LOVE MISCREANT : CHAPTER 1
LOVE MISCREANT พันธะร้าย..ทำลายรัก
LOVE MISCREANT : CHAPTER 1
นิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา...
ณ คฤหาสน์ตระกูล S. Kenedy เตชะภักดี
คฤหาสน์ของชายนักธุรกิจที่ทำธุรกิจทางด้านมืดและด้านสดใส ประมุขของบ้านคือ โทมัส ทินกร S. Kenedy เตชะภักดี..ชื่อของเขาเป็นที่รู้จักของคนทั่วนิวยอร์ก ชายวัย 50 ปีที่ทำธุรกิจมืดทั้งค้าอาวุธและคาสิโน อีกมากมายที่เป็นสิ่งที่เขาทำอย่างถูกกฎหมาย เขาคือนักธุรกิจที่มีความฉลาดและรอบคอบ บรรดาลูกน้องมีเกือบร้อยชีวิต เงินทอง อำนาจเขามีครบทุกอย่างแต่เว้นเสียว่าสิ่งที่ทำให้เขาเครียดจนถึงปัจจุบันคือลูกชายคนเดียวของเขาที่อายุ 26 ปี..บุตรชายที่จะมาสานต่อธุรกิจของเขา แต่ก็ต้องถูกพับเก็บไว้เพราะลูกชายตัวดีของเขา ทิมมาเรียล ทัณกร S. Kenedy เตชะภักดี หรือทิม ลูกชายคนเดียวที่เป็นคนเงียบขรึมและอารมณ์รุนแรงจนแม้แต่ตัวเขาเองยังเอาไม่อยู่ และไม่เคยรู้เลยว่าลูกชายของเขาต้องการอะไร? เขาส่งทิมไปเรียนต่อที่เมืองไทยตั้งแต่อายุสิบแปด และใช่มันทำให้ทิมคนเก่าหายไปและเปลี่ยนเป็นทิมคนใหม่ที่แม้แต่เขายังไม่อยากจะเชื่อว่าคนๆ นี้คือลูกชายของเขา ร่างสูงของชายวัยกลางคนเดินขึ้นไปที่ชั้นสามของคฤหาสน์ก่อนจะเปิดประตูห้องของลูกชายก็ต้องผงะกับกลิ่นเหม็นของบุหรี่และเหล้า เขามองดูลูกชายตัวเองที่กำลังง่วนอยู่กับร่างอวบอึ๋มของฝรั่งสาวผมทอง โทมัสถึงกับกุมหัวตัวเองแล้วเดินไปจับไหล่ลูกชายตัวดีที่ตอนนี้ใบหน้าหล่อโหดมีแต่หนวดครึ้มไปทั่วคางมน ร่างกายที่เป็นรอยสักเต็มหลังของลูกชายทำเอาโทมัสถึงกับลมจับ
“มีอะไรแด๊ด?”
“ลงไปคุยกับฉันหน่อย..ให้ไว..ห้ามต่อ”
“หึ..จะต่อ..รอก่อนยี่สิบนาที”
“....”
“ทีหลังเข้าห้องผม ก็เคาะประตูก่อนนะ..ดีที่ยังไม่ได้ขย่ม”
“ทิม!!” โทมัสมองลูกชายที่โบกมือไล่เขาก่อนจะหันหลังเดินออกไปแล้วปิดประตูลง ก่อนจะเดินลงไปรอลูกชายตัวดีที่โซฟาอย่างเครียดๆ
“ชาร้อนค่ะ คุณท่าน..”
