คนสำคัญ
-
ทุกคนเคยได้ยินเรื่องโลกคู่ขนานหรือป่าวครับ เขาว่ากันว่ามันคือโลกที่สิ่งสองสิ่งจะขนานกันหรือไม่มีวันได้มาพบกัน...มันมีอยู่จริงหรือครับโลกแบบนั้น
-
โอบ
ไอ้ภูพิงค์มึงหายไปไหนมาว่ะ
-
ไอ้นี้ชื่อโอบครับ เป็นเพื่อนสมัยมัธยมจนตอนนี้ขึ้นมหาลัยแล้วก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่
-
ภูพิงค์
กุไปเข้าห้องน้ำมา มึงมีไร
-
ผมชื่อภูพิงค์ เรียนคณะบริหารที่มหาลัยอินเตอร์เติบโตมาในครอบครัวที่มีเงินและพวกเขามักจะตามใจผมทุกอย่าง ฟังดูแล้วทุกคนคงคิดว่าชีวิตผมต้องสุขสบายมากแน่ๆแต่ป่าวเลยครับที่ตรงนี้มันไม่เหมาะสมกับผมด้วยซ้ำ
-
โอบ
ป่าวกุก็แค่ลองถามดู เพื่อมึงแอบหนีกุไปกับน้องมิ้น
-
มิ้นเธอเป็นรุ่นน้องที่กำลังตามจีบผมอยู่น้องน่ารักดีครับแต่ถึงยังไงผมก็ยังไม่พร้อมที่จะมีใคร
-
ภูพิงค์
พูดเหมือนเป็นผัวกู หึงหรอว่ะ
-
โอบ
หึงบ้านมึงสิไอ้ห่า กุว่าเราขึ้นเรียนเถอะสายแล้ว
-
ก็แค่แกล้งพูดไปงั้นแหละครับ ไม่คิดว่ามันจะเสียอาการขนาดนั้น ผมรู้ว่ามันรู้สึกยังไงกับผมแต่ผมคงรับความรู้สึกของมันไว้ไม่ได้ เพราะมันคือเพื่อนผมให้มันได้แค่นั้นจริงๆ
-
ภูพิงค์
อืม
-
....... ......
-
@ร้านซีสเค้กชิวชิว
-
เค้ก
ภูพาน รับออเดอร์โต๊ะห้าให้พี่ด้วยจ้า
-
ภูพาน
ครับ พี่เค้ก
-
โต๊ะ5
-
ภูพาน
สวัสดีครับรับอะไรดีครับ
-
แม่ค้าร้านน้ำ
เอาบิงซูชาไทย วาฟเฟิลผลไม้สด ไอศกรีมกะทิแกเอาไรอีกป่ะ
-
ลูกค้า2
บลูฮาวาย
-
แม่ค้าร้านน้ำ
โอเคแล้วก็เอา บลูฮาวายสองแก้ว
-
ภูพาน
โอเคครับ รอสักครู่นะครับ
-
ผมชื่อภูพานครับเรียนคณะคหกรรมศาสตร์ ที่มหาลัยในภาคเหนือ ผมเกิดมาในบ้านอุ่นรักครับเป็นบ้านเลี้ยงเด็กกำพร้าผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพ่อแม่เป็นใครรู้แค่ว่าตัวเองชื่อภูพาน เนื่องจากที่บ้านอุ่นรักไม่ได้มีเงินมากพอที่จะส่งผมเรียนในรั้วมหาลัยแต่มันก็ดีกับผมมากแล้วที่เขายังเมตตาและส่งผมเรียนจนจบมัธยม
-
เมื่อผมอยากเข้าเรียนที่มหาลัยผมจึงต้องทำงานเพื่อจ่ายค่าเทอมและค่าใช้จ่ายต่างๆด้วยตัวเอง พี่เค้กที่เป็นเจ้าของร้านซีสเค้กชิวชิวรู้ว่าผมลำบากเรื่องเงินเลยชวนมาทำงานที่ร้านถ้าไม่มีพี่เค้กชีวิตผมคงลำบากกว่านี้แน่ๆ
-
ภูพาน
พี่เค้กครับ วันนี้ผมขอเลิกงานเร็วหน่อยได้มั้ยครับ พอดีว่าแม่อ้อมไม่สบายไม่มีใครทำข้าวเย็นให้เด็กๆ
-
แม่อ้อมคือแม่บุญธรรมที่ดูแลผมมาตั้งแต่เด็ก ซึ่งรวมไปถึงดูแลเด็กๆในบ้านอุ่นรักด้วย
-
เค้ก
ได้สิจ้ะไปตอนนี้เลยก็ได้นะ เดี๋ยวที่เหลือพี่จัดการเอง
-
ภูพาน
ขอบคุณครับ
-
แชท: ชามิน ดีออน
-
ชามิน
มึงอยู่ไหน
-
ภูพิงค์
พึ่งเรียนเสร็จ มีไร
-
ชามิน
มึงจะมาดูกุแข่งบาสมั้ย
-
ภูพิงค์
ทำไมกุต้องไป
-
ภูพิงค์
ถ้ากุไปแล้วมึงจะชนะรึไง
-
ชามิน
ก็คงงั้นมั้ง
-
ภูพิงค์
ตั้งใจแข่งแล้วกัน
-
ภูพิงค์
กุมีนัดคงไปดูมึงแข่งไม่ได้
-
ชามิน
อืม รู้แล้ว
-
ชามิน
มึงก็ไม่เคยมาดูได้อยู่แล้วล่ะ
-
จบบทในห้องแชท
-
ภูพิงค์
อะไรของแม่งว่ะ
-
โอบ
เป็นไรมึง
-
ภูพิงค์
ป่าว ไปเหอะ
-
มันชื่อชามินครับ เป็นเพื่อนผมตั้งแต่อนุบาลจนตอนนี้ยังไม่จากกันไปไหน มันเรียนคณะวิศวะภาคอินเตอร์แม่งโคตรหล่อ โคตรเท่แถมเป็นนักกีฬาบาสของมหาลัยอีกคนเหี้ยไรจะเฟอร์เฟคขนาดนี้ว่ะมันคือเพื่อนที่ผมสนิทด้วยมากๆเราคุยกันได้ทุกเรื่องมันไม่เคยมีความลับกับผม และไม่เคยปิดกั้นความรู้สึกตัวเองที่มีต่อผม
-
มันแสดงออกชัดเจนว่ามันคิดยังไงแต่ผมก็ยังรับความรู้สึกมันไว้ไม่ได้...ในตอนนี้ ผมยังมีใครคนหนึ่งที่ต้องตามหา เขาคนนั้นคือคนสำคัญที่ผมต้องการที่จะได้พบกัน... ในสักวัน
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()