ฮ่ะๆ

นึกว่ามีใครแอบบุกเข้ามาในห้อง

ที่แท้ก็ไอ้เทียนพรรษานี่เอง

*หัวหด

*ร่างใสแอบย่องออกทางประตูที่เปิดอ้าไว้

*์เดินไปเดินมา

*มองชะเง้อออกไปนอกบ้านอย่างรอคอยร้อนใจ 

*รู้สึกวูบๆ

*หยุดเกาะผนังเพราะการที่กำนันศักดิ์เอารูปเขาใส่ไว้ในโลงศพ ทำให้พลังชีวิตเขาอ่อนลงไป พร้อมที่จะถูกทำคุณไสย์ใส่ได้ง่ายดาย

ไอ้ติณห์

หยุดเดินก่อน

เป็นอะไรไปอีกคนจะแย่นะ

*ยืนจับขมับ

*รู้สึกสมองมึนชา

*ขนหัวลุก

*เดินไปเดินมาเป็นหนูติดจั่น

เชี่ยนี่ก็อีกตัว!!!

จะเดินไปเดินมาทำเหี้ยไร

กูมึนหัวโว้ยยย!!!

กุเป็นห่วงมันนี่หว่า

เชี่ย!!!!

คุณเจ

เป็นไงบ้าง

ทำไมวะ

ทำไมถึงยังกลับมาไม่ได้

?

แผนอะไรวะ?

มา

ออกมาดูกับตาแกไอ้คุณหลวง

ว่าฉันจะทำอะไรกับหลานแกมั่ง ฮ่ะๆ

งั้นก็พูดออกมาให้ชัดๆ ซิ

ว่าทองอยู่ที่ไหน

*พูดเสร็จก็หยิบแส้อาคมออกมาฟาดไปที่วิญญาณหลวงพิชัยภักดีดังสนั่น

คุณตา!!!

คุณตา

เจ็บมั้ย.... *น้ำตาคลอ

55555+

เอาล่ะ

นั่นแค่ของว่าง

คราวนี้ของหนัก

ใจร้าย!!!

เป็นคนหรือเปล่า!!! *ร้องไห้โฮ

*หยิบมีดหมอมาปักลงบนโต๊ะข้างหุ่นฟางขู่คุณหลวง

อย่าทำคุณติณห์นะ

แกจะได้เห็นมันตายอย่างทรมาร

*ยกมีดขึ้นท่องคาถา

*เงื้อแทงขาหุ่น

อ๊ากกกก!!!! *ตกเก้าอี้ มือกุมขาข้างที่ถูกกำนันแทง

คุณติณห์!!!!

เป็นอะไรครับ!!!!!

ขาผมเหมือนโดนอะไรทิ่มเข้าไป

ความรู้สึกเจ็บแบบมาจากข้างใน

โอ๊ยยยยย

ไอ้กำนันศักดิ์แน่!!

ช่วยคุณติณห์ได้ไหม?

*เงื้อมีดขึ้น

*เงื้อจะแทงขาหุ่นฟางอีกข้าง

อย่าบอกมันนะคุณหลวง!

*ทำอึ้ง

*รับมุขแกล้งร้องไห้ฮือโฮ

*ยั้งมือที่ถือมีดไว้

55555+ *พอใจที่เห็นทั้งคู่แตกคอกัน

เอ๊า!

เงียบอยู่ทำไมล่ะ

รีบบอกมาเซ่คุณหลวง !!

ว่าแกซ่อนทองขุมสมบัติของแกไว้ที่ไหน

*ยิ้มๆ แล้วหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ

หวังว่าเบี้ยแก้จะบรรเทาอาคมของไอ้กำนันศักดิ์ได้นะ

แม่เคยเล่าให้ฟังว่า

คุณตาผมเป็นคนโกงทองญี่ปุ่นมา

แล้วเอาไปแจกให้พวกผู้หญิง

ไม่จริง

คุณหลวงไม่ได้โกงใคร

แล้วก็ไม่ได้แจกใคร

คุณหลวงเก็บทองมหาศาลในพื้นที่ดินผืนนี้

แล้วปู่ของกำนันศักดิ์รู้มันจึงอยากได้

มิน่า กำนันศักดิ์ถึงได้ทำผีหลอกคนงาน

คุณจะได้สร้างรีสอร์ทไม่สำเร็จ

เมื่อคุณล้มเหลว

ถอดใจ

ล้มเลิกวางมือ

มันจะได้เข้ามาขุดหาทอง

ถอดของ

ถอดอะไร

ถอดยังไง

ผมว่า

กำนันศักดิ์ถอดออกมาแล้วคงไม่น่าดูแน่ๆ

ถอดของ แปลว่าประกอบพิธีกรรม

ทำให้คาถาอาคมมันเสื่อม

หมดสภาพจอมขมังเวทย์

และมัน

ก็จะกลายเป็นตาแก่ธรรมดาๆ

ทั้งหมดนี้...

