LOVE MISCREANT : CHAPTER 4
× 0
× 0
× 0
LOVE MISCREANT พันธะร้าย..ทำลายรัก
LOVE MISCREANT : CHAPTER 4
“วูฟ ไลน์เนอร์”
“ค่ะ เขาต้องการพบคุณทิม..” ไหมฟ้ายืนมองทิมที่เปิดประตูห้องมาทันทีที่เธอเคาะประตูเรียกเพราะมีคนมาหา ใบหน้าของทิมขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างสงสัยเพราะเขาไม่คุ้นชื่อนี้เท่าไหร่ ทำให้เขาต้องเอามือจับคางตัวเองอย่างใช้ความคิดแต่สายตากลับมองร่างเล็กตรงนี้ที่ยืนยิ้มอยู่ที่มองหน้าเขา
“ยิ้มอะไรของเธอ?”
“อะ เปล่าค่ะ..แค่คุณทิมทำหน้าแบบนี้แล้ว...”
“แล้วอะไร?”
“ก็..ไม่มีอะไรค่ะ ไหมขอตัวนะคะ” ทิมมองร่างบางที่ไม่พูดอะไรแต่กลับเดินไปทันที เหอะถ้าจะบ้านะยัยเด็กนี้..แต่ในความคิดของไหมฟ้าเธอจะไปกล้าบอกได้ไงว่าเวลาพี่ทิมของเธอทำหน้าแบบนั้นแล้วมันน่ารักเหมือนตอนเด็กๆ ที่เราเคยเล่นเกมส์ทายปัญหากันและพี่ทิมมักจะใช้มือลูบคางตัวเอง ขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างใช้ความคิด..เธอมักจะชอบมองเขาในเวลาแบบนี้เพราะมันน่ารักมากในสายตาของเธอ ไหมฟ้าเดินลงมาก็มองชายคนนั้นที่นั่งกวาดตามองไปทั่วคฤหาสน์
“คุณคะ รอสักครู่นะคะ..เดี๋ยวคุณทิมลงมา”
“ครับ..คุณครับ”
“คะ..” วูฟ ไลน์เนอร์เรียกรั้งร่างบางไว้ก่อนจะมองเธอคนนี้ที่มีใบหน้าหวานปนเศร้าแต่ทำไมรอยยิ้มของเธอถึงทำให้เขาสดชื่นและรู้สึกดีแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเลยนะ
“คือ..ผมมองหาผู้หญิงคนหนึ่งเธอชื่อ..”
“นายเป็นใคร?” เสียงเข้มดังขึ้นทำให้วูฟหันไปมองร่างสูงของชายหนุ่มที่มีร่างกายกำยำ แถมยังถอดเสื้อสวมแค่กางเกงขาเดฟสีดำลงมานั่งไขว่ห้างมองเขา..อย่าบอกนะว่าคนๆ นี้คือลูกชายของคุณโทมัส เหมือนที่คุณโทมัสระบุเลย ไหมฟ้าที่เห็นทิมลงมาแล้วเลยเดินเข้าครัวไปเพื่อเอาน้ำไปเสิร์ฟทั้งสองคน วูฟมองตามร่างบางไปแล้วหันไปมองใบหน้าหล่อโหดที่มองเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“ว่าไง..นายเป็นใครแล้วรู้จักชื่อฉันได้ไง?”
“ครับ ผมชื่อวูฟ ไลน์เนอร์..เป็นคนสนิทของคุณโทมัสคุณพ่อของคุณ”
“คนสนิท? ของแด๊ด..ทำไมฉันไม่เคยเห็น” ทิมทำหน้างงหนักที่ฟังไอ้ลูกครึ่งคนนี้พูด..คนสนิทแด๊ดเขารู้จักทุกคนแต่ทำไมชื่อของไอ้หมอนี่กับหน้าตาแบบนี้เขาถึงไม่เคยเห็นนะ ทิมมองร่างบางที่เดินเอาน้ำมาวางพร้อมกับขนมแล้วมองสายตาของไอ้ลูกครึ่งที่มองเธออย่างนิ่งๆ
“มีอะไรก็พูดต่อดิ..มองยัยนั่นอยู่ได้”
“อ่ะ ขอโทษครับ..ผมเป็นคนสนิทของคุณโทมัสและที่คุณไม่เคยเห็นผมก็เพราะว่าผมต้องไปประจำงานที่คาสิโนในอังกฤษและก็โดนคุณโทมัสเรียกตัวไปเพื่อให้มาที่อเมริกา”
“แล้วไง มาทำไม?”