“ขอบใจนะ..หนูไหม”
“ค่ะ..เดี๋ยวไหมไปเตรียมขนมมาให้คุณท่านก่อนนะคะ” เขามองหญิงสาวที่มีใบหน้าหวานปนเศร้า เธอคือ ไหมฟ้า ภาชุมาลา เด็กคนนี้คือเด็กที่เขาอุปการะจนเรียนจบไฮสกูลอายุก็ 19 ปีแล้ว เธอเป็นเด็กดีและน่ารักเสมอสำหรับโทมัส เป็นเหมือนลูกสาวคนหนึ่งที่เขาเลี้ยงดูเป็นอย่างดี ไหมฟ้าเป็นลูกสาวของคนที่ปกป้องเขาจากศัตรู..พ่อของเธอเอาตัวบังกระสุนแทนเขาจนทำให้เสียชีวิตและตอนนั้นไหมฟ้าอายุได้แค่ห้าขวบเท่านั้น โทมัสเห็นว่าไหมฟ้าเป็นเด็กน่าสงสารเลยอุปการะเลี้ยงดูเธอเป็นอย่างดี จนเสมือนเป็นคนในครอบครัว..ถึงเธอจะดูเป็นเด็กดีแต่มีความเข้มแข็งเสมอจนเขาเองก็วางใจที่เธอไม่ได้อ่อนแอถึงขนาดให้ใครมาทำร้ายได้ ไหมฟ้ากับทิมอายุห่างกันถึงเกือบ 7 ปี แต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคเพราะทิมเองตอนนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับคนที่ตายทั้งเป็น เหตุผลนะเหรอ? แม้แต้โทมัสเองก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยถาม..หรือต่อให้ถามลูกชายตัวดีก็ไม่มีทางพูดหรอก ร่างสูงของคนที่โทมัสรอลงมาพร้อมกับสาวฝรั่งหัวทองที่เดินควงกันลงมาก่อนจะสั่งลากันเสร็จ ทิมก็เดินมานั่งที่โซฟาพร้อมกับจุดบุหรี่เข้าปาก ใบหน้าหล่อโหดนิ่งเฉยแถมยังถอดเสื้อสวมแค่บ๊อกเซอร์สีดำเท่านั้นเพื่อลงมาคุยกับพ่อบังเกิดเกล้า
“ฉันจะไม่อยู่ ต้องไปดูงานที่อังกฤษ..อาจจะไปหลายเดือนด้วย”
“ครับ..”
“อยู่บ้านก็ควรไปปรับตัวเองด้วย เคยส่องกระจกดูตัวเองบ้างไหมว่ามันโทรมและซกมกแค่ไหน”
“แล้วไง? ตัวผม..แด๊ดจะมายุ่งทำไม” ร่างสูงยักไหล่อย่างกวนๆ แล้วพ่นควันออกมาอย่างไม่สนใจผู้ที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เลยแม้แต่น้อย
“ก็เพราะฉันเป็นพ่อแกไง ถึงต้องยุ่ง..”
“เหอะ”
“แกควรจะลืมยัยผู้หญิงสำส่อนนั่นได้แล้วนะทิม”
“แด๊ด!!!” โทมัสมองลูกชายตัวเองที่ตอนนี้หันมามองเขาตาขวางเมื่อพูดถึงผู้หญิงคนหนึ่งที่ทำให้ลูกชายเขาเป็นแบบนี้ เขารู้ดีว่าลูกชายเขารักผู้หญิงคนนั้นมากแค่ไหน..แต่มันก็คืออดีตที่ควรลืมไม่ใช่มานั่งจดจำและทำตัวเองเสเพลแบบนี้ ทิมมองผู้เป็นพ่ออย่างเดือดดาลพลางกำมือแน่น ริมฝีปากหยักได้รูปกำลังเม้มเข้าหากัน มือหนากำบุหรี่จนตอนนี้มือหนาโดนความร้อนจนฝ่ามือพอง
“ฉันพูดเรื่องจริง..แกควรจะลืมยัยผู้หญิงคนนั้นไปซะ แล้วเริ่มต้นใหม่สักที ไม่ใช่ทำตัวแบบนี้แล้วเมื่อไหร่แกจะเจอความรักจริงๆ สักทีล่ะ”
“หึผมไม่เอา..”
“....”
“ความรักของผมมันตายไปแล้ว และมันก็จะไม่เกิดขึ้นอีก..ผมจะทำอะไรมันก็เรื่องของผม แด๊ดอย่ายุ่ง!!!”
“ทิม..”
“ขนมมาแล้วค่ะคุณ..พี่ทิม”
“อย่ามาสะเออะเรียกฉันแบบนั้น ยัยเด็กเก็บมาเลี้ยง!!!”
