ของหวง
× 0
× 0
× 0
09.30 น.
"อื้อออ"
ฉันตื่นขึ้นมาเพราะร่างกายถูกรบกวนจากการนอน และสิ่งรบกวนฉันกไม่ใช่ใครที่ไหน ใบหน้าหล่อซุกไซร้อยู่ที่ซอกคอฉันจากด้านหลังเพราะฉันนอนหันหลังให้เขาอยู่ ก่อนจะรู้สึกเจ็บจี้ดจากแรงดูดของเขา แต่สิ่งที่ทำให้ฉันน้ำตาคลอคือส่วนนั้นของเขายังคงอยู่ในตัวฉัน ทั้งฉันและเขาก็ยังเปลือยกายทั้งคู่ ฉันพยายามขยับหนีจากสัมผัสของเขาแต่มันเจ็บระบมทั่วร่างกายไปหมด
"หึ!"
เมื่อเห็นว่าฉันตื่นเขาก็หัวเราะเย้ยกันทันที เขาถอดสิ่งนั้นออกไปจนเกือบสุดแล้วกระแทกสวนเข้ามาอีกรอบและอีกรอบโดยที่ฉันไม่ได้ขัดขืนอะไร ตอนนี้ดวงตาฉันเต็มไปด้วยน้ำตาที่เอ่อนอง ที่ได้ไปเมื่อคืนยังไม่พอสำหรับเขาอีกหรอ
"ฮึก อ้ะ!"
น้ำตาเจ้ากรรมที่กลั้นเอาไว้ไม่อยู่ไหลออกมา ที่เขาทำกับฉันมันไม่เกินไปหน่อยหรอ
"อย่ามาสำออย"
เขาพูดแต่ส่วนล่างก็ยังไม่หยุดการกระทำแย่ๆ ฉันเลือกที่จะอดกลั้นไว้ให้มีแต่ความเงียบเป็นคำตอบ ใบหน้าหรือน้ำเสียงของเขาฉันก็ไม่อยากเห็นไม่อยากได้ยิน เขายังคงกระแทกเข้ามาในตัวฉันไม่หยุดหย่อน ภายในห้องเงียบแต่มีเสียงจากการกระทำต่ำช้าของเขาดังขึ้นเป็นจังหวะ
พับๆๆๆๆ
"อ่าาาาา "
เสียงที่น่ารังเกียจนั่นทำให้ฉันข่มตาหลับ ความอุ่นวาบพุ่งเข้ามาในร่างกายแสนสกปรกนี่ เข้าปล่อยในกี่รอบฉันไม่รู้ รู้แค่ว่าฉันจะไม่ยอมพลาดท้องกับเขาเด็ดขาด
"ฮึก พอใจรึยัง"
"........."
"นายได้ทุกอย่างไปหมดแล้วก็ปล่อยฉัน"
"หึ สำคัญตัวเองผิดรึป่าว"
"ต้องการอะไรอีก"
"ถ้าฉันไม่เบื่อ เธอก็ไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น"
"ฮึก! นายก็รีบๆเบื่อฉันสิ"
"วันนั้นมาถึงจะไปตายที่ไหนก็ไป!"
เขาถอดถอนตัวตนออกแล้วเข้าห้องน้ำไป ฉันยังคงนอนอยู่ที่เดิมจนกระทั่งเขาออกมาในชุดสูทแล้วเดินออกจากห้องไป ฉันร้องไห้ออกมาอย่างสุดจะกลั้น สายตาเหลือมองเห็นคราบเลือดกับคราบน้ำรักที่เขาทิ้งไว้เป็นเครื่องเตือนใจว่า ฉันมันไม่มีค่าอะไรนอกจากของเล่นของเขา ใช้เวลานานพอสมควรที่จะพาร่างกายแสนบอบช้ำนี่เข้าห้องน้ำ
"โอ๊ะโอ! โดนหมาที่ไหนรุมโทรมมาหรอ"
เหมือนวันนี้จะเป็นวันที่แย่ไม่ต่างจากเมื่อวาน ออกมาก็เจอคนบ้ากวนประสาทยิ้มหน้าด้วยสีหน้าเยอะเย้ยกัน
"เข้ามาทำไม"
ฉันกระชับผ้าคลุมให้แน่นขึ้นหลังออกมาจากห้องน้ำ ฉันก้าวถอยหลังทีละนิดเมื่อเห็นว่าฟ้าหลัวเดินเข้ามาใกล้ แต่เขากลับเลี่ยงเดินไปนั่งเตียงที่มีคราบราคะสกปรกอยู่
"อิจฉาไอ้ครามว่ะ ได้กินของซิงซะด้วยJ"
"ถ้าจะเข้ามาพูดเรื่องไร้สาระก็ออกไป!"
"หึ! อยากลองทำเรื่องไร้สาระกับฉันบ้างไหมล่ะ"
"อย่าเข้ามานะ!"
