เพียงรัก

“เบลล์ เบลล์ ไอ้เบลล์”

“โอ้ย!! อะไรพี่เเบงค์เรียกลั่นบ้านแล้วเนี่ย”

“แกมาดูนี่ เร็วๆ”

เมื่อพี่ชายเรียกลั่นบ้านและเร่งเร้าให้เธอต้องรีบเดินมาหาพี่ชายที่นั่ง.อยู่ที่ห้องนั่งเล่นกลางบ้าน หน้าตาตื่นตกใจไปหมด เธอเพียงสงสัยว่ามีเรื่องอะไรกัน

“อะไร ไหนมีอะไร”

เธอหยิบโทรศัพท์มือถืิอของพี่ชายขึ้นมาดู และก็เงียบไป เงียบไปเลยทั้งๆทีเป็นเด็กสดใส ร่าเริงที่สุดในบ้านแต่ ภาพที่เห็นในมือถือนั้นทำให้เธอไปไหนต่อไม่ถูก ยืนเงียบสนิทอึ้งไปเลย น้ำตาค่อยไหลอาบแก้มอย่างที่เธอเองก็ไม่รู้ตัว

“เบลล์ โอเคหรือเปล่า”

คำถามของแบงค์ทำให้เธอได้สติกลับมาอีกครั้งซับน้ำตาแบบลวกๆและยิ้มอ่อนแบบแสนยากลำบากให้พี่ชายว่าเธอโอเค พยักหน้ารัวๆแบบโอเคดิ จะไม่โอเคได่ยังนี่มันเป็นข่าวดีนะ

“มานั่งนี่มา”

เธอเดินอ้อมมานั่งลงข้างพี่ชายของตัวเอง และเขาก็กอดน้องสาวตัวเล็กๆเอาไว้ในอ้อมกอดแน่น ให้เธอได้อุ่นใจว่าไม่ได้อยู่คนเดียว

“ไม่ต้องพยายามโอเคกับทุกเรื่องก็ได้ อยากร้องไห้ก็ร้องออกมาเลย คนเสียใจไม่ได้แปลว่าอ่อนแอนะเบลล์”

เบลล์ร้องไห้ ออกมาในอ้อมกอดของพี่ชาย เวลาทำให้เธอใจเย็นลงและทุกอย่างก็ต้องดำเนินต่อไป เธอยังคงต้องไปทำงานอาชีพที่เธอรัก “เด็กในสังกัดGTH” เบลล์เดินเข้ามาในบริษัทอย่างนิ่งเงียบ ตาโตๆบวมแดงกล่ำเมื่อผ่านการร้องไห้มาแบบหนักหน่วง แต่ก็ยังต้องมาทำงานวันนี้และยังต้องเป็นงานคู่กับฝนอีกต่างหาก เธอพยามเก็บเรื่อง ทุกอย่างไว้ที่บ้าน และดันตัวเองออกมาทำงานให้ได้

“พี่เบลล์”

“อ้าวน้องแพรว มานั่งตรงนี้สิ”

เธอเรียกให้แพรวเดินมานั่งลงแต่งหน้าทำผมกับเธอ แพรวไม่พูดอะไร เดินมานั่งลงข้างๆเธอ แพรวมองหน้าเบลล์ที่ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก แพรวทำได้แค่ชวนคุยเปลี่ยนเรื่องตลกเม้าม้อย จนแพตเพื่อนรักมิราเคิลมาถึง จับลงเบาๆที่ไหล่ของเธอเท่านั้นน้ำตาก็ไหลออกมาทันที

“ไปคุยกับกูข้างนอกก่อน”

แพตดึงมือเบลล์ให้ลุกขึ้นเดินตามมาที่สวนหลังบริษัท เบลล์นั่งนิ่งๆอยู่พักใหญ่ ไม่พูดหรือร้องไห้อะไรออกมา เงียบจนแพตต้องเริ่มพูดออกมาก่อนที่เบลล์จะอึดอันจนเกินไป

“ทันก็แค่เรื่องราวตอนเด็กๆป่ะว่ะเบลล์ ฮอร์โมนจบไปเป็นสิบปีแล้วมึงจะมายึดติดอะไร”

“พี่ฝนเค้ารักกู”

“รักอะไร นู้นประกาศโครมๆเปิดตัวแฟน มึงตื่นสักทีเถอะเบลล์ ตื่น”

 

 

จุดเริ่มต้นความรัก ที่อีกคนยังรัก แต่อีกคน(ไม่)รัก

เกี๊ยว