เบลล่าเอ่ยด้วยความโกรธ จ้องมองปีศาจทั้ง7 อย่างเดือดดาล กอดร่างน้องเล็กที่กำลังร้องไห้เพราะความกลัว ยูคยอมยิ้มกริ่มมองนางฟ้าทั้งด้วยรอยยิ้มละมุน

ยูคยอมเอ่ยดีดนิ้วให้เชือดหลุดจากล้างนางฟ้าทั้ง6

เเพทเอ่ยขึ้นอีกครั้งเจ

แพทเอ่ยขึ้นอีครั้ง เจบียิ้มเยาะก่อนจะก้าวข้าออกมาข้างหน้า

เจบีเอ่ยเสียงเย็นจ้องมองเบลล่าด้วยความแข็งกร้าวอย่างสายขึมเข้าไปใกล้นางฟ้าที่ถอยกรู

เบลล่าพูดพลางใช่ร่างกายมากางแขนปกป้องพี่น้อง ต้องมองปีศาจหนุ่มอย่างไม่หวาดกลัว เจบีหัวเราะออกมากับความกล้าหาญของนางฟ้าไรปีกตรงหน้า

เเจ็คสันเดินออกมาข้างเจบีพร้อมรอยยิ้มหยัน

แพทเอ่ยขึ้นอีกครั้งอย่างเย่อยิ่ง เบลล่าเองก้อเชิดหน้าเช่นกัน มองตาอย่างไม่หวาดกลัว

ไอกิร้องออกมาตัวสั่นเทา มาร์คมองเธออย่างเฉยเมย ปีกสีดำึลายออกจากหลังขยายออกบินไปตรงหน้านางฟ้าทั้ง6 สายลมอ่อนถูกเบาออกจากปากสะกดให้

นางฟ้าทุกตนหยุดนิ่ง มีเพียงไอกิเท่านั้นที่ขยับได้ ปีศาจทั้ง 6 มองพี่ชายนิ่งและยิ้มกริ่ม

แบมๆเอ่ยออกมา มาร์คไม่ตอบร่างบางกำลังมองพี่ๆของเธออย่างตกใจ น้ำตานองหน้า มองเขาอย่ากหวาดกลัว

ไอกิร้องออกมาอย่างตกใจจู่ๆมาร์คอุัมเธอไว้ในอ้อมแขนและบินขึ้นสูง

มาร์คพลางบินโฉยไปยังปราสาทของอย่างรวดเร็วพร้อมกับมนต์สะกดคลายออก ทั้ง5สะดุ้งอย่างตกใจเท่าเดิม

เมย์เอ่ยทันทีจู่ๆน้องเล็กหายไป

เมย์และซันเดย์ร้องออกมาอย่างตกใจ แพทและเบลล่ลา เองก้อตกใจหันไปมองปีศาจตรงหน้าอย่างเอาเรื่อง

เบลล่าเอ่ยอย่างเดือดดาล ปีศาจหนุ่มทั้งหกจ้องมองนางฟ้าตรงหน้าอย่างเฉยเมย พร้อมกับรอยยิ้มร้าย

เเจ็คสันเอ่ยด้วยยิ้มรอยยิ้มเยาะ

พิมพ์เอ่ยด้วยเสียงหวานมองปีศาจหนุ่มทั้งหกอย่างอ้อนวอน

ยูคยอมหัวเราะออกมาและบอกลาพี่ๆและจากไปทันที

เบลล่าพูดเสียงเรียบจ้องมองอย่างโกรธเคือง แต่กลับได้รับเสียงหัวเราะชั่วร้าย

พิมพ์เอ่ยถามอย่างเหลืออด

เบลล่าเอ่ยถามต่อ

นางฟ้าทั้งสี่เอ่ยขึ้นพร้อมกันอย่างตกใจ

เบลล่าพูดเสียงเรียบทั้งห้าเข้าไปกอดอย่างเสียใจ แจ็คสัน เจบี ยองแจ จินยอง แบมๆ มองหน้าอย่างรำคาญ

แบมๆว่า เจบีอย่างสามขุมไปกระชากร่างบางของแพทอย่างแรง

แพทร้องอย่างตกใจ

ทั้งสี่เอ่ยอย่างตกใจเช่นกัน รีบตรงเข้าไปช่วยแต่ถูกปีศาจหนุ่มทั้งสี่จับไว้ เจบียิ้มหยันปีกดำแผ่ขยายและบินจากไปพร้อมกับร่างบางขึ้นบินออกไปเช่นกันทั้งสามมองอย่างตกใจ

ทั้งสามร้องเรียกเสียงใส หันมามองหน้าคนที่จับตนไว้อย่างหวาดกลัว

พิมพ์ร่องเสียงหลงร่างขอวพี่สาวหายไปลับอีกคน แบมๆมองหน้ากัน จินยองขยิบตาเเวบเดียวร่างขอวเขากับพิมพ์ก้อหายไป

ซันเดย์มองอย่างไม่มีทางช่วยใครได้ หันไปมองปีศาจหน้าเด็กตรงหน้า

ซันเดย์ว่าอย่างโกรธแค้น น้ำตาไหลพราก แบมๆมองอย่างยิ้มๆ มือหนายกขึ้นปากน้ำตาบนแก้มนวลอย่างอ่อนโยน

ซันเดย์ปัดมืออย่างเเรง

ซันเดย์ร้องออกมาอย่างเหลืออดแบมๆส่ายหน้าด้วยใบหน้ายียวน

แบมๆบอก โอบร่างบางมากอดไว้แน่นและหายวับตาจากต้องหันทั้นที่ ทิ้งให้หอคอยที่เคยมีอยู่นับสิบ ไม่เหลือใครเเม้คนเดียวมีเพียง

ยูคยอมที่บินโฉบไปมาภายใต้เงาจันทร์ที่งดงาม เพราะ ไม่มีคู่อย่างพวกพี่เขาไม่สนใจเรื่องนั้น นอกจากแผน การที่ข้าวางขึ้น

ยูคยอมพูดผ่านสายลมที่บินอยู่สูงอย่างอารมณ์ดี

. .

. .

. .

. .

. .