[Fic. Harry Potter]⚡️ฉันไม่ได้เป็นมักเกิ้ล??⚡️*จบแล้ว: ⚡️5

ลูน่า

โบนิต้า
ลูน่า

เธอยังไหวมั้ย
โบนิต้า

ล้มมานิดหน่อยอะ
โบนิต้า

ดูสิ...บวมเลย
ลูน่า

อ่า
ลูน่า

ฉันคิดว่าเธอคงคิดถึงมาดามพรอมฟรีย์น่ะ
ลูน่า

มาๆเดี๋ยวฉันพาเธอไปห้องพยาบาล
โบนิต้า

ง่าา แล้วมื้อเย็นฉันล่ะลู!
ลูน่า

ทำแผลไม่นานหรอกฉันคิดว่าน่ะนะ
โบนิต้า

อ่า
เดรโก

น่ารำคาญจริง
ลูน่า

?
โบนิต้า

?
โบนิต้า

ว้ายยยยย
อยู่ๆก็มีเสียงบ่นดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง
แล้วที่น่าตกใจไปกว่านั้นคือตาปากเสียนี่ เอ่อ อุ้มฉันอยู่!
โบนิต้า

ปล่อยฉันลงนะมัลฟอย!!!
เดรโก

หึ ดูสภาพตัวเองก่อนดีมั้ย
โบนิต้า

แล้วนี่จะพาฉันไปไหน
เดรโก

ห้องพยาบาลไง
เดรโก

เธอนี่มัน-
โบนิต้า

นะ นายจะด่าว่าฉันโง่ใช่มั้ย
เดรโก

เอ้า รู้ตัวเองเหมือนกันหนิ
โบนิต้า

นี่นาย!!!
โบนิต้า

ปล่อยฉันลงเลย
เดรโก

ฝันไปเถอะ
โบนิต้า

ลูช่วยฉันด้วย
ลูน่า

เอ่อ เดี๋ยวฉันจะไปหาเธอนะ
ลูน่า

แต่ว่าตอนนี้...
ฉันมองตามสายตาของลูน่าไปก่อนจะพบว่าลูกสมุนของอีตาปากเสียกั้นเธอเอาไว้
ช่วยฉันด้วยยยย~
เดรโก

เธอน่ะ
เดรโก

ให้แครบและกอยล์พาไปห้องโถงแล้วก็ไปกินมื้อเย็น
เดรโก

ส่วนยัยนี่เดี๋ยวฉันจะพาเธอตามไป
หลังจากคุณชายพูดจบเขาก็ออกตัวเดินทันที
ตลอดทางที่กำลังเดินไปมีแต่ความเงียบ
จริงๆแล้วก็เขาเดินนั้นแหละ-มันเหมือนกัน!
ถ้าถามว่าตอนนี้รู้สึกยังไง ตอบได้คำเดียวว่าเกร็งโคตรๆเลยค่ะ
มาดามพรอมฟรีย์

อ้าว
มาดามพรอมฟรีย์

เธออีกแล้ว
โบนิต้า

แหะๆค่ะ
มาดามพรอมฟรีย์

เป็นอะไรมาล่ะ
เดรโก

เธอล้มครับ
มาดามพรอมฟรีย์

อ่อ งั้นรบกวนคุณมัลฟอยพาเธอไปนั่งตรงนั้นทีสิจ้ะ
ซี้ดดดด แสบเอาเรื่องเลยแหะ
มาดามพรอมฟรีย์

เอ้า
มาดามพรอมฟรีย์

เสร็จแล้วจ้ะ
โบนิต้า

ขอบคุณนะคะมาดาม
โบนิต้า

เฮ้ยยย
โบนิต้า

ฉันเดินเองได้หน่า!
เดรโก

เงียบๆไปโบนิต้า!
โบนิต้า

นายรู้ชื่อฉันได้ไง...
เดรโก

เรื่องของฉัน
โบนิต้า

นั่นนายจะไปไหน!
เดรโก

ห้องโถงไง
เดรโก

ตาเธอก็เห็น
โบนิต้า

ฉันอาย...
เดรโก

อะไรนะ
โบนิต้า

ฉันอาย!!!!
โบนิต้า

นายปล่อยฉันลงได้แล้ว
เดรโก

หึ
เดรโก

ฝัน-ไป-เถอะ
อ้าาาาาา ตัวฉัน!
วันแรกก็เป็นลม วันนี้ก็มาโดนอุ้ม
ดังกว่าพอตเตอร์ก็ฉันนี่ล่ะ...
. . . . . . . . . . . . . . . . . .
ไรท์

เขายังอุ้มกันอยู่ค่ะ!

ปรับแต่งการอ่าน

พื้นหลังการอ่าน

ความเร็วในการอ่านแบบอัตโนมัติ

เสียงข้อความ

⚡️5

ความคิดเห็นปักหมุด

ความคิดเห็นทั้งหมด ()