บุคคลในภาพไม่เกี่ยวข้องอะไรใดๆทั้งสิ้น เป็นเพียงแค่ภาพประกอบเท่านั้น ขออนุญาตเจ้าของภาพด้วยน้าาา

-Cake and tea cafe-

20.00

จากนั้นทั้งสองคนก็เดินออกจากร้านไป

เฮ้ย ฉันลืมแนะนำตัวไป ฉันน้ำรินเจ้าของกิจการร้านเค้กที่นี่ ตอนนี้ฉันเรียนอยู่คณะคหกรรมของมหาลัย X ที่โด่งดัง

เนื่องจากมหาลัยที่ฉันเรียนห่างจากที่บ้านค่อนข้างไกล ฉันเลยตัดสินใจเช่าคอนโดอยู่แถวมหาลัย พอไม่มีเรียน ฉันก็จะมาทำงานที่นี่

21.00

อ้อ ลืมแนะนำไป นี่คือแฟนฉัน

อ่านไม่ผิดหรอกค่ะ🤗

จิงหยิบผ้ามาซับหน้าให้ฉัน น่ารักจุงเบย แฟนใครเนี่ย

บนรถ

คุณน้าที่ฉันว่าก็หมายถึงคุณแม่ของจิง ท่านยังไม่รู้ว่าเราแอบคบกันมาสักพักแล้ว

ฉันซบลงบนบ่า

จากนั้นจิงจิงก็พาฉันมาส่งที่คอนโดแล้วค่อยแยกย้าย

ฉันเดินเข้าไปหอมแก้มจิงเหมือนทุกที

ฉันมองตามรถสีดำของจิงจิงจนลับตา แล้วค่อยขึ้นห้อง

ฉันกำลังจะขึ้นห้อง แต่กลับได้ยินเสียงบางอย่าง มาพร้อมกับเงาดำๆของร่างสูง

ฉันเดินตามนาย บอดี้การ์ดส่วนตัวของฉัน ไปยังรถที่จอดเตรียมไว้ เท่าที่จำความได้ นายก็คอยปกป้องฉันมาตลอด เรียกว่าโตมาด้วยกันก็ว่าได้ ว่าแต่ป๊า ป๊าเป็นอะไร!

-H hospital-

ห้องฉุกเฉิน

ฉันเดินมาถึงที่หน้าห้องฉุกเฉินก็เห็นบอดี้การ์ดของพ่อฉันจำนวนมากยืนเฝ้าอยู่

แกร๊ก

น้ำตาไหลมาอาบแก้มทั้งสองข้าง โดยที่ตัวเองไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ

เหมือนขาฉันไม่มีแรง ขาดการทรงตัวชั่วขณะ ฉันทรุดตัวลงไปกับพื้นจนนายต้องเข้ามาพยุงฉัน

ระหว่างนั้นฉันเหลือบไปเห็นคนเจ็บอีกเตียงถูกหามเข้าห้องฉุกเฉินอีกห้อง

นี่มันอะไรกัน ทำไมม๊าถึงมาอยู่ตรงนี้ได้

แม่ อย่าเป็นไรเลยนะ รินเสียป๊าไปแล้ว ไม่อยากเสียม๊าไปอีก

2 ชม.ผ่านไป

Tin talk

ผมดึงเธอเข้ามากอด ทำไมผมถึงรู้สึกว่าไม่อยากให้เธอร้องไห้

เธอเปลี่ยนอารมณ์โคตรเร็ว เมื่อกี้ยังร้องไห้อยู่เลย

เธอเป็นกันแน่ ทำไมถึงมีคนติดตามตลอดเวลา

ผู้หญิงอะไรวะ เปลี่ยนอารมณ์โคตรไว เมื่อกี้ยังร้องไห้เสียใจอยู่เลย ปากเสียอีกตางหาก

End talk

Namrin talk

ไม่ใช่ว่าฉันไม่เสียใจหรอกนะ แต่พ่อฉันสอนให้ฉันเป็นคนเข้มแข็ง อย่าอ่อนแอให้ใครเห็นเด็ดขาด โดยเฉพาะพวกผู้ชาย ไม่งั้นมันจะข่มเหงเราได้

หึ แก๊งราชสีห์ เป็นมิตรดีๆไม่ชอบ ชอบเป็นศัตรูก็ไม่บอก ได้เห็นดีกันแน่

โปรดติดตามตอนต่อไป