เมียยากูซ่า NC25+++ (END)

Intro

 

"เฮ้อ~" เขาพ่นออกมาหนักๆเพื่อระบายความหงุดหงิด ดวงตาคมกริบจ้องมองร่างบอบบางที่นอนเปลือยกายอยู่บนเตียงอย่างไร้ความรู้สึก

 

ครืด~ ครืด~

 

เขาละสายตาจากร่างบอบบางมองโทรศัพท์เครื่องหรูที่กำลังสั่นสะเทือนอยู่บนโต๊ะกระจกหน้าโซฟา ฝ่ามือหนาคว้าเอาโทรศัพท์แล้วหยัดกายลุกขึ้น และไม่ได้สนใจคนที่นอนอยู่บนเตียงก่อนที่จะเดินเลี่ยงออกไปคุยโทรศัพท์ที่ระเบียง

 

"ว่าไง"

 

(นายจะพาคุณหนูมีแอลกลับตอนไหนครับ) เสียงเข้มลูกน้องคนสนิทดังเล็ดลอดออกมาจากลำโพงมือถือ

 

"ถ้าเห็นกูกลับ ก็แสดงว่ากูกลับ" เขาตอบคำถามลูกน้องด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นก่อนที่จะโยนมือถือไปบนโต๊ะกระจกเล็กที่ตั้งอยู่ข้างๆ

 

(...ผมไม่อยากให้นายมีปัญหากับคุณเปรมน่ะครับ)

 

"หึ! คนอย่างเปรมชัยจะกล้ามีปัญหากับกู มึงเอาสมองส่วนไหนคิดชิโร่" ยากูซ่าหนุ่มเหลือบตามองมือถือที่ยังคงติดสายลูกน้องเพียงนิด

 

(แล้วงานโอเคใช่ไหมครับนาย)

 

"เป็นแม่กูตั้งแต่เมื่อไหร่ หรือที่ถามไม่หยุดปากแบบนั้นแค่ต้องการอะไรมาปิดปาก" เขาเค้นเสียงถามลอดไรฟัน ชิโร่ที่อยู่ปลายสายถึงกลับเงียบไปนานเมื่อรับรู้ได้ถึงอารมณ์เจ้านายที่กำลังคุกรุ่น

 

(งั้นผมจะส่งลูกน้องไปรับนายนะครับ) ลูกน้องหนุ่มพูดจบก็ว่างสายไปในทันที เรียวแสยะปากเบาๆ เขาหมุนตัวหันไปทางห้องนอนที่ประตูถูกเปิดไว้ แล้วหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ

 

ควันบุหรี่สีขาวพวยพุ่งออกจากปากลอยคละคลุ้งและหายไปในอากาศ เขายกมือขึ้นมาเสยผมลวกๆก่อนที่จะสูบบุหรี่หมดมวนแล้วเดินเข้าไปในห้องนอนอีกครั้ง

 

เขาหยิบเสื้อยืดสีดำที่วางอยู่พื้นข้างเตียงมาสวมใส่ เขาหยิบเสื้อผ้าที่วางเกลื่อนอยู่บนพื้นห้องโยนไปบนโซฟาอย่างไม่ใยดี ใช้เท้าเขี่ยรองเท้าส้นสูงที่ขวางทางเขาไปให้พ้นทาง

 

เรียวยืนจัดแจงเสื้อผ้าอยู่ปลายเตียง ดวงตาคมยังจ้องเรือนร่างขาวผ่องของมีแอลที่ยังสลบไสลไม่รู้เรื่องอยู่บนเตียง เขามองรอยแดงตามตัวเธอด้วยแววตาเย็นชาไร้ความรู้สึก แล้วหยุดสายตาไว้ที่คราบเลือดสีแดงแห้งเกรอะกรังบนผ้าปูที่นอน

 

"หึ!" ยากูซ่าหนุ่มแค่นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยันแล้วเดินออกไปจากห้องพักโดยที่ไม่สนใจคนที่นอนอยู่บนเตียง

 

———————————————

เอาintro มาให้อ่านพอกรุบกริบ☺️ อยากรู้ว่าอิเฮียทำอะไรรอติดตามนะคับผม...

ปล.nc+ เรื่องนี้อาจจะรุนแรงนิดๆนะคับ ใครไม่ชอบไม่เป็นไรเยอะ ส่วนใครที่ชอบสายเลือดกระฉูดเชิญจ้ะ