EP.1
-
ณ มหาวิทยาลัยY
-
ซึ่งมหาวิทยาลัยจัดงานOpen house
-
ไอซ์
เห้ย...มึง วันนี้จะไม่มีสาวให้กูโปรยเสน่ห์ใส่เลยหรอวะ
-
วี
กูว่านะแบบมึงอ้ะ...สาววิ่งหนีว้ะ555
-
วี หนุ่มช่างไฟฟ้าสุดหล่อ
-
ไอซ์
อ้าวว หนุ่มหล่อแห่งมหาลัยอย่างกูอ้ะนะ555 ไม่มีทางเว่ยไอ้วี
-
ไอซ์ ช่างไฟฟ้าสุดกวน(เพื่อนของวี)
-
วี
กูอยากจะอ้วกว่ะ555
-
ไอซ์
อ้าวๆๆอยากมีเรื่องกลางงานOpen houseหรอครับคุณชายวี
-
ไอซ์พูดพร้อมพับแขนเสื้อ
-
วี
เดี๋ยวก่อน ดูแขนกูกับแขนมึง มึงกล้าก็มาสิ
-
วีพูดพร้อมเดินเข้าไปหาไอซ์เรื่อยๆ
-
ไอซ์
กูไม่กลัวหรอก ไม่เหนื่อยก็วิ่งตามมานะเพื่อน
-
ไอซ์พูดพร้อมยิ้มแล้ววิ่งหนีไปทันที
-
วี
ไอ้ไอซ์นี่นะมึงง อย่าให้กูจับได้นะเว้ย!!
-
วีพูดพร้อมวิ่งตาม
-
แต่...
-
พรึ่บ!!
-
...
โอ๊ย!!
-
วีดันวิ่งไปชนผู้ชายคนหนึ่งจนล้ม
-
วี
ขอโทษครับ เป็นอะไรมากรึป่าวครับ
-
วีพูดพร้อมสำรวจร่างกายเขาคนนั้นอย่างเป็นห่วง
-
...
ไม่เป็นอะไรครับ
-
วี
ห๊ะ!? คุณพูดจริงป้ะเนี่ยะ เอ่อ...บนแก้มคุณมัน
-
วี
เห้ย!!นี่คุณร้องไห้หนิ
-
...
เอ่อ...
-
ชายหนุ่มปริศนาได้อึ้งไปสักพัก เพราะวีนำนิ้วของเขามาปาดน้ำตาให้
-
วี
งั้น...ผมขอไปหาเพื่อนก่อนนะครับ แล้วก็ขอโทษด้วย
-
วีพูดแล้วก็ช่วยพยุงเขาคนนั้นขึ้นจากพื้น
-
แล้วก็วิ่งไป
-
หนุ่มคนนั้นก็คือฟิล์ม หนุ่มนิเทศศาสตร์การแสดงสุดหล่อ แต่หารู้ไม่ว่าฟิล์มไม่ได้ชอบผู้หญิง
-
ฟิล์ม
นี่คงเป็นพรหมลิขิตสินะ ถ้าเป็นพรหมลิขิตจริงๆเราคงได้เจอกันอีกนะ
-
หลังจากวันนั้น...ฟิล์มก็ตามหาวีมาตลอด
-
จนวันหนึ่ง... ฟิล์มได้กลับบ้านดึกมาก
-
ฟิล์มเดินลงมาจากตึกอย่างรีบร้อนพร้อมก้มหน้าเล่นโทรศัพท์อย่างใจจดใจจ่อ
-
ฟิล์ม
โอ้ยย!!
-
ฟิล์มเดินสะดุดก้อนอิฐล้ม
-
แต่...
-
วี
คุณครับ เป็นอะไรมั้ยครับ
-
วีที่ขี่รถผ่านมาเห็นพอดีได้จอดบิ๊กไบค์คันโปรดเพื่อลงมาดูคนเจ็บ
-
ฟิล์ม
เข่าเป็นแผลนิดหน่อยครับ คงโดนกระแทก
-
ฟิล์มพูดแล้วเงยหน้าขึ้น
-
วี
อ้าว...คุณ นี่คุณอีกแล้วหรอ
-
วีพูดแล้วยิ้มมุมปาก
-
วี
ซุ่มซ่ามอีกแล้วนะเนี่ยะ
-
วีพูดติดตลก
-
ฟิล์ม
ครับ ขอบคุณนะครับ
-
ฟิล์มพูดแล้วยิ้มดีใจ
-
เพราะวีนั้นได้อุ้มเขาขึ้นมานั่งเก้าอี้ข้างๆ
-
วี
แล้วนี่...ผมขอดูแผลหน่อยสิ
-
ฟิล์ม
ไม่เป็นไรหรอกครับ แผลนิดๆหน่อยๆเอง
-
วี
ไม่ได้ ถ้าเป็นแผลใหญ่จะทำยังไงล่ะคุณ เดี๋ยวแผลติดเชื้อ
-
วี
มา!!เดี๋ยวผมดูให้
-
ฟิล์ม
ก็ได้ครับ
-
จากนั้นวีก็ลุกขึ้นแล้วไปนั่งคุกเข่าที่หน้าฟิล์ม แล้วหยิบยาในกระเป๋ากางเกงมาทาให้ฟิล์ม
-
.
