"เคย" 

กะรัตแทบใจสลายลงกับพื้นเย็นเฉียบในลิฟต์ กับคำตอบที่ออกจากปากหยักได้รูปเจ้าของใบหน้าเย็นชา น้ำเสียงเรียบเฉยธรรมดาทำไมช่างดูน่ากลัวพิลึก มันทำให้เธอรู้สึกเสียวสันหลังวาบขึ้นมาอย่างอยู่บอกไม่ถูก เธอไม่สมควรที่จะมารับรู้ตัวตนของเขาตั้งแต่แรกเสียด้วยซ้ำ 

"..." เธอก้มหน้าเม้มริมฝีปากตัวเองแน่นด้วยสีหน้าที่กังวล 

"แต่เลิกทำนานแล้ว"  

"..." เธอรีบเงยขึ้นมองหน้าเจ้านายด้วยความตกใจแกมโล่งอกกับคำตอบถัดมา ถ้าเขาสามารถรับรู้อัตราการเต้นหัวใจของเธอตอนนี้ เขาคงจะรู้ว่าหัวใจของเธอกำลังกึ่งเต้นรัวกึ่งหยุดเต้น เพราะความลึกลับในตัวเขาล้วนๆ 

"คืนนี้ฉันจะใช้สิทธิ์ เตรียมตัวด้วยล่ะ" 

กะรัตใจสั่นระรัวขึ้นอย่างห้ามไม่ได้เมื่อรู้ชะตากรรมของตัวเองในคืนนี้ พลางหายใจยาวพรืดก้มหน้ารับกรรมต่อไป 

"ค่ะ" 

"ไม่คิดเสียใจหรอกใช่มั้ย" น้ำเสียงเรียบเฉยปลายสายตามองคนข้างๆก่อนประตูลิฟต์จะเปิดกว้าง ก้าวเท้ายาวเดินมุ่งหน้าไปยังรถยุโรปหรูคู่ใจ โดยมีหญิงสาวเดินตามหลังต้อยๆด้วยสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัด 

"คิดหนักขนาดนั้น?" 

เมื่อหญิงสาวก้าวเข้ามานั่งในรถ ยศพลจึงถามขึ้นโดยไม่มองสบตากับคนข้างๆ 

"คุณ...คุณจะป้องกันหรือเปล่า" สิ้นประโยคหญิงสาวรีบก้มหน้ากัดริมฝีปากแน่นด้วยความอาย 

"ไม่ กินยาคุมด้วยล่ะ" 

"ค่ะ" 

"เราจะไปดินเนอร์...ไม่สิ เราจะไปทานมื้อเย็นกันที่ ร้านอาหารเจ้าดังแถวนี้ต่อ ค่อยกลับไป..." 

"เรารีบไปกันเถอะค่ะ กะรัตหิวแล้ว" หญิงสาวรีบพูดแทรกขึ้นเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มกำลังจะพูดเรื่องอย่างว่า  

ชายหนุ่มจะยักไหล่สตาร์ทรถยนต์หรูขับเคลื่อนออกจากโรงพยาบาลเอกชนในจังหวัด เมื่อครู่เธอสังเกตเห็นคล้ายๆชายหนุ่มอมยิ้มก่อนเขาจะเบือนหน้าหนีแล้ว มองทางต่อด้วยใบหน้าเรียบเฉย เธอสลัดความคิดนั้นทิ้งนั่งเงียบๆต่อไป 

รถยุโรปคันหรูเคลื่อนเข้ามาจอดที่ภัตตาคารชื่อดัง ก่อนชายหนุ่มจะเปิดประตูรถยืนรอหญิงสาวที่ยืนเก้ๆกังๆมองรอบๆด้วยสีหน้าที่กังวล จนเขาต้องเอ่ยชื่อหญิงสาวเพื่อเรียกสติของเธอให้กลับคืนแล้วเดินนำหน้าเข้าไปภายในภัตตาคาร 