“ทิม!!!” โทมัสถึงกับโมโหทันทีที่ทิมว่าไหมฟ้า เด็กคนนี้นั่งลงที่พื้นก่อนจะวางจานขนมแล้วก้มหน้าลงทันที ทิมมองใบหน้าของเด็กสาวที่เขาเคยใช้ชีวิตอยู่ด้วยพักนึงที่นี่ก่อนที่เขาจะไปเมืองไทย เด็กนี้คือเด็กที่พ่อเขาอุปการะ..ไหมฟ้าเป็นเด็กที่สวยคนหนึ่งก็ว่าได้ หุ่นดีบอบบางและอ่อนโยน แต่สำหรับเขามันไม่มีใครดีไปมากกว่าเธอคนนั้น..เพราะเขารักเธอจนหมดหัวใจ ถึงอยากจะลืมมันก็ยากเหลือเกินเพราะเธอคือทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของเขา
“พูดกับหนูไหมดีๆ”
“เออ คุณท่านคะไม่เป็นหรอกค่ะ..พี่ทิมอาจจะไม่ได้ตั้งใจ”
“ตั้งใจ”
“!!!!”
“ยังจะหน้าด้านเรียกฉันว่าพี่ทิมอีกเหรอ..ตัวเองเป็นใครและฉันเป็นใคร? ให้มันรู้จักที่ต่ำที่สูงบ้างนะ ไหมฟ้า” ทิมมองเธออย่างเหยียดหยามทั้งที่แต่ก่อนสายตาแบบนี้เธอไม่เคยเห็นมันสักครั้ง อาจจะเป็นเพราะเรื่องของผู้หญิงคนนั้นแน่เลย ผู้หญิงที่ทำให้พี่ทิมของเธอเปลี่ยนไปได้ถึงขนาดนี้..พี่ทิมที่เคยแสนดีและอ่อนโยนของเธอหายไปตั้งแต่เขาจากเธอไปอยู่ที่เมืองไทยและกลับมาอีกทีตอนที่พาผู้หญิงคนนั้นมาด้วย เธอเห็นภาพนั้นทุกครั้ง..ภาพที่เขาโอบกอดเธอ ภาพที่เขาหอมแก้มเธอ มันเป็นภาพที่ทำให้เธอรู้สึกเจ็บจนพูดไม่ออก ใช่..ถ้าเธอจะบอกว่าเธอแอบรักเขาจะมีใครว่าเธอไหม? มันผิดไหมที่เธอแอบรักเขามาตลอดหลายปีที่ผ่านมา ผู้ชายที่ยิ้มให้ฉันอย่างจริงใจ แต่ตอนนี้ใบหน้าหล่อที่เคยส่งยิ้มให้กลับเป็นแค่รอยยิ้มมุมปากที่ดูถูกเธอว่าเป็นเด็กเก็บมาเลี้ยงหรือบางทีก็ว่าเธอมากกว่านั้น
“ไหมขอโทษค่ะ..”
“ทิม ฉันหมดความอดทนกับแกแล้วนะ..เกลียดอะไรหนูไหมขนาดนี้ห๊ะ!!”
“ก็พ่อจะเอายัยเด็กนี้มาเป็นแม่ใหม่ผมไม่ใช่เหรอ?”
“ไอ้ทิม!!!”
เพียะ.. ฝ่ามือหยาบกระด้างของโทมัสฟาดลงบนแก้มสากของคนที่พูดจาหยาบคายเมื่อกี้ ไหมฟ้าถึงกับตกใจเอามือปิดปากตัวเองเงยหน้ามองโทมัสที่ยืนหอบหายใจหนักก่อนจะมองทิมที่ค่อยๆ หันใบหน้ามามองผู้เป็นพ่ออย่างยิ้มยะเยือก ที่มุมปากก็มีเลือดออกมานิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้ทำให้ทิมรู้สึกเจ็บแต่กับเป็นสิ่งที่ทำให้เขายิ้มมากกว่า
“ออกตัวแรงขนาดนี้..แสดงว่ายัยเด็กนี้จะเป็นแม่เลี้ยงผมใช่ไหม?”
“ไอ้ทิม!!!”