-
.
-
.
-
วี
อ้ะ!!เสร็จละครับ
-
วีเงยหน้ามาพูดแล้วยิ้มให้ฟิล์ม
-
วี
เอิ่ม...แล้วคุณชื่ออะไรหรอ ผมพูดคำว่าคุณไม่ถนัดเลย มันไม่ชินอ้ะ
-
วีพูดแล้วเกาหัวแก้เขิน
-
ฟิล์ม
ชื่อ...ฟิล์มครับ
-
วี
แล้วเรียนคณะอะไรอ้ะ
-
ฟิล์ม
นิเทศฯการแสดงครับ
-
วียิ้มแล้วพูดว่า
-
วี
ว่าแล้ว..ตัวคุณขาวมากเลยนะเนี่ย
-
ฟิล์ม
ขอบคุณครับ
-
ฟิล์มพูดแล้วยิ้ม
-
วี
งั้น...เราขอเรียกเธอว่าฟิล์มได้ป้ะ
-
ฟิล์ม
อื้มม
-
วี
ส่วนเรา...ชื่อวีนะ
-
ฟิล์ม
อืม...งั้นเราขอเรียกว่าวีบ้างนะ
-
วี
ได้สิ แล้ว...
-
วี
ฟิล์มกลับบ้านไหวมั้ยอ้ะ ขับรถไหวป่าว
-
ฟิล์ม
ไหวสิ งั้น...เรากลับบ้านก่อนนะ
-
พอฟิล์มลุกขึ้นยืน
-
ฟิล์ม
โอ้ยย
-
วี
นั่นไงล้ะ
-
วีพูดพร้อมถอนหายใจแล้วไปพยุงฟิล์มกลับมานั่ง
-
วี
เราว่าฟิล์มคงกลับบ้านไม่ไหวแล้วแหละ งั้น...
-
วี
ฟิล์มนอนบ้านเราก่อนมั้ย
-
ฟิล์ม
ได้หรอวี
-
วี
ได้สิ ฟิล์มคงขับรถกลับไม่ไหวอ้ะ งั้นฟิล์มโทรบอกแม่ก่อนเลย เดี๋ยวเรารอ
-
เมื่อฟิล์มได้โทรบอกแม่เรียบร้อย
-
.
-
.
-
.
-
ฟิล์ม
เสร็จแล้วว
-
วี
มา...งั้นขึ้นรถ
-
ฟิล์ม
เดี๋ยวเราขับรถตามวีไปก็ได้
-
วี
นี่...ขาเจ็บซะขนาดนั้น ขับรถไม่ไหวหรอก เอารถจอดไว้ม.นี่แหละ เดี๋ยวไปกับวี
-
ฟิล์ม
รถวี...คันนี้หรอ!?
-
วี
ก็ใช่น่ะสิ อย่าบอกนะว่าไม่เคยนั่ง
-
ฟิล์ม
ป่าวนะ เราแค่กลัว เราเห็นคนที่ขับบนถนนขับเร็วมากๆเลย เรากลัวรถล้ม
-
วียิ้มกับเหตุผลของฟิล์ม
-
วี
เถอะน่า เราไม่ขับเร็วหรอก
-
ฟิล์ม
ก็ได้
-
เมื่อฟิล์มขึ้นรถ ด้วยความกลัวฟิล์มจึงจับที่เอวของวีไว้เบาๆ ซึ่งเบาพอที่ฟิล์มคิดว่าวีจะไม่รู้
-
วี
ทำไมฟิล์มมือเย็นแบบนี้หล้ะ
-
ฟิล์ม
เรากลัวอ้ะ
-
วี
ถ้ากลัวก็กอดเอววีไว้สิ
-
วีพูดพร้อมจับมือฟิล์มมาเพื่อให้กอดเอวตัวเอง
-
วี
กอดเอวเราไว้นะ จะได้ไม่กลัว
-
ด้วยความอ่อนเพลียจากการเรียนของฟิล์ม ก็ทำให้ตลอดทางนั้นฟิล์มได้ซบหลังของวีมาตลอดทาง
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()