intro
Intro
"เฮ้อ~" เขาพ่นออกมาหนักๆเพื่อระบายความหงุดหงิด ดวงตาคมกริบจ้องมองร่างบอบบางที่นอนเปลือยกายอยู่บนเตียงอย่างไร้ความรู้สึก
ครืด~ ครืด~
เขาละสายตาจากร่างบอบบางมองโทรศัพท์เครื่องหรูที่กำลังสั่นสะเทือนอยู่บนโต๊ะกระจกหน้าโซฟา ฝ่ามือหนาคว้าเอาโทรศัพท์แล้วหยัดกายลุกขึ้น และไม่ได้สนใจคนที่นอนอยู่บนเตียงก่อนที่จะเดินเลี่ยงออกไปคุยโทรศัพท์ที่ระเบียง
"ว่าไง"
(นายจะพาคุณหนูมีแอลกลับตอนไหนครับ) เสียงเข้มลูกน้องคนสนิทดังเล็ดลอดออกมาจากลำโพงมือถือ
"ถ้าเห็นกูกลับ ก็แสดงว่ากูกลับ" เขาตอบคำถามลูกน้องด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นก่อนที่จะโยนมือถือไปบนโต๊ะกระจกเล็กที่ตั้งอยู่ข้างๆ
(...ผมไม่อยากให้นายมีปัญหากับคุณเปรมน่ะครับ)
"หึ! คนอย่างเปรมชัยจะกล้ามีปัญหากับกู มึงเอาสมองส่วนไหนคิดชิโร่" ยากูซ่าหนุ่มเหลือบตามองมือถือที่ยังคงติดสายลูกน้องเพียงนิด
(แล้วงานโอเคใช่ไหมครับนาย)
"เป็นแม่กูตั้งแต่เมื่อไหร่ หรือที่ถามไม่หยุดปากแบบนั้นแค่ต้องการอะไรมาปิดปาก" เขาเค้นเสียงถามลอดไรฟัน ชิโร่ที่อยู่ปลายสายถึงกลับเงียบไปนานเมื่อรับรู้ได้ถึงอารมณ์เจ้านายที่กำลังคุกรุ่น
(งั้นผมจะส่งลูกน้องไปรับนายนะครับ) ลูกน้องหนุ่มพูดจบก็ว่างสายไปในทันที เรียวแสยะปากเบาๆ เขาหมุนตัวหันไปทางห้องนอนที่ประตูถูกเปิดไว้ แล้วหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ
ควันบุหรี่สีขาวพวยพุ่งออกจากปากลอยคละคลุ้งและหายไปในอากาศ เขายกมือขึ้นมาเสยผมลวกๆก่อนที่จะสูบบุหรี่หมดมวนแล้วเดินเข้าไปในห้องนอนอีกครั้ง
เขาหยิบเสื้อยืดสีดำที่วางอยู่พื้นข้างเตียงมาสวมใส่ เขาหยิบเสื้อผ้าที่วางเกลื่อนอยู่บนพื้นห้องโยนไปบนโซฟาอย่างไม่ใยดี ใช้เท้าเขี่ยรองเท้าส้นสูงที่ขวางทางเขาไปให้พ้นทาง
เรียวยืนจัดแจงเสื้อผ้าอยู่ปลายเตียง ดวงตาคมยังจ้องเรือนร่างขาวผ่องของมีแอลที่ยังสลบไสลไม่รู้เรื่องอยู่บนเตียง เขามองรอยแดงตามตัวเธอด้วยแววตาเย็นชาไร้ความรู้สึก แล้วหยุดสายตาไว้ที่คราบเลือดสีแดงแห้งเกรอะกรังบนผ้าปูที่นอน
"หึ!" ยากูซ่าหนุ่มแค่นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยันแล้วเดินออกไปจากห้องพักโดยที่ไม่สนใจคนที่นอนอยู่บนเตียง
———————————————
เอาintro มาให้อ่านพอกรุบกริบ☺️ อยากรู้ว่าอิเฮียทำอะไรรอติดตามนะคับผม...
ปล.nc+ เรื่องนี้อาจจะรุนแรงนิดๆนะคับ ใครไม่ชอบไม่เป็นไรเยอะ ส่วนใครที่ชอบสายเลือดกระฉูดเชิญจ้ะ
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น