ให้เป็นหน้าที่พวกเราเอง!

แล้วไง

มันเกี่ยวอะไร

แล้วจะเอาอะไรของใครอะ?

เป็นไงบ้าง

หาวิธีถอดอาคมมันได้หรือยัง

พวกเราวางแผนวางกับดักกำนันศักดิ์แล้ว แต่...

แต่อะไร?

แต่ไม่รู้จะใช้อะไรถอดอาคมมันให้สำเร็จในช่วงเวลาแค่อึดใจ

และได้แค่ครั้งเดียว

เพราะมันฉลาดมาก

เราไม่สามารถทำซ้ำสองได้

......

มึง!

ผ้าถุง!

ห๊ะ?

ผ้าถุง?

แล้วจะไปเอามาจากไหนเล่า!!!!

นั่นดิ!!!

เอ่อ....

ผมมีของคุณแม่ผมอยู่

ใช่ได้มั้ยครับ

เดี๋ยวผมรีบกลับไปเอามาให้เลยครับ!

*นำชายฉกรรจ์ในชุดดำเดินเข้ามาในบ้าน

พวกผมมากันพร้อมแล้วกำนัน

ฉันดูฤกษ์ยามมาแล้ว

คืนนี้ตี4 ฤกษ์ยามงามดี

เราจะไปเอาทองกัน

พวกแกเตรียมพร้อมไว้

แล้วจำใส่กะโหลกไว้ให้ดี

*หยิบหุ่นฟางที่ใส่ผมติณห์ออกมาจากย่ามกำไว้

ว่าถ้าแกตุกติก

หลอกที่ซ่อนทองฉันล่ะก็...

ฉันจะตอกลิ่มใส่หัวใจไอ้ติณห์ทันที

ฮ่ะๆ

*เดินออกไป

ทำไมรึ?

*ยกมือขึ้นสั่งให้ทุกคนหยุดอยู่กับที่

*สอดส่ายสายตามองฝ่าความมืดไป

*ไม่เห็นอะไรผิดปรกติ

เราเข้ามาในเขตที่ดินของไอ้ติณห์ ์แล้ว

ส่งหม้อมาไอ้สน

*ถือหม้อแล้วบริกรรมคาถาเป่าพ่วงไปที่หม้อ

*เปิดผ้ายันต์ปิดหม้อออก

ฮะ

ทำไมคราวนี้

พวกผมถึงมองเห็นวิญญาณผีพวกนี้ด้วยอ่ะกำนัน

ฉันใช้คาถาเบิกเนตรกับวิญญาณพวกมัน

เกิดมันเล่นลวดลายขึ้นมา

พวกเราจะได้เห็นพวกมันได้ชัดๆ ไง

แกซ่อนทองไว้ที่ไหน

นำทางไปซีไอ้คุณหลวง

*เก็บความแค้นไว้ในใจ นำหน้าทุกคนไปพวกกำนันศักดิ์ตาม

*นำพวกกำนันศักดิ์ตรงมาที่หน้าเรือนไทย

*มองไปรอบๆ อย่างระแวง

*คว้าด้ายแดงที่มัดคอหลวงพิชัยภักดีกระตุก

โอ้ยยย

คุณตา!!!

แกไปทำร้ายคุณตาทำไมอ่ะ

แกสองตัวเงียบ

ฉันอยากรู้ว่าทำไมแกถึงพาฉันมาที่นี่

ตอบมาไอ้แก่พามาทำไม

โอ๊ะ

ฉันก็ซ่อนทองไว้บนเรือนนี่ไง

*หน้าเสีย

นี่แกซ่อนทองไว้บนบ้านผีสิงนี่เอง เหรอ

หึ เพิ่งรู้ตัวล่ะสิ

ว่าแกกับปู่ของแกถูกหลอก

มัวแต่หลงไปขุดหาในดินอยู่ตั้งนาน

พวกแกขุดให้ตายก็ไม่มีวันเจอหรอก

ฮ่ะๆ

มึง ไอ้แก่เจ้าเล่ห์

กูอยากจะส่งวิญญาณมึงไปลงนรก

ไม่ต้องผุดต้องเกิด

*ดึงด้ายแน่น

อ๊ากก *เจ็บปวดแสนสาหัส

หยุดทำร้ายคุณตานะ!!!

