ถ้าวาร์ปไปที่เตียงนอนผมตอนนี้ได้ผมทำไปแล้ว เฮ้อ...เหนื่อยเหลือเกินวันนี้

เอาอีกแล้วว่ะไอ้พวกนี้ เห็นผู้หญิงมาคนเดียวไม่ได้ต้องตามประกบพาขึ้นรถเข้าโรงแรมตลอด ส่วนใหญ่ผมก็เห็นนะว่าผู้หญิงก็ยอมไปกับพวกมัน รายนี้ก็คงไม่รอด

ชักแปลกๆแล้ว เธอไม่ได้ยอมพวกนั้นแถมร้องไห้อีก พอพวกนั้นจะเข้าไปใกล้ก็ถอยหนีเหมือนพวกมันเป็นเชื้อโรค

พออ้างตัวว่าเป็นแฟนเธอพวกมันถึงกับหงอ จริงๆพวกมันก็เกรงๆผมในฐานะรุ่นพี่ในผับด้วย

ถ้าไม่โกหกอย่างนี้เธอคงไม่รอดเงื้อมมือพวกมันแน่ๆ

ลืมตัวไปเลยว่าโอบไหล่เธออยู่ มันก็ต้องเล่นละครกันนิดนึงใช่มั้ยเพื่อให้พวกมันเชื่อผมน่ะ

จริงๆก็ไม่ได้อยากดุเธอหรอกนะแต่ดูเธอซิ ทั้งท่าทางอ่อนต่อโลกแบบนี้กับแววตาแสนเศร้าจะไม่ให้ผมห่วงได้ไงถึงจะเป็นคนแปลกหน้าต่อกันก็ตาม แล้วเงียบๆอย่างเดียวจะไปทันใครเค้าที่ไหน

ผมโบกแท็กซี่อยู่หน้าผับซักพักก็มีเข้ามาเทียบจอด ผมไล่ให้เธอขึ้นไปก่อน แล้วถึงจะตามไปนั่งกับเธอด้วย

เธอไม่ตอบผมแล้วไปบอกจุดหมายปลายทางที่จะลงกับคนขับแท็กซี่แทน

ถ้าไม่ได้ตาฝาดไปเหมือนจะเห็นว่าเธอยิ้มนะ

แล้วเราก็ไม่ได้พูดอะไรกันต่ออีก ส่วนเธอก็เอาแต่เงียบมองออกไปนอกหน้าต่างรถแท็กซี่แววตาดูเหม่อลอย หน้าด้านข้างของเธอมันทำให้ผมมองเพลินจนไม่รู้ตัวเองว่ามองไปนานแค่ไหนแล้วเหมือนกัน

ผมหันมองนอกหน้าต่างรถ เดี๋ยวนะนั่นมันร้านขายของที่ชอบเปิดตลอด24ชั่วโมงนี่ ไหนล่ะบ้านเธอ

เธอเดินออกจากรถเข้าไปในมาร์ทในขณะที่ผมยังนั่งงงกับตัวเองอยู่

จนลุงคนขับต้องเรียกผมให้บอกจุดหมายปลายทางที่ต่อไปผมถึงได้เลิกมองเธอ

Bobby line

แค่ได้เห็นหน้าราอนความเหนื่อยทั้งหมดที่มีมาวันนี้ก็หายเป็นปลิดทิ้ง จะว่าผมเห่อหลานก็ได้นะแต่ราอนน่ะน่ารักจริงๆ

: : ตกเย็นของอีกวัน

ก่อนออกไปพี่จีไม่ลืมที่จะขยี้ผมฉันเบาๆ มีพี่ชายน่ารักแถมอบอุ่นแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะแต่มันจะดีกว่านี้ถ้าเราสองคนได้อยู่ด้วยกันเหมือนพี่น้องทั่วไป

เราก็ออกไปหาอะไรกินบ้างดีกว่า บ้านชายโสดอย่างพี่จียงนอกจากรามยอนนอกนั้นก็ไม่มีอะไรเลย

ไปกินไส้กรอกเลือดเจ้าอร่อยตรงข้างๆบ้านพี่จีดีกว่าบอกเลยว่าฝีมือป้าแกไม่ธรรมดาเวลาฉันมานอนบ้านพี่จีก็มักจะฝากท้องไว้กับร้านป้าแกตลอด

รู้ดีไปหมด

อะไรของเค้ากันนะนึกยังไงมาตีสนิทกับฉัน

ยิงฟันกระต่ายใส่ฉันอีก

เค้าเดินนำฉันเข้าไปก่อนแล้วหันไปสั่งอาหารกับป้าเจ้าของร้านอย่างสนิทสนม แสดงว่ามากินบ่อยซินะ

เค้ายิ้มกว้างให้ฉัน แล้วนั่นอะไรน่ะยังกับพ่อลูกอ่อนของเล่นกับของใช้เด็กในถุงพลาสติกที่เค้าถือมาเต็มไปหมด

ดูท่าทางแบดๆแต่ก็มีมุมน่ารักเหมือนกันนะเนี่ย สงสัยเค้าคงจะรักลูกตัวเองมาก

ฉันมองเค้ากินเงียบๆ กินเร็วชะมัดแล้วอย่างนี้ฉันจะตามเค้าทันเหรอ

บางทีเค้าก็ดูเป็นคนดีเหมือนกัน แต่คนเราก็ต้องดูไปนานๆว่าจะดีแค่เปลือกรึเปล่า

ไม่นานฉันก็กินเสร็จแม้จะช้ากว่าเค้าซักหน่อยก็เถอะ พอเงยหน้าขึ้นมาก็เจอเค้ากำลังมองฉันอยู่

จะมีโอกาสนั้นด้วยเหรอ

เค้ายิ้มให้ฉันจนตาหยีแล้วหอบข้าวของดูพะรุงพะรังเดินออกไป

แอบชอบนิสัยเค้านะ ถ้าคืนนั้นไม่ได้เค้าไว้ฉันคงแย่ แล้วมันก็เป็นอย่างที่เค้าบอกจริงๆว่านั่นคือครั้งแรกของฉันที่ไปที่แบบนั้น

กลับไปรอพี่จียงที่บ้านดีกว่าอยู่ข้างนอกนานๆชักเบื่อ แต่กว่าพี่ชายฉันจะกลับก็ดึกนู่นเลย

ถ้าไม่มีพี่จีป่านนี้ก็ไม่รู้ว่านอกจากบ้านของตัวเองที่ฉันไม่ค่อยอยากกลับ ก็ไม่รู้จะไปซุกหัวนอนที่ไหน

พี่ชายผมยกมือเล็กๆทั้งสองข้างของราอนขึ้นมาทำท่าไหว้ทั้งๆที่แกยังหลับอยู่

ไม่แปลกที่คนหน้าตาอย่างเธอจะมีแฟนแล้ว

บ็อบบี้ไลน์

Read

ผมหอมแก้มอวบของราอนก่อนออกมา ผมรู้นะว่าพี่ชายเป็นห่วงผมแค่ไหนแต่ด้วยสถานะอย่างพวกเราที่ต้องดิ้นรนเพื่อเงินก็คงต้องสู้ต่อไปล่ะนะ

ที่ผับ

เราชนกำปั้นกันเบาๆเป็นการทักทาย

: : : : Honey!!! End : : : :

Talk กะ ไรท์