“อย่าค่ะคุณท่าน..ใจเย็นนะคะ” ทิมมองไหมฟ้าที่ดึงแขนโทมัสไว้ก่อนที่ฝ่ามือหนาจะฟาดลงมาอีกครั้ง แววตาสั่นไหวของไหมฟ้ามองทิมที่ส่ายหน้าไปมาแล้วลุกขึ้นเผชิญหน้ากับคนตัวเล็กที่เงยหน้ามองเขา ก่อนที่ทิมจะใช้มือจับคางเล็กไว้แน่นจนโทมัสถึงกับอึ้งไป
“อย่าคิดว่าเธอจะมาเป็นแม่ใหม่ฉันนะไหมฟ้า..”
“อะ อือ..ไหม..เจ็บ..”
“ไอ้ทิม ปล่อย!!!” เมื่อเสียงตะคอกของบิดาดังขึ้นทิมเลยปล่อยมือจากคางเล็กที่เขาบีบจนเป็นรอยแดงก่อนจะมองโทมัสผู้เป็นพ่อที่โอบไหล่ร่างเล็กไว้อย่างทะนุถนอม จนทิมไม่อยากจะเชื่อว่าพ่อของเขาจะเป็นห่วงยัยเด็กนี้มากถึงขนาดจะเอามาเป็นแม่เลี้ยงเขาเลยเหรอ? ยัยเด็กนี้คงจะไม่ธรรมดา ถึงพ่อเขาจะอายุ 50 แล้วแต่ความหล่อและสมาร์ทแบบผู้ใหญ่ยังคงมี ไม่ได้แก่หงอมขนาดเดินไม่ไหว แต่พ่อของเขายังเหมือนชายรุ่นๆ อายุแค่ 40 ต้นๆ เท่านั้น ทิมมองภาพนั้นแล้วเดินขึ้นห้องไปทันทีอย่างนิ่งๆ ก่อนจะเปิดประตูห้องมามองฝาผนังที่มีรูปของเขากับเธอคนนั้น..เฟียน่า ผู้หญิงที่เขารักและมอบหัวใจ ทุกอย่างให้เธอ แต่เธอกลับหลอกลวงเขาทุกอย่าง มันเหมือนมีมีดแหลมๆ หลายพันเล่มทิ่มแทงเข้ามาในหัวใจของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาบอกกับเพื่อนของเขาอย่างซีโร่และครอปว่าจะลืมเธอ แต่ก็ทำไม่ได้...มันยากเหลือเกินที่จะลืมคนที่เรารักหมดหัวใจ ทุกสิ่งอย่างในห้องนี้มีของๆ เธอที่เขายังเก็บไว้ เก็บไว้ไม่ให้มันหายไป ร่างหนาทรุดตัวลงนอนบนเตียงภายในห้องรกแทบจะไม่มีที่เดินเพราะเขาไม่ให้ใครเข้ามาในห้องเลยนอกจากผู้หญิงที่มาเป็นแค่เครื่องระบายอารมณ์เท่านั้น แต่ทำยังไงเขาก็ยังลืมเธอไม่ได้..แม้แต่ตอนที่หลับตาใบหน้าของเธอก็พาเอาน้ำตาของผู้ชายชั่วร้ายอย่างเขาให้ไหลออกมา มันคือน้ำตาที่เขาไม่สามารถเก็บกักเอาไว้ได้ น้ำตาที่มีให้เธอผู้นั้นเพียงคนเดียว..
โทมัสประคองร่างเด็กสาวที่โดนลูกชายเขากระทำแบบนั้น นี่ขนาดอยู่ต่อหน้าเขาทิมยังทำขนาดนี้แล้วถ้าเขาไม่อยู่..ทิมจะไม่ทำยิ่งกว่านี้เหรอ? แบบนี้คงปล่อยให้ไหมฟ้าอยู่ที่นี่กับทิมสองคนไม่ได้แล้วถึงจะมีลูกน้องของเขาและแม่บ้านก็เถอะ แต่คงจะไม่มีใครเอาทิมอยู่แน่
“หนูไหม..ไปอังกฤษกับฉันนะ”
“เอ๋? คุณท่าน..”