“คุณโทมัสให้ผมมาคอยดูแลคุณให้ออกงานสังคมและทำหน้าที่ผู้บริหารทุกอย่างที่เป็นของตระกูล S.Kenedy เตชะภักดีครับ”
“ผู้บริหาร?!!!”
“ครับ ต่อจากนี้คุณทิมมาเรียลจะต้องทำทุกอย่างแทนคุณโทมัส..ผมจะเป็นคนที่คอยติดตามคุณ”
“เหอะ แด๊ดมัดมือชกกันเลยหรือไงเนี้ย!!!” ทิมหัวเสียทันทีที่แด๊ดของเขาอยากให้เขาออกงานสังคมและทำหน้าที่แทนเขาทุกอย่างมันก็ร่วมถึงการทำธุรกิจซึ่งตอนนี้เขายังไม่มีจิตใจจะทำอะไรทั้งนั้น..แต่แด๊ดเขาคิดอะไรอยู่เนี้ย!!
“แล้วไง..ฉันก็ต้องทำ”
“ครับ คำสั่งคุณโทมัสถือเป็นที่เด็ดขาดผมต้องขออนุญาตทำตามที่คุณโทมัสสั่ง..ถ้าทำให้คุณทิมมาเรียลไม่พอใจต้องขออภัยด้วยครับ”
“เฮ้ออ..ช่างเถอะเรียกฉันว่าทิมพอ นายก็ต้องทำตามคำสั่งแด๊ด ฉันไม่ว่าหรอก” วูฟยิ้มให้ทิมที่ถอนหายใจออกมา เขาพอรู้เรื่องของทิมมาเยอะพอควรเพราะคุณโทมัสได้เล่าเรื่องทุกอย่างเกี่ยวกับลูกชายให้เขาฟังทั้งหมด วูฟคือคนที่โทมัสไว้ใจมากที่สุดและเป็นคนที่ซื่อตรงต่อผู้มีพระคุณ วูฟรักและเทิดทูนโทมัสเพราะเขาเป็นคนที่ดึงวูฟขึ้นมาจากวงจรมาเฟียข้างทางมาเป็นมาเฟียที่มีพร้อมทุกอย่าง ดังนั้นสิ่งที่โทมัสสั่งให้เขาทำ เขาก็ไม่เคยขัดและพร้อมจะตายแทนเขาได้หากมีความจำเป็น..แม้แต่ชีวิตเขาก็มอบให้โทมัสได้เพราะเขาผู้นั้นคือคนที่ทำให้เขามีวันนี้ มีทุกอย่างทั้งเงิน อำนาจและทุกๆ อย่างแถมยังให้เขาทำหน้าที่เป็นคนสนิททั้งๆ ที่มีคนที่เหมาะสมมากกว่าแต่เพราะเป็นความเชื่อใจ เพราะฉะนั้นเขาจะไม่ทำให้โทมัสต้องผิดหวัง แต่มีอีกเรื่องที่โทมัสสั่งเขามาให้ช่วย..และมันสำคัญมาก
“อีกเรื่องที่คุณโทมัสสั่งผมมาครับคุณทิม..”
“อะไร?”
“คุณไหมฟ้า ภาชุมาลา..เธอคือใครครับ?”
“!!!!”
“ผมรู้แค่ว่าคุณโทมัสให้ผมมาช่วยดูแลเธอเท่านั้น แต่ผมยังไม่เห็นเธอเลย..” ทิมที่ได้ฟังวูฟพูดถึงกับแสะยิ้มทันทีที่ฟังวูฟพูดชื่อนี้ออกมา ที่แด๊ดเขาส่งวูฟมาคงจะไม่ได้ให้มาคุ้มครองเขาอย่างเดียวมั้ง? ยัยเด็กเก็บมาเลี้ยง!! เธอนี้มันร้ายจริง..ขนาดแด๊ดไม่อยู่ยังทำให้แด๊ดห่วงได้ขนาดนี้ ทิมกำหมัดแน่นแล้วมองร่างบางที่กำลังเดินออกมาจากครัวพร้อมกับป้าแพท
“มานี่ดิ ยัยกาฝาก!!!” วูฟที่ได้ฟังทิมพูดถึงกับหันหน้าไปมองร่างเล็กที่ทำให้เขาเห็นแล้วรู้สึกสงสารเธออย่างที่ไม่เคยสงสารใครมาก่อน ร่างบางเดินมาแล้วนั่งลงที่พื้นก่อนจะก้มหน้าลงทันที..
