(นาง)บำเรอ : ตอนที่ 2 ยื่นข้อเสนอ 18+
× 0
× 0
× 0
ที่ไนท์คลับแห่งหนึ่ง
“ใจเย็นๆ ยังไงพวกฉันก็จะอยู่กับแก”
พิรตาปลอบเพื่อนที่กำลังยกแก้วบรั่นดีเข้าปาก จากที่ไม่ได้ปาร์ตี้กันมาเกือบปี อัญญารักและแคร์กฤษณนัยน์มากจนไม่ออกไปเที่ยวไหนตอนกลางคืน เพราะกลัวรายนั้นจะโกรธเอา
“ถ้าหากว่าฉันขอให้พี่เตกลับมา แกว่าเขาจะกลับมาไหม”
เวลาที่ทะเลาะกัน เธอก็เป็นฝ่ายตามง้อ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ใช่คนผิดก็ตาม และครั้งนี้เธอก็ทำใจไม่ได้ แค่คิดว่าเขาไปคบกันคนอื่น มันก็เหมือนตายทั้งเป็น
“ฉันไม่แนะนำ แกควรรักตัวเองได้แล้ว”
พิรตาถึงกับส่ายหน้า คนที่คบกันเป็นแฟนเขาไม่ทำแบบนี้หรอก เธอก็เห็นว่าอัญญาพยายามอยู่ฝ่ายเดียวมาตลอด
“ไหนตอนนั้นแกบอกว่าเขาดีไง ทำไมถึงเป็นแบบนี้”
อัญญาหันไปถามปกาวี เพราะปกาวีเป็นน้องสาวเพื่อนสนิทของกฤษณนัยน์
“ฉันจะไปรู้ได้ยังไงล่ะ ฉันแค่รู้จัก แต่ไม่เคยคบกับพี่เต แกเลิกไปก็ดีแล้ว ทำใจหน่อย เดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง”
เมื่อก่อนเธอก็เห็นเพื่อนของพี่ชายคนนี้ เป็นคนนิสัยดี และขยันขันแข็งทำมาหากิน แต่คนเรามันมีหลายมุมหลายด้าน การที่อัญญาทนเพราะรัก ยอมเปย์ไม่อั้น มันก็ไม่ใช่เรื่องผิด แต่เพื่อนควรมีสติมากกว่านี้
“คืนนี้ฉันขอเมาหน่อยก็แล้วกัน เอาเวลาห้าปีของฉันคืนมา”
อัญญาตัดสินใจคว้าโทรศัพท์มือถือมา แล้วส่งเลขบัญชีไปให้กฤษณนัยน์ เธอขอแค่สองแสน ส่วนเงินที่เก็บรวมกับเขาก่อนหน้านี้ ก็ถือว่าทำทาน
น้ำตาเจ้ากรรมยังไหลไม่หยุด เธออยากจะดื่มและร้องไห้จนกว่าจะลืมความเจ็บปวดที่มี จนกระทั่ง...
‘ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา ถ้ามีเงินเมื่อไหร่ พี่จะทยอยคืนให้’
ข้อความจากกฤษณนัยน์ทำให้เธอฟูมฟายเสียยิ่งกว่าเดิม พออ่านจบด้วยความมือไว เธอจึงรีบพิมพ์ตอบกลับไปโดยทันที อย่างไม่ต้องคิดนาน
‘เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม อัญยังรักพี่เตอยู่’
เสียงเพลงในคลับทำให้อัญญายิ่งลุ้นระทึก แต่เมื่อกฤษณนัยน์เปิดอ่านแต่ไม่ตอบกลับมา เธอเลยรีบลุกออกจากโต๊ะ เพื่อที่จะโทรหาเขา
“อัญ แกจะไปไหน”
พิรตาเรียกเพื่อนเอาไว้ไม่ทัน เลยได้แต่มองตามด้วยความสงสัย
กฤษณนัยน์มองหน้าจอโทรศัพท์ที่ขึ้นรูปของอัญญา เขาจงใจไม่รับสาย และปล่อยให้เธอรอเก้อด้วยความหวัง นี่แหละข้อเสียของผู้หญิงคนนี้ เธอใจร้อน วู่วาม ปากไว สุดท้ายก็ตามมาง้อเขาทุกครั้ง ถึงเวลาแล้วที่เขาจะเริ่มปฏิบัติการแก้แค้นเอาคืนให้กับมารดาที่ต้องกลายเป็นคนวิกลจริตเพราะความเหี้ยมโหดของสมประสงค์ หากมีใครทำกับลูกสาวของมันบ้าง คงสะใจดีไม่น้อย
“แกจะต้องเจ็บ เหมือนที่ทำให้แม่ฉันเจ็บ”
มือใหญ่กำหมัดแน่น ดวงตาสีนิลวาวโรจน์ด้วยความเกลียดชัง
‘หากอะไรที่ทำให้พี่เตกลับมาได้ อัญจะยอมทำทุกอย่าง ขอแค่พี่เตบอกมา’
อัญญาไม่รู้ตัวเลยสักนิด ว่าเธอริอาจจะลองเล่นกับไฟ เพราะโดนความรักที่ไม่มีจริงบดบังตา โหยหาช่วงเวลาแห่งความสุขในห้าปีที่คบหากัน เอาเสียงเรียกร้องของหัวใจเป็นหลัก ไม่สนใจสิ่งที่ถูกต้อง
สุดท้ายเธอก็มานั่งร้องไห้ในรถ แล้วเฝ้ามองหน้าจอโทรศัพท์มือถือ สายตาพล่าเลือนด้วยหยาดน้ำใสไหลหลั่ง เธอสับสนและรวดร้าว เพราะไม่อยากเสียกฤษณนัยน์ไป
เธอรอคำตอบจากเขามาเนิ่นนาน จนในที่สุด...
