line

อิง

ก็นะอยากไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆ

แต่จะให้ทำไงได้ละ

เหมยก็ยังไม่รู้เรื่องที่ฉันเป็น.....

ต่อไปนี้จะเป็นยังไง

เหมยจะอยู่ได้ไหมนะ?

สุดท้าย

ฉันก็ตอบตกลงไป

เหลือเวลาอยู่ไม่กี่วันเอง

ก็ขอใช้ให้มันคุ้มหน่อยละกัน

ฉันหยิบกุญแจรถขึ้นมาแล้วเดินออกจากห้องไป

ปั้ง!

ฉันเดินลงมาจากชั้น2

อิงเดินออกไป

ตอนนี้ฉันขับรถออกมาจากบ้านแล้ว

อยู่บนถนนที่รถค่อนข้างจะติดเลยทีเดี่ยว

🚨🚨🚨

หืม

มีอุบัติเหตุหรอ

ทำไมรถพายบาลมาเยอะขนาดนี้

ตอนนี้การจราจรค่อยๆเป็นค่อยๆไป

รถของอิงค่อยๆเคลื่อนตัวช้าๆ

จนมาถึงที่เกิดเหตุ

อิงเห็นมีรถชนกัน5คัน

มีคนบาดเจ็บจำนวนมาก

อิงมองได้เพียงสักครู่ก็มีเสียงแปรรถคันด้านหลัง

ปรี๊ดดดด!

อิงได้สติแล้วขับรถต่อ

ระหว่างทางที่อิงขับอิงแทบไม่มีสติอะไรเลย

อาการนี้คงเหมือน....คนหลับใน

แต่สติก็กลับมาอีกครั้งเมื่อเสียงโทรศัพท์แจ้งเตือนว่ามีคนส่งข้อความมา

line! line!

เหมย:อิงๆ~

เหมย:อยู่ไหนแล้วคะ

เหมย:ให้เหมยลงไปรอข้างล้างคอนโดเลยไหมคะ

อ่าาาา

ฉันคงต้องหยิบขึ้นมาคุยสินะ

ก็แน่ละสิเหมยรัวมาขนาดนี้ไม่ตอบกลับมีหวังกลายเป็นเรื่องใหญ่แน่

line

เหมย

read

read

เห็นอย่างนี้ค่อยสบายใจหน่อย

อิงยิ่งชอบไม่มีสติเวลาขับรถอยู่ด้วย

เห้อออ

หรือเราควรออกมายืนรอเลยดี

ทำไมรู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆ

เธอบ่นให้กับสภาพการจราจรในขณะนี้

ไม่นานไฟจราจรก็ได้เปลี่ยนสี

❤️3 2 1💚

อิงที่กำลังจะขับเลยไฟแดงไปได้นิดหน่อย

ก็ได้เข้าไปประสานงากับรถบรรทุก8ล้อ

ตอนนี้รถของเค้าได้คว้ำลงไปแล้ว

ภาพของเค้าเริ่มเบลอ

ครืด ครืด~📲

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง

ข่าวด่วนช่อง53:เกิดเหตุรถยนต์ประสานงากับรถบรรทุก8ล้อบริเวณแยก@#฿_&-คนขับรถบรรทุกได้รับบาตเจ็บแต่ยังได้สติ ส่วนคนขับรถยนต์นะตอนนี้ยังไม่ได้สติแพทย์กำลังช่วยกันปฐมพยาบาลเบื้องต้น

นั้นมันแยกใกล้ไปคอนโดฉันนิ

ฉันจึงรีบเปิดเข้าทวิตเตอร์เพื่อดูข่าวที่เกิดขึ้น

"เออ....ฮัลโหลคับ"มีคนพูด เออใช่เราคาสายไว้นี้หน่า

ฉันยกโทรศัพท์ขึ้นมา

มันเป็นเพราะฉันใช่ไหม

เพราะฉัน....