“นี่ไงคนที่แด๊ดห่วงนักหนา..คุณไหมฟ้า ภาชุมาลา กาฝากของตระกูลเตชะภักดี!!” ไหมฟ้าที่ได้ฟังทิมพูดถึงกับเงยหน้ามองคนตรงหน้าที่มองเธอราวกับจะฆ่ากันให้ตายให้ได้ วูฟที่เห็นแบบนั้นก็ยิ่งรู้สึกไม่พอใจที่ทิมพูดจาแบบนี้แต่เขาจะทำอะไรได้นอกจากทำตามคำสั่งของโทมัสคือคอยดูแลเธอให้พ้นจากลูกชายของเขา ความจริงเขาไม่คิดว่าทิมจะร้ายกาจขนาดนั้นแต่ดูจากการเรียกเธอมาอย่างดูถูกแบบนี้คงจะไม่ธรรมดาแน่
“คุณไหมฟ้าครับ ผมวูฟนะครับ..คุณโทมัสสั่งให้ผมคอยดูแลคุณ”
“เอ๋? คุณท่านเหรอค่ะ”
“ครับ..ฝากตัวด้วยนะครับ” วูฟยิ้มให้ไหมฟ้าที่พยักหน้ารับแล้วยิ้มให้เขาอย่างสดใสก่อนจะหันไปมองสายตานิ่งเฉยของทิมก็ต้องหุบยิ้มทันที ทิมมองวูฟด้วยสีหน้านิ่งๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืนทำให้วูฟลุกขึ้นยืนตาม
“ป้าแพท จัดห้องให้วูฟด้วยเขาจะมาอยู่ที่นี่”
“ค่ะคุณทิม..” ป้าแพทรับคำแล้วมองร่างสูงของทิมที่เดินขึ้นบันไดไปก่อนจะเชิญวูฟให้ขึ้นไปที่ชั้นสองก่อนจะพามาที่ห้องถัดจากห้องไหมฟ้ามาสองห้อง
“นี่ห้องคุณนะคะ..ห้องทุกห้องที่นี่ทำความสะอาดทุกวัน”
“ขอบคุณนะครับ..”
“ถ้าไงเดี๋ยวป้าไปทำอาหาร แล้วสักเที่ยงก็ลงไปที่โต๊ะอาหารได้เลยค่ะ” วูฟยิ้มให้ป้าแพทและมองร่างบางของไหมฟ้าที่เดินตามหลังไปอย่างนิ่งๆ วูฟเดินเข้าห้องมาก่อนจะมองห้องพักที่กว้าง
ตืดๆ..มือถือดังขึ้นทำให้เขาหยิบมาดูก็พบว่าเป็นเบอร์ของโทมัสที่โทรเข้ามา
“ครับคุณท่าน”
(ถึงแล้วใช่ไหมวูฟ?)
“ครับ ผมเจอคุณทิมและก็คุณไหมฟ้าแล้ว..”
(เหรอ..วูฟ ฉันฝากไหมฟ้าด้วย)
“....”
(นายคงเห็นแล้วว่าเธอน่าสงสารแค่ไหน และทำไมฉันถึงต้องส่งนายไปดูแลทิมและไหมฟ้า)
“ครับผมเข้าใจดีเลย แค่มาวันแรกยังรู้เลยว่าคุณทิมไม่ชอบคุณไหมฟ้ามากแค่ไหน..เหมือนที่คุณท่านพูดไว้” วูฟเดินไปเปิดประตูระเบียงแล้วเดินออกไปดูวิวด้านนอกก่อนจะก้มหน้าลงมองไปที่แปลงดอกไม้ก็เห็นหญิงสาวกำลังนั่งปลูกดอกไม้อยู่อย่างยิ้มแย้ม ทำให้บุรุษที่ยิ้มยากอย่างเขาต้องยิ้มตามทันที
(นายอาจจะได้เห็นอะไรมากกว่านี้..ถ้าเป็นนายฉันก็ไม่มั่นใจว่าจะหยุดทิมได้ไหม? แต่อยากน้อยให้มีคนที่คอยคุ้มกันไหมฟ้าก็ยังดี) เสียงของโทมัสกลุ้มใจที่สุดเพราะแม้แต่เขาที่เป็นพ่อของทิมยังทำอะไรทิมไม่ได้ และวูฟที่เป็นแค่คนสนิทล่ะ? จะช่วยอะไรไหมฟ้าได้ น้ำเสียงของโทมัสทำให้วูฟรู้สึกไม่สบายใจเพราะปกติเจ้านายของเขาจะไม่ชอบใช้เสียงทำนองนี้ บางทีเรื่องนี้อาจจะทำให้ท่านทุกข์ก็เป็นได้
“คุณท่านไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะดูแลคุณไหมฟ้าตามคำสั่งคุณท่านทุกอย่างครับ..”
