั่นเอง ฉันคุยกับพี่เค้ามาสักพักแล้ว ที่พี่เค้าต้องมาส่งก็เพราะฉันอยุ่ทำงานที่ตึกคณะจนดึกแล้วพี่เค้าก็อยู่ตึกบริหารข้างๆกันเลยมานั่งทำช่วยฉัน อีกทั้งยังอาสาจะมาส่งอีก ถ้าปฎิเสธไปคงต้องได้นั่งแท็กซี่กลับแหงๆ จะนั่งแท็กซี่ก็กลัวแต่ถ้านั่งรถมากับพี่บิ๊กคนที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่อาทิตย์ก็คงจะดีกว่าใช่มั้ย เพราะมันจะห้าทุ่มแล้ว 

"ไม่เป็นไร เข้าบ้านแล้วอย่าลืมล็อคประตูให้เรียบร้อยด้วยนะ พี่เป็นห่วง" พี่บิ๊กที่เปิดประตูรถลงมายืนส่งฉันถึงหน้าประตูรั้วบอกพร้อมกับส่งยิ้มมาให้ แต่แล้วจู่ๆก็มีมือใครบางคนรวบเอวฉันเข้าไปกอดไว้แนบชิดติดตัวเค้า เกือบจะกรี๊ดอยู่แล้วแต่จำกลิ่นเค้าได้หรอก 

"เด็กกูคงไม่ต้องการความเป็นห่วงเพิ่มหรอก เพราะที่กูเป็นห่วงอยู่ก็มากจนไม่มีที่ว่างให้คนอย่างมึงล่ะ" พอได้ยินเสียงเท่านั้นแหละมันทำให้ฉันโครตไม่พอใจเลย ฉันไปเป็นเด็กเค้าตั้งแต่เมื่อไหร่กัน! 

"พี่ลักค์!" 

"ไง ไม่ได้เจอกันนานนะพี่ชาย คงจะสบายดี ไม่รีบตาย" หือ...พี่ชายงั้นหรอ 

"กูคงไม่รีบเท่ามึง" 

พี่บิ๊กโน้มหน้าเข้ามากระซิบที่ข้างหูพี่ลักค์ ทำให้ฉันไม่ได้ยินสิ่งที่เค้าพูด ครู่ต่อมาหมัดลุ่นๆก็ซัดเข้าเต็มหน้าของพี่บิ๊กจนฉันตกใจรีบยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองทันที เมื่อกี้พี่ลักค์เค้าต่อยพี่บิ๊กไปเต็มแรงจนเค้าเซถอยหลังไปชนกับรถเลยอ่ะ  

"เก่งแต่ปาก" 

"พี่ลักค์หยุดนะ พี่บิ๊กเป็นอะไรมากมั้ยคะ" เห็นท่าไม่ดีฉันจึงรีบเข้าไปกอดแขนพี่ลักค์ไว้ กลัวว่าจะมีเรื่องกันไปมากกว่านี้ ฉันรีบเข้าไปดูพี่บิ๊กทันทีด้วยความเป็นห่วงปนตกใจกับสถานการณ์ตอนนี้มากๆ มันเกิดอะไรขึ้น เค้าเป้นพี่น้องกันงั้นหรอ ฉันงงไปหมดแล้ว 

"ไม่เป็นไรครับแสนดี พี่ไม่ได้โดนมันต่อยครั้งแรก หน้าพี่มันชินกับหมัดล่ะ" พี่บิ๊กลุกขึ้นยืนตัวตรงหันมายิ้มให้กับฉันก่อนจะยกหลังมือขึ้นเช็ดเลือดที่มุมปาก 

"ปล่อยมืออกจากแขนมันเดี๋ยวนี้" เสียงทุ้มต่ำราวกับกำลังข่มอารมณ์เอาไว้สุดขีดบอกให้ฉันทำในสิ่งที่เค้าต้องการ 

"ทำไมแสนดีต้องปล่อยด้วย พี่ลัก์เป็นบ้าอะไร" 

"ปากดีเหลือเกินนะ"  

"ปล่อยแสนดีนะ อย่ามายุ่ง!" พยายามจะสะบัดแขนให้หลุดจากมือใหญ่ที่ลากดึงฉันให้ออกมาจากพี่บิ๊ก จนในที่สุดเค้าก้ทำสำเร็จ ฉันยอมปล่อยมือจากแขนพี่บิ๊กโดยดี 

"เข้าบ้านไปแล้วอย่าเสร่ออกมาอีก!!" พี่ลักค์ตะคอกใส่ฉันน้ำเสียงฉุนเฉียว นั่นยิ่งทำให้ฉันงงว่าเค้าเป็นบ้าอะไร! 

"ไม่เข้า!!" 

"บอกให้เข้าไป!" 