“ฉันไม่อยากให้หนูเผชิญหน้ากับทิม มันบ้าไปแล้ว..คิดได้ไงว่าหนูจะมาเป็นแม่ใหม่มัน เหอะไอ้ลูกเวร!!”
“แต่ไหม..อยากดูแลพี่ทิมนะคะคุณท่าน”
“หือ?”
“ไหม..ไหมเป็นห่วงพี่ทิมค่ะ อีกอย่างไหมอย่างให้พี่ทิมเข้าใจไหมใหม่ ว่าไหมไม่ได้ต้องการเป็นแม่เลี้ยงของเขา” ไหมฟ้าก้มหน้าลงทันทีเมื่อนึกถึงคำพูดของชายหนุ่มที่พูดบอกแบบนั้น โทมัสถึงกับถอนหายใจออกมาทันทีกับความอ่อนไหวของเด็กสาว เขารู้ดีว่าเธอเป็นยังไง? เธอเป็นห่วงความรู้สึกของลูกชายเขาขนาดไหนทำไมเขาจะไม่รู้ แต่ไม่อยากให้เด็กคนนี้ต้องจมปรักกับลูกชายที่ซาดิสต์ของเขา ทิมเป็นพวกชอบใช้ความรุนแรงและไหมเองอาจจะเจ็บตัวเพราะทิมแน่ และเขาก็จะไม่ยอมเพราะได้สัญญากับพ่อเธอไว้แล้วว่าจะดูแลเด็กคนนี้อย่างดีที่สุด
“แต่ฉันว่า...”
“นะคะคุณท่าน ไหมไม่เป็นอะไรแน่นอน..ตอนนี้พี่ทิมกำลังเศร้าเรื่องของเธอคนนั้น ไหมเองก็อยากจะทำอะไรให้พี่ทิมบ้างและตอบแทนคุณท่าน ไหมรู้ว่าคุณท่านเป็นห่วงพี่ทิม” โทมัสที่ได้ฟังก็ถอนหายใจออกมาทันทีอย่างเหนื่อยหน่าย ไหมฟ้าเป็นเด็กดีนะและความดื้อของเธอบวกกับความเข้มแข็งมันทำให้เขาต้องใจอ่อนใช่ไหม? ทิมมันไม่เหมือนชาวบ้านเขา โทมัสได้แต่ส่ายหน้าไปมาแล้วยกมือขึ้นลูบหัวร่างบางที่ยิ้มให้อย่างจริงใจ รอยยิ้มที่เปรียบเสมือนแสงสว่าง เขาอยากให้ลูกชายตัวดีได้เห็นว่ายังมีผู้หญิงที่ดีพร้อมทุกอย่าง พร้อมจะมอบความรักที่แท้จริงให้กับเขา ยังมีอยู่คนหนึ่ง..คนนี้แหละที่จะทำให้ทิมคนเดิมกลับมาแต่มันจะเป็นไปได้ไหม? นั่นคือเรื่องจริงที่เขาควรยอมรับ
“ถ้ายังไง..ไหมไปเก็บเสื้อผ้าให้คุณท่านก่อนนะคะ พรุ่งนี้ก็ต้องเดินทางแล้ว”
“ขอบใจนะ เดี๋ยวฉันต้องเข้าไปเคลียร์งานก่อน ยังไงก็ฝากด้วยแล้วกัน..ไปหลายเดือนด้วย” ไหมฟ้ายิ้มให้กับผู้มีพระคุณที่เดินออกจากตัวคฤหาสน์ไปพร้อมกับนั่งลงลีมูซีคันใหม่ล่าสุด พร้อมกับลูกน้องอีกประมาณสิบกว่าคน ร่างบางสูดลมหายใจเข้าแล้วเดินไปที่ชั้นสามก่อนจะมองประตูหน้าห้องตรงข้ามกับของโทมัส ประตูสีน้ำตาลไม้โอ๊คบานใหญ่ยังปิดสนิททำให้เธอเป็นห่วงคนข้างไหนว่าป่านนี้ทานอะไรหรือยัง? คิดได้แบบนั้นเธอตัดสินใจเคาะประตูหน้าห้องแล้วค่อยๆ เปิดประตูเข้าไปก็เห็นร่างหนากำลังนั่งพิงหัวเตียงอยู่ ในมือถือบุหรี่ส่วนอีกมือก็ถือกรอบรูปที่เธอมองไม่ถนัดว่าเป็นรูปอะไร ภายในห้องมืดไม่เท่าไหร่แต่พอจะเห็นลางๆ ได้จากแสงแดดด้านนอกที่สาดเข้ามาในช่องหน้าต่างที่ถูกปิดไม่สนิท
“ป้าแพทเหรอ?”