(ขอบใจนะวูฟ ถ้าเป็นคนอื่นฉันคงไม่วางใจ..เอาเถอะแค่นี้แล้วกัน)
“ครับผม” วูฟวางสายแล้วมองลงไปด้านล่างก่อนจะหมุนตัวเดินออกจากห้องแล้วลงไปที่แปลงดอกไม้ทันทีอย่างยิ้มๆ พลางยื่นกอดอกมองร่างบางที่กำลังพรวนดินอย่างตั้งใจ
“มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่าครับ?”
“เอ๋? คุณวูฟ..ไม่เป็นไรค่ะ ไหมทำได้” ไหมฟ้ายิ้มให้เขาที่เดินตรงเข้ามาแล้วนั่งยองๆ ตรงหน้าเธอก่อนจะหยิบเสียมไปขุดดินทันทีจนเธอจะร้องห้ามแต่ก็ไม่ทันแล้ว เธอมองเขาที่หันมายิ้มให้อย่างอ่อนโยน
“คุณวูฟ..เป็นลูกครึ่งเหรอค่ะ?”
“ครับ ผมเป็นลูกครึ่งไทย-อังกฤษ..”
“ถึงว่าสิ คุณถึงได้พูดไทยได้”
“ครับ คุณไหมฟ้าอายุเท่าไหร่ครับ?”
“19 ค่ะ..ไหมเพิ่งจบไฮสกูลมาแต่ก็ไม่ได้เรียนต่อเพราะว่าเกรงใจคุณท่านที่ดูแลไหมตั้งแต่เด็กๆ ไม่อยากให้คุณท่านต้องลำบาก” เธอยิ้มให้วูฟก่อนจะเอาดอกไม้ลงดินแล้วใช้มือบางโกยดินกลบลงอย่างสดชื่น เวลาเธอเจอหน้าทิมทำให้เธอเลือกที่จะไม่ยิ้มเพราะกลัวเขาจะไม่ชอบ
“แล้วคุณวูฟละคะ อายุเท่าไหร่แล้ว?”
“26 ครับ”
“เอ๋? อายุเท่าคุณทิมเลย..”
“เหรอครับ ผมแก่มากเลยสินะ”
“ไม่ใช่นะคะ ไหมไม่ได้หมายความแบบนั้น” ร่างบางโบกมือไปมาทำให้วูฟถึงกับยิ้มออกมาแล้วมองเธอที่ยิ้มให้เขารู้สึกว่าเธอคนนี้มีอะไรบางอย่างที่เขาไม่สามารถสัมผัสได้เลย
“คุณวูฟไม่ต้องเรียกไหมว่าคุณหรอกค่ะ ไหมไม่ได้มีค่าขนาดนั้น..เรียกไหมก็พอค่ะ”
“งั้นเหรอครับ? ถ้างั้นไหมก็ไม่ต้องเรียกผมว่าคุณ..เรียกผมว่าพี่ได้ไหม?”
“เอ๋? จะดีเหรอคะ คุณวูฟเป็นคนสนิทของคุณท่าน..ไหมว่ามันจะไม่..”
“ไม่หรอกครับ เรียกคุณกันไปมาก็ดูจะห่างเหินไป..นะครับ” ไหมฟ้ามองวูฟที่ยิ้มให้จนเธอรู้อุ่นใจเหมือนมีพี่ชายคนหนึ่งที่คอยส่งยิ้มให้เธอเวลาที่เธอไม่สบายใจ และอีกอย่างเขาเองก็ไม่ได้ดูเลวร้ายอะไร..แถมยังดูเป็นคนที่อ่อนโยนมากๆ เลยด้วย
“ก็ได้ค่ะ พี่วูฟ...”
“พี่วูฟ..ดีจังเหมือนมีน้องสาวเพิ่มเลย”
“ค่ะ พี่วูฟเข้าข้างในเถอะค่ะ ร้อนแล้ว..”
