06.30น.

ออฟตื่นขึ้นมา นั่งมองคนที่นอน อยู่ข้างๆเป็นพัก วันนี้เขาตื่นไวเป็นพิเศษเลยเห็นกันนอนหลับ

:

ดูกันออ่นเเรงลงมากเเถมตอบเขา โดยไม่ได้ลืมตามามองด้วย

ออฟมองด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะพยุงกัน เเบบสัมผัสได้ ทันทีที่สัมผัส

:

อยู่ดีๆเหมือนกับว่า ตัวกันกำลังจะเลือนหายไป

:

ออฟเอ่ยเเล้วลุกไป กันจึงหลับตาลงอีกครั้ง

15นาทีต่อมา

:

ออฟเอ่ย เอาหลังมือ อังหน้าผาก กันมองสายตาของเขาที่อ่อนโยนมาก จนกันอดยิ้มออกมาไม่ได้ เเถมเเซวเขากลับ

:

ออฟยิ้มๆก่อนจะขึ้นมา นั่งข้างๆกัน พร้อมรวบมือเาไว้ เเล้วพูดว่า

:

ออฟชี้ไปที่อกข้างซ้าย กันยิ้มกว้างไม่พูดอะไร ทำได้เพียงเเค่กอดเเล้วพูดว่า

:

กันเอ่ยกอดออฟ ส่วนออฟก็กอดตอบ เพียงเเค่เเขนข้งเดียว ใบหน้าทั้งคู่บ่งบอกถึง ความสุขที่มีกันเเละกัน

"

ไม่นานออฟก็มายืนอยู่กับเต สิง คริสเเละนิวคอยมองกัน โดยมีออฟคอยบอกเพื่อนๆ ว่ากันกำลังทำอะไรอยู่ ทั้งหมดลุ้นตาม วิญญาณกันยืนอยู่กลางถนน ที่ตัวเองประสพอุบัติเหตุ รถที่ผ่านมาวิ่งทะลุร่างกันไป ออฟมีใจหาย

:

เล่าให้ทุกคนฟังตามเหตุการ์ณตรงหน้า ทุกคนก็พลอยหน้าตาไม่ดีไปด้วย กันยืนนิ่งหลับตาลงภาพในหัวผุดมา ทีนี้ชัดกว่าครั้งนั้นมาก เขามองเห็นลายที่เข็มกลัด เป็นรูปดาวเเละสายฟ้า ความทรงจำต่างๆกลับมาหมดทันที

:

กันหายวับมายืนกับออฟ

ทุกคนตั้งใจฟังเเบบเงียบๆ ถึงออฟจะตอบโต้เพียงคนเดียว ก็ไม่มีใครเสียงดังพูดต่ออะไร เพราะเดี๋ยวออฟก็ต้องมาเล่าเหตุการณ์ที่เป็นไปให้ฟังอยู่ดี

:

กันเอ่ยเสียงเศร้าๆสุดท้ายไม่วายเเอบมีน้ำตาไหลออกมาอีก

:

ออฟเดินมาจับมือกันไว้ เเล้วพูดออกมา

:

สิงยิ้มๆไม่พูดออก ความเห็นอะไรจนนิวต้องพูดออกมาอีกครั้ง

:

ออฟเอ่ย ยิ้มตาเล็กๆจนกันอดขำไม่ได้

:

กันเริ่มออ่นเเรงลงอยู่ดีๆก็เลือนลางเห็นไม่ชัด ออฟรีบพูด

:

พูดจบร่างนั้นก็หายวับไป ออฟหน้าเสียสีหน้าไม่ดีเลย

:

ออฟถอนหายใจ ก่อนจะเล่าให้ฟังทุกคนก็ใจหาย อาจเป็นสัญญาณบางอย่าง ที่กำลังเตือนพวกเขาทุกคนอยู่

:

ตกเย็นออฟก็เดินหา ทั่งบริเวณเเต่ไม่พบอะไร เขาถอนหายใจรู้สึกไม่ดีอยู่ๆน้ำตาก็ไหลออกมาซะงั้น

:

ออฟเครียด คืนนั้นเขานอนไม่หลับ ส่วนกันตกดึกอาการก็เหมือนเมื่อเช้าอีก ออฟนั่งมองกันที่นอนอยู่มันเลือนลาง จนเขาใจหาย ออฟนั่งเครียดถอนหายใจออกมาตลอดเวลา บางช่วงเขาก็เเอบน้ำตาไหลออกมาอีก

:

หมดสภาพ คนที่ไม่กลัวอะไร ตอนนี้คนคูลกลายเป็นคนออ่นเเอไปเเล้ว