ฉันตื่นขึ้นมาในเช้าที่สดใส

แต่ที่หน้าแปลกเลยคือทำไมฉันรู้สึกแปลกๆ

ต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ

อีตาขวาก็กระตุกซะถี่เชียว

ฉันเดินลงจากบันไดมายังชั้นล่างของบ้าน เดินตรงไปที่เปียโนตัวโปรด

และฉันมักจะเล่นเพลง river flows in you

ฉันชอบเพลงนี้และรู้สึกดีที่ได้เล่นมัน

พอเล่นเสร็จฉันเดินไปหาพ่อกับแม่ที่ห้องรับแขก

ฉันหันไปมองแขกของพ่อ แล้วฉันก็ต้องตกใจ!

ทำไมเขาถึงมาอยู่ในบ้านของฉันว่ะเนี่ย

ผู้หญิงกับผู้ชายที่ดูมีอายุนี่คงเป็นพ่อกับแม่ของเขาใช่มั้ย

พวกเขาทั้งสองคนพยักหน้าแล้วก็ยิ้มให้ฉัน

ฉันมองหน้าเขา แล้วรีบวิ่งขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าข้างบน

ทำไมเขาถึงมาอยู่ในบ้านฉันล่ะ

หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ฉันก็วิ่งลงมาแอบฟังพวกเขาคุยกัน

นี่พวกเขากำลังคุยอะไรกัน

เหมือนกับว่าจะให้ฉันไปแต่งงานกับนายนี่อย่างนั้นแหละ

นายบอกไปสิ ว่านายไม่ได้ชอบฉัน

เฮ้ยๆ อะไรว่ะเนี่ย ฉันต้องออกไปแสดงตัวบ้างและ

จากนั้นพวกเขาก็กลับกันไป

พ่อกับแม่จะยกฉันให้อีตานั้นหรอ

ฉันยังไม่อยากตายด้วยลูกปืนหรอกนะ

ฉันไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ขับรถออกมาข้างนอกบ้านเลย

ทำไมชีวิตฉันต้องมาเจอไอ้มาเฟียนั่นด้วยนะ

จบการสนทนา

.

jaonaay.nay Talk

อยู่ๆพ่อก็มายื่นเงื่อนไขแต่งงานให้ผม

ถ้าผมแต่งานกับคนที่พ่อเลือกให้ มรดกทั้งหมดจะตกเป็นของผม

แต่ถ้าผมปฏิเสธ พ่อจะยกมรดกทั้งหมดให้ไอ้ลูกเมียน้อยนั่น

ผมไม่ยอมหรอกนะ

แล้วอยู่ๆพ่อก็ลากผมมาดูตัว

ผมเองก็ไม่รู้ว่าบ้านใครเหมือนกัน

พอนั่งๆไปสักพักก็ได้ยินเสียงเปียโน มันเป็นทำนองที่โคตรจะได้อารมณ์เลย ผมนั่งฟังไปเพลินๆ

ไม่นานเสียงก็จบลง พร้อมกับมีคนเดินเข้ามาให้ห้องรับแขก

ผมก็ตกใจที่เห็นเธอ แต่เธอเห็นผมนี่ตกใจกว่าอีก

หึ ทำไมโลกมันกลมได้อย่างนี้ว่ะ

ผู้หญิงคนนี้น่ะ เป็นได้แค่ผู้หญิงที่ผมจะเอาวางไว้ในที่ๆต่ำที่สุดเลยแหละ

พอผมออกจากบ้านนั้นมาได้ ผมก็ไปร้านที่ผมดูแลอยู่เลย

ผมเห็นมันกำหมัดแน่น

เป็นแค่ลูกเมียน้อย คิดว่าจะสู้ผมได้หรอว่ะ

ยัยนี่มาที่นี่ได้ยังไง

แล้วไอ้มีนก็เดินไปหลังร้าน

หน้ายัยนี่โคตรจะกวนโมโหผมเลย

ผมหมั่นไส้ยัยนี่จนอยากผลักให้ล้มจริงๆเลย

ผมเดินขึ้นไปชั้นสองของร้าน ไอ้มีนมันก็เดินออกมาจากหลังร้านพอดี

มันเดินมาลูบหัวยัยนี่แถมกอดคอกันออกไปอีก

เรื่องนี้แม่งก็กวนใจผมชิบหาย

จบการสนทนา

.

ฉันอยากหาที่ระบายเลยโทรหาพี่รหัส พี่รหัสไม่ว่างบอกให้โทรหาลุงรหัส

ดีนะที่ลุงรหัสว่างไม่งั้นต้องโทรถึงโคตรสายรหัสกันเลยทีเดียว

ฉันไปหาพี่มีนที่ร้านที่เขาบอก แล้วดันไปเจออีตาบ้านั่นได้

ทำไมชีวิตฉันมีแต่เรื่องซวยๆว่ะ

พี่มีนเป็นรุ่นพี่ของฉันที่มหาลัย เราเรียนคณะเดียวกันสาขาเดียวกัน

แต่นางย้ายไปสาขาอื่นตอนปี3นี่สิ ฉันเรียนเอกวอยซ์ ส่วนนางย้ายจากเอกวอยซ์ไปเอกดนตรี

แล้วฉันกับพี่มีนก็คุยกันยาวเลยทีเดียว แล้วหลังจากนั้นฉันก็ต้องกลับบ้าน

พ่อกับแม่นี่มองหน้าฉันยังกับจะกินเลือดกินเนื้อ

จบการสนทนา

ไรท์เอง 👇