“ไม่เป็นไรครับ พี่ช่วยนะ” ไหมฟ้ายิ้มให้วูฟก่อนจะช่วยกันปลูกดอกไม้ โดยมีสายตาของใครบางคนกำลังจ้องมาที่สองคนโดยที่ไม่มีใครรู้ มือหนากำหมัดแน่นมองร่างบางที่ส่งยิ้มให้กับวูฟอย่างอ่อนโยน..รอยยิ้มที่สะกดทุกคนไม่เว้นแม้แต่แด๊ดของเขาที่หลงไปกับรอยยิ้มนี้ แต่ยกเว้นเขาเท่านั้นที่เห็นว่ารอยยิ้มของเธอมันคือการเสแสร้ง!!!
“ร่านดีนี่ไหมฟ้า..อ่อยแด๊ดไม่พอ ยังคิดจะอ่อยคนสนิทของแด๊ดอีก..เธอนี่มันร้ายจริงๆ!!!”
หลายวันผ่านไปความสนิทสนมของวูฟและไหมฟ้าก็เพิ่มมากขึ้นจนทำให้คนในคฤหาสน์ต่างพากันชอบที่ไหมฟ้ากับวูฟสนิทกัน อาจจะเพราะทุกคนชอบที่ไหมฟ้ายิ้มมากกว่าทำหน้าเศร้าอยู่ตลอดเวลา..แต่ต่างจากอีกคนที่เมาทุกวันและก็มีผู้หญิงมาสนองไม่ขาดสาย ทิมเดินลงมาจากด้านบนพร้อมกับอาการเมาค้าง
“หายหัวอีกแล้วไอ้พวกเวร!!!”
“คุณทิม..เดี๋ยวตกลงมาอีกนะคะ”
“สาระแนจริง ยัยกาฝาก!!!” ไหมฟ้าที่ขึ้นไปกำลังจะประคองร่างหนาก็ต้องหยุดชะงักทันที ทิมมองเธอด้วยสีหน้านิ่งๆ ก่อนจะกระชากแขนบางให้ตามขึ้นไปที่ห้องของเธอก่อนจะถูกเหวี่ยงลงเตียงพร้อมกับถูกร่างหนาทาบทับร่างกายจนเธอตกใจอีกครั้งกับเหตุการณ์นี้
“คุณทิม..ปล่อยไหมเถอะค่ะ”
“หึร่านดีนะ อ่อยไอ้วูฟ..แล้วงี้จะอ่อยใครต่อล่ะ!!”
“ไหมไม่ได้อ่อยพี่วูฟนะคะ เราสองคนแค่..อึก เจ็บ”
“อ่อยก็อ่อยสิไหมฟ้า อย่ามาตีหน้าไร้เดียงสาเลย..เธอผ่านอะไรมาเยอะนี่ทั้งแด๊ดแล้วไง ไอ้วูฟมันเด็ดหรือเปล่าล่ะห๊ะ!!” ทิมมองร่างบางที่ตัวสั่นไปหมดพร้อมกับหยดน้ำตาที่ไหลลงอาบแก้ม ใบหน้าหล่อโหดตรึงแขนทั้งสองข้างไว้เหนือหัวก่อนจะก้มลงประกบจูบปากบางทันทีอย่างรุนแรงจนเธอดิ้นไปมา ลิ้นร้อนของเขาดุนดันปากบางให้เปิดออกแต่เธอก็ไม่ยอมแถมยังดิ้นจนทิมที่กำลังเมาค้างโมโหทันที ใช้มือหนาบีบไปที่ปากบางแล้วจ้วงลิ้นร้อนของตัวเองเข้าไปในโพรงปากที่หวานอย่างกับเกสรดอกไม้ ทิมกวาดลิ้นเลียไปทั่วก่อนจะปล่อยมือจากมือบางเลื่อนต่ำไปที่ไหล่นวลก่อนจะมาจบที่ก้อนนุ่มนิ่มที่เต่งรับมือเขา..มือหนาออกแรงบีบเค้นอย่างรุนแรงจนไหมฟ้าส่ายหน้าไปมาแล้วใช้มือผลักไหล่เปลือยเปล่าของเขาแต่ก็สู้แรงของเขาไม่ได้เลย ทิมรู้สึกได้ถึงทรวงอกที่พอดีของไหมฟ้าแล้วเกิดอารมณ์ทันทีทั้งๆ ที่ตัวเองไม่อยากจะใช้ของร่วมกับแด๊ดแต่ตอนนี้มันไม่ไหวแล้วจริงๆ คงต้องผิดคำพูดตัวเอง ใบหน้าหล่อโหดซุกไซ้ไปที่ซอกคอหอมก่อนจะดูดขบเม้มจนเกิดรอยแดงทั้งที่เขาไม่ค่อยชอบทำรอยแบบนี้สักเท่าไหร่ถ้าไม่อยากทำ..
