ฉันเดินตามนายออกมาจากโต๊ะกินข้าว

Tin talk

ผมเดินไปซื้อข้าวแล้วกลับมาหาคนตัวเล็ก

เอ๊ะ หายไปไหนของเค้าวะ

ผมเดินมาตามทางที่ไดน่าบอก

ภาพที่ผมเห็นตรงหน้า ทำให้ผมหันหลังแล้วเดินกลับมาอย่างเงียบๆ

มันเป็นภาพของคนสองคน ที่นายล้มอยู่บนพื้นโดยคร่อมร่างเธอไว้

เจ็บ..

Nine talk

มีใครก็ไม่รู้วิ่งมาชนผม แล้ววิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว

ผมล้มลงไปนอนทับคุณหนูโดยที่ร่างผมคร่อมเธอไว้

ผมลุกขึ้นแล้วพยุงคุณหนูขึ้นมา ก่อนจะจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย

ผมคิดไปเองรึเปล่านะ

ว่าผมเห็นคุณหนูก็เขินอยู่เหมือนกัน

ไม่ผิดหรอกคับ ผมชอบเธอ ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่ผมมาเจอคุณหนู

Namrin talk

ฉันลุกขึ้นโดยแรงพยุงของนาย ฉันจัดเสื้อผ้าของตนเองให้เรียบร้อยก่อนจะรู้สึกว่า

หน้าฉันร้อนผ่าวไปทั้งหน้าจนถึงหู

นี่ฉันเขินหรอเนี่ย??

ทำไมฉันรู้สึกว่านายก็เขินอยู่เหมือนกัน

ฉันเดินกลับมาที่โต๊ะก็ไม่พบคนตัวสูงอีกแล้ว

คนอะไร อยากมาก็มา อยากไปก็ไป

เธอยกนิ้วก้อยเล็กๆของเธอมาตรงหน้าฉัน ฉันก็ตอบรับกลับไป ฉันรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก

นี่สรุปฉันชอบผู้ชายหรือผู้หญิงวะเนี่ย

งงโว้ยยยย

ทำไมแกหลายใจจังวะะะ

ฉันเข้าคลาสพร้อมกับนายแล้วก็ไดน่า

เลิกคลาส

ฉันยืนรอนายที่ไปเอารถมารับ

นี่ก็15นาทีแล้วนะ ทำไมไปนานขนาดนี้

ปกติตึกที่จอดรถก็ห่างจากตึกคณะไม่ไกลมาก ใช้เวลาแค่5นาทีก็ถึงแล้ว

ไดน่าเดินมาทักฉันจากทางด้านหลัง

ตี๊ด~ตี๊ด~📱

ไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก กรุณาติดต่อใหม่

ฉันบอกพิกัดร้านของฉันให้ไดน่า

20นาทีผ่านไป

-cake and tea cafe-

เธอพูดแล้วยิ้มให้ฉัน มันเป็นรอยยิ้มที่ไม่ว่าใครก็ต้องหลงรัก

ฉันเดินเข้าไปกอดเธอที่ยืนอ้าแขนอยู่

OMG!!

ผมเธอหอมมาก แถมนุ่มอีกตางหาก ฉันอดใจไม่ใจจนต้องลูบผมเธอเบาๆ

Call

Call end

กริ๊ง~🔔

เสียงกระดิ่งหน้าร้านดังขึ้น บ่งบอกว่ามีคนกำลังเดินเข้ามา

!!!

หมอนั่นมาพร้อมกับสาวข้างกาย

แหมกอดแขนกันกลมเชียวนะ

โปรดติดตามตอนต่อไป