ตี๊ด~~~ ตี๊ด~~~~

ใครโทรเข้ามาในเวลาทำงานของฉันตอนนี้เนี่ย เดี๋ยวแม่จะตัดสายทิ้งซะให้เข็ดเลย แต่ต้องกลับชะงักเมื่อเป็นสายของ..คุณแฟน..

อยู่ๆฉันก็ยิ้มขึ้นมา

แล้วฉันก็เก็บโทรศัพท์วางไว้ที่เดิม โอ๊ยย..ชื่นใจคุณแฟนโทรมาให้กำลังใจ

แต่ฟังดูจากน้ำเสียงเขาเมื่อกี้ทำไมมันดูเศร้าจังนะ ข่างเถอะคงไม่มีอะไรหรอมั้ง..

ว่าจบฉันก็หันมาทำงานตรงหน้าต่อ

---------------------------------------------

ตอนเย็น

ลิน Talk

ตอนนี้ฉันกำลังจะเดินไปที่สวนสาธารณะ

ฉันชอบไปที่นั้นทุกวันตอนเย็นเพราะมันตอนที่ พระอาทิตย์กำลังจะตกนะสิ

สำหรับฉันมันสวยมากเลย มันเลยทำให้ฉันชอบมาตอนเย็นยังไงละ

แต่วันนี้กลับไม่เหมือนกับทุกวันคงเป็นช่วงฤดูฝนมั้ง ท้องฟ้าเลยดูครึ้มๆ

ฉันบ่นกับตัวเองพร้อมกับเดินไปด้วย

เห็นอย่างงั้นฉันเลยรีบเข้าไปหลบหลังต้นไม้ต้นหนึ่ง

ฉันได้แต่ตั้งคำถามกับตัวเองไว้มากมายว่าเขามาที่นี่ทำไมแถมยังเหมือนมารอใครสักคน

เมื่อคิดได้ฉันก็ก้าวขาออกไป แต่ต้องชะงักแล้วดึงขาของตัวเองกลับมา เมื่อมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาหาคุณแฟนของฉัน

พวกเขาคุยกันอย่างถูกคอกัน แถมยังมีการลูบหัว จับมือกันอีก

ตอนนี้ในหัวของฉันได้ตั้งคำถามมากมายอีกครั้งว่าสิ่งที่ฉันเห็นมันไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหม

นี่พวกเขาแอบมีใจให้กันรึป่าวน่ะ ไม่ไม่..เขาเป็นแฟนฉันนะ ฉันต้องเชื่อใจแฟนของตัวเองสิ

ฉันขยับไปต้นไม้อีกต้นเพื่อให้ได้ยินสิ่งที่พวกเขากำลังคุยกัน

นางเอก Talk end

แฟน Talk

ลูกน้ำนั้นเป็นคนคุยคนใหม่ของผมเองครับ แต่ผมยังไม่ได้เลิกกับลินหรอกนะครับ แต่ผมแอบคุยกับลูกน้ำนะครับ

อย่างที่เธอบอกแหละครับเธอไม่ได้ชื่อ ลูกน้ำ แต่เธอชื่อ น้ำ นะครับ

ผมพูดพร้อมยื่นมือไปลูบหัวของน้ำ

อย่างที่เธอบอกผมเคยสัญญากับเธอไว้ว่าจะพาเธอไปเที่ยว

ผมยื่นมือไปจับมือของเธอ

ผมเน้นทีละคำให้เธอฟัง

ผมเรียกเธอแต่เธอไม่ตอบผม

ผมหันหน้าขึ้นมาก็เจอกับลินที่ยืนอยู่ข้างหลังน้ำ

น้ำหันไปข้างหลังตามที่ผมมอง

เธอกำลังมองมาที่ผมพร้อมน้ำตาของเธอที่ไหลลงมา

แบงค์ Talk end

----------------------------------------

ลิน Talk

ฉันเดินออกมาจากหลังต้นไม้พร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง

ตอนนี้ฉันไม่รู้เลยว่าฉันควรพูดคำไหนออกไปดี มันเหมือนมีอะไรบางอย่างที่ติดอยู่คอ เพื่อไม่ให้ฉันพูดมันออกไป

ผู้หญิงคนนั้นถามแฟนของฉันยังมึนงง

ฉันพยายามที่จะไม่ปรี๊ดแตกตอนนี้ และฉันก็สูบหายใจเข้าลึกๆ

คำถามของผู้หญิงคนนั้นมันทำให้เขาไปไม่ถูกเลยสินะ...

ฉันที่คาดหวังว่าเขาจะตอบว่าฉันเป็นกับเขา..

แต่ท่าทีของเขานั้นมันคงแสดงให้ฉันเห็นชัดแล้วแหละ

พอฉันพูดแบบนั้นคุณแฟนของฉันก็ทำหน้าตาที่เหมือนคนไร้หนทางที่จะหนี

แต่ว่าฉันกำลังเข้าใจผิด เขาไม่ใช่คุณแฟนของ..ฉันอีกต่อไปแล้ว..

ฉันพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก่อนที่ฉันจะหันหลังและเตรียมพร้อมไปจากที่นี่..