“อื้อ..คุณทิม..ปล่อย ฮึก..ไหมเจ็บ”
“อืมม..อย่าทำเป็นไม่เคยเลยไหมฟ้า..หรือจะกระตุ้นฉันเหรอ? เอาสิ..ฉันจะได้มีอารมณ์มากกว่านี้” ไหมฟ้าส่ายหน้าไปมามองทิมที่ไล่ลิ้นไปตามไหปลาร้าและต่ำลงไปที่ทรวงอกถึงแม้จะถูกกั้นด้วยเสื้อเชิ้ตแต่กลับสร้างแรงบางอย่างให้ไหมฟ้าและทิมอย่างมาก ทิมกระชากเสื้อเชิ้ตออกแล้วมองทรวงอกที่ดันออกมาจากบราเซียสีขาวสะอาดตาก่อนจะก้มลงดูดขบเม้มไปทั่วทรวงอก
“อึก..คุณทิม..ไหม อ๊ะ..หยุดเถอะค่ะ ไหมขอ ฮือๆ”
“ไม่!! กล้าสั่งฉันหรือไง? เหอะฉันขอคืนคำแล้วกันนะที่พูดว่าไม่อยากกินของเหลือจากแด๊ด”
“คุณทิม..”
“แต่ใครๆ ก็พากันหลงเธอนี้ คงจะอ่อยซะจนเขาหลงกันหมด..ลองอ่อยฉันสิไหมฟ้า..แล้วฉันจะทำให้เธอสุขยิ่งกว่าเธอไปเอากับแด๊ดและก็ไอ้วูฟอีกนะ”
เพียะ..ฝ่ามือบางฟาดลงที่แก้มสากทันทีพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาก่อนจะลุกขึ้นจะวิ่งออกจากห้องแต่ก็ถูกรวบเอวไว้แล้วเหวี่ยงไปที่เตียงอย่างแรงจนเธอจุกไปหมด ทิมที่ตอนนี้โดนตบหน้ากำลังอยู่ในอารมณ์ที่โมโหแทบจะฆ่าผู้หญิงที่อยู่ใต้ร่างได้เลย มือหนาจับข้อมือบางไว้ด้วยมือเดียวก่อนจะหันไปหยิบเชือกที่ผูกติดกับผ้าม่านคุมเตียงแล้วกระชากอย่างแรงจนขาดแล้วเอามามัดข้อมือบางทันทีอย่างแน่นจนไหมฟ้าร้องไห้ออกมา
“ฮึก..คุณทิม..ปล่อยไหมไปเถอะค่ะ ไหมขอร้อง..ฮือๆ”
“ปล่อยเหรอ!!! เธอกล้ามากนะที่ตบหน้าคนอย่างฉัน..เตรียมตัวตายคาร่างฉันได้เลยไหมฟ้า!!” ทิมกระชาก บราเซียออกมาทันที
“กรี๊ดดด..คุณทิมอย่า..ฮึก..หยุดเถอะค่ะ!!” เสียงเล็กไม่ได้ช่วยให้ทิมคลายความโกธรแต่เขากลับใช้มือบีบขยำทรวงอกที่เต่งตึงทั้งสองข้างอย่างแรงจนมันแทบจะแหลกคามือของเขาก่อนจะก้มลงดูดยอดอกสวยที่แข็งจนเขาดูดจนดังไปทั่วห้อง
“อ๊ะ..ฮึก..ไหมเจ็บ อ๊ะๆ..”
“ซี๊ดดด..” ทิมไม่หยุดแถมยังดูดกลืนยอดอกของไหมฟ้าราวกับซาตานที่หื่นกระหายไม่ยอมจบสิ้น ลิ้นร้อนไล่ลิ้นไปตามทรวงอกออกแรงบีบจนทรวงอกที่ขาวจะแดงไปด้วยแรงบีบของเขา ทิมเงยหน้ามองใบหน้าหวานที่น้ำตาไหลออกมาเพราะความเจ็บก่อนจะปลดเข็มขัดของตัวเองทันทีอย่างเหนือกว่าจนไหมฟ้าดิ้นไปมา
“มะ ไม่นะ..ฮึก ไม่นะคุณทิม..อย่า”
“อยากได้มันก็บอก..เพราะฉันพร้อมจะกระแทกเธอแล้วไหมฟ้า!!!”