เขาลุกจากเตียงแล้วเดินต้อนฉันจนหลังชนเข้ากับกำแพง ลำแขนของเขากักกันฉันไว้ไม่ให้มีทางหนี
" กลัวเป็นเหมือนกันนิ ไม่ปากดีเหมือนเมื่อกี้เลย"
"ออกไป!"
"ลองไหม? รับรองว่าฉันเด็ดกว่าไอ้ครามหลายเท่าเลย"
"อย่านะ!"
เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ ฉันรีบเบี่ยงหน้าหนีจากสัมผัสของเขา สองพี่น้องนี่มีดีอะไรบ้างนอกจากทำเรื่องชั่วๆ
"แต่คงไม่ใช่ตอนนี้ มีคนมาหาเธอ"
เขาผละออกไปด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ในที่แบบนี้มีใครมาหาฉันได้ด้วยหรอ หลังจากนั้นก็มีสาวใช้นำเสื้อผ้ามาให้ฉันและแน่นอนว่าฟ้าหลัวก็ยังคงอยู่ในห้องรอจนฉันแต่งตัวเสร็จแล้วพาลงมาที่ห้องรับแขก
"พี่ดิน?"
ฉันอุทานออกมาเมื่อเห็นชายที่ไม่ได้เจอมานานนั่งรออยู่ในห้องรับแขก เขาเป็นคนที่ฉันเฝ้าคิดถึงและเป็นห่วงตลอด
"น้ำ!"
"ฮึก ฮือออ"
ฉันรีบวิ่งเข้าไปกอดพี่ชายที่คิดถึง ฉันผละออกเพื่อจะมองหน้าพี่ชายให้ชัดๆ โชคดีที่พีี่ดินไม่เป็นอะไรมา ใบหน้าหล่อหลงเหลือแต่รอยพกช้ำนิดหน่อย
"น้ำโดนอะไรมา?" พี่ดินส่งมือมาลูบแผลที่ถูกพันด้วยผ้าก็อตไว้
"พี่ไม่ต้องสนหรอก" ฉันเลี่ยงที่จะตอบเรื่องนี้กับพี่ดิน เพราะไม่อย่ากให้พี่รู้ถึงเรื่องเลวร้ายที่ฉันโดนมา
"พี่มาได้ยังไง แล้วพ่อล่ะเป็นยังไงบ้าง"
ฉันถามด้วยความกระวนกระวายเพราะเป็นห่วงเหลือเกิน หลังจากวันนั้นฉันก็ไม่ได้รับการติดต่อจากพวกเขาเลย
"พ่อปลอดภัยดี"
"แล้วพ่ออยู่ไหน?"
หลังจากพี่ดินก็เล่าทุกอย่างให้ฉันฟัง รู้ว่าพ่อปลอดภัยก็จริงแต่พ่อโดนรุมทำร้ายอย่างหนักทำให้ต้องรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล ที่พี่ดินมาหาฉันได้ก็เพราะฟ้าหลัวเป็นคนพามา แน่นอนว่าฟ้าครามไม่รู้เรื่องนี้ ถ้าเขารู้พายุได้ลงแน่ๆ แต่ที่ฉันอยากรู้คือ ฟ้าหลัวจะทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร เขาอยากช่วยฉันหรอ?
"พี่จะหาทางช่วยฟ้าออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด"
"พี่ดิน ฟ้าดีใจนะที่พี่กับพ่อปลอดภัย แต่คงเป็นไปไม่ได้"
ฉันตอบสีหน้าที่เศร้าลง คนอย่างเขาหรอจะยอมปล่อยฉันไปง่ายๆตราบใดที่เขา...ยังไม่เบื่อ
"ต้องได้สิ! พี่จะหาทางให้ครอบครัวเรากลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม"
หลังจากพี่ดินก็กลับไป ฉันได้แต่นั่งเหม่อลอยอยู่ในสวนหลังบ้าน อย่างน้อยธรรมชาติก็ช่วยบำบัดจิตใจฉันได้บ้าง
"นึกว่าจะหนีตามพี่ชายไปซะอีก"
ฉันหันไปมองฟ้าหลัวที่เข้ามานั่งข้างๆ ฉันรีบเอามือปิดจมูกเพราะกลิ่นควันบุหรี่จากเขา ไม่ชอบเลยสักนิดกลิ่นแบบนี้
"ทำไมนายถึงช่วยฉัน?"
"ช่วยหรอ เข้าใจผิดแล้ว"
"แล้วนายทำไปเพื่ออะไร"
"ก็อยากเห็นเธอทรามาณ J"
"โรคจิต!"