ปากดีนัก *ดึงด้ายแดงของกุมาริกาอย่างแรง

*เหมือนโดนดึงด้วยแรงมหาศาลกระเด็นจากหลวงพิชัยภักดีล้มตึง

นังหนู!

*ขบกรามมองจ้องต่อเขม็ง

*เดินตรงเข้าไปหาต่อ

มันจะทำร้ายไอ้ต่อแล้ว!!!! *กำลังจะลุกไปลุย

กำนัน รีบเข้าไปเอาทองดีกว่าน่า

มัวแต่ทะเลาะอยู่กับผี

เดี๋ยวใครตื่นขึ้นมาเห็นพวกเราเข้า

แทนที่จะได้ทองไปง่ายๆ

มันจะกลายเป็นเรื่องยากนะกำนัน

ไปเหอะ

*คลายด้ายแดงปล่อยวิญญาณหลวงพิชัยภักดี

ก็ไปซี นำไป

*นำไป พวกกำนันศักดิ์เดินตาม

*นำทุกคนมาถึงบันไดขึ้นเรือนไทยที่มีซุ้มประตูอยู่ด้านบน

*ก้าวตาม

*เท้าก้าวขึ้นบันไดไปทีละขั้นๆ

*ถึงบันไดขั้นบนสุด

*ผลักประตูซุ้มเปิดออก 

*ก้มหัวจะก้าวข้ามธรณีประตู

*ลอดซุ้มประตูเข้าไป

ไอ้จิ้งจกปากเสีย!!

แกไม่ได้ยินเหรอไอ้สน

จิ้งจกมันทัก

โบราณว่ามันเป็นลางร้าย

แต่กูว่าต้องมีอะไรแน่ๆ

ไม่งั้นจิ้งจกมันไม่ร้องดักหน้ากูอย่างงี้หรอก

มึงมาเร่งพากูเข้าบ้านแบบนี้

มึงวางแผนจะทำอะไรกัน

บอกมานะ

โธ่เอ้ย

ไอ้หมอผีขี้ขลาด

กลัวกระทั่งผีไม่มีทางสู้

ล่อแล่ๆ *ลืมตัวแล่บลิ้นยาวออกมายั่ว

ไอ้ผีไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม

มึงจะลองดีกับกูใช่ไหม๊

*ล้วงข้าวสารเสก กำออกมาจากย่าม

*ท่องคาถาอย่างรวดเร็ว

*โยนใส่กุมาริกา

กรี๊ดดดดดดดดด!!!!!

เก็บความแค้นมึงไว้ก่อน

ค่อยเอาคืนมาทีหลัง

ดูเหมือนมันจะรู้แกวเราแล้ว ทำไงดี

ถ้ามันไม่ยอมลอดซุ้มเราเข้าไป....

ไอ้เติร์ดหายไปไหน ?

เติร์ด *ตะโกนหาเบาๆ

???

*จับหัวตัวเองที่โดนหิน

*หันมามองที่มาของหิน

*เห็นเติร์ดเอาไฟฉายส่องหน้าตัวเองปลอมเป็นผี ดึงฮู้ดลงมาปิดหน้า แลบลิ้น เหลือกตา

อ๊ากกกกกก

ผี!!!

สุดยอดเลยไอ้เติร์ด

ฉันปล่าวผลักนะกำนัน

ไอ้พวกข้างหลังมันชนฉันมา

ฉันขอโทษนะกำนัน

ฉันไม่ได้ตั้งใจ

เมื่อกี้ฉันเห็นผีมันยืนอยู่ตรงนี้ อะอ้าว

มันหายไปไหนแล้ว

อย่าเอะอะน่ากำนัน

เดี๋ยวพวกไอ้ติณห์มันก็ตื่นหรอก

ไหนๆ ก็เข้ามาแล้ว

รีบไปเอาทองเถอะ

อยู่ที่ห้องโน่น

ตามฉันมา...

*นำไป พวกกำนันศักดิ์ตาม