พี่รหัสคนปากแข็ง •Ep.17•
-
.
-
Lom
"ฮัน" กลับมาหามึงหรอ
-
Kun¥
อืม
-
Kun¥
เห้อออ
-
Lom
มึงแคร์เขาขนาดนั้นทำไมมึงไม่ไปบอกสักที
-
Lom
ไปเคลียร์กันให้รู้เรื่อง
-
Lom
หมาคาบไปแดกจริงๆ อย่ามาร้องไห้กับกูนะมึง!
-
ป้าบ!💥
-
Kun¥
คนอย่างกูอะนะ หึ!
-
Lom
เห้ออ
-
Lom
มึงหัดรู้ใจตัวเองได้แล้วไอ่คุณ
-
Lom
อันนี้กูพูดจริงๆ
-
Lom
มันจะสายเกินไปสำหรับมึงนะ
-
หมับ
-
Lom
กูหวังดีกับมึง
-
Kun¥
.....
-
แล้วเพื่อนของผมก็เดินกลับเข้าห้องไป
-
ตึก ตึก ตึก
-
Kun¥
เห้อออ
-
Kun¥
กูจะรออะไรว่ะ
-
ตึก ตึก ตึก
-
Kun¥
ลิทเทิล...
-
เห้ยย!!
-
Kun¥
กูลืมคิดเรื่องนี้ได้ไงว่ะ!!
-
Kun¥
มึงแม่ง!!
-
.
-
.
-
.
-
.
-
.
-
ปังๆๆๆ💥
-
ห้อง 890 23.00
-
Kun¥
ลิทเทิล!!
-
Kun¥
เปิดประตู!!
-
Kun¥
ลิทเทิล!!
-
เอี๊ยด(เบาๆ)
-
Kun¥
ประตูไม่ได้ล็อค
-
Kun¥
ลิทเทิล!!
-
ปังง💥
-
Little
....
-
Kun¥
ลิทเทิล!!
-
Little
😴
-
หมับ
-
Kun¥
ไม่ได้ตัวร้อน เห้ออ
-
Kun¥
แล้วมาหลับอะไรตรงนี้ว่ะ
-
Kun¥
ทำให้...
-
Kun¥
ช่างเหอะ
-
อึบ!
-
Kun¥
หนักเหมือนเดิม
-
.
-
@ห้องนอน
-
หมับ
-
ร่างสูงวางร่างบางอย่างถนุถหนอม
-
Little
😴😴
-
Kun¥
นี่หลับไม่รู้เรื่องแล้วอ่อ
-
Kun¥
หึ!
-
เด็กน้อยว่ะ🙂
-
Little
....//พลิกตัว
-
Little
ซีดด!!..
-
Kun¥
เป็นไร!!
-
ร่างสูงสังเกตเห็นแผลที่ข้อศอกกับส้นเท้าของร่างบาง
-
Kun¥
เห้ออ กูขอโทษ..
-
ตึก ตึก
-
ร่างสูงรู้ทันทีจึงไปหาของสิ่งนั้นมา...
-
.
-
.
-
.
-
ผ่านไป 30 นาที
-
.
-
.
-
.
-
ห้อง 890 23.45
-
Kun¥
เสร็จสักที
-
Kun¥
เห้อออ ทำแผลแม่งยากกว่าที่คิด
-
Kun¥
ทำไมถึงต้องเจ็บตัวเยอะอะไรขนาดนี้
-
Kun¥
กูเห็นละ...
-
Kun¥
จะ เจ็บ
-
Kun¥
เห้อออ
-
Kun¥
มันพูดยากขนาดนั้นเลยหรอ
-
ร่างสูงจึงเก็บของทั้งหมดใส่ตู้ให้เรียบร้อย และเดินมาหาร่างบางที่นอนอยู่
-
ตึก ตึก
-
ฟรึบ
-
ตึก ตึก ตึก
-
Kun¥
อาา เสียงหัวใจ
-
Kun¥
มันไม่เคยเต้นแรงแบบนี้ให้ใครเลยนะเว้ย
-
Little
😴😴
-
Kun¥
ทำไมมันถึงเป็นแค่กับมึง
-
Little
😴
-
Kun¥
ช่วยบอกกูหน่อยได้มั้ย//ยื่นหน้าเข้าไปใกล้
-
Little
อืออ//หันหน้าเข้าหา
-
.
-
.
-
.
-
.
-
.
-
ไม่ใช่ 10 วิ หรือ 10 นาที-/////-
-
หน้าของร่างสูงกับร่างบางห่างกันไม่เกิน 1 เมตร จนทำให้เห็นเม็ดสิวเลยละ
-
แต่ครั้งนี้ร่างสูงไม่ยอมละสายตาออกไปไหนเลย
-
Kun¥
....
-
ตึก ตึก ตึก
-
"ทำตามเสียงหัวใจของมึง"
-
หึ! หัวใจของผมน่าจะอยู่กับ
-
คนนี้แล้วละ
-
Kun¥
...//ประกบริมฝีปากของร่างบาง
-
ถึงร่างบางจะไม่ได้ลืมตาตื่นมาดู แต่กับตอบกลับ
-
จึงทำให้ร่างบางมอบความหวานให้เข้าไปมากกว่าเดิม
-
.
-
.
-
.
-
ร่างสูงถอนจูบนั้นออก
-
และเปลี่ยนไปหอมแก้มแทน💋
-
ครั้งนี้เป็นครั้งที่เขาทำตามหัวใจของตัวเองได้มากที่สุด
-
ไรท์ : ไอ่คนฉวยโอกาส
-
ทำแล้วมันก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยนิ
-
Little
....//หลับยาวไม่ตื่น
-
Kun¥
-/////-
-
Kun¥
เห้อออ//หูแดง หน้าแดง
-
ไอ่เหี้ยยยยยยย-/////-
-
Kun¥
....//มองหน้าของร่างบาง
-
Kun¥
-////-//มุดลงผ้า
-
นี่คือกูหรอ!!-////-
-
Little
อือออ!
-
Kun¥
กูเสียงดังไป!(พูดเบาๆ)
-
Little
😴😴//นอนต่อ
-
Kun¥
หาวว~
-
Kun¥
กี่โมงละว่ะ
-
01.25
-
แหมมม นี่กูอยู่มากี่ชม.ละเนี่ยย
-
Kun¥
นอนนี่ก็ได้ว่ะ
-
Kun¥
...//นั่งมองร่างบางอีกครั้ง
-
Little
...//ผ้าเปิด
-
Kun¥
เห้ออ
-
Kun¥
เดี๋ยวก็เป็นไข้อะไรหรอก มึงนิ!
-
Little
😴//นอนหลับเหมือนเด็ก
-
Kun¥
หึ🙂
-
ร่างสูงโน้มตัวเข้าไปหาร่างบาง
-
Kun¥
ฝันดีนะ ลิมเทิล
-
จุ๊ฟฟ💋
-
ไม่มีใครเห็นนะ!! เห็นละผมจะฟาด!
-
แล้วทั้งคู่ก็หลับไหลสู่ห้วงนิทรา
-
.
-
__________
-
w-pleng
หุๆๆ จะไม่บอกใครเลย
-
Kun¥
เดะตบไรท์เดะ!!
-
w-pleng
กลัวจังเลยย
-
w-pleng
ฟ้องลิทเทิลก็ดั้ยย
-
Kun¥
....
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น