พรึบ!  

ทันทีที่เท้าเเตะพื้นฉันก็วิ่งวนไปทั่วห้อง ประตูก็ออกไม่ได้ แต่สภาพฉันก็ไม่พร้อมที่จะออกไปจากที่นี่เหมือนกัน ฉันคว้าผ้าห่มผืนหนาบนเตียงขึ้นปกปิดร่างกายไว้ สายตาก็สอดส่องหาทางที่จะออกไปจากห้องนรกนี่ ใช่! หน้าต่างไง ฉันรีบวิ่งไปที่หน้าต่างกระจกที่เคยใช้หนีออกจากห้องไปเมื่อครั้งก่อน  

กึกๆๆ 

ทำไมมันเปิดไม่ได้!  

"สิบห้า" 

เสียงนับเลขของเขากดดันฉันเรื่อยๆ และก็ไม่มีท่าทีจะหยุดลงจนกว่าเขาจะนับจนครบ ทางไหนที่ฉันจะปลอดภัยได้บ้าง ถึงออกห้องไม่ได้อย่างน้อยก็เอาตัวรอดจากเขาได้ก็ยังดี ห้องน้ำ ใช่! ห้องน้ำไง สายตาฉันที่ไปหยุดที่ประตูหน้าห้องน้ำพอดี นี่แหละคือทางที่ฉันจะรอด! 

"ยี่สิบแปด" 

"หึ "  

ฉันหันไปยิ้มเย้ยให้เขาที่นั่งนับเลขอยู่ปลายเตียง เขาคงคิดว่าคนอย่างฉันหาทางรอดให้ตัวเองไม่ได้ ฉันปลดผ้าห่มที่ใช้คลุมตัวออก 

"สี่สิบสอง!" 

ปากเขานับเลขแต่สายตาเขาจ้องมาที่ฉันโดยที่ไม่สามารถรู้ได้เลยว่าเขาคิดอะไรอยู่ ฉันรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำแล้วล็อคประตูทันที คว้าผ้าคลุมที่แขวนอยู่มาใส่ ฉันคงไม่นั่งโง่ๆรอให้เขาพังประตูเข้ามาลากตัวออกไปหรอก ถึงเข้ามาหลบในนี้ฉันก็ต้องหารอด แต่เหมือนว่าฉันจะคิดผิด นี่มันขุดหลุมฝังตัวเองชัดๆ เพราะห้องน้ำมันไม่มีทางออกไหนเลยนอกจากประตู คือฉันคิดว่าจะมีหน้าต่างซะอีก 

"ห้าสิบเจ็ด" 

"ห้าสิบแปด" 

เสียงนับดังเข้ามาเรื่อยๆ เขาคงดังอยู่ที่หน้าประตูห้องน้ำ เขาคงมายืนรอตรงนั้นแล้ว เอาไงดีล่ะทีนนี่ 

"ห้าสิบเก้า" 

ฉันวิ่งเข้าไปในห้อง in closet เเล้วพาตัวเองเข้าไปหลบในตู้เสื้อผ้าช่องหนึ่ง ฉันรู้ว่ามันเป็นวิธีที่ไม่ช่วยอะไร แต่ฉันมีทางเลือกอื่นด้วยหรอ รู้สึกเหมือนตัวเองไม่ต่างอะไรจากตัวตลกโง่ๆแถมฉันยังเล่นตามเกมของเขาอีกต่างหาก  

แกร็ก! 

เสียงเปิดประตูห้องน้ำดังขึ้นพร้อมกับใจฉันที่เต้นระส่ำ ตื่นเต้นและกลัวไปหมด มือข้างหนึ่งปิดปากตัวเองแน่น พยายามกลั้นเสียงหายใจให้เบาที่สุด ภายในห้องมีเพียงความเงียบที่เข้าปกคลุม นี่มันไม่ต่างอะไรจากหนังสยองขวัญเลย เหมือนกับฉากที่ผีโผล่ออกมาให้ตกใจ ต่างแค่นี่ไม่ใช่ผีแต่เป็นปีศาจ! 