มีหรอที่ฉันจะต้านเค้าไหว ถูกจับยัดเข้าไปขังไว้ในบ้านตัวเองเรียบร้อย ก่อนออกมายังชี้หน้าขู่ฉันเอาไว้ด้วยว่าห้ามออกมาจากบ้านเด็ดขาด แล้วพี่ลักค์ก็ออกไปยืนคุยกับพี่บิ๊กที่หน้าประตูรั้วที่เดิม ฉันมองออกไปที่หน้าต่างช่องเล็กๆข้างๆประตูบ้าน ไม่รู้ว่าเค้าคุยอะไรกัน แต่ท่าทางของทั้งสองคนนั้นข่มกันไม่หยุด ในที่สุดพี่บิ๊กก็ขึ้นรถกลับไป คราวนี้ความซวยมันกำลังจะตรงมาหาฉันแล้ว อีนี่รีบล็อคประตูบ้านอย่างไว 

"เปิดประตู!!" 

"ไม่เปิดค่ะ กลับบ้านบ้านพี่ลักค์ไปได้แล้ว อย่ามายุ่งกับแสนดีนะ!!" 

"หนึ่ง!" ชิปหายแล้ว 

"สอง" เอาไงดีวะ 

"สาม" เปิดก็ได้ 

เมื่อประตูเปิดออกเค้าก็เดินดุ่มๆเข้าไปกลางบ้านโดยมีฉันเดินตามไปติดๆ คนหน้าตึงยืนกอดออกหรี่ตามองฉันเหมือนรอฟังอะไรซักอย่าง อะไรล่ะ จะฟังอะไร ไม่รู้โว้ย!! 

"พี่ลักค์เป็นอะไร ทำแบบนี้ทำไมคะ" 

"แล้วให้มันมาส่งทำไม ไปไหนกันมา นี่มันกี่โมงแล้ว" พี่ลักค์ระเบิดเสียงออกมาเหมือนคนที่กำลังโกรธจัดจนเลือดขึ้นหน้า กลัวนะแต่ก็ต้องสู้วุ้ย ฉันไม่ผิด! 

"แสนดีมีนัดทำรายงานกับเพื่อนที่ตึกแล้วมันก็เพิ่งจะเสร็จ ไม่มีรถกลับบ้านพี่บิ๊กก็เลยมาส่ง" 

"แล้วทำไมไม่โทรมาบอกให้ไปรับ ให้มันมาส่งทำไม รู้จักมันดีแล้วงั้นหรอ ให้มันจีบแล้วใช่มั้ย" 

"ใช่! แสนดีให้พี่บิ๊กจีบ แล้วพี่ลักค์จะมายุ่งอะไรด้วย ไหนบอกรำคาณแสนดีไง แสนดีมันตัววุ่นวายสร้างแต่ปัญหาไม่ใช่หรอ จะมาสนใจกันทำไมอีก" 

"งี่เง่า" คำที่เค้าสบถออกมานั้นยิ่งตอกย้ำความน้อยใจให้มันเพิ่มพูนขึ้นไปอีก  

"ใช่ งี่เง่าแล้วจะอื้อ!!!!" จู่ๆฉันก็ถูกดึงเข้าไปจูบ ใช่! จูบ พี่ลักค์จับต้นคอฉันไว้แน่นด้วยมือข้างเดียวส่วนอีกข้างก็บีบอยู่ที่แก้มฉันจนมันแอบรู้สึกเจ็บเพราะเค้าลงน้ำหนักมือแรง  

ช็อคมาก ตัวแข็งทื่อเลย พอได้สติก็พยายามดิ้นให้หลุดจากเค้า แน่นอนว่าไม่มีทางหลุดเพราะฉันจะเอาแรงที่ไหนไปสู้ พี่ลักค์จับฉันจูบเอาๆ จูบแล้วก็ถอนจูบออก พอฉันอ้าปากจะหายใจเค้าก็กดจูบลงมาซ้ำอีกหน เป็นอยู่แบบนั้นซ้ำๆจนฉันเข่าอ่อน ยังดีที่พี่ลักค์โอบเอวพยุงฉันเอาไว้อยู่ เมื่อพอใจเค้าแล้วถึงได้ปล่อยให้ฉันหายใจกระหืดกระหอบเอาอ็อกซิเจนเข้าปอดจนตัวโยน  

ไม่เคยรู้เลยจนกระทั่งเมื่อกี้นี้ว่าการจูบกันจริงๆมันจะเหนื่อยขนาดนี้ เห็นแต่ในหนังมันดูโรแมนติกชะมัด ไหงของฉันมันถึงดุเดือดปานนี้!!! 

"จะจับดูดปากให้ขาดใจตายไปข้าง" ตอกย้ำคำพูดด้วยการกดจูบลงมาอีกครั้ง ทว่าครั้งนี้แตกต่างออกไปพี่ลักค์ไม่เอาแต่ใจเหมือนเดิมแล้ว จูบนี้มันทั้งละมุนและชวนเคลิ้มจนยากจะถอนตัว....หรือฉันไม่ควรจะถอนตัวดี 

__________________________________ 

ทุกคนคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์กันได้นะค้าาาา 

สนุกไม่สนุกบอกไรท์กันได้น้าาาา มีคำผิดต้องขอโทษด้วยงับบ