ฉันมีเวลาเหลืออีกแค่ 5 วัน

เวลาขอคนตายทำไมช่างสั้นเหลือเกิน

10.31 น.

สน.รงค์ทอง

คิมถึงกับนั่งอึ้งไป

เมื่อเสียงที่ได้ยินเป็นเสียงดังประสานของผู้หญิงสองคน

เสียงประสานยังดังให้ได้ยิน

อึก

คิมกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่

คิมกลับเข้าไปในห้องทำงานหลังจากดารัญญากลับ

ซู่

แค่คิดถึงขนแขนของนายตำรวจก็ตั้งชัน

ฉันจะรอ...

ตาย...

ลมอ่อนพัดเอาคำกระซิบผ่านเข้าในโสตการได้ยิน

ทำเอาคิมต้องเหลียวมองรอบตัว

ก่อนพนมมือขึ้นไหว้หิ้งพระหลังตู้เก็บเอกสาร

. . . . .

ดารัญญามองบ้านร้างที่ถูกกั้นเขตห้ามเข้า

เพื่อไว้ให้เจ้าหน้าที่เท่านั้นเข้าไปเก็บหลักฐาน

ดารัญพึมพำกับตัวเอง

แล้วขับรถออกไปจากบริเวณ

ทิ้งเสียงโหยหวนที่เธอไม่ได้ยินไว้เบื้องหลัง

. . . . .

22.43 น.

คอนโด

เสียงเข็มนาฬิกาดังได้ยินชัด

ในความเงียบท่ามกลางความมืดสลัว

ดารัญญากวาดตามองไปในความมืด

แต่ไร้ซึ่งสิ่งที่เธอต้องการเห็นมัน

เสียงแผ่วเบาแทบจางไปกับสายลม

ดังในความคิด

หากเป็นอย่างที่เห็นในความฝัน

นั่นหมายความว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับดาริญ

ดารัญญาคว้ากุญแจรถออกจากห้องไป

หน้าคอนโด

ทั้งคู่สะกดรอยตามดารัญญาไป

ริมถนนข้างบ้านร้าง

ดารัญญาเลือกที่จอดรถไว้ในพงหญ้าเพื่อไม่ให้ใครเห็น

และเธอเองก็ไม่เห็นรถอีกคันที่จอดห่างออกไปเช่นกัน

ในบ้านร้าง

ดารัญญาเดินปรี่เข้าไปในบ้านจนถึงจุดที่พบศพดาริญ

แกรก

กองไม้ที่วางทับซ้อนกันกระจายออกราวถฟุกปัดด้วยแรงมหาศาล

ทำให้เห็นตะปูตอกผ้ายันต์สีแดงยึดติดกับไม้แผ่นหนึ่งไว้

ปัง

ดารัญญาหยิบแผ่นไม้นั่นขึ้นมาฟาดลงกับพื้นจนแตกกระจาย

ผ้ายันต์กับตะปูกระเด็นไปคนละทิศทาง

กรี๊ดดดดด

เสียงกรีดร้องดังโหยหวยชวนขนลุก

ดารัญญาหยิบขวดน้ำมันที่เธอแวะซื้อขึ้นมาเทไปตามพื้น

ก่อนหยิบผ้ายันต์ขึ้นมาจุดไฟ

พรึ่บ

เปลวไฟลุกโชนทันทีที่ผ้ายันต์หล่นลงบนพื้น

ดารัญญาหันกลับไปมองตามเสียง

แต่ก็ไม่ทันที่จะได้ระวังตัวจึงถูกจับเอาไว้

ฟรองค์เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้ตัวเขากำลังสวมบทเป็นน้องชายแสนดีอยู่

ฟรองค์เดินเข้าไปเอาลำตัวแนบชิดกับดารัญญา

ฟรองค์ว่าพลางไล่นิ้วไปตามกางเกงของดารัญญา

ดารัญญากระแทกเข่าเข้าที่จุดสำคัญจนฟรองค์เสียหลัก

ก่อนจะออกแรงถีบจนตัวเองเซถลาล้มลงไปอีกทางพร้อมกับฮู้ด

หนีไป...

วูบบบ

เปลวไฟโหมกระหน่ำพร้อมเสียงดังด้วยความเคียดแค้น

ไอพวกสารเลว