“ฮือๆ พี่ทิม..ไหมขอร้อง..พี่ทิมอย่าทำแบบนี้เลย” ไหมฟ้าเปลี่ยนสรรพนามแล้วอ้อนวอนเขาที่หยุดชะงักทันทีกับคำพูดของเธอต่อจากนี้
“พี่ทิม..คนเดิมหายไปไหนแล้ว ฮึก..พี่ทิมของไหมหายไปไหนกัน..ฮือๆ”
“....”
“คนนี้ไม่ใช่พี่ทิมที่ไหมรู้จัก..ไม่ใช่ เขาไม่ใช่ ฮือๆ” น้ำตามากมายไหลออกมาทันทีพร้อมกับรอรับชะตากรรมที่กำลังจะเกิดขึ้น..แต่อย่างน้อยขอให้เธอได้พูดกับเขาเหมือนเดิมก็พอใจแล้ว ทิมที่ได้ฟังถึงกับอึ้งไปทันทีมองร่างบางที่นอนตัวสั่นอยู่ใต้ร่างของเขา น้ำตามากมายไหลออกมาไม่หยุดทำให้เขาอารมณ์เสียทันทีก่อนจะกระชากร่างบางให้ลุกขึ้นนั่งแล้วก้มหน้าลงซุกไซ้ซอกคอนวลแล้วบีบขยำทรวงอกเธออย่างแรงจนเธอก้มหน้ามองเขาที่ใช้ลิ้นไล่ไปตามยอดอกของเธอจนเธอเสียวไปทั้งตัว
“คนที่เธอรู้จัก..มันตายไปแล้ว”
“ฮึก..อ๊ะ เจ็บ!!”
“ส่วนคนที่อยู่ตรงนี้คือทิมคนใหม่..ที่ไม่มีคำว่าปรานี!!!” ไหมฟ้าสะดุ้งแล้วมองทิมที่แสะยิ้มก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วรูดซิบกางเกงขาเดฟจนเธอก้มหน้าลงทันที
“ตายไปแล้วเหรอ..”
“....”
“งั้นไหมควรทำยังไง ให้ลืมพี่ทิมคนนั้นไปล่ะคะ..ในเมื่อพี่ทิมคนนั้นของไหม ฮึก..คือคนสำคัญที่สุดในชีวิตของไหม” ทิมถึงกับชะงักไปอีกครั้งมองร่างบางที่น้ำตาหยดลงพื้นอย่างเสียใจ ใบหน้าหวานเงยหน้ามองทิมด้วยสีหน้าเศร้าเสียใจก่อนจะยิ้มให้เขาอย่างไม่ค่อยเต็มสักเท่าไหร่
“ไหมควรลืมใช่ไหมค่ะ..”
“....”
“ไหมควรลืมพี่ทิมคนนั้นไป..และมาเผชิญหน้ากับคุณทิมคนที่มีหน้าตาและน้ำเสียงเหมือนพี่ทิมใช่หรือเปล่าค่ะ?”
“....”
“พี่ทิมที่ไหมเคยได้สัมผัสความอ่อนโยน คนที่ไม่ทำให้ไหมร้องไห้..คนที่ไม่ทำให้ไหมต้องเจ็บปวด ฮึก..ไหมคิดถึงพี่ทิมนะคะ..คิดถึงพี่ทิมตลอดเวลาถึงแม้พี่ทิมจะไม่ได้อยู่แล้วก็ตาม ฮือๆ” มือสองข้างประกบเข้าหากันเพื่อปิดใบหน้าที่ร้องไห้ของตัวเอง จากนี้ไปสิ่งที่เธอควรจำคือทิมคนใหม่..ไม่ใช่พี่ทิมของเธอคนที่คอยปลอบเธอให้หยุดร้องไห้ ทิมมองร่างบางนิ่งๆ ก่อนจะหมุนตัวเดินออกจากห้องไปทันทีแล้วเดินขึ้นไปที่ห้องตัวเองก่อนจะ..
เพล้งงงงง!!!!
‘ไหมคิดถึงพี่ทิมนะคะ’
ร่างสูงเขวี้ยงของในห้องจนแตกกระจายไปหมดพร้อมกับทรุดตัวนั่งลงที่ปลายเตียงเงยหน้ามองรูปของคนที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้ คนที่ทำให้เขาเจ็บเจียนตายกับคำว่ารัก..ผู้หญิงที่ทำให้เขากลายมาเป็นซาตาน ทำให้เขาต้องทำร้าย...ทำร้าย??
