หลายวันต่อมา....

คังมีราทำหน้าที่แม่ครัวอย่างดีที่สุด...แม้ว่าลีแจวอนจะไม่ได้เอ่ยชม แต่การที่เขากินอาหารในทุกมื้อหมดก็ถือว่าเป็นผลดีแล้ว...

และในเวลาที่ว่าง เธอมักจะคิดหาทางทำให้จองจียองรักชายหนุ่มให้ได้ เรื่องจะได้จบลงแล้วเธอจะได้กลับบ้านซะที

เสียงของคังมีราดังขึ้นในขณะที่เค้ากินอาหารที่เธอทำอยู่... ลีแจวอนเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวทันที

หมู่นี้เขามักจะลืมเรื่องของจองจียอนไปอย่างไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นไปได้...

ลีแจวอนมองหญิงสาวตรงหน้าที่กำลังส่งยิ้มหวานมาให้กับเขา

~~~~~~~~~~

ที่ร้านเบเกอรี่

คังมีราในชุดเดรสสีขาวลายดอกสีฟ้าจับแขนชายหนุ่มให้เดินตามตนอย่างรวดเร็ว

ลีแจวอนมองหญิงสาวร่างเล็กตรงหน้าที่เมื่อก่อนเธอมักจะปล่อยผมยาวสลวยแต่บัดนี้ถูกมัดอยู่เรียบร้อยแล้ว

คังมีราพูดขึ้นในขณะที่มองหานางเอกในนิยายของเธอ.....

เสียงหนึ่งดังขึ้นก่อนที่จะปรากฎร่างสาวสวยร่างสูงขึ้นทางด้านหลังของชายหนุ่ม

....😮โอ๊ะ...แม่เจ้า อย่างสวยเลยนางเอกของฉัน😮....

คังมีราเอ่ยอย่างยิ้มแย้ม พลางเดินไปกระซิบที่หลังของชายหนุ่มทิ้งท้าย ก่อนเดินออกจากร้านไป

~~~~~~~~~~

พัคจองยูถามขึ้นหลังจากที่เห็นหญิงสาวเดินตรงมาหาที่รถ

พัคจองยูแค่ลองชวน แต่หญิงสาวตรงหน้ากลับส่งยิ้มหวานให้ก่อนตอบรับ

หญิงสาวหยิบกิ๊บขึ้นมาทาบกับผมของตนเองแล้วหันไปถามความคิดเห็นจากชายหนุ่ม

ชายหนุ่มพูดพลางชี้ไปที่กิ๊บติดผมรูปโบว์สีฟ้าที่เธอจับเมื่อกี้ .. คังมีรายิ้มหวานก่อนมองไปข้างหน้า

หญิงสาวพูดก่อนจะจับมือพัคจองยูให้เดินตามไปด้วยกัน

~~~~~~~~~~

เมื่อกลับถึงคฤหาสน์

พูดจบก็ทำท่าเดินจากไป

ลีแจวอนจับแขนหญิงสาวตรงหน้าเพื่อคาดคั้นเอาความจิง...

....😬แถไปก่อนแล้วกัน 😬....

.....😬โอ้ยยย เชื่อเถอะ ฉันแถจนสีข้างฉันจะถลอกอยู่แล้ว😬.....

....😑เฮ้อ....อยากจะบ้าตาย นายนั่นท่าทางจะไม่เชื่อที่เราพูดแน่ๆ😑....