ชายหนุ่มมองมือที่หญิงสาวจับแขนตนเองก่อนจะเดินตามไปที่เตียงอย่างโดยดี

คังมีราแค่ต้องการจะพลักชายหนุ่มให้นอนลง แต่เท้าเจ้ากรรมดันสะดุดกับขาเตียงซะได้นี่....ทำให้เธอล้มลงไปนอนแนบอกของชายหนุ่มเต็มแรง

......😍ตัวเค้านิ่มจัง หอมด้วย😍......

คังมีราค่อยๆดันตัวลุกขึ้นทันทีที่สิ้นเสียงของเขา

~~~~~~~~~~

ลีแจวอนนั่งบนโซฟาและดูโทรทัศน์ภายในห้องพักผู้ป่วยอย่างเบื่อหน่าย พลางมองดูนาฬิกาที่ผนังครั้งที่เท่าแล้วก็ไม่รู้...นี่เธอไปไหนของเธอกันแน่

ชายหนุ่มบ่นออกมาอย่างหงุดหงิด เมื่อ 2 ชม.ก่อน เธอให้เขาโทรเรียกคนที่บ้านให้มารับ เพราะต้องการกลับไปอาบน้ำ แต่นี่มันจะนานเกินไปไหม...ใครเค้าอาบน้ำกัน 2 ชม.

ลีแจวอนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วรีบโทรไปหาคิมยูนาทันที

สิ้นเสียงว่างสายเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น...ลีแจวอนวิ่งกลับไปยังเตียงนอนทันที

หมอคังเดินมาพร้อมกับพยาบาลที่นำอาหารมื้อเย็นมาให้

ก่อนหน้านี้ พัคจองยูโทรมารายงานควาคืบหน้าให้เค้าได้รับรู้แล้ว...แต่ที่ต้องบอกกับเพื่อนไปแบบนั้น เพราะไม่ต้องการให้เพื่อนสงสัยอะไร

หมอคังพูดพลางเดินไปเปิดดูอาหารที่พยาบาลจัดเตรียมไว้

ก๊อกๆๆๆ

เสียงเคาะประตูดังขึ้นขัดจังหวะการสนทนาของทั้งสองหนุ่ม ก่อนจะปรากฎร่างของคังมีราเดินหิ้วของมาเยอะแยะ

หมอคังตอบหลังจากช่วยหญิงสาวถือของเข้ามาวางไว้บนชั้นใกล้โต๊ะกินข้าว

หมอคังยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเดินออกจากห้องไป

ลีแจวอนเดินมานั่งตรงข้ามกับหญิงสาว จากนั้นจึงมองดูอาหารของเธอก่อนจะลงมือทานอย่างเอร็ดอร่อย โดยไม่รู้เลยว่า ความรู้สึกของตัวเองกำลังจะเปลี่ยนไป