สะกดวิญญาณ
-
นับถอยหลัง
-
ดาริญ(วิญญาณ)
ฉันเหลือเวลาอีกแค่ 6 วัน
-
23.00 น.
-
บ้านไม้ร้างซ่อมซ่อ
-
ฮู้ด
มึงเอาจริงหรอ
-
ฟรองค์
มาถึงที่ขนาดนี้
-
ฟรองค์
มึงคิดว่ากูพูดเล่นหรือไง
-
ฮู้ด
แต่ศพมันไม่อยู่ที่นี่แล้ว
-
ฟรองค์
ไม่จำเป็น
-
ฟรองค์
แค่ที่ฝังมันก็พอ
-
ฟรองค์
เศษซากความทรงจำมันยังอยู่ที่นี่
-
ฮู้ด
กูกลัวว่ะ
-
ฟรองค์
ถ้ากลัว
-
ฟรองค์
กูทำเอง
-
ฟรองค์
มึงช่วยดูต้นทาง
-
ฮู้ด
โอเค
-
กร๊อบ
-
ทั้งคู่หันขวับไปตามเสียง
-
ฮู้ด
ใครว่ะ
-
ฟรองค์
ไม้คงผุ
-
ฟรองค์
มึงไปดูต้นทางเร็วๆ
-
ฟรองค์เดินตรงไปยังเศษไม้ที่ซึ่งถูกรื้อกระจัดกระจาย
-
ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นที่ฝังศพดาริญ
-
ดาริญ(วิญญาณ)
ออก...ไป...
-
ฟรองค์
มีปัญญาทำได้แค่ส่งเสียงขู่
-
ฟรองค์
กูไม่กลัวหรอกนะ
-
ตุบ
-
เศษไม้จากคานตกลงมากระแทกใส่หัวฟรองค์
-
จนเป็นแผลเเตก
-
ดาริญ(วิญญาณ)
กูบอกให้ออกไป
-
แกรก
-
แกรก
-
ฮู้ด
เกิดอะไรขึ้นว่ะ
-
เฮือก
-
ฟรองค์
ฮู้ด...
-
ฟรองค์ค่อยๆ แหงนหน้าขึ้นมองข้างบน
-
ตามสายตาของฮู้ดที่มองตัวสั่นเทิ้ม
-
ดาริญ(วิญญาณ)
-
ดวงตาจ้องมองจากรอยแตกของไม้ตรงเพดาน
-
วูบ
-
กลิ่นเหม็นเน่าอบอวลตามละอองลม
-
ฟรองค์
ฮู้ด...
-
ฟรองค์
มึงตั้งสติไว้
-
ออก...ไป...
-
ดาริญ(วิญญาณ)
-
ใบหน้าของดาริญค่อยๆ แทรกตัวออกจากแผ่นไม้
-
ใบหน้าที่เต็มไปด้วยร่องรอยเน่าเปื่อย
-
ฮู้ด
เหวอออ
-
แปะ แปะ
-
เลือดสีดำข้นหยดลงบนใบหน้าหวาดกลัวของฮู้ด
-
ใบหน้าดาริญขยับใกล้กับใบหน้าของฮู้ดมากขึ้นทุกที
-
ฮู้ด
ฟ...ฟรองค์
-
ฮู้ด
กู...
-
ฮู้ด
ขยับ...
-
ฮู้ด
ไม่...
-
ฮู้ด
ได้...
-
ฟรองค์
เวร เอ้ย!!!
-
ปัก
-
ฟรองค์
ตะปูตอกลงบนแผ่นไม้
-
กรี๊ดดดด
-
เสียงกรีดร้องลากเป็นทางยาว
-
ฟรองค์
วิญญาณของมึงต้องอยู่ที่นี้ตลอดไป
-
วูบบบ
-
ร่างของดาริญสลายไปในอากาศ
-
แกรก แกรก แกรก
-
แผ่นไม้ที่ตอกคะปูอาคมไว้สั่นระรัวด้วยความแค้น
-
ฟรองค์
ยังไม่สิ้นฤทธิ์อีกหรอมึง
-
ฟรองค์
งั้นกูคงต้องใช้วิธีนี้
-
ผ้ายันต์สีแดงชาดถูกหยิบออกจากกระเป๋า
-
ฟรองตอกตะปูอาคมลงบนผ้ายันต์ปักไว้กับพื้นไม้
-
ก่อนจะหยิบเศษไม้รอบๆ มากองทับปิดเอาไว้
-
ฟรองค์
แค่นี้ก็สิ้นเรื่อง
-
ฟรองค์
เหลือก็แค่พี่ของมึง
-
ฟรองค์
ดารัญญา
-
. . . . .
