หมดเวลาเยี่ยมพะย่ะคะ

ทรงกลับตำหนักเถอะพะย่ะค่ะ

..............

. . . . . . . . .

ปังๆๆๆ

โอ้ย!!!เปิดประตูดิวะ!!

โอ้ย!!นี่แหละชีวิตชั้นอยู่ธรรมดาไปไม่ค่อยจะได้ต้องมีเรื่องแบบนี้มาตลอด

และก็มีเพื่อนคนนี้แหละมาปลุกทุกครั้งที่มีเรียน

มันชื่ออิม อชิตะชื่อเกาหลีมันคือ อิมแจบอม

ชั้นเนี่ยนะโคตรตะอิจฉามันเลยเพราะอะไรนะเหรอ??

นี่แหละคือสาเหตุที่อิจฉามัน ชั้นเป็นติ่งเกาหลี

ถามว่าทำไมชั้นถึงตอบมันว่าอย่างนี้

ก็เพราะมันอ่ะโคตรจะหล่อเลย

คือดีย์อ่ะ อิจฉาโว้ยยยยย

พูดจริงๆนะเนี่ยอยากปิดเทอมเร็วๆจัง

ถ้าคนที่เป็นติ่งก็ตะรู้ใช่ป่ะว่าการไปเกาหลีนี่โคตรจะฟินอ่ะ

เกิดมา20ปีเพิ่งจะรักแกก็วันนี้ล่ะไออิม

อ่ะ ล้อเล่นนน

...........

หลังจากวันนั้นชั้นก็ตั้งหน้าตั้งตารอวันปิดเทอมมาก็เลย

อิ___อิ

รอก่อนนะจินยองโอปป้าเบเบ้คนสวยจะไปหาแล้วเหลืออีกไม่กี่วัน

. . . . .

สนามบินสุวรรณภูมิ

. . . . . . . .

สนามบินกรุงโซล

ตอนนี้พวกเราสองคนอยู่ที่สนามบินกรุงโซลกันแล้ว

คิดแล้วก็ตื่นเต้น พวกเราบินไฟลท์ตอนเย็นเลยทำให้มาถึงที่เกาหลีดึกๆประมาณสัก3-4ทุ่ม

ไม่รู้สิจะอธิบายยังไงคือ...

ปกติสนามบินเกาหลีนี้เค้าประหยัดไฟกันเหรอ?

ช่วงแรกๆมันสว่างนะแต่พอเดินไปเรื่อยไปนี่สิไฟมันสลัวๆน่ากลัวพิลึก

แล้วชั้นก็เดินต่อไป..

พอเดินมาได้สักพักไออิมมันก็ดันมาปวดขี้นี่ล่ะสิ

ทำไมซวยอย่างนี้นะ

ถ้าเป็นคนอื่นจะไม่ว่าเลยเว่ยแต่ไออิมนี่สิไปขี้หรือไปตาย

ระหว่างที่ชั้นรอไออิมอยู่นั้นก็เห็นแสงไฟสลัวๆดูแล้วน่าจะเป็นร้านค้านะ

ชั้นจึงเดินเค้าไปดูเผื่อมีอะไรน่าสนใจ

มันอยู่ไม่ไกลห้องน้ำนักไออิมน่าจะหาเจออยู่หรอก

ชั้นเดินเข้าไปดูมันคือร้านขายของเก่าๆแต่สวยนะ

น่าจะเป็นของเกาหลีก็ดีล่ะชั้นชอบสะสมของเก่า

ชั้นเข้าไปในร้านดูของไปเรื่อยๆ

จนสดุดตากับแหวนวงนึง

จู่ๆก็มียายแก่ๆทักขึ้นมาเป็นภาษาเกาหลี

ซวยล่ะฟังไม่ออก~~

ชั้นหยิบแหวนวงนั้นขึ้นมาแล้วลองสวมดู

ดีจังแฮะ พอดีนิ้วเราเลย

ยาวเลยล่ะทีนี้

ไออิมก็ไม่อยู่ซะด้วยสิฟังไม่ออก~~

แต่ถึงจะฟังไม่ออกยังไงชั้นก็ซื้อมาอยู่ดี

ไม่รู้สิชั้นเห็นแหวนวงนี้แล้วมันรู้สึกใช่เลยอ่ะรู้สึกเหมือนมันเคยเป็นของชั้นมาก่อน..

ชั่งเหอะเราคงคิดมาก

ชั้นยิ้มตอบคำที่คุณยายนั้นพูดมา

แต่ก็ฟังไม่ออกอยู่ดีอ่ะ

ฮืออออ เป็นอยู่สองคำจริงๆอ่ะ

หลังจากซื้อเสร็จแล้วชั้นก็กลับมายืนที่เดิมเพื่อรอไออิมมัน

ชั้นยืนมองดูแหวนที่ตัวเองเพิ่งจะซื้อมาหยกๆด้วยอารมณ์ที่บอกไม่ถูก

ไม่รู้จะดีใจหรือเศร้ามันผสมกันมั่วไปหมด

................

ตอนนี้พวกเรากำลังนั่งแท็กซี่เพื่อที่จะไปบ้านคุณย่าของไออิม

รู้สึกเพลียๆแหะหลับสักหน่อยดีกว่า

เดี๋ยวให้ไออิมมันปลุกล่ะกัน

....................

. . . .

บ้านคุณย่าอิม

บ้านของไออิมแปลกดีจัง

แต่ก็สวยดีนะเป็นเหมือนบ้านชาวเกาหลีเก่าๆ

แปลกเหมือนกันทั้งๆที่บ้านรอบๆเป็นบ้านสมัยใหม่หมดแล้ว

มีแต่บ้านคุณย่าไออิมนี่แหละที่เป็นบ้านแบบสมัยก่อนอยู่

แต่ก็ไม่ได้เก่าอย่างเดียวนะมีการเพิ่มเติมขึ้นด้วยรู้สึกชั้นสองนี่น่าจะเพิ่งต่อเติมมั้ง

พรุ่งนี้ค่อยถามแล้วกันง่วงงง

...................

เช้าวันรุ่งขึ้น

15นาทีผ่านไป

ข้างล่าง

ทำไมหน้าคุ้นๆจังเลยเคยเห็นที่ไหนนะ

ระหว่างรอคุณย่าชั้นเกิดปวดฉี่ขึ้นมาก็เลยไปฉี่ห้องน้ำอยู่ใกล้กับห้องหนังสือ

พอชั้นฉี่เสร็จก็เห็นห้องข้างๆน่าจะเป็นห้องหนังสือมั้ง

อยากรู้จังว่าจะเป็นยังไง....

ชั้นเปิดประตูเข้าไปเป็นประตูแบบเลื่อนเหมือนบ้านเกาหลีในซีรี่ส์สมัยโบราณ

ข้างในห้องหนังมีรูปของคนสมัยก่อนและก็มีหนังสือเต็มไปหมด

ชั้นไล่ดูรูปจากที่ดูนะน่าจะเป็นคนในตระกูลมั้งนะ

จนเดินไปสุดทางชั้นเห็นรูปใบใหญ่แต่มีผ้าคลุมไว้

ชั้นเดินเข้าไปหวังจะเปิดผ้าออกอยากรู้จังว่าใคร

เสียดายจังอดดูว่าเป็นใครเลย

............

. . . . . . . . . . . .

#ฮวารัง jinbam