"..." ยศพลยื่นเมนูอาหารให้กับหญิงสาว โดยไม่พูดไม่จาอะไร 

"ดิฉันไม่หิวค่ะ" 

"ฉันไม่ชอบคนโกหก" น้ำเสียงเฉยชาหันกลับไปสั่งเมนูอาหารกับพนักงานหลายเมนูด้วยกัน กะรัตที่นั่งอยู่ตรงข้ามอ้าปากค้างกับจำนวนเมนูที่ชายหนุ่มสั่งไปเมื่อครู่นี้ราวกับบนโต๊ะมากันหลายสิบคน 

ผ่านไปสักพักเมนูอาหารหน้าตาน่ารับประทานถูกจัดเสิร์ฟสีสันสวยงามวางเต็มโต๊ะอาหารหรู หญิงสาวตวัดสายตาขึ้นมองหน้าเจ้านายด้วยความรู้สึกหนักใจ 

"กินให้หมด" 

"ห้ะ!" หญิงสาวเผลออุทานเสียงดัง 

เมื่อได้สติหันไปรอบๆข้างที่มีหลายโต๊ะหันมายังโต๊ะของเธอกับชายหนุ่ม เธอกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก รู้สึกหนักใจกับอาหารตรงหน้านี้ เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มเริ่มลงมือทานเธอจึงหยิบช้อนส้อมตักอาหารใส่จานทานเงียบๆ 

หลังจากรับประทานอาหารมื้อเย็นเสร็จเรียบร้อย สองหนุ่มสาวก็ขับรถกินลมชมวิวตามถนนที่อยู่ไม่ไกลจากชายหาด บรรยากาศยามค่ำคืนมีไฟระยิบระยับใกล้กับทะเลช่างดูสวยงามตระการตา ผิวเรียบเนียนสัมผัสได้ถึงไอเย็นความชื้นจากน้ำทะเลที่ทำให้ผิวรู้สึกชุ่มช่ำเย็นสบายและเหนอะหนะในเวลาเดียวกัน 

ใบหน้าเรียวสวยเชิดขึ้นเล็กน้อยสูดอากาศบริสุทธิ์จากกลิ่นอายทะเลเข้าเต็มปอดหลับตาพริ้มด้วยความสงบ ยศพลที่ยืนอยู่ข้างๆหันมองการกระทำของหญิงสาวอย่างเผลอลืม 

"เฮ้อ...ผ่อนคลายจังเลย"  

ยศพลได้สติพอดีกับจังหวะหญิงสาวหายใจยาวพรืดอมยิ้มให้กับท้องทะเลเล็กน้อยอย่างมีความสุข 

"กลับ" น้ำเสียงของคนเฉยชาดึงสติเธอกลับมาหาความจริงตรงหน้า คนที่กำลังเคลิบเคลิ้มถอนหายใจยาวเดินตามหลังไป ก้มหน้ารับกรรมต่อ 

"ฉันไม่อยากมีอะไรกับคนที่ไม่อาบน้ำ" ยศพลบอกกับหญิงสาวเมื่อเดินเข้ามาภายในบ้านพัก 

"ค่ะ" 

"ชุดนอนอยู่บนเตียงชั้นบน" 

"ค่ะ" แก้มนวลแดงระรื่นขึ้นอีกครั้งด้วยความเขินอาย รีบก้มหน้าหมุนตัวเดินขึ้นไปชั้นบนโดยเร็ว 

ห้องนอนที่มีขนาดกว้างและเตียงไซส์ king มีชุดนอนเป็นเสื้อสายเดี่ยวตัวยาวสีแดงตกแต่งด้วยลายลูกไม้ทำให้สวยและดูวาบหวิวในเวลาเดียวกัน พร้อมกับผ้าขนหนูวางอยู่บนเตียงนอน หญิงสาวตัดสินใจหยิบชุดนอนพร้อมกับผ้าขนหนูเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระร่างกาย 

ผ่านไปสักพัก~ 

ปึ่ก!  