อิงๆถึงต้องมาเป็นอย่างนี้

ทำไมไม่เป็นฉัน....ทำไม.....ทำไม่ต้องเป็นอิง...

ตอนนี้เธอร้องไห้ออกมาไม่หยุด

แถมยังหยุดคิดไม่ได้ว่าเป็นเพราะเธอคนที่เธอรักถึงต้องจากไปเช่นนี้

ทำไมฉันจึงไม่ไปหาเค้าเอง

ทำไมฉันไม่เลือกที่จะไปเที่ยววันอื่น

เธอรีบเก็บของสำคัญลงในกระเป๋าแล้วรีบสาวเท้าเล็กๆของเธอไปที่ลิฟต์

เธอกดปุ่มตรงหน้าลิฟต์หลายครั้งติดต่อกันในใจก็ได้แต่คิดว่าเมื่อไหร่ลิฟต์จะมาสักที

ไม่นานลิฟต์ก็ขึ้นมาถึงชั้นที่เธออยู่

ประตูลิฟต์เปิดขึ้น

ตึ่ง!

เธอรีบเดินเข้าไปในลิฟต์แล้วกดที่ชั้นล้างสุดของคอนโด

เธอไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไรแล้ว

ตอนนี้สมองของเธอขาวโพลน

ไม่สามารถคิดอะไรได้นอกจากว่าคนที่เธอรักตอนนี้จะเป็นยังไง

หมอจะช่วยเค้าได้ทันใช่ไหม

ไม่นานลิฟต์ก็ถึงชั้นล่างสุด

เธอรีบสาวเท้าไปที่หน้าโรงแรม

พี่ยามโบกรถให้ฉัน

ตอนนี้ฉันขึ้นรถมาแล้ว

ทำไมรถถึงได้ติดขนาดนี้นะ

ตอนนี้ฉันลนไปหมดแล้ว

ผ่านไป1ชั่วโมง

ตอนนี้ฉันถึงโรงพยาบาลแล้ว

ฉันรีบเดินไปที่ห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาล

เห็นหมอพยาบาลคนต่างคนอื่นๆอีกมากมายกำลังวุ่นวายกันอยู่ภายในห้องนั้น

อ๋อลืมบอกแม่บ้านยามเป็นรุ่นลุงรุ่นป้ากันหมดแล้วแต่ทั้งสองเรียกพี่กัน

อ๋อลืมอีกอย่างหมอที่คุยกับเหมยตอนแรกจะเป็นพี่ๆมูลนิธิร่วมกตัญ—นะคะ

ผ่านไป≈1ชั่วโมง

พี่แม่บ้านพาฉันออกจากห้องพักที่ฉันเข้าไปนอนเมื่อสักครู่

ห้องยื้อชีวิต

เหมยเดินเข้ามา

ทั้ง 3 เดินออกไป

อดีต

แอ้ดดดด

ตืดดดดดดดดดดดดดดดดดด

\_/\_______________

1ปีผ่านไป

1นาทีผ่านไป

วัด

เหมยเอาขนมที่เตรียมไว้วางลงแล้วนั่งคุยกับรูปภาพของอิง

ขณะที่เหมยกำลังเดินก็ได้ไปชนกับคนๆนึง

ปัก!

ทั้งคู่หันหน้าไปเจอกัน

เหมยได้เดินไปที่รถแล้วกลับบ้าน

line

unknown

บางที

ความรักก็ไม่ได้อยู่กับเราตลอดไป

มันก็ต้องมีหายไปจากชีวิตเรา

ดังนั้นเราไม่ควรที่จะยึดติดกับความรักให้มาก

:)

จบ

มาอัพเรื่องสั้นให้อ่านกันไปก่อน

ชอบไม่ชอบก็เม้นมานะคะ

ขอโทษที่หายไปนานด้วยนะคะ

จะกลับมาอัพให้อ่านกันแล้ว:)

เจอกันในเรื่องเพื่อนข้างห้องนะคะ

:)