‘นอนกับพี่’
อัญญาอ้าปากค้างด้วยความตกใจ เพราะกฤษณนัยน์ไม่เคยล่วงเกินเธอเลย ร่างกายมีปฏิกิริยาบางอย่าง ส่งผลให้ขนกายลุกเกรียวสะท้าน ผู้ชายคนแรกของเธอยังไงก็ต้องเป็นเขาอยู่แล้ว
‘ได้ค่ะ ถ้าพี่เตต้องการแบบนั้น อัญตกลง’
ในเมื่อเธอยอมเขาขนาดนี้แล้ว หวังว่ากฤษณนัยน์จะไม่ทิ้งเธอไป อยากให้เรายังคบกัน และเป็นแฟนกันเหมือนเดิม
‘พรุ่งนี้ห้าโมงเย็น เจอกันที่เดิม’
เพียงแค่ได้รู้ว่าอัญญาตอบตกลง ความรู้สึกอึดอัดก็จมดิ่งลงไปที่แก่นกลางความเป็นชาย เขาหลับตาลงแล้วจินตนาการถึงหน้าอกอวบอิ่มรับกับเอวคอดบางและลงไปหาสะโพกผาย เธอน่าน่าฟัดกัดกินไปทั้งเนื้อทั้งตัว
“อืม...”
กฤษณนัยน์ครางกระหึ่มในลำคอ มือหนาลูบบนลำกายที่แข็งขึงผ่านเนื้อผ้ากางเกงสแล็คสีเข้ม เขาคิดว่าร่างกายของหล่อนมันช่างน่ารังเกียจ แต่ทว่าอัญญาคงอยากถ่างขาให้เขาเสียบเต็มแก่ ทุกครั้งที่เธอเข้ามากอดทำตัวออเซาะร่างกายนี้ มีแต่เขาที่แสดงออกถึงท่าทีนิ่งเฉยกับเธอตลอดมา
วันรุ่งขึ้น ร่างบางเอาแต่นอนซมอยู่บนเตียงคิดถึงเรื่องราวความรักที่ผ่านมา ซึ่งในตอนนี้กฤษณนัยน์เปลี่ยนจากหน้ามือไปเป็นหลังมือ เขาเคยเป็นสุภาพบุรุษให้เกียรติเธอทุกอย่าง จนเธอคิดแล้วว่าเขาจะเป็นสามีในอนาคตที่ดี โดยยอมมองข้ามข้อเสียทั้งหมด เพราะเหตุผลเดียว นั่นคือเธอรักเขามาก หากไม่มีกฤษณนัยน์เธอคงตายแน่ๆ เธอจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อย่างไร
“พี่เต...ยังเป็นพี่เตคนเดิมของอัญใช่ไหม”
พูดแล้วก็น้ำตาไหล เธอทุ่มลงไปจนสุดตัว เพียงต้องการแค่คำว่ารักจากเขาเท่านั้น
ขอกำลังใจ กดถูกใจนิยาย ให้หญิงแพรวกันด้วยน๊า
ช่องทางการติดต่อ
เข้ามาพูดคุยกับหญิงแพรวได้ที่ Facebook (เพจ)
พิมพ์ตรงช่องค้นหา >> อรภาวาสิริ หญิงแพรว