หญิงสาวที่เดินออกจากห้องน้ำเดินชนวัตถุบางอย่างที่นุ่มนิ่มพอสมควรอย่างแรง จนแทบหงายหลังแต่โชคดีที่มีฝ่ามือหนาของใครบางคนรัดเอวคอดไว้แน่น จนหน้าท้องแบนราบชนเข้ากับหน้าท้องแกร่งที่มีซิคแพคแน่นทำเอาคนที่ไม่เคยมีแฟนรู้สึกวูบวาบหน้าแดงระรื่นขึ้นมาอีกครั้ง 

"ซุ่มซ่าน" ยศพลเอ็ดคนในอ้อมแขน ก่อนจะคลายพันธนาการกอดออกจากเอวคอดของหญิงสาว 

"ขอโทษค่ะ" กะรัตไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเมื่อตัวเองอยู่ในชุดที่ค่อนข้างวาบหวิว 

"..."  

ยศพลไม่ได้พูดอะไรต่อหากแต่เพียงเดินผ่านเข้าไปภายในห้องน้ำโดยเร็ว เขาใช้เวลาไม่ถึง 20 นาที เดินออกจากห้องน้ำมีเพียงผ้าขนหนูที่พันรอบเอวปกปิดช่วงล่างเอาไว้  

หยดน้ำที่ยังไม่แห้งผากไหลลงตามเส้นผมหยดลงบนซิกแพคหยดแล้วหยดเล่า กะรัตมองภาพตรงหน้าราวกับถูกมนต์สะกดเมื่อเธอได้เห็นยศพลที่เปลือยท่อนบนโชว์ซิกแพคและกล้ามเป็นมัดๆ ร่างสูงโปร่งสมส่วนที่ดูดีราวกับคนออกกำลังกายทุกวัน 

เขาใช้มือสางผมพอลวกๆสะบัดเพื่อให้ผมแห้งก่อนจะรู้สึกเหมือนกำลังมีคนจ้องมองตัวเอง ดวงตาคมตวัดขึ้นมองหน้าหญิงสาวที่จ้องมองเขาอย่างไม่วางตาด้วยความตกใจเล็กน้อย เขาไม่คิดว่ากะรัตจะกล้าจ้องมองเขาถึงขนาดนี้ ก่อนจะรีบปรับสีหน้าให้เรียบตึง 

"แอบมอง?" 

"ปะ เปล่าค่ะ" หญิงสาวสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจเมื่อชายหนุ่มจับได้ว่าเธอเผลอไผลแอบถ้ำมองเขาราวกับคนโรคจิต พร้อมกับรีบหันมาก้มหน้าก่นด่าตัวเองด้วยความเจ็บใจ  

"หึ" 

ยศพลเผลออมยิ้มกับท่าทีของหญิงสาวก่อนจะรีบปรับสีหน้าให้ไร้ความรู้สึกเหมือนเช่นเคย 

ชายหนุ่มเดินผ่านเตียงนอนออกไปสูดอากาศที่หน้าระเบียง ฝ่ามือหนาค้ำอยู่บนระเบียงด้วยสีหน้าที่ผ่อนคลาย ยืนรอให้ลมจากธรรมชาติพัดผ่านให้เส้นผมดกสั้นแห้งผากอยู่นาน ก่อนจะหันเดินกลับเข้าไปภายในห้อง 

กะรัต.. หนูเป็นผู้หญิงนะลูก อย่าไปมองพี่เขาแบบนั้นมันไม่งาม ลากอิพี่ขึ้นเตียงเลยจ้าาาา🤭🤭 🤭 

ขอคอมเมนท์รัวๆ เป็นกำลังใจให้เทียร์หน่อยจ้าาา😁😁😁 

เจอคำผิดตรงไหนสามารถ comment บอกเทียร์ได้เลยนะฮะ❤❤❤