“โธ่เว้ยยย!!!” ไหมฟ้า..ทำไมแค่คำพูดของเธอถึงทำให้ฉันว้าวุ่นใจแบบนี้..เธอมันก็แค่คนที่เป็นเมียแด๊ด ทำไมเขาจะต้องปรานีด้วย เด็กนั่นมันก็เหมือนผู้หญิงทั่วๆ ไปที่ต้องการหว่านเสน่ห์ให้ผู้ชายหลงรักและก็จากไป เรื่องราวในอดีตระหว่างเขากับไหมฟ้าเขาไม่เคยจำเลยแม้สักนิดเดียว..แต่สิ่งที่ฝั่งลึกอยู่ในหัวใจของเขามันคือความแค้นที่เขามีให้กับเฟียน่าและมันก็ทำให้เขาเป็นแบบนี้ เขาแค่อยากจะลืมเธอ..แต่ทำไมมันยากแบบนี้ล่ะ ความรัก? ทำไมมันถึงทำให้คนเราเจ็บปวดขนาดนี้ ทิมพิงหัวกับปลายเตียงแล้วเอามือก่ายหน้าผากตัวเองพลางนึกถึงเรื่องของเฟียน่าก่อนจะหลับตาลงทันทีอย่างเหนื่อยใจ ผู้หญิงมันก็เหมือนกันทั้งนั้นล่ะ..หลอกให้รัก หลอกให้หลงและก็หักหลังกัน เหมือนกับเธอไงไหมฟ้า? เหมือนกับเธอที่ไม่รู้จะหลอกลวงแด๊ดได้อีกนานแค่ไหน ทิมมองของปลายเตียงที่เขาหยิบมาเขวี้ยงก่อนจะขมวดคิ้วมองแหวนเงินที่ถูกแกะสลักเป็นชื่อของเขา
“แหวนอะไร? ไม่ใช่ของเรานี่หว่า..มันอยู่ที่นี่ได้ไง” ทิมพยายามนึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกแต่ก็โยนมันใส่ลิ้นชักไว้แล้วหยิบบุหรี่มาจุดสูบอย่างเครียดๆ แล้วเดินออกจากห้องไปมองหาลูกน้องของเขาแต่เจอเข้ากับวูฟที่หอบเอกสารอะไรมา
“เอกสารอะไร?”
“ของคาสิโนครับ คุณทิมต้องตรวจสอบ..”
“อือ ตอนนี้ไว้ก่อน..เฮ้ย!! ไปรับสโนว์ที่คอนโดที” ลูกน้องของเขาพยักหน้ารับแล้วเดินออกไป วูฟวางเอกสารไว้ที่ห้องทำงานก่อนจะกวาดตามองหาร่างบางที่เขาไม่เห็นอยู่ในแปลงดอกไม้ ก่อนจะมองทิมที่มองเขาอยู่ก่อนแล้ว
“มองหาอะไร?”
“เปล่าครับ..ไหมอยู่ไหนไม่รู้ คุณทิม..”
“ฉันไม่ใช่ลูกน้อง จะได้ตามเฝ้ายัยกาฝากนั่นตลอดเวลา!!!” ทิมใส่อารมณ์ทันทีก่อนจะมองวูฟที่ก้มหน้าลงแล้วเดินขึ้นห้องไปทันทีอย่างหงุดหงิด เหอะถามหากันแบบนี้คงจะไม่ไหวแล้วล่ะสิ..ทีกับเขาทำสะดีดสะดิ้ง ยัยเด็กเก็บมาเลี้ยง!! ฉันเกลียดเธอจริงๆ ไหมฟ้า..
ยังไงๆ ในที่สุดก็รู้กันแล้วเนาะว่าวูฟ ไลน์เนอร์คือใคร? และเขามาทำอะไร?
ความโหดเฮียทิมก็ไม่จบไม่สิ้น..แต่ไหมของไรท์ก็มีคนคุ้มครองแล้วน่าาาา
ไหนๆ ถ้าอยากเจอเฮียทิม ไหมฟ้าและเฮียวูฟ
โหวตกันเข้ามาเยอะๆ นะแจะ..จิได้มีกำลังใจมาลงให้อ่านความโหดกันต่อ
ตอนต่อไปโหดหนักไปอีกดิ
ขอบคุณจ้าา..อ่านแล้วโหวตด้วยนะ อย่าลืม!!! อิอิ
ฝากแฟนเพจไรท์ด้วยจ้าาาา..
