EP.1
-
ณ มหาวิทยาลัยY
-
ซึ่งมหาวิทยาลัยจัดงานOpen house
-
ไอซ์เห้ย...มึง วันนี้จะไม่มีสาวให้กูโปรยเสน่ห์ใส่เลยหรอวะ
-
วีกูว่านะแบบมึงอ้ะ...สาววิ่งหนีว้ะ555
-
วี หนุ่มช่างไฟฟ้าสุดหล่อ
-
ไอซ์อ้าวว หนุ่มหล่อแห่งมหาลัยอย่างกูอ้ะนะ555 ไม่มีทางเว่ยไอ้วี
-
ไอซ์ ช่างไฟฟ้าสุดกวน(เพื่อนของวี)
-
วีกูอยากจะอ้วกว่ะ555
-
ไอซ์อ้าวๆๆอยากมีเรื่องกลางงานOpen houseหรอครับคุณชายวี
-
ไอซ์พูดพร้อมพับแขนเสื้อ
-
วีเดี๋ยวก่อน ดูแขนกูกับแขนมึง มึงกล้าก็มาสิ
-
วีพูดพร้อมเดินเข้าไปหาไอซ์เรื่อยๆ
-
ไอซ์กูไม่กลัวหรอก ไม่เหนื่อยก็วิ่งตามมานะเพื่อน
-
ไอซ์พูดพร้อมยิ้มแล้ววิ่งหนีไปทันที
-
วีไอ้ไอซ์นี่นะมึงง อย่าให้กูจับได้นะเว้ย!!
-
วีพูดพร้อมวิ่งตาม
-
แต่...
-
พรึ่บ!!
-
...โอ๊ย!!
-
วีดันวิ่งไปชนผู้ชายคนหนึ่งจนล้ม
-
วีขอโทษครับ เป็นอะไรมากรึป่าวครับ
-
วีพูดพร้อมสำรวจร่างกายเขาคนนั้นอย่างเป็นห่วง
-
...ไม่เป็นอะไรครับ
-
วีห๊ะ!? คุณพูดจริงป้ะเนี่ยะ เอ่อ...บนแก้มคุณมัน
-
วีเห้ย!!นี่คุณร้องไห้หนิ
-
...เอ่อ...
-
ชายหนุ่มปริศนาได้อึ้งไปสักพัก เพราะวีนำนิ้วของเขามาปาดน้ำตาให้
-
วีงั้น...ผมขอไปหาเพื่อนก่อนนะครับ แล้วก็ขอโทษด้วย
-
วีพูดแล้วก็ช่วยพยุงเขาคนนั้นขึ้นจากพื้น
-
แล้วก็วิ่งไป
-
หนุ่มคนนั้นก็คือฟิล์ม หนุ่มนิเทศศาสตร์การแสดงสุดหล่อ แต่หารู้ไม่ว่าฟิล์มไม่ได้ชอบผู้หญิง
-
ฟิล์มนี่คงเป็นพรหมลิขิตสินะ ถ้าเป็นพรหมลิขิตจริงๆเราคงได้เจอกันอีกนะ
-
หลังจากวันนั้น...ฟิล์มก็ตามหาวีมาตลอด
-
จนวันหนึ่ง... ฟิล์มได้กลับบ้านดึกมาก
-
ฟิล์มเดินลงมาจากตึกอย่างรีบร้อนพร้อมก้มหน้าเล่นโทรศัพท์อย่างใจจดใจจ่อ
-
ฟิล์มโอ้ยย!!
-
ฟิล์มเดินสะดุดก้อนอิฐล้ม
-
แต่...
-
วีคุณครับ เป็นอะไรมั้ยครับ
-
วีที่ขี่รถผ่านมาเห็นพอดีได้จอดบิ๊กไบค์คันโปรดเพื่อลงมาดูคนเจ็บ
-
ฟิล์มเข่าเป็นแผลนิดหน่อยครับ คงโดนกระแทก
-
ฟิล์มพูดแล้วเงยหน้าขึ้น
-
วีอ้าว...คุณ นี่คุณอีกแล้วหรอ
-
วีพูดแล้วยิ้มมุมปาก
-
วีซุ่มซ่ามอีกแล้วนะเนี่ยะ
-
วีพูดติดตลก
-
ฟิล์มครับ ขอบคุณนะครับ
-
ฟิล์มพูดแล้วยิ้มดีใจ
-
เพราะวีนั้นได้อุ้มเขาขึ้นมานั่งเก้าอี้ข้างๆ
-
วีแล้วนี่...ผมขอดูแผลหน่อยสิ
-
ฟิล์มไม่เป็นไรหรอกครับ แผลนิดๆหน่อยๆเอง
-
วีไม่ได้ ถ้าเป็นแผลใหญ่จะทำยังไงล่ะคุณ เดี๋ยวแผลติดเชื้อ
-
วีมา!!เดี๋ยวผมดูให้
-
ฟิล์มก็ได้ครับ
-
จากนั้นวีก็ลุกขึ้นแล้วไปนั่งคุกเข่าที่หน้าฟิล์ม แล้วหยิบยาในกระเป๋ากางเกงมาทาให้ฟิล์ม
-
.
