ณ​ โรงเรียนแห่งหนึ่ง

ลูกพีช:อีกไม่กี่วันเท่านั้น!!! ฉันจะได้เจอวงCountring​แล้ว​ ไม่น่าเชื่อเลยว่าฉันจะกดบัตรคอนทัน​ มายก้อดดด​ ฉันนั้นมันโชคดีเกินไปแล้ว​

ลูกพีช:สิ่งที่คุณได้ยินไม่แปลกหรอกนะ​ ลูกพีชกับดาวเราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็กๆสนิทกันมากๆๆๆถึงขั้นตอนเด็กอาบน้ำนอนด้วยกัน​ คนทางบ้านดาวและลูกพีชเองก็ไม่ได้ว่าอะไร​ เพราะครอบครัวเรารู้จักกันดีและสนิทกันด้วย

เราอยู่กับพี่ชายสองคนแต่จะมีพี่กิลเพื่อนของพี่คุนที่จะชอบมาเล่นด้วยบ่อยๆ​ พ่อกับแม่ชอบไปทำงานที่ต่างประเทศ​บ่อยๆ​ ช่วงเทศกาลถึงจะกลับมา​ แต่เราก็คุยกันตลอด​ ครอบครัวลูกพีชเองค่อนข้างจะสนิทกันมากๆเลยล่ะ​ เพราะความห่างไกลไม่ใช้อุปสรรค​ ฮ่าๆ​

ลูกพีชนั่งรอรถแท็กซี่ที่หน้าโรงเรียน​

_________________

ตอนนี้ฉันเดินมาถึงที่ที่เปลี่ยวเอามากๆไม่มีรถแล่น​ ฉันคิดว่าฉันไม่หลงหรอก​ เพราะว่าฉันจำได้เวลานั่งรถกลับบ้าน

ตึก... ตึก.. ตึก

ฉันได้ยินเสียงฝีเท้าคนเดินมาเรื่อยๆ​ อย่านะ​ พระเจ้าช่วยลูกด้วย​ ลูกกลัวผี

ถึงว่าล่ะ​ ช่วงนี้รู้สึกเหมือนมีคนมองฉันตลอด​ ฉันไม่ได้คิดไปเองแน่ๆ​ มันรู้สึกจริงๆ​ ฉันรู้สึกหวาบหวิวทุกครั้งเวลาที่อยู่คนเดียว​ เหมือนจะมีคนเดินเข้ามาใกล้ทุกที​

ตึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

มันเหมือนจะวิ่งตามฉันมาเรื่อยๆไม่หยุด​ ตอนนี้ก็เริ่มเหนื่อยละสิ​ เอาไงดี​ กลัวก็กลัว​ ฮรืออออ​ จะร้องละนะ

ตอนนี้ก็เริ่มเหนื่อยแล้ว​ ขอนั่งพักก่อนละกัน​ แต่...

ฉันรู้สึกโล่งใจทันทีที่ไม่ได้ยินเสียงมัน​ แต่เพื่อให้แน่ใจฉันจึง....

ขวับบบ...

... . :ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ฉันเลือกที่จะไม่บอกพี่เอสเพราะกลัวพี่เอสเป็นห่วง​ ยิ่งตอนนี้ที่มหาลัยพี่คุนกับพี่เอสกำลังจะจบละด้วย​ ยิ่งต้องทำงานหนักไปอีก​ ฉันไม่อยากให้พี่ไม่สบายใจ

ลูกพีช:พอฉันขึ้นรถไป​ ฉันหันซ้ายหันขวา​ ว่ามันจะตามมารึเปล่า​ แต่กลับไม่มี​ แต่ตาฉันกลับไปสะดุดที่กระจกหน้ารถ​ ให้ตายเถอะ​ มันใส่สูทสีดำมีหมวกคลุมหัว​ หลบอยู่ในต้นไม้ใหญ่​ มันแสยะยิ้มออกมาเหมือนมันพอใจมาก​ ฉันเห็นแค่รอยยิ้มของมันเท่่านั้น

________________________________

ลูกพีช:หลังจากมาถึงบ้านฉันก็จัดการซัดข้าวซัดขนมหวานทันที​ ก็ฉันหิวนี้... และฉันก็ขึ้นไปบนห้องเพื่อจะอาบน้ำ

ซ่าซ่าซ่า​.... 💧💧💧🚿🚿🛁🚽

ตื้อออดึงงง... Line!

LINE​:...

ปึกก!!!

ฉันไม่รู้จะทำอะไร​แล้วตอนนี้​ มันจะฆ่าฉันหรือเปล่า​ ตอนนี้ฉันกลัวมาก​