ตึกๆๆ 

เสียงเดินดังไปทั่วห้องจนสุดท้ายเสียงนั่นก็เงียบไป เขาจะออกไปแล้วงั้นหรอ แล้วฉันควรออกไปดีไหม หรือรอดูให้แน่ใจก่อน 

พรึบ!!!! 

"หกสิบ!" 

ประตูตู้เสื้อผ้าถูกเปิดออกอย่างเเรง พร้อมกับแรงกระชากที่แขนฉันอย่างรุนเเรง 

"เจอตัวแล้ว"  

เขาเเลบลิ้นออกมาเลียริมผีปากตัวเองแล้วแสยะยิ้มออกมาอย่างผู้ชนะ  

"ปล่อยฉันนะ!" 

ฉันจิกเล็บลงบนมือเขาอย่างเเรงให้เขาปล่อย ร่างกายก็พยายามยื้อแรงของเขาที่ลากฉันออกจากห้องน้ำ 

"หยุดดิ้น ถ้าไม่อยากเจ็บตัวมากกว่านี้!" เขาหันมาตวาดใส่ฉันด้วยสีหน้าหงุดหงิด แรงบีบที่แขนฉันเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิม ก่อนจะเปลี่ยนเป็นอุ้มฉันพาดบ่าออกมาจนถึงที่เตียงในที่สุด 

พลัก! ตุบ! อึก! 

เขาเหวี่ยงฉันลงไปที่เตียงอย่างแรงด้วยแรงมหาศาล แต่ไอ้ท่าที่ฉันล้มลงไปมันไม่ได้ลงไปทั้งตัว แต่กลับกันมันเป็นท่าที่หลังฉันอยู่ระหว่างขอบเตียงพอดี พูดง่ายๆก็คือ หลังฉันฟาดกับขอบเตียงอย่างเเรง คงจินตนาการกันออกใช่ไหมว่ามันเจ็บและจุกขนาดไหน ร่างฉันร่วงลงมากองอยู่ปลายเตียง ไม่มีแรงแม้แต่จะขยับตัว มันเจ็บจนน้ำตาซึม 

 

Fhakram part 

ร่างบางร่วงลงไปกองอยู่ข้างล่างเพราะฝีมือผม ช่วยไม่ได้อยากสดีดสดิ้งเล่นตัวทำไม ตั้งแต่ที่ผมเริ่มนับเลข ผมดูปฏิกิกริยาของร่างบางนี่อยู่ในสายตาตลอด ผมอยากรู้ว่าลูกไก่ในกำมือจะทำยังไงให้ตัวเองรอด ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าทางหนีเป็นเพียงสิ่งหลอกลวง ผมปิดห้องนี้ไว้เหมือนเป็นห้องตายไม่มีทางไหนออกได้นอกจากประตู  

และเธอก็ยังคงดิ้นรนทำสิ่งโง่ๆ อย่างการหนีไปแอบในห้องน้ำ ซึ่งก็รู้ว่านี่คือห้องของผม ถ้ายอมให้ผมทรมาณเล่นตั้งแต่แรกก็คงไม่ต้องเสียเวลาหนีให้เหนื่อยเปล่า ที่ผมเสนอให้เธอได้หนีก็เพื่อความสนุกส่วนตัวแค่นั้น เพราะยังไงสุดท้ายเธอก็ต้องใช้ร่างกายปรนเปรอให้ผมอยู่ดี ผมจับแขนร่างบางให้ลุกขึ้นแล้วผลักเธอลงนอนบนเตียง เธอไม่แม้แต่จะขัดขืน คงสิ้นฤทธิ์แล้วสินะ 

