ฉันชื่อ แอน สิ​เรียม ​อายุ​ 37 ปี อาชีพหรอแต่ก่อนก็เป็นครูอยู่โรงเรี​ยนแห่งหนึ่ง แต่ต้องลาออกเพราะต้องไปอยู่ต่างประเทศกับสามี ส่วนตอนนี้อ่ะหรอฉันก็มีหน้าที่เลี้ยงลูก ทำงานบ้าน ต่างๆนาๆ งานที่แม่บ้านเขาทำกันหล่ะค่ะ

เห้อออ... //(ถอนหายใจ)​

ชีวิตฉันมันเศร้า มีสามีก็เหมือนไม่มี เพราะเขาทำแต่งาน กลับบ้านมาก็คือนอน ตื่นมาก็ไปทำงาน แบบนี้ตลอดระยะเวลา 7 ปี

จนวันหนึ่งฉันก็ทำงานบ้านปกติ จนฉันไปพบกับกล่องๆหนึ่ง.... เป็น กล่องที่เก่ามากนะ เก่าจนฝุ่นนี้เกาะเต็ม ฉันพบรูปของคนๆหนึ่ง และกล่องเล็กๆอีก 2 กล่อง ใช่ที่ฉันจำได้แม่นเลย.....​

ใช่!มันเป็นกล่องที่ฉันตามหามันมาตลอดเวลา 5 ปี ฉันนึกว่าสามีํฉันเขาเอาไปทิ้งแล้วด้วยซ้ำ!

กล่องใบนี้มันเป็นความทรงจำของฉันกับคนๆหนึ่ง เขาคือคนที่ค่อยดูแล ค่อยห่วงใยฉัน ค่อยปกป้องฉัน เขายอดเสียสละแม้กะทั้งลาออกเพื่อฉันได้สอนที่นั้นต่อ//(หยิบรูปขึ้นมา)​

ตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้างนะ//(น้ำตาค่อยๆไหลออกมา)​

ความเป็นไปฉันกลับเขาอ่ะหรอ.... มันเป็นเรื่องเศร้า หดหู่ น่าสงสาร​ และเห็นแก่ตัวของฉันเอง

เรารู้จักกันเมื่อ 10 ปี ที่แล้ว เขาเป็นนักเรียนใหม่พึ่งมาเรียนวันแรก เขาน่าจะอยู่ม.5 มั่ง! ใช่เขาอยู่ม.5 ส่วนฉันก็เป็นครูสอนภาษาอังกฤษ​วันแรกที่เราเจอกันเขากำลังหาห้องเรียนอยู่ไม่ระวังเดินชนกับฉันจนล้มกองกันที่พื้นทั้งคู่555

หลังจากนั้นเราก็สนิทกันเรื่อยๆ เขามักจะซื้อน้ำเต้าหู้​1ถุงกับปลาท่องโก๋​3ตัวมาแถบทุกวัน และความสัมพันธ์​เราเปลี่ยนไป​เพราะวันหนึ่งแฟนเก่าฉันตามมาขอคืนดีแต่ฉันไม่ยอม แฟนเก่าฉันเลยใช้มีดจะแทงฉัน จังหวะที่เขาผ่านมาพอดีเขาวิ่งมารับมีดแทนฉัน

นับจากนั้นเราก็คบกัน จนเรื่องของเราโดนผู้ไม่หวังดี เอาไปบอกผอ. เราจึงโดนคาดโทษโดยการโดนไล่ออกทั้งคู่ ตอนนั้นเขาอยู่ม.6 เทอมสุดท้าย​ ด้วยการที่เขารู้ว่าถ้าฉันโดนไล่ออกฉันต้องแย่ เขาจึงขอให้พี่ชายมาช่วยพูดกับผอ.ให้ฉันได้สอนต่อ แต่เขาจะยอมลาออกไปเอง

หลังจากนั่นเราก็ไม่เจอกันอีกเลยและหลังจากนั้นไม่นานฉันก็ต้องแต่งงานเพราะทางบ้านฉันแย่จึงต้องแต่งงานเพื่อจะ ให้ครอบครัว​อยู่รอด นี่คือสาเหตุที่สามีฉันไม่ค่อยสนใจฉันเลย

และที่ฉันเสียใจที่สุด คือสามีฉันให้ฉันลาออก เพื่อจะย้ายไปอยู่ต่างประเทศกับเขา สิ่งที่เขาตั้งใจเพื่อจะให้ฉันทำสิ่งที่รัก แต่มันต้องพังลงเพราะฉัน

วันนั้นที่เราพบกันเพื่อนฉันดันไปบอกว่าฉันท้องโอ้ยบ้าจริง

ฉันยังจำแววตาที่เขามองฉันได้เลย เขายืนหน้ามาไกลฉันแล้วถามว่าท้องจริงหรอ

แล้วจะให้ตอบยังไง ก็บอกไปตามตรงว่าจริง

ใช่เขากล่าวเพียง"ยินดีด้วยนะ ขอให้ตัวเล็กเป็นเด็กดี" แล้วก็เดินจากไป

2 เดือนต่อมา ฉันก็ได้กลับมาที่ไทยอีกเพราะธุรกิจที่ฉันจะทำมันมีปัญหา​เลยต้องมาดู

เขางานเยอะมาก ไม่เป็นมาคนเดียวก็ดีสะดวกดี

งื้อไม่เป็นหรอกนาาาา

ช่างมันเถอะนาาา

ฉันไม่อยากกลับบ้าน เบื่อแม่เลี้ยงฉัน แล้วนี่มันก็ห้องฉันไง

แกพูดยังกะฉันจะเป็นไรอ่ะ

ไปตอนนี้แหล่ะ!

นี่แกเป็นเพื่อนหรือเป็นแม่เนี้ย! ตั้งแต่มาถึงบ่นๆๆๆ และก็บ่น!

จ้าาาาาคุณครู

ว่าแต่ทำไมห้องฉันถึงสะอาด แกให้คนมาทำ​ความสะอาด​หรอ

หู้ยยยเนี่ยไม่ให้รักได้ไงแม่แหม่มคนสวยเนี่ย!

ค่าาาาาา

😅

กูช่วยกูนิดกูหน่อยมะได้รึไง

น๊าาาาา อยากได้อะไรกูให้หมดเลยยยย ไม่ช่วยกูก็ได้แค่ไปเป็นเพื่อนกูเฉยๆ

ก็กูไม่อยากไปคนเดียว​ กูกลัวกูร้องไห้😅 เอาพวกมึงไปด้วยจะได้ไม่คิดอะไร

ไม่รู้สิ เพราะรักมั้ง!

กระเป๋า?

หรือว่ามีคนมา? ใคร?

หรือว่าครูแอน

แต่กลิ่น?

กลิ่นน้ำหอมคุ้นอ่ะๆมึง!

ก็มีครูแหม่ม ครูแอน และก็กู

ไม่!

📲:ค่ะครู

📲:ห๊ะ!

📲:ค่ะๆพวกหนูจะรีบกลับ

ครูแอน

ครูแอนกลับมา ระๆๆเรารีบไปเถอะ!

ห๊ะ! ครูจะให้หนูไปดูแลครูแอน!

บ้านาาาครูขาาา

แต่นั้นหนูไม่มีตัวตนนิคะ

ได้ค่าาา ว่าแต่ครูแอนเขาจะให้หนูดูแลรึป่าวหล่ะคะ

ไม่โอก็ต้องโอแล้วหล่ะค่ะ😅

ว่าแต่ครูเขาจะมาอยู่กี่วันอ่ะคะ

ท้องแก่ขนาดนี่ยังจะเดินทางไกลๆอีกเห้ออแล้วคุณเจสซี่เขาหล่ะคะ

คุณเขาคงงานยุ่ง งั้นหนูไปก่อนนะคะ

ค่ะ😊 สวัสดี​ค่ะ

ฝากเรื่องใหม่ด้วยน๊าาาาาา

เรื่องนี้โคตรตั้งใจเลยน๊าาา เพราะมันมีเรื่องจริงของไรท์​เพิ่มเติมเสริมแต่งอยู่ในนั้นด้วย😅

ขออนุญาต​เจ้าของภาพทุกภาพ และกราบขอบ​คุณเจ้า​ของภาพทุก​ภาพ​ด้วยเด้อค่าาาา

มันอาจจะงงๆหน่อยนะคะ

😊😊