-
ก่อนหน้าหนึ่งชั่วโมง
-
22.15 น.
-
ฟรองค์
ฝากดูแลแฟรงค์ด้วยนะลูกหมี
-
ฟรองค์
ฉันกับฮู้ดจะออกไปทำธุระ
-
ลูกหมี
แต่ฉันกลัว
-
ฟรองค์
เสร็จธุระครั้งนี้เธอก็จะไม่กลัวอีกต่อไป
-
ลูกหมี
หมายความว่าไง
-
ฟรองค์
ฉันจะไปจัดการวิญญาณดาริญ
-
ฟรองค์
เฮี้ยนนัก
-
ฟรองค์
จะสะกดให้ทรมานในบ้านร้างเอง
-
ฮู้ด
เอาจริงหรอว่ะ
-
ฮู้ด
มึงแน่ใจนะว่าทำได้
-
ฟรองค์
เชื่อมือกู
-
ฟรองค์
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่กูพลั้งมือฆ่าเหยื่อ
-
ฟรองค์
ไม่ใช่ครั้งแรกที่กูสะกดวิญญาณ
-
ฮู้ด
งั้นก็รีบไปทำให้มันจบกัน
-
ห้องเหลือเพียงความเงียบ
-
เมื่อเหลือแค่ลูกหมีกับแฟรงค์
-
ลูกหมี
เข้านอนเถอะแฟรงค์
-
ลูกหมี
ทุกอย่างจะดีขึ้นเอง
-
ลูกหมี
เธอไม่ต้องกลัวนะ
-
ลูกหมี
ฉันจะอยู่ข้างเธอเอง
-
ลูกหมีลูบไปตามไรผมแฟรงค์
-
ราวกำลังกล่องเด็กน้อยให้หลับ
-
แต่เธอก็ต้องตกใจเมื่อแฟรงค์ยื่นมือมาจับหน้าเธอไว้
-
แฟรงค์
ดาริญ
-
ลูกหมี
แฟรงค์นี่ลูกหมีเอง
-
แฟรงค์
ดาริญ
-
ลูกหมี
แฟรงค์
-
ลูกหมี
ไม่เล่นแบบนี้สิ
-
ลูกหมี
ลูกหมีกลัวนะ
-
แฟรงค์
ดาริญจริงๆ ใช่มั้ย
-
ดาริญ
ใช่ ดาริญเอง
-
ดาริญ
แฟรงค์
-
ดาริญ
กอดริญหน่อยสิ
-
ดาริญ
ริญหนาว
-
ดวงตาของแฟรงค์เห็นภาพของดาริญทับซ้อนบนภาพของลูกหมี
-
เสียงคุ้นหูดังให้ได้ยินเหมือนอย่างเคยจนเคลิ้มตาม
-
ลูกหมี
แฟรงค์หยุดนะเดี๋ยวใครมาเห็น
-
แฟรงค์
ดาริญ
-
แฟรงค์
เราคิดถึงมากรู้มั้ย
-
ดาริญ
ริญก็คิดถึงแฟรงค์
-
ลูกหมี
ตั้งสติหน่อยแฟรงค์
-
ลูกหมี
อึก
-
สิ้นเสียงปากของแฟรงค์ก็ประกบปากของเธอ
-
รสจูบนุ่มนวลของผู้ชายที่เธอแอบชอบมาตลอด
-
ช่างหวานละมุน
-
ทำให้คล้อยตามอย่างว่าง่าย
-
ลูกหมี
แฟรงค์ ไม่เอานะ
-
ลูกหมี
อย่าทำแบบนี้
-
แฟรงค์
อยู่นิ่งๆ สิครับ
-
แฟรงค์
แฟรงค์อยากกอด
-
นอกจากปากที่รุกล้ำไล่ตามซอกคอ
-
มือของแฟรงค์ก็ขยับตามสัญชาตญาณของผู้ชาย
-
ดาริญ
ริญรักแฟรงค์นะ
-
แฟรงค์
รัก...
-
แฟรงค์
เหมือนกัน...