"รู้อะไรไหม เธอยังรู้จักฉันกับไอ้ครามน้อยไป"
"นายหมายว่ายังไง"
"อยู่ไปเธอก็รู้เอง"
Fhaloua part
ผมยืนมองร่างบางจากหน้าต่างห้องตัวเองจนเธอเดินเข้าไปในบ้านหลังเล็กไป ผมยิ้มให้กับแผนการของตัวเอง ไม่ได้ใจดีขนาดที่จะให้เธอได้เจอกับไอ้ไอดินแล้วไม่ได้อะไรกลับมาหรอก ที่ผมทำไปน่ะ ผมรู้ว่าหลังจากนี้เธอจะโดนอะไรและผมก็แทบจะทนรอไม่ไหวที่จะได้ปั่นหัวไอ้ครามเล่น
ผมเดินลงมาพร้อมเสื้อแจ็กเก็ตหนังสีดำ เพราะมีนัดแข่งรถที่สนามเถื่อนของเพื่อน ส่วนใหญ่ผมไม่ค่อยได้อยู่บ้านหรอก ผมมักอยู่ที่คอนโดมากกว่า มันสะดวกและอีกอย่างคือเบื่อที่ต้องฟังไอ้ครามบ่นเวลาผมพาผู้หญิงมากินที่บ้าน ทำอย่างกับมันไม่เคยทำ คิดแล้วก็โมโห
"ใครสั่งให้มึงเข้ามาเสือกเรื่องนี้"
ตายยากไหมล่ะ!? ผมหันไปมองมันที่นั่งดื่มเหล้าอยู่ในห้องนั่งเล่นหลังผม คงนั่งรออยู่ล่ะสิ
"เสือกเรื่องไรครับ?"
"กูเตือนมึงแล้ว อย่ามายุ่งกับของๆกู"
"กูก็บอกมึงเหมือนกันว่ากูรอเสียบของต่อจากมึงเหมือนกัน"
"อย่ายุ่งกับของกู!"
มันของขึ้นแล้ว ผมรู้ดีว่าคนอย่างมันไม่ชอบให้ใครมาแตะของเล่นส่วนตัว และนั่นอาจมันทำให้อาการจิตไม่ปกติของมันกำเริ่บได้ ผมรู้ว่ามันก็หาทางรักษา แต่ผมชอบและสนุกที่ได้เห็นมันดิ้นรนเวลามีคนมาแย่งของเล่นของมัน แต่พอผมเลิกสนใจ เตรียมตัวจะเดินออกจากบ้านก็ต้องหยุดชะงักพราะคำขู่ของมัน
"ถ้ากูยุ่งกับของมึงบ้าง มึงโอเค?"
"อะไรล่ะที่เป็นของกู"
ผมหันไปทำหน้ากวนประสาทใส่มัน พยายามเก็บความขุ่นมัวนั้นไว้ในใจ
"งั้นกูชวนน้องฟ้ามาดินเนอร์ที่บ้าน มึงคงไม่ว่าอะไร?"
"เรื่องของมึง!"
ทำไมเวลาที่ได้ยินมันพูดชื่อนี้แล้วหงุดหงิดทุกทีวะแม่ง ผมเดินออกมาจากบ้านอย่างหัวเสีย ความจริงอยากฝากรอยตีนไว้บนหน้าไอ้พี่เ_ี้ยสักรอยสองรอย
Fhahram part
ไอ้หลัวคงหัวเสียหนักที่ผมพูดถึงชื่อผู้หญิงสุดรักสุดหวงของมัน ทำไมผมจะไม่รู้ว่ามันคิดยังไงกับฟ้าใส ซึ่งผมก็ชอบน้องเหมือนกัน ชอบในแบบพี่น้อง แต่เหมือนน้องเขาจะไม่คิดอย่างนั้นกับผม ที่พวกเรารู้จักกันได้ก็คงเป็นเพราะผู้ใหญ่เขาพามาแนะนำให้รู้จัก และเเน่นอนว่ามันไม่ใช่แค่การพบปะธรรมดาแต่เป็นการคลุมถุงชน ตอนแรกผมเป็นคนที่ถูกจับหมั้นกับน้องเขาแต่ไม่รู้ว่าไอ้หลัวไปทำท่าไหนให้ตัวเองเป็นคู่หมั้นน้องแทน ผมไม่ได้สนใจเรื่องนี้เท่าไหร่ ก็ดีเหมือนกัน ให้อยู่กับผู้หญิงอ่อนแอแบบนั้นผมคงลงแดงตาย
ผมเห็นทุกเหตุการณ์และทุกอย่างภายในบ้านแม้ว่าจะทำงานอยู่ และวันนี้ไอ้หลัวมันก็แทบจะทำให้อาการนั่นของผมกำเริบ ผมต้องจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย จะปล่อยให้สองพ่อลูกนั่นมายุ่งกับของเล่นของผมไม่ได้
ไอดิน : พี่ชายน่านน้ำ
ฟ้าหลัวจะไม่ทน
.....................................................................................................................................
ทำไมห้าหลัวเป็นคนแบบนี้ นายจะใจร้ายกับน้ำอีกคนไม่ได้นะ
สนุกไหมคะ บอกกันได้นะอิอิ
ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยน้าาาาา