ผมขึ้นคร่อมร่างบาง ซุกไซร้ซอกคอขาวที่มีกลิ่นอายของเหงื่อนิดหน่อยจากการเล่นตามเกมของผม แต่มันกลับปลุกอารณณ์ดิบในตัวผมให้ตื่นขึ้นมาได้เป็นอย่างดี ผมค่อยๆปลดชุดคลุมออก ความจริงผมอยากจะกระชากมันซะด้วยซ้ำ แต่ผมอยากให้ร่างบางเห็นว่าสิ่งที่เธอหวงนักหวงหนากำลังถูกผมค่อยๆกลืนกินไปทีละนิด ผมอยากเห็นสีหน้าที่เจ็บปวดและทรมาณของเธอ มันคงสนุกไม่น้อยที่ได้เห็นร่างบางนี่ร้องคราง ดิ้นเร่าอยู่ใต้ร่างผม ผมก้มลงไปกระแทกจูบที่ปากบางแรงๆ จนได้กลิ่นคาวเลือดคุ้งไปทั่วปาก ผมส่งลิ้นหนาเข้าไปเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กที่พยายามหลีกหนีสัมผัสที่ผมมอบให้ 

อ่าาาาา รู้สุกดีเป็นบ้าJ 

"อื้อ หยุดนะ!" 

"อยู่นิ่งๆ " 

ผมใช้เวลาไม่กี่วินาทีในการจัดการให้ผมและร่างบางเปลือยเปล่าทั้งคู่ ผมแทรกเข้าไปอยู่ตรงกลางหว่างขาของร่างบาง เพราะลูกชายผมมันพร้อมออกศึกเต็มที 

"ยะ อย่านะ!" 

ร่างบางเริ่มดิ้นต่อกรอีกครั้งเมื่อเห็นสิ่งที่ใหญ่เกินขนาดมาตรฐานของชายทั่วไป เธอใช้มือดันท้องผมไว้ไม่ให้ส่วนนั้นได้สัมผัสกัน แต่ผมไม่สนยังไงเธอก็แพ้แรงผู้ชายอย่างผมอยู่ดี ริมฝีปากดูดดุนสองเต้าอย่างเมามัน พลางขยำสองเต้าที่ใหญ่คับมืออย่างสนุกมือ 

"อืมมมม ซ่อนรูปเหมือนกันนี่" 

กึก! ผมใช้ฟันกัดลงปลายยอดอก ดูดดึงบ้างตามอารมณ์ดิบที่พุ่งพล่านในตัวผม  

" อ้ะ อย่ากัด" 

"อืมม ซี้ดดด" 

ให้ตายเธอทำให้อารมณ์ผมพุ่งขึ้นมากกว่าเดิม มือบางส่งมาจิกผมระบายอารมณ์ ชอบแบบรุนแรงก็ไม่บอก 

"อ๊ะ อื้อออ" 

ผมละเลงลิ้นลงยอดอกอย่างรัวเร็ว ทำให้ร่างบางที่อยู่ใต้ร่างครางออกมาด้วยความเสียวกระสัน 

"ร่านมาก? อ่าาาา" 

ผมจับลูกชายตัวเองถูไถบริเวณร่องรักของร่างบาง พลางกดส่วนหัวเข้าไปทักทายได้เพียงนิดเดียวก็ต้องหยุด เพราะมันคับแน่นมากจนไม่สามารถสอดเข้าไปได้ทั้งลำ ผมจูบที่ริมฝีปากบางอย่างดูดดื่มและเร่าร้อน แปลกที่เธอยอมจูบตอบผมกลับโดยไม่ขัดขืนเหมือนตอนแรก  

จ๊วบๆๆ 

"อืมมมมม" 

เพล้งงง!! 

อึก! 

แรงกระแทกที่ศีรษะทำให้ผมเงยหน้าขึ้นมองเธอ ซึ่งเธอก็มองผมกลับ ก่อนจะรูสึกถึงของเหลวสีแดงไหลผ่านตาข้างซ้ายลงไปหยดลงบนหน้าอกของร่างบาง ภาพทุกอย่างมันเริ่มเบลอและมึน สาเหตุที่มันทำให้ผมเป็นแบบนี้ มาจากโคมไฟที่มีคราบเลือดของผมติดอยู่ในมือที่เธอถือไว้แน่น 

" นังตัวดี! " 

 

 

.................................................................................................................................................................................................... 

เอาแล้วๆ น่านน้ำ ทำอะไรลงปายยยยยย 

สนุกไหมคะ เม้นบอกกันได้น้า ติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