-
สุดท้ายลูกหมีก็ไม่อาจต้านทานแรงปรารถนาได้
-
ร่างกายทั้งคู่ปล่อยให้เคลื่อนไหวตามอารมณ์
-
ก่อนที่วิญญาณของดาริญจะสลายไปปล่อยให้ทั้งคู่นอนสวมกอดกัน
-
. . . . .
-
00.00 น.
-
คอนโด
-
ดาริญ
พี่...
-
ดาริญ
ช่วย...ด้วย...
-
ดาริญ
ช่วย...ฉัน...
-
ดาริญ
พวก...มัน...
-
ดาริญ
มา...
-
ดาริญ
ช่วย...
-
ดาริญ
ด้วย...
-
ดาริญ
ร้อน...
-
ดาริญ
ทรมาน...
-
ดาริญ
ทรมาน...เหลือ...เกิน...
-
ดาริญ
พี่...รัญ...
-
ดาริญ
ช่วย...
-
ดาริญ
ได้โปรด...
-
ดาริญ
ช่วย...ฉัน...
-
ดาริญ(วิญญาณ)
กรี๊ดดดด
-
ดาริญ(วิญญาณ)
ทรมานนนนน
-
ดาริญ(วิญญาณ)
เอามันออกไป...
-
ดาริญ(วิญญาณ)
-
เฮือออกกก
-
ดารัญญาสะดุ้งตื่นจากความฝัน
-
เหงื่อท่วมใบหน้า ร่างกายยังหอบโยนราวเพิ่งออกกำลังมาจนเหนื่อย
-
ดารัญญา
เกิดอะไรขึ้น
-
ดารัญญา
ทำไมถึงฝันแบบนี้
-
ดารัญญา
ดาริญ
-
ดารัญญา
ถ้าเธอยังอยู่ที่นี่
-
ดารัญญา
ช่วยบอกพี่ทีว่ามันคืออะไร
-
ดารัญญา
เธอต้องการอะไร
-
. . . . .
-
มีเพียงความเงียบเป็นคำตอบ
-
ดารัญญา
สังหรณ์ใจไม่ดี
-
ดารัญญา
หรือจะเกิดอะไรขึ้นกับดาริญ
-
ช่วยฉันด้วย
-
เสียงกระซาบแผ่วเบา
-
ทำเอาคนได้ยินขนลุกซู่
-
ดารัญญา
ริญ
-
ดารัญญา
ริญ
-
ดารัญญา
ออกมาสิริญ
-
ดารัญญา
เธอต้องการอะไร
-
ดารัญญา
พี่ไม่เข้าใจ
-
ช่วย...ฉัน...
-
ที่...ตาย...
-
ฉัน...แค้น...
-
จู่ๆ น้ำตาดารัญญาก็เอ่อไหลอาบข้างแก้ม
-
ร่างกายที่ชุ่มด้วยเหงื่อจากฝันร้าย
-
กลับร้อนดั่งถูกเปลวไฟแผดเผา
-
ดารัญญา
ร้อน
-
ดารัญญา
ทำไมร้อนแบบนี้
-
ดารัญญา
นี่มันเกิดอะไรขึ้น
-
ดารัญญา
ดาริญ
-
ดารัญญา
ใครทำอะไรเธอ
-
พวกมัน...
-
กรี๊ดดด
-
เสียงกรีดร้องโหยหวน
-
ดารัญญายกมือขึ้นป้องหูทั้งสองข้างไว้
-
น้ำตายิ่งไหลอาบแก้มมากขึ้น
-
ดารัญญา
พวกมันทำอะไรดาริญ
-
ดารัญญา
จะจองเวรกันไปถึงไหน
-
ดารัญญา
พวกสารเลว
-
ดารัญญาสบถออกมาด้วยอารมณ์โกรธ
-
ความฝันและร่างกายที่เชื่อมจิตถึงกัน
-
ทำให้ดารัญญามั่นใจว่าน้องสาวเธอกำลังตกอยู่ในอันตรายอีกครั้ง
-
ดารัญญา
ถ้าพวกมันยังทำเรื่องเลวๆ แบบนี้
-
ดารัญญา
เห็นทีฉันคงต้องเลวบ้างสินะ
-
ดารัญญา
ไม่ว่าจะเป็นคนหรือตายกลายเป็นผี
-
ดารัญญา
พี่จะปกป้องเธอเอง
-
ดารัญญา
ดาริญ
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()