“อะ ปะ เปล่าค่ะไหมเอง..”
“เข้ามาทำไม?” น้ำเสียงเย็นเฉียบทำให้ไหมฟ้าถึงกับทำอะไรไม่ถูกมองร่างสูงที่ลงจากเตียงแล้วเดินก้าวมาหยุดตรงหน้าเธอจนเธอเงยหน้าจากพื้นมามองใบหน้าหล่อโหดที่จ้องเขม็งอยู่
“คือว่า..ไหม..ไหมจะเข้ามาถามว่าพี่ทิมอยากทานอะไรหรือเปล่า? ไหมจะได้ไปทำให้ค่ะ”
“....” ความเงียบเข้าปกคลุมทำให้ไหมฟ้าสะดุ้งเฮือกกับมือที่เย็นเฉียบของเขา มือหนาจับข้อมือบางบีบอย่างแรงจนเธอนิ่วหน้าแล้วใช้มืออีกข้างเพื่อแกะมือหนานี้ออกไป
“พะ พี่ทิม..ไหมเจ็บ..”
“อย่ามาเรียกฉันว่าพี่ทิม!!!”
“อึก..ตะ แต่..ว่าไหม”
“อย่าเรียก!!!”
“!!!!”
“อย่ามาตีเสมอฉัน เพราะฉันไม่มีวันจะให้เด็กที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างเธอมาเทียบกับฉัน..จำไว้ด้วยนะ ฉันไม่รู้ว่าเธอไปอ่อยอะไรแด๊ด..ทำเอาแด๊ดเป็นห่วงเธอออกนอกหน้า แต่จำใส่กะโหลกโง่ๆ ของเธอไว้ด้วยว่า อย่ามาเทียบกับฉันและอย่าริอาจมาเป็นแม่เลี้ยงฉัน!!!” ร่างสูงบีบข้อมือบางแน่นอีกครั้งจนเธอทรุดตัวลงกับพื้นเพราะมันเจ็บจนเธอไม่ไหวแล้ว อย่างกับกระดูกจะแหลกให้ได้ น้ำตาเริ่มคลอออกมาที่ได้ฟังคำพูดที่ดูถูกของเขา ทำไมเขาถึงคิดแบบนี้
“ไหมไม่ได้เป็นแบบนั้น..ไหมเปล่านะคะ”
“เปล่าเหรอ..คงจะได้กับแด๊ดหลายท่าล่ะสิแด๊ดถึงได้ออกนอกหน้าแบบนั้น”
“ฮึก..พี่ทิมเข้าใจผิด ไหมไม่ได้จะมาเป็นแม่เลี้ยงพี่นะคะ ไหมแค่เป็นห่วงพี่ทิม คุณท่านก็ด้วย..” ไหมฟ้าถูกกระชากให้ลุกขึ้นจนใบหน้ากระแทกกับอกแกร่ง ลมหายใจของทิมร้อนจนรู้สึกได้ถึงกลิ่นเหล้าและบุหรี่จนเธอแสบจมูกแสบตาไปหมด ใบหน้าหล่อโหดมองเธอตาขวางน้ำตาของเธอไม่ได้ช่วยให้เขารู้สึกได้ว่าการกระทำของเขามันทำให้เธอเจ็บแค่ไหนแต่กลับสร้างให้เขาทำมากยิ่งกว่านั้น ร่างสูงผลักเธอให้หลังติดกับกำแพงก่อนจะใช้เข่ากดไปที่ขาทั้งสองข้างอย่างแรง พร้อมกับจับแขนบางตรึงไว้ทั้งสองข้าง ก้มใบหน้ามองร่างเล็กที่มีกลิ่นหอมอ่อนๆ จากดอกไม้ ใบหน้าเปื้อนน้ำตาของเธอเงยสบตาเขา ทิมมองมันพลางนึกถึงสมัยเด็กที่ครั้งแรกเห็นเด็กนี้ร้องไห้ตอนมาอยู่กับเขา และเขาเองก็ปลอบเธอเสมอมาจนเธอไม่ร้องไห้อีก..แต่ความรู้สึกนั้นมันถูกบดบังไปหมดเพราะความแค้นที่อยู่ภายในจิตใจของผู้หญิงคนนั้น น้ำตาของเฟียน่าคือน้ำตาแห่งการหลอกลวงและเธอเองก็เหมือนกัน..
“ร้องทำไม? เจ็บเหรอ..”
“ฮึก..ปล่อยไหมเถอะค่ะ..ไหมจะไม่เรียกพี่แล้วก็ได้..”
“....”
“ปล่อยไหมนะคะคุณทิม..ฮึก..ไหมเจ็บแล้ว” ร่างสูงที่ได้ฟังก็ปล่อยมือออกแล้วดึงแขนเธอให้พ้นจากประตูก่อนจะผลักร่างบางให้ล้มลงที่หน้าประตูแล้วชี้หน้าเธออย่างเหยียดหยาม
“อย่าหน้าด้านเข้ามาในห้องฉันอีก..คนที่เข้าได้มีแต่ป้าแพท แด๊ดเท่านั้น ส่วนเธอมันต่ำเกินกว่าจะเข้ามาเหยียบในห้องนี้!!”
“....”
“และอย่ามาเสือกกับฉันอีก..ถ้าไม่อยากเจ็บตัว!!!”
ปัง!! เสียงประตูปิดลงพร้อมกับร่างบางที่ยังคงลูบข้อมือตัวเองที่เป็นรอยเขียวช้ำจนเห็นได้ชัด มือบางปาดน้ำตาออกมาแล้วลุกขึ้นหมุนตัวเข้าห้องโทมัสไปพร้อมกับจัดกระเป๋าไปทั้งน้ำตา พี่ทิมคนเดิมไม่มีอีกแล้ว..จากนี้ไปเขากับเธอคงจะห่างไกลกันอีกครั้ง ทั้งๆ ที่เราอยู่ใกล้กันแค่นี้..แต่ทำไมมันถึงไกลจัง ไกลเหมือนว่าพี่ทิมคนที่เธอรู้จักได้ตายลงไปแล้ว เหลือแต่คุณทิม..คนที่มาแทนพี่ทิม คุณทิมที่เกลียดไหม..คุณทิมที่ทำร้ายไหม มันไม่มีอีกแล้วพี่ทิมที่คอยปลอบเธอในวันที่ร้องไห้ ไม่มีอีกแล้วพี่ทิมคนที่กอดเธอด้วยความอบอุ่น เราสองคนเหมือนตายจากกันไปแล้วจริงๆ..พี่ทิมถึงยังไงไหมก็ยังคง “รัก” พี่เสมอ..ไหมรักพี่ค่ะพี่ทิม ถึงพี่ทิมจะไม่เคยเห็นว่าไหมอยู่ในสายตา แต่ไหมก็จะรักพี่ทิมตลอดไป ยังไงพี่ทิมก็คือพี่ทิม ไหมจะขอรักพี่และดูแลพี่จนกว่าวันที่ไหมจะไม่อยู่ที่นี่แล้ว และวันนั้นไหมก็จะขอ..ลืมพี่ไป ลืมพี่ไปจากหัวใจของไหมให้หมด
จัดไปกับความโหดของเฮียทิมแก..แล้วไงล่ะ? คนที่น่าสงสารคือไหมฟ้าของเราสิ หืมๆ
เม้นท์ โหวต ด้วยนะคะ..เอาไปแค่นี้ก่อน ไม่ไหวสมองตันเลย 5555 เฮียครอปด้วย มาเฮียทิมอีก
ความคิดเห็นทั้งหมด ()
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น