ที่ที่มีแต่ความทรงจำของฉันกับเขาเต็มไปหมด

แม้แต่ทางเดินที่ฉันกำลังเดินกลับไป ก็ยังมีความทรงจำของเขากับฉัน

เป็นที่ ที่เราต้องมาปั่นจักรยานด้วยกันทุกเช้ายังไงละ

ฉันสบถออกมา

-------------------------------------------

คอนโด K

อยู่ๆก็มีเสียงแจ้งเตือนขึ้นมาจากโทรศัพท์ของฉัน

ฉันลุกขึ้นมาเพื่อไปหยิบโทรศัพท์ของฉันในกระเป๋าแล้วกลับมานั่งที่ปลายเตียงเหมือนเดิม

Line~

ที่จริงฉันโกหกนะ..

จบการสนทนา

อย่างน้อยก็ยังมีเพื่อนคนหนึ่งที่ทำให้ฉันหายเศร้าได้

แต่..ฉันคงจะหายเศร้าได้แค่ตอนที่มีเพื่อนอยู่ก็เท่า นั้นแหละ.. แต่อย่างน้อยฉันก็ไม่ต้องเศร้าทั้งวัน..

กริ๊ง....กริ๊ง...

เมื่อคิดได้ฉันก็ลุกไปเปิดประตูให้

แต่กลับต้องชะงักเมื่อผู้มาเยือนที่หน้าห้องของฉัน กลับไม่ใช่ยัยแป้ง..

แต่เป็นเขาคนนั้น...คนที่เป็นแฟนเก่าของฉัน..

ฉันพยายามที่จะสรรพนามเรียกเขาให้มันถูกต้องที่สุด

ทำไมเขาไม่พูดสักทีเนี่ย

เดี๋ยวบ่อน้ำตาของฉันมันก็แตกก่อนที่เขาจะพูดก่อนหรอก

ที่แท้เขาก็มาขอโทษฉันเองหรอเนี่ย

ฉันไม่อภัยหรอย่ะ

เขาพูดขอโทษพร้อมกับทำหน้าเศร้า

คำขอโทษของเขามันมาจากใจจรึงรึป่าวนะแต่ทำไมฉันถึงสัมผัสมันว่าไม่ได้มาจากใจจริงเลย

ฉันพูดพร้อมทำหน้าตานิ่งๆ

เมื่อฉันพูดกับพี่แบงค์จบ

ฉันก็เลยทำตามในสิ่งที่ฉันคิดไว้

ฉันยื่นมือของฉันไปจับมือของพี่แบงค์เอาไว้หลังจากนั้นก็เอามาวางที่ไหล่ของฉัน

พลางสังเกตหน้าของพี่แบงค์เอาไว้ พี่แบงค์ซึ่งทำหน้ามึนงงกับสิ่งที่ฉันทำในตอนนี้

เมื่อเห็นผู้หญิงคนนั้นเดินมาทางนี้

ฉันจึงโพล่เข้าไปกอดเขาทันที...

ทำทีเหมือนว่าพี่แบงค์ดึงฉันเข้าไปกอด

พร้อมกับตีหน้าเศร้า..และบีบน้ำตา

ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาเห็นฉันพอดี

พี่แบงค์ทำหน้ามึนงงกับคำพูดของฉันทั้งที่ก่อนหน้านี้ฉันไม่ได้ทำที่จะเสียใจเลย..

พี่แบงค์ก็กอดฉันกลับ

ดูเหมือนว่าตอนนี้พี่แบงค์น่าจะเห็นคนๆนั้นแล้วแหละ

พี่แบงค์รีบปล่อยฉันทันทีเมื่อเห็นผู้หญิงคนนั้น

ผู้หญิงคนนั้นก็เดินกลับไป

พี่แบงค์เห็นจึงรีบวิ่งเข้าไปหาผู้หญิงที่ชื่อน้ำในทันที

แต่ฉันกลับจับมือของพี่แบงค์เอาไว้

พี่แบงค์ทำหน้าลังเล

พี่แบงค์ทำหน้าครุ่นคิดอยู่สักพัก

จู่ๆพี่แบงค์ก็สบัดมือของฉันให้หลุด..

พูดจบพี่แบงค์ก็รีบวิ่งไปหาผู้หญิงคนนั้น..

ขอให้สมหวังกับความรักครั้งใหม่นะคะ

ฉันที่ได้แต่พูดตามหลังพี่แบงค์ให้เขามีความสุข

เมื่อกี้ไอเแป้งกับพี่แบงค์พึ่งเดินสวนกันไป

ฉันเดินเข้ามาในห้อง..พร้อมกับเปิดประตูทิ้งไว้ให้แป้งเข้ามา

พอพูดจบแป้งมันก็เดินเข้ามาในห้อง พร้อมกับเปิดประเด็นทันที

มันถามด้วยเสียงที่เป็นกังวล..

มันพูดพลางมานั่งลงที่โซฟาตรงข้ามกับฉัน

ฉันทำหน้าเบื่อหน่าย..

ยัยแป้งทำหน้างอลฉัน

ลิน Talk end

........To be continued.......