ตอนที่ 1 ตัวแสบ

.

ร้านสุดติ่งกระดิ่งแมว Café

หลังเรียนเสร็จทั้งสองมักจะมาช่วยงานที่ร้านเสมอ สองแฝดเดินเข้ามาหาผมหลังเค้าเตอร์ การกอดทักทายเป็นธรรมเนียมปฏิบัติของพวกเราสองครอบครัวมานานตั้งแต่ผมจำความได้

ผมถามอย่างอารมณ์ดีพร้อมกับลูบหัวเถียนเถียน ตอนนี้หน้าของเจ้าตัวกำลังซุกซอกคอผมพรางถูไถไปมาอย่างออดอ้อน

แว่บนึงเหมือนเถียนเถียนจะมองผมด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ก่อนสายตานั้นจะเปลี่ยนสายตาแห่งความดีใจในชั่วพริบตา

ผมรีบแยกทั้งคู่ออกจากกัน เป็นแบบนี้ทุกทีอยู่กับผมทีไรทะเลาะกันตลอดเวลา

พูดพร้อมกับอ้าแขนออกกว้าง ป๋อตี้เดินเข้ามากอดผมในทันทีแล้วซุกหน้าลงซอกคอแบบเดียวกับที่เจ้าเถียนทำเป๊ะๆเพียงแต่คนละข้างเท่านั้น

.

.

.

ผมมองสองแฝดที่ตั้งใจทำงานอย่างขยันขันแข็ง นี่คงเป็นผลพลอยได้จากการที่มีเด็กเสิร์ฟหน้าตาดี คนแน่นร้านสุดๆ

ผมรับบิลพร้อมกับเงินมาถอนแล้วยื่นให้หย่งหมิง เจ้าตัวจึงเดินกลับไปยังโต๊ะที่ว่า เด็กผู้สี่ผมเปียสี่คนยังคงมองตามสองแฝดทุกคั่งที่เดินผ่าน ตอนนี้ทั้งคู่ยังคงอยู่ในชุดนักศึกษามีเพียงผ้ากันเปื้อนผืนเล็กของทางร้านคาดเอวอยู่เพื่อบ่งบอกว่าเป็นพนักงาน

ผมไม่แปลกใจที่เถียนเถียนจะมีคนชอบเยอะเพราะเจ้าตัวดูเป็นมิตรยิ้มง่ายเข้ากับคนได้เร็ว แต่ป๋อตี้รายนั้นหน้านิ่งสุดๆ ถามคำตอบคำพูดเท่าที่จำเป็น สงสัยจริงว่าเจ้าตัวคุยกับเพื่อนรู้เรื่องได้ยังไง

ผมตะโกนเรียกเถียนเถียนเมื่อเจ้าตัวหน้างองอนตุ๊บป่องเดินขึ้นชั้นสองไปแล้ว

ผมรีบเดินตามเถียนเถียนขึ้นไปบนชั่นสอง นอกจากจะมีโซนเจ้านายแล้วพื้นที่อีกส่วนหนึ่งยังเป็นห้องนอนขนาดใหญ่สำหรับเราสามคนอีกด้วย

ก็อกๆ ผมเคาะประตูทันทีที่ขึ้นมาถึงหน้าห้องไม่ต้องเสียเวลาบิดลูกบิดประตูเพราะเจ้าเถียนจะล็อกห้องทุกครั้งที่งอนผม

แกร๊ก... เสียงปลดล็อกดังขึ้นให้ได้ยิน ต้องให้ใช้ไม้นี้ตลอดแหละเจ้าตัวถึงจะยอมเปิด

.

.

.

หน้าเคาน์เตอร์ร้าน

ป๋อเดินไปถอดผ้ากันเปื้อนเก็บเข้าที่ก่อนจะเดินตามทั้งคู่ขึ้นไปบนห้อง

TBC.

(คุยกันท้ายตอน)