-
.
-
.
-
วีอ้ะ!!เสร็จละครับ
-
วีเงยหน้ามาพูดแล้วยิ้มให้ฟิล์ม
-
วีเอิ่ม...แล้วคุณชื่ออะไรหรอ ผมพูดคำว่าคุณไม่ถนัดเลย มันไม่ชินอ้ะ
-
วีพูดแล้วเกาหัวแก้เขิน
-
ฟิล์มชื่อ...ฟิล์มครับ
-
วีแล้วเรียนคณะอะไรอ้ะ
-
ฟิล์มนิเทศฯการแสดงครับ
-
วียิ้มแล้วพูดว่า
-
วีว่าแล้ว..ตัวคุณขาวมากเลยนะเนี่ย
-
ฟิล์มขอบคุณครับ
-
ฟิล์มพูดแล้วยิ้ม
-
วีงั้น...เราขอเรียกเธอว่าฟิล์มได้ป้ะ
-
ฟิล์มอื้มม
-
วีส่วนเรา...ชื่อวีนะ
-
ฟิล์มอืม...งั้นเราขอเรียกว่าวีบ้างนะ
-
วีได้สิ แล้ว...
-
วีฟิล์มกลับบ้านไหวมั้ยอ้ะ ขับรถไหวป่าว
-
ฟิล์มไหวสิ งั้น...เรากลับบ้านก่อนนะ
-
พอฟิล์มลุกขึ้นยืน
-
ฟิล์มโอ้ยย
-
วีนั่นไงล้ะ
-
วีพูดพร้อมถอนหายใจแล้วไปพยุงฟิล์มกลับมานั่ง
-
วีเราว่าฟิล์มคงกลับบ้านไม่ไหวแล้วแหละ งั้น...
-
วีฟิล์มนอนบ้านเราก่อนมั้ย
-
ฟิล์มได้หรอวี
-
วีได้สิ ฟิล์มคงขับรถกลับไม่ไหวอ้ะ งั้นฟิล์มโทรบอกแม่ก่อนเลย เดี๋ยวเรารอ
-
เมื่อฟิล์มได้โทรบอกแม่เรียบร้อย
-
.
-
.
-
.
-
ฟิล์มเสร็จแล้วว
-
วีมา...งั้นขึ้นรถ
-
ฟิล์มเดี๋ยวเราขับรถตามวีไปก็ได้
-
วีนี่...ขาเจ็บซะขนาดนั้น ขับรถไม่ไหวหรอก เอารถจอดไว้ม.นี่แหละ เดี๋ยวไปกับวี
-
ฟิล์มรถวี...คันนี้หรอ!?
-
วีก็ใช่น่ะสิ อย่าบอกนะว่าไม่เคยนั่ง
-
ฟิล์มป่าวนะ เราแค่กลัว เราเห็นคนที่ขับบนถนนขับเร็วมากๆเลย เรากลัวรถล้ม
-
วียิ้มกับเหตุผลของฟิล์ม
-
วีเถอะน่า เราไม่ขับเร็วหรอก
-
ฟิล์มก็ได้
-
เมื่อฟิล์มขึ้นรถ ด้วยความกลัวฟิล์มจึงจับที่เอวของวีไว้เบาๆ ซึ่งเบาพอที่ฟิล์มคิดว่าวีจะไม่รู้
-
วีทำไมฟิล์มมือเย็นแบบนี้หล้ะ
-
ฟิล์มเรากลัวอ้ะ
-
วีถ้ากลัวก็กอดเอววีไว้สิ
-
วีพูดพร้อมจับมือฟิล์มมาเพื่อให้กอดเอวตัวเอง
-
วีกอดเอวเราไว้นะ จะได้ไม่กลัว
-
ด้วยความอ่อนเพลียจากการเรียนของฟิล์ม ก็ทำให้ตลอดทางนั้นฟิล์มได้ซบหลังของวีมาตลอดทาง
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง


กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()