ฉันลากคนตัวสูงออกมาจากห้อง โชคดีที่มีร้านบะหมี่อยู่ข้างล่างคอนโด

ฉันกับเค้านั่งตรงข้ามกัน

รอไม่นาน บะหมี่หมูแดงก็ถูกวางลงบนโต๊ะ

คนตัวสูงยื่นทิชชู่ให้ฉัน

เค้าหยิบทิชชู่จากมือฉันไปเช็ดที่มุมปาก

ทำไมหน้าฉันรู้สึกร้อนๆ

ฉันจำมันได้ดี รถสปอร์ตสีดำของพี่ชายฉันเอง ฉันยังไม่อยากให้เค้าเห็นฉัน

ถ้าเค้ารู้ว่าฉันมากินข้าวกับผู้ชายนะ หัวขาดแน่ยัยรินเอ้ยย

Tin talk

ยัยตัวเล็กอยู่ดีๆก็วิ่งมาข้างผม

ผมหันหน้าไปหาเธอ หน้าเราสองคนห่างกันไม่ถึงเมตร

ผมสังเกตดูนะ จริงๆเธอเป็นคนที่หน้าตาน่ารักมาก อย่างกับตุ๊กตา ทั้งตา จมูก แล้วก็..ปาก

ผมหันหน้ากลับมาเหมือนเดิม อีกนิดนะ จะได้ชิมปากรูปสวยนั้นแล้วเชียว

ผมจัดการกินบะหมี่ที่วางอยู่ตรงหน้าจนหมด แล้วกลับห้องพร้อมกับยัยตัวเล็ก

ผมรู้อยู่แล้วแหล่ะว่าเธอไม่หวั่นไหวหรอก

-ห้องติณ-

ผมล้มตัวลงนอนทันทีด้วยความง่วง

01.00

ก๊อกๆๆๆๆๆๆ

ว่าแล้วเธอก็โทรตามนาย หึ หน้าหมั่นไส้จริงๆ

ประชดโว้ยยยย

เธอยังคงพยายามโทรต่อไป แต่ปลายสายก็ยังไม่รับ

Namrin talk

หลังจากกินข้าวเสร็จ ฉันเลือกที่จะดูหนังผีที่มีอยู่ ถามว่ากลัวมั้ย ‘มาก’

แต่คนมันอยากดูอ่า

แล้วฉันก็กลัวจนต้องเดินไปเคาะห้องข้างๆ

-ห้องน้ำริน-

คนตัวสูงยื่นหน้าเข้ามากระซิบที่ข้างหูฉันอย่างแผ่วเบา เสียงเค้ามันยั่วยวนมาก อึ่ย..ขนลุก

แล้วทำไมฉันต้องใจเต้นแรงด้วยเนี่ยยย

โปรดติดตามตอนต่อไป