⚡️20
-
ตึก ตึก ตึก
-
ลูน่า
มาดามคะ!
-
ลูน่า
ตกลงโบนิต้าเป็นอะไรมากมั้ยคะ
-
มาดามพรอมฟรีย์
ไม่จ้ะ
-
มาดามพรอมฟรีย์
เธอแค่เป็นไข้หวัดใหญ่เท่านั้น
-
ลูน่า
อ่ออ
-
ลูน่า
งั้นฉันขอไปเยี่ยม...
-
มาดามพรอมฟรีย์
ฉันคิดว่าเธอควรไปเรียนดีกว่านะตอนนี้
-
มาดามพรอมฟรีย์
คาบแรกใกล้จะเริ่มแล้ว...
-
ลูน่า
ค่ะ
-
. . . . . .
-
โบนิต้า
อืออ
-
มาดามพรอมฟรีย์
ตื่นแล้วหรอจ๊ะ
-
โบนิต้า
มาดาม?
-
มาดามพรอมฟรีย์
ถ้วยนี้เป็นยาแล้วก็ซุป
-
มาดามพรอมฟรีย์
ตอนนี้เธอทานได้แค่ของอ่อนๆก่อนนะ
-
โบนิต้า
แล้ว
-
โบนิต้า
แล้วหนูหลับไปนานมั้ยคะ
-
มาดามพรอมฟรีย์
อืม ได้สองวันเองจ้ะ
-
หือออ หลับอะไรเยอะแยะนะเรา
-
โบนิต้า
อ่อ ค่ะ
-
แล้วฉันจะตามงานทันมั้ยเนี่ย!!!
-
โอ้ รายงานสเนปเอยที่ฉันคิดว่าเขาน่าจะสั่งทุกคาบที่เรียน...
-
โบนิต้า
โอ้ยย
-
ลูน่า
อ้าว
-
ลูน่า
โบนิต้าฟื้นแล้วหรอ
-
โบนิต้า
อือ
-
ลูน่า
ตัวยังร้อนอยู่หน่อยๆ
-
ลูน่า
แต่ก็ดีกว่าตอนแรกล่ะนะ
-
โบนิต้า
ดีกว่าตอนแรก?
-
ลูน่า
ใช่ ตัวเธอร้อนจี๋เลยล่ะ
-
ลูน่า
เธออยากฟังเรื่องที่เกิดขึ้นตอนที่เธอหลับมั้ย
-
โบนิต้า
เอาสิ...
-
ลูน่า
คือว่า....
-
อ่า เธอเล่าตั้งแต่วันที่เข้ามาที่ห้องพยาบาลเลย แฮร์รี่เป็นคนอุ้มฉันมา.\\\\\\\. แง้~ ไม่น่าป่วยเลยเรา!
-
แล้วที่ขาดไปไม่ได้ก็คือวีรกรรมของสามแสบ!!! อันแรกเลย...พวกเขาออกไปยามวิกาลแล้วเดรโกไปเห็นเข้าเลยโดนทำโทษ แต่ตัวเดรโกเองก็ถูกทำโทษด้วยเพราะออกมาจากหอเหมือนกัน ฮ่าๆ สมน้ำหน้า!!!
-
จากนั้นก็มาเข้าไปยังที่เก็บศิลาอาถรรพ์ซึ่งกว่าพวกเขาจะเข้าไปได้นั้นต้องเหนื่อยทั้งตัวแล้วก็สมองเลยล่ะ ไม่ว่าจะเป็นการเข้าไปในประตูกลที่มีหมาสามหัวเฝ้าเอาไว้
-
ยังมีหมากรุกพ่อมดด้วยล่ะที่เป็นด่านที่รอนสละตัวเองให้เพื่อนเข้าไป(แมนสุดๆไปเลยนะว่ามั้ย) จากนั้นก็มายังห้องที่มีแต่น้ำยาเต็มไปหมดซึ่งด่านนี้เฮอร์ไมโอนี่ก็เป็นคนช่วยแก้ปริศนาคำทายแล้วก็ให้แฮร์รี่เข้าไปในห้องต่อไป ส่วนตัวเธอก็ไปตามพวกอาจารย์และช่วยรอน
-
ลูน่า
เธอรู้มั้ยว่าหลังจากที่แฮร์รี่เข้าไปในห้องนั้นคนเดียวน่ะ
-
ลูน่า
เขาก็พบกับคนที่ไม่ควรเอ่ยชื่อ
-
โบนิต้า
โวลเดอมอร์?
-
ลูน่า
ใช่
-
ลูน่า
แต่ไม่พูดชื่อเขาน่าจะดีกว่านะ
-
โบนิต้า
อ่า
-
โบนิต้า
เล่าต่อๆ
-
ลูน่า
ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่ามันเป็นยังไงต่อ...แต่อาจารย์ไปพบตอนแฮร์รี่สลบแล้ว
-
โบนิต้า
โอ้ววว
-
โบนิต้า
แฟนตาซีมาก!
-
ลูน่า
หือ?
-
โบนิต้า
ป่าวน่ะ
-
โบนิต้า
งั้นตอนนี้เขาก็ต้องอยู่ในห้องพยาบาลเหมือนฉันสิ
-
ลูน่า
ตอนแรก เพราะเขาออกไปเมื่อเช้านี้
-
โบนิต้า
อ่อ
-
ลูน่า
ว่าแต่เธอล่ะ
-
ลูน่า
จะได้ออกจากห้องพยาบาลเมื่อไหร่
-
โบนิต้า
ไม่รู้สิ...
-
โบนิต้า
แต่ฉันคิดว่าใกล้แล้วนะ
-
โบนิต้า
ฉันแข็งแรงจะตาย!!!
-
ฉันเบ่งกล้ามที่แขนให้ลูน่าดู
-
ลูน่า
...
-
ลูน่า
ฉันไปถามมาดามก่อนละกันว่าเธอจะออกจากห้องนี้ได้ตอนไหน
-
โบนิต้า
รบกวนเธอด้วย
-
ไม่นานลูน่าก็เดินยิ้มกลับมาที่เตียงที่ฉันนอนอยู่...
-
ลูน่า
มาดามบอกว่าพรุ่งนี้เช้าแหละ
-
ลูน่า
อ่อ เธอบอกอีกด้วยนะว่ามื้อเย็นจะให้เธอกินยาสูตรพิเศษชนิดที่ว่าหายทันใจเลยล่ะ
-
โบนิต้า
อ่า
-
โบนิต้า
ฉันไม่อยากจะนึกถึงรสชาติของมันเลย...
-
ลูน่า
ฮ่าๆ
-
โบนิต้า
:(
-
ลูน่า
งั้นไว้ตอนเช้าเจอกันนะ
-
ลูน่า
ฉันจะมารับ
-
โบนิต้า
อ่าฮะ
-
ฉันควรจะชินใช่มั้ยเนี่ย!!!
-
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
-
ไรท์
เป็นที่รู้กันของรสชาติยามาดามพรอมฟรีย์ค่ะ
-